Eidetica: cechy i metody

Istnieje wyjątkowa technika poprawy pamięci, uwagi i myślenia ludzi. Z jego pomocą łatwo jest zapamiętać niezbędne informacje i cieszyć się procesem. To jest eidetyk.

Słowo „eidos” w języku greckim oznacza „obraz”. Eidetica to metodologia rozwijania wyobraźni. Opiera się na zdolności pamięci do przechowywania i szczegółowego odtwarzania obrazu określonego obiektu lub zjawiska.

Istniejące własne doświadczenia wewnętrzne przyczyniają się do zapamiętywania nowego obrazu w zależności od modalności wizualnej, słuchowej lub kinestetycznej:

• modalność wizualna wynika z pamięci związanej z zapamiętywaniem, konserwacją i reprodukcją obrazów wizualnych;
• modalność audio jest zapewniana przez pamięć słuchową związaną z dźwiękami w niej przechowywanymi;
• modalność kinestetyczna przechowuje i aktualizuje różne ruchy, dotyki, zapachy, doznania smakowe.

W psychologii po raz pierwszy zjawisko zapamiętywania figuratywnego zostało opisane w 1907 r. Przez serbskiego naukowca Viktora Urbanchicha. Wiele badań w tej dziedzinie przeprowadzono w niemieckiej szkole Erica Jenscha w 1933 r. Przedstawiciele szkoły w Marburgu doszli do wniosku, że dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkoły podstawowej eidetyzm jest zjawiskiem naturalnym.

Teoria zainteresowała również rosyjskich badaczy. L. S. Wygotski powtórzył eksperymenty Erica Jenscha w swoim laboratorium. Badania kontynuowali Sergey Rubinstein, Boris Teplov, Fedor Shemyakin, Alexander Luria i inni Od 1936 r.w ZSRR prace nad badaniem eidetyki zostały przerwane z powodu uznania jej za rasistowską i nienaukową teorię.

Obecnie wielu psychologów i pedagogów wykazuje naukowe zainteresowanie systemem rozwoju specjalnego rodzaju figuratywnej pamięci, uwagi i wyobraźni. Podstawowe zasady metody i zastosowane techniki zostały szczegółowo opisane w jego pismach przez dr I. Yu. Matyugina.

Eidetyk jest bardzo korzystny dla dzieci, które dzięki obrazom mogą łatwo zapamiętać i rozwinąć swoje zdolności poznawcze. Zamiast zapamiętywać, mogą szybko i skutecznie wchłonąć nowy materiał. Ułatwia się naukę języków obcych, zapamiętywanie wzorów, liczb wielowartościowych i terminów. Proces ten odbywa się w radosnym i pozytywnym napięciu dziecka.

Eidetica pomaga harmonijnie rozwijać obie półkule mózgu dziecka. Przyczynia się do koncentracji, rozwoju innowacyjnego myślenia i wyobraźni, wzmacniania wyobraźni i zwiększania wydajności. Eidetika gwarantuje łatwe zapamiętywanie wszelkich informacji, a stereotypy psychologiczne są usuwane.

Nieprawidłowe eidetyczne obrazy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji i powodować znaczne szkody. W psychologii przypadki nerwowego przeciążenia są opisywane ciągłymi próbami wywołania niezbędnego obrazu.

Eidetica jest interesująca, ponieważ przy braku przedmiotu lub zjawiska w dziedzinie percepcji człowiek to odczuwa, wącha i widzi kolor. W psychologii istnieją pomysły dotyczące terminów związanych z tego rodzaju zapamiętywaniem.

Termin oznacza rodzaj pamięci figuratywnej, wyrażonej w zachowaniu żywych obrazów wcześniej postrzeganych obiektów pod ich nieobecność. Tendencję do eidetyzmu można określić na podstawie genetyki lub cech rozwoju mózgu. Naukowcy są pewni, że wszystko ma swoje zalety, ale z powodu różnych okoliczności przez lata są zagubione. Z wiekiem większości ludzi trudno jest szczegółowo odtworzyć obrazy dotykowe, wizualne lub dźwiękowe.

Tylko 3% światowej populacji rodzi się ze fenomenalną pamięcią. Inni ludzie mają możliwość rozwijania myślenia i pamięci za pomocą eidetyki. Często zjawisko to nazywa się pamięcią wizualną lub fotograficzną. Obrazy przez długi czas są zapisywane w pamięci i w dowolnym momencie przewijane jak wideo, z odtworzeniem najdrobniejszych szczegółów.

Cechą eidetycznych obrazów jest percepcja obiektów pod ich nieobecność. Stabilność, odrębność obrazów przechowywanych w pamięci pozostaje na długo. Przestając być główną formą procesów pamięciowych, pozostają w wyobraźni i fantazji. W takim przypadku zmienia się podstawowa funkcja psychologiczna.

Synteza, analiza, uogólnienie, porównanie w przetwarzaniu wszelkich informacji dla osób z eidetycznym myśleniem pozwala zwrócić uwagę na drobne szczegóły i zapisać je w pamięci. W przyszłości aktywnie wykorzystują zapisane obrazy.

Żywa wyobraźnia umożliwia jednostce prezentowanie wyraźnych obrazów, których nigdy nie musiał widzieć. Osoba o eidetycznej wyobraźni może dobrze wyobrazić sobie powiew wiatru, poczuć zapach, poczuć chłód lub dotknąć czyjejś skóry, jakby się budziła.

W psychologii istnieje wiele metod rozwoju pamięci, wyobraźni, myślenia i uwagi. Opracował dla nich ogromną liczbę ćwiczeń. Technika Acroverbal polega na zapamiętywaniu pojęć za pomocą interesujących tekstów, wierszy i piosenek. Metody są stosowane w nauczaniu dzieci języków obcych. Istnieją ciekawe wiersze dla przedszkolaków.Na przykład, kiedy dzieci muszą pamiętać dni tygodnia. Fajna gra zamienia zapamiętywanie w proces mimowolny.

Mnemoniki i eidotechniki są szeroko stosowane. Pierwsza technika obejmuje metody związane z wykorzystaniem szeregów asocjacyjnych, wzorców logicznych, kodu alfanumerycznego. Istnieją również mniej popularne mnemotechniczne metody racjonalnego powtarzania i ORG (orientacja, czytanie, przegląd, najważniejsze).

Skuteczny w pracy z dziećmi metoda łańcuchowa polegająca na wykorzystaniu relacji asocjacyjnych. Technika dla dzieci polega na wykonywaniu ćwiczeń w zabawny sposób. Opiera się na skojarzeniach kolorystycznych, dotykowych, tematycznych, dźwiękowych, węchowych, smakowych, graficznych i swobodnych. Często wraz z rozwojem wyobraźni dzieci stosuje się kształty geometryczne. Dziecko podczas rozwoju myślenia asocjacyjnego musi odpowiedzieć na to, co myślał.

Prawidłowa organizacja szkolenia motywuje dzieci do opanowania nowych informacji.

• Powiązania kolorów występują u dziecka w momencie badania plamki określonego koloru. Dzieciak musi uzasadnić swoją odpowiedź. Na przykład, patrząc na czerwoną plamkę, ktoś wyobrażał sobie dojrzałego pomidora. Odpowiada mniej więcej tak: „Pomyślałem o czerwonym pomidorze, ponieważ jest już dojrzały”. Inne dziecko zapamiętało sygnał zakazu sygnalizacji świetlnej. Niektóre dzieci wyobrażały sobie, że chodzą z policzkami różowymi od mrozu.
• Wraz z rozwojem pamięci dotykowej powstają specjalne karty o różnych teksturach. Stosowane są futro, flanela, welur, dermatynowa powierzchnia, papier ścierny. Zastosuj karty z wszytymi guzikami, przyklejonymi zapałkami, kawałkami drutu lub gryki. Dotykając powierzchni, dziecko musi powiedzieć, co myślał. Na przykład, dotykając gryki, dziecko oświadcza: „Myślałem o rzece, ponieważ chodziłem boso po kamykach. „Gdy mocno naciskasz palce na kasze, boli tak jak boso na rzece.”
• Przedmiotowe serie asocjacyjne muszą wywoływać różne rzeczy: łata tkaniny lub skóry, nić, muszla, moneta, stożek, guzik, kartka papieru itp. Na przykład ktoś kojarzy kawałek miękkiego materiału z trawą wyciętą na trawniku.
• Nagrany hałas lub dźwięk są wykorzystywane do rozwijania pamięci audio.. Obejmują nagranie dźwiękowe z hałasem urządzenia gospodarstwa domowego, naturalny dźwięk, utwór muzyczny lub uliczny szum i sugerują, że dzieci wybierają odpowiedni obiekt na zdjęciach. Na przykład dziecko, słuchając gwałtownego hamowania samochodu, mówi: „Myślałem o drzwiach, ponieważ skrzypią po otwarciu”.
• Aby rozwinąć pamięć węchową, konieczne jest zaopatrzenie się w pudełka o różnych smakach. Mogą zawierać różne zioła, przyprawy, puste butelki o zapachu perfum. Dzieci mogą wąchać zamknięte pudełka zapałek. Musisz powąchać dwa z tym samym wypełnieniem. Ponadto czasami sugeruje się scharakteryzowanie zapachu. Wąchając zamknięte pudełka z kawą, dziecko może powiedzieć, że czuje pachnący, przyjemny, orzeźwiający zapach.
• Stowarzyszenia smakowe zalecają stosowanie dla starszych dzieci. Dla wyobraźni oferowane są kombinacje słodkich i gorących potraw, słonych i zimnych. Czasami do wrażeń smakowych dodawane są skojarzenia dotykowe: kruche, soczyste, płynne, stałe.
• Powiązania graficzne polegają na przekształceniu symbolu w konkretny temat. Na przykład niezrozumiały squiggle zamienia się w haczyk wędkarski. Uczniowie szkół średnich używają abstrakcyjnych znaków do zapamiętywania numerów telefonów.
• Darmowe stowarzyszenia uczą dziecko budowania połączeń niezależnie. Nauczyciel bez użycia obrazu przedmiotu informuje, że mysz siedzi w szafie. Każde dziecko buduje własną serię asocjacyjną. Ktoś odpowiada: „Myślałem o kocie, bo lubi polować na myszy”.Inne dziecko mówi: „Myślałem o wilku, ponieważ jest szary jak mysz”.

Eidotechnologia ma wiele interesujących metod. W pracy z dziećmi często stosuje się metody rewitalizacji, wejścia, transformacji, haczyków graficznych, sensacji, myślenia figuratywnego, oderwania, redundancji, regresji, transformacji, zmienionych modalności, zapominania o niepotrzebnych informacjach, echu itp.

Rozważmy niektóre z nich.

• Metoda rewitalizacji skuteczne, gdy trzeba zapamiętać dużą liczbę nazwisk i dat historycznych. Przyczynia się do rozwoju wizualizacji.
• Metoda wejścia umożliwia wejście do prezentowanej historii lub obrazu. Dzięki metodzie animacji obraz pojawia się przed oczami ucznia, a dzięki metodzie wejścia uczeń czuje się uczestnikiem wydarzenia. Na przykład student lekcji biologii musi pamiętać o głównych oznakach żywych organizmów. Wyobraża sobie, jak zbliża się do swojego pokoju i widzi ludzkie płuca przymocowane do drzwi, które swoją wibracją przypominają mu jeden z oznak życia - oddychanie.

Za progiem jego ukochany pies gryzie ogromny kawałek mięsa, który zgłasza drugą oznakę życia - odżywianie. W kącie dziecko zauważa duży stos odchodów zwierzęcych, co świadczy o zdolności żywych organizmów do uwalniania odpadów. W innym rogu pokoju stoi kot z kociętami przypominającymi kolejny znak życia - hodowlę. I nagle kot rzucił się na swojego właściciela, tym samym świadcząc, że może się poruszać. A dziecko przypomina kolejny znak życia: ruch, mobilność.

Patrząc na parapet, uczeń widzi, jak tuż przed jego oczami mały kaktus zamienia się w wielką roślinę, całkowicie pokrywającą całą przestrzeń okna. Przywołuje kolejny znak - wzrost. O pojawieniu się żywego organizmu świadczy pojawienie się kwiatów na kaktusie. Witaminy i opakowania z glukozą porozrzucane na jego biurku mogą przypominać uczniowi o metabolizmie.

W końcu uczeń widzi, jak nagle jego ręce pokryte są wysypką. Rozumie, że reakcja alergiczna powstała z powodu zdolności drażliwego organizmu żywego. Na lekcji, odpowiadając na ucznia, wystarczy mentalnie wejść do jego pokoju, aby spokojnie, bez wysiłku, wypisać wszystkie oznaki życia.

• Metoda transformacji umożliwia wyobraźni przekształcenie płaskiego obrazu w trójwymiarowy, czarno-biały - w kolorowy, mały - w ogromny. Ta metoda skutecznie zapamiętuje hieroglify. Wystarczy raz zmienić postać w swoje myśli, aby zapamiętać ją na zawsze.
• Metoda haka zwykle używane podczas zapamiętywania liczb. Na przykład musisz zapamiętać liczbę 104. Wystarczy wyobrazić sobie nóż przypominający jednostkę, utknięty w desce do krojenia, na której obok leży jedno jajko, podobne do zera. W pewnej odległości na planszy widać cebulę pokrojoną na 4 części.

Jednostką wyobraźni może być ołówek lub śruba. Oba mają postać łabędzia lub pary nart. Potrójny może odpowiadać fali lub latającemu frajerowi. Czwórka przypomina błyskawicę lub karabin z bagnetem. Pięć można przedstawić jako pięcioramienną gwiazdę lub pięć palców dłoni. Sześć wygląda jak otwarta kłódka lub wiśnia na ogonku.

Seven przypomina siekierę, pokera lub motykę. Osiem jest związana z klepsydrą i bałwanem. Dziewięć może być wyimaginowanym balonem na linie lub kijance. Obraz do zapamiętania liczby „0” to pierścień, koło, piłka, krążek, talerz, pełnia księżyca, okrągły talerz itp. Tworzy to wyobraźnię.

• Metoda wiadomości Umożliwia odczuwanie zdarzenia za pomocą zmysłów. Na przykład obecność deszczu jest zapamiętywana przez uderzenie kropli o szkło lub przyczepność mokrych ubrań do ciała.