Popularne kolory kota

Koty są jedną z najpopularniejszych odmian zwierząt domowych. Możesz wybrać zwierzaka dzisiaj, jak mówią, dla każdego smaku i koloru. Nawiasem mówiąc, pomimo pozornej różnorodności odcieni futra kota, istnieje tylko kilka grup ich kolorów i wzorów.

Pomimo różnorodności kolorów sierści kota, wszystkie z nich można pisać na maszynie i przypisywać do jednej lub drugiej grupy kolorów. Jest determinowany genetycznie, dlatego hodowcy rasowych kotów tak ściśle przestrzegają rodowodu. W porządku aby urodzić się kociak o pewnym odcieniu, który spełnia standardy rasowe, ważne jest, aby wybrać rodziców rasowych.

Specjalny pigment jest odpowiedzialny za przejaw określonego odcienia futra. Nazywa się melaniną i dzieli się na 2 odmiany:

• eumelanina (pochłania światło słoneczne i daje czarny pigment);
• feomelanina (wręcz przeciwnie, pochłania promienie słoneczne i daje czerwono-żółtą lub pomarańczową pigmentację).

Początkowo kolor sierści kota był określony przez osobliwości życia drapieżnika i służył do maskowania. Koty, w przeciwieństwie do kotów, mają więcej opcji kolorystycznych. Jest to również związane z genetyką - chromosom X odpowiada za obecność pigmentu. Koty mają 2 chromosomy, koty mają jeden, dlatego samice mogą mieć jeden z trzech podstawowych pigmentów:

• czerwony (OO);
• czarny (oo);
• szylkret (Oo).

Nawiasem mówiąc, ostatnią opcją koloru z punktu widzenia genetyki jest niewydolność chromosomowa, mutacja. Podobne zmiany występują tylko u kotów (tylko samice są czterokolorowe) i, jak każda mutacja, taki kolor nie trwa, to znaczy kot nie przynosi czterokolorowego potomstwa.

Niektóre cechy genetyczne koloru wpływają na charakter i wygląd zwierzęcia. Śnieżnobiałe koty, których futro nie ma pigmentu, często okazują się głuche. Genom odpowiedzialny za kolor sierści często określa kolor oczu. Dlatego normy dla konkretnej rasy określają dopuszczalny odcień oczu.

Wiele mitów zrodziło osobliwość koloru kotów syjamskich i ich charakteru. Uważa się, że są paskudne i mściwe. Chociaż w tym przypadku można mówić o naruszeniu metod selekcji w latach 80., kiedy nagle pojawiła się moda na koty syjamskie.

W pogoni za zyskiem hodowcy, którzy nie mieli niezbędnego doświadczenia, nie sprawdzili dokładnie rodowodu i otrzymali w rzeczywistości wadliwe potomstwo. Jedną z opcji małżeństwa była ta sama nieprzyjazna postać. Chociaż warto zauważyć, że koty syjamskie są jedną z najstarszych ras o stabilnej psychice, rasie zorientowanej na ludzi.

Oprócz głównych genów istnieją inne odpowiedzialne za jasność i nasycenie koloru, obecność kontrastów. W rezultacie pojawiają się podgrupy kolorów i rzadkie rasy, rozważymy je poniżej. Aby ułatwić nawigację między istniejącymi kolorami, skorzystaj z tabeli. Pozwala zrozumieć grupy i podgrupy kolorów. Na przykład odcień żółwia jest tylko podgrupą, podczas gdy osobniki pintail tworzą większą grupę.

Foki o jednolitych kolorach mają jednolicie zabarwione futro na całym ciele, twarzy, ogonie i kończynach. Pasuje również cień na nosie i na łapach. Pojawienie się plam, blasku, pasków jest oznaką małżeństwa.

Pomimo pozornej prostoty takiego koloru, jest to wynik żmudnej pracy specjalistów. Jest to jednolity jednolity kolor, który jest pierwszym i najważniejszym kryterium oceny przynależności zwierzęcia do elitarnej rasy (Nibelungs, chartreuse, bombowce).

Najtrudniejszą rzeczą jest uzyskanie jednolitego koloru za pomocą czerwonego i kremowego pigmentu. Dlatego czerwony futro o jednolitym kolorze może nadal mieć jakiś wzór lub paski.

Jednolity czarny odcień jest dość powszechny. Dawno minęły czasy, kiedy wierzono, że czarny kot przyniesie nieszczęście. Dziś zwierzaki w kolorze wełny są jak najciemniejsza noc - jedna z najpopularniejszych. Istnieje nawet rasa (koty z Bombaju), której włosy są wyjątkowo czarne.

Odcienie kremowe są również trudne do rozmnożenia. Kolor płaszcza nie powinien być wyblakły, umiarkowanie nasycony, ale odcień nosa i poduszek łapy powinien w jak największym stopniu odpowiadać tonowi futra. Obecność jaśniejszego lub białego podkładu jest niedopuszczalna. Oczy kremowych kotów o jednolitym kolorze są miedziane lub pomarańczowe, poduszki na łapach i nos są różowe. Wśród najcenniejszych ras o złożonym jednolitym odcieniu są cynamon i faun Brytyjczyk, liliowy Brytyjczyk.

Kolor żółwia jest uważany za dość cenny i złożony. Może zawierać różne odcienie czerwonej i czarnej palety. W tym przypadku czerń jest zawsze wyraźnie widoczna i wyraźnie wyrażona, a kolor czerwony oznacza niewielkie rozmycie, tabby. W przypadku koloru żółwia dopuszczalne są również paski i białe plamy.

Niebieski jest nazywany jednolitym jasnoszarym kolorem. Co ciekawe, genetycznie nie pojawiło się z bieli (nie istnieje, jeśli nie mówimy o mutacjach), ale z czerni. Musi być jednolity, bez zanieczyszczeń. Z reguły takie zwierzęta mają wyraziste zielone lub pomarańczowe oczy. Możesz je rozpoznać po niebieskoszarych noskach i łapach.

Jest też kremowo-niebieski szylkretowy kolor, sugerujący chaotyczne ułożenie kremowych i niebieskich plam na ciele zwierzęcia.

Koncepcja koloru agouti oznacza obecność strefowania na włosach zwierzęcia. Innymi słowy, przypomina pręt policyjny w paski. W takim przypadku sierść kota w kolorze agouti może mieć kilka odcieni. Na przykład jedna strefa ma czarny pigment, druga jest czerwona lub w ogóle nie ma pigmentu. Ta grupa obejmuje 3 wystarczająco duże podgrupy do rozważenia: pręgowane, zacienione i „szynszyle”.

Agouti to nazwa genu, który wciąż uważany jest za niewystarczająco zbadany. Jednocześnie możliwości oferowane przez manifestację tego genu są naprawdę ogromne. Można go łączyć z większością odcieni, co prowadzi do narodzin zwykłego „żeglarza” - kotów w paski w stoczni i elitarnych wystawców.

Ważne jest, aby zrozumieć, że nie wszystkie koty, które mają wygląd pasków, są agouti. Na przykład, stałe koty imbirowe mogą również wyglądać w paski tylko z powodu trudności z wyborem czerwonego genu.

Takie koty są popularnie nazywane pasiastymi, ale to nieprawda. Zwierzę nie ma pasków. Po prostu każdy włos jego włosów jest pomalowany tylko na niektórych jego częściach (na przykład tylko na czubku lub 1/4, 1/8 części włosów). Rezultatem jest interesujący wzór, pierwotnie zaprojektowany, aby pomóc kotom ukrywać się na wolności. Nawiasem mówiąc, pierwsze niedomowione koty miały ten kolor.

Czasami nie jest łatwo ustalić obecność wzoru na sierści zwierzęcia. W takim przypadku litera „M” (jak obrazek) na czole i ciemny kontur oczu staną się jasnym znakiem pręgowanego okazu. Włosy na brzuchu i na wewnętrznej stronie ogona takich kotów są wyraźnie jaśniejsze.

Cechy obrazu zależą od predyspozycji genetycznych. W zależności od położenia pasków i ich odmian rozwija się ten lub inny wzór. Pod tym względem istnieje kilka rodzajów pręgowanych.

• Marmur Wzór tworzą szerokie paski po bokach, „pierścienie” na ogonie, paski na łopatkach, przypominające otwarte skrzydła motyla.

• Pręgowany Ciemne paski rozciągają się wzdłuż kręgosłupa, cienkie paski znajdują się w całym ciele, ogon i nogi zwierzęcia zdobią „pierścienie” tworzące paski.

• Cętkowany W ciele są plamki w chaotycznej kolejności. Ważny punkt - mają w przybliżeniu ten sam kształt (owal) i rozmiar. Na nogach i ogonie wzory są bardziej wydłużone, dzięki czemu mogą wizualnie przypominać paski.

Abisyński lub tykany kolor wyróżnia się. Na futrze nie ma wyraźnego wzoru; jest on jak naoliwiony, pokryty lekkim welonem. Jednak takiego zwierzęcia nigdy nie można pomylić z kotem o jednolitym kolorze. Tykanie zapewnia specjalne migotanie wełny.

Warto zauważyć kolejną odmianę wzoru - połączenie wzorów marmurowych i cętkowanych. Futro zwierzęcia jest ozdobione wydłużonymi plamami, granica każdej plamy jest ciemniejsza, a środek jest jasny, ale nadal ciemniejszy niż większość włosów. Taki wzór można zobaczyć w marmurkowatym bengalu z plamkami brązu lub rozety.

Ta grupa kolorów odnosi się do jej odmian, które są hodowane z powodu częściowego zahamowania melaniny. W rezultacie pojawiają się srebrzyste lub zadymione osobniki, mające słabo widoczny, ledwo zauważalny wzór. Wśród nich najbardziej popularne jest kilka.

• Haze - mieć niewielką część białego pigmentu u podstawy włosów. Czasami zwierzę jest mylone z osobą o jednolitym kolorze, ale tylko do momentu, gdy zacznie się poruszać. Następnie włosy się otwierają, pojawia się dymny kolor.
• Zamglenie pleców - podobny do poprzedniego koloru, ale czubek włosów jest biały. Dzięki temu powstaje wrażenie, że futro zwierzęcia jest pokryte szronem (typowym przedstawicielem jest rosyjski niebieski kot).
• Srebrny pręgowany - sierść zwierzęcia ma przyciemnione końce, które oglądane luzem tworzą wzór charakterystyczny dla pręgowania.

Dodaj kilka słów o zacienionym kolorze dymu (uderzający przedstawiciel - australijski smoky cat). Jeśli zwierzę ma czarną czubkę sierści i białą podstawę, jest to czarny dym. Jeśli zamiast czerni jest niebieski odcień, stajemy w obliczu koloru niebieskiego dymu. Biały z fioletowymi włosami to fioletowy dym, biały z czerwonym to czerwony dym, a czekolada to odpowiednio czekoladowy dym.

Koty szynszyli są różnorodnymi gatunkami agouti. Szynszyle mają również kolorowe włosy w strefach. W tym przypadku jest to biała podstawa włosów, a kolor to 1/3 lub 1/8 włosów. Innymi słowy, kolor ma tylko czubek włosów.

Szynszyle wyglądają bardziej elegancko, lekko, trochę jak kolor arktycznych lisów lub szynszyli. Ponadto płaszcz jest miękki, puszysty. Są jeszcze bardziej atrakcyjne dzięki czarnemu ruchowi oczu i nosa oraz czarnych poduszek łap. Kolor oczu szynszyli jest jasnozielony.

Istnieją 2 odmiany szynszyli:

• przechylony (mają jasne futro, którego 1/8 jest na samym końcu ciemnego koloru);
• zacienione (mają podobny kolor, ale 1/3 futra pozostaje ciemna, to także końcówka).

W tych odmianach, ze względu na biały podkład, kolor futra jest zbliżony do srebrnego. Wygląda na to, że jasnosrebrna mgiełka otula futro zwierzęcia. Istnieje również złota odmiana szynszyli. U takich osób podkład ma bladą morelę lub czerwonawy kolor. Czubek włosów jest ciemny.

Do najbardziej znanych przedstawicieli należą szkockie, perskie, brytyjskie szynszyle. Pomimo tego, że rasa ta jest dość młoda, jej przedstawiciele wyróżniają się dobrym zdrowiem i stabilną psychiką.

Przetłumaczona z angielskiego nazwa tej grupy oznacza „malowaną wskazówkę”. Rzeczywiście zwierzę ma jasne ciało, a czubki uszu, łap i pyska mają ciemniejszy odcień. Zidentyfikuj osobniki z tej grupy na ciemniejszych obszarach na jaśniejszym płaszczu. Typowymi przedstawicielami tej grupy są koty syjamskie i himalajskie.

Aby zrozumieć cechy koloru, warto poznać zasadę, według której budowane są te same nazwy: kolor główny + rysunek (jeśli występuje) + słowo „punkt”. Na przykład punkt wytrzymałości (brązowy na świetle), punkt tabby.

Niektóre rasy kotów mają swoje własne nazwy kolorów. Tak więc, Persowie o syjamskim kolorze, zwyczajowo określa się je mianem Himalajów. Wiertło ma własną linię nazw.Specjaliści mogą po prostu powiedzieć liliowy, sobolowy kolor czekolady. Jednak w odniesieniu do tej rasy nie będzie ciągłego koloru, a mianowicie koloru.

Kolor Pinto oznacza również kota z białym kolorem i plamami na nim. Rozróżnia się następujące odmiany pied w zależności od rodzaju plam:

• van - większość ciała jest biała, tylko na głowie i ogonie (rzadziej - z tyłu łap) są kolorowe plamy;
• plamki w kolorze arlekina są rozmieszczone na białym ciele, które są na głowie, nogach zwierzęcia i po bokach, ogon zwykle ma jednolity kolor.
• dwukolorowy (dwukolorowy) - obecność bieli jest minimalna, zwykle końce łap, uszy, „medalion” na szyi;
• perkal (lub trójkolorowy) - większość ciała zwierzęcia jest biała, reszta ma kolor żółwia.

Należy powiedzieć, że sam biel nie istnieje w naturze. Jest to albo usterka genetyczna (albinosy), albo wynik supresji melaniny. Jednak w tym drugim przypadku słusznie jest powiedzieć, że zwierzę w białym kolorze ma białe plamki na śnieżnobiałym futrze. Oczywiste jest, że się łączą, a zatem dla laika taki kot jest po prostu biały.

O popularnych kolorach kotów zobacz następny film.