Wiek psa według standardów ludzkich

Psy służą ludziom od setek lat. Będąc inteligentnymi zwierzętami, pomagały ludziom na różne sposoby. Każdy właściciel tych czworonożnych stworzeń dba o długość życia swojego psa iz tego powodu, dzięki obserwacjom i badaniom, znaleziono stosunek liczby lat ludzkich do psów.

Określenie wieku psa wizualnie jest dość trudne. Łatwo jest odróżnić dorosłego psa od nowonarodzonego szczeniaka, jednak tylko znajomość wszystkich oznak danego roku życia pomoże zrozumieć dokładny wiek zwierzęcia. Poniżej znajduje się tabela, która pomoże dokładnie określić wiek zwierzęcia na podstawie takiej cechy, jak jakość zębów.

Należy o tym pamiętać Wiek psa można ustalić, korzystając z tabeli w przybliżeniu: musisz dowiedzieć się dokładniej na podstawie daty urodzenia. Jest tak, ponieważ jakość sierści, zębów i budowy ciała zależy również od środowiska. Bezdomne kundle szybko tracą mięśnie z powodu złej diety, a choroby mogą mieć wpływ na włosy (porosty, choroby skóry).

W środowisku domowym, gdy piesowi poświęca się uwagę i opiekę, sytuacja jest odwrotna: jakość jego zębów i sierści jest powyżej średniej, ponieważ kochający właściciele monitorują zdrowie zwierzaka.

Aby osoba mogła bez trudu zrozumieć, jak długo żyją psy, opracowano kilka metod obliczania „ludzkiego” wieku zwierzęcia. Tak więc właściciele czworonożnego rozumieją, ile lat ma zwierzę i mogą skupić się na tej figurze. Nie da się dokładnie powiedzieć, ile lat ma pies według ludzkich standardów: trzy różne metody obliczeń powodują zamieszanie. Różnice między nimi nie są zbyt duże, ale należy je wziąć pod uwagę. Więc jeśli według uproszczonych obliczeń pies ma 35 lat, zgodnie z teorią LeBo ma 45 lat.

Przed przystąpieniem do obliczeń należy zrozumieć, że niemożliwe jest znalezienie idealnej równowagi między życiem człowieka a psem. Każdy pies ma swoje indywidualne życie, które obejmuje wpływ środowiska. Sugeruje to, że nawet po zbadaniu średniej długości życia danej rasy niemożliwe jest dokładne zrozumienie wieku zwierzęcia w kategoriach ludzkich. Z tego powodu wieku psa nie należy łączyć z człowiekiem.

W XX wieku powstały pierwsze, wciąż prymitywne obliczenia dotyczące lat psów i ludzi. Twórcami byli weterynarze, którzy musieli wiedzieć w przybliżeniu, w jaki sposób życie człowieka i psa koreluje. Weterynarze nie zagłębiali się w tę kwestię i badali różne rasy psów, ale ich średnia długość życia wynosiła 10 lat. Oczekiwana długość życia osoby w tym momencie bardzo się wahała i wzięto pod uwagę średnią arytmetyczną 70 lat.

Pojawiło się zatem uproszczone obliczenie oczekiwanej długości życia, które zostało sprowadzone do prostego wniosku: 1 psi rok to 7 lat ludzkich. Chociaż takiego rachunku nie można nazwać dokładnym ze względu na indywidualne dane każdej rasy psów nieuwzględnione w obliczeniach, metoda uproszczona była najczęściej stosowana wśród ludzi, ponieważ szybko została zapamiętana i była łatwa w użyciu. Poniższa tabela korespondencji pozwala dowiedzieć się, ile lat „człowieka” zwierzę ma zgodnie z uproszczoną metodą obliczeniową.

Będąc najpopularniejszym, uproszczonym obliczeniem zajmuje ostatnie miejsce pod względem dokładności. Metoda nie uwzględnia żadnych danych (rasa psa, pierwsze lata życia), co oznacza, że ​​nie może przenieść wieku zgodnie z tymi znakami.

Prosta metoda obliczeniowa nie zadowoliła francuskiego lekarza weterynarii A. LeBaugh, z powodu którego postanowił zbadać cechy biologiczne psów. LeBoe odkryła, że ​​pierwszego roku życia psa nie można uznać za 7 lat, ponieważ w ciągu 365 dni pies jest w pełni ukształtowany jako dorosły, czego nie można powiedzieć o siedmioletnim dziecku. Tak powstała teoria w 1953 r., Na podstawie której pierwszy rok życia psa uznano za 15 lat ludzkich. Drugi rok istnienia psa należy uznać za 9. Tak więc pies w wieku 2 lat jest równy 24-letniej osobie.

W swoich badaniach lekarz weterynarii wziął pod uwagę następujące cechy:

• oczekiwana długość życia;
• dojrzewanie, gotowość do rozmnażania - u większości ras dojrzewanie występuje w pierwszym roku życia;
• wiek dojrzałości, moment, w którym pies jest w pełni ukształtowany jako dorosły - w zasadzie jest to dwuletni wiek zwierzęcia.

Poniższa tabela uwzględnia średnią kategorię wagową psów, których waga zaczyna się od 15 kg, ale nie przekracza 45.

Podobnie jak dwie pozostałe metody, teoria LeBo była wielokrotnie krytykowana. Jednak obecność takich zmiennych, jak dojrzewanie i dojrzałość, podkreśla teorię LeBo jako dokładniejszy sposób określania wieku zwierzęcia według standardów ludzkich.

W 1930 r. W Szwajcarii naukowiec Max Kleiber opisuje zasadę, która łączy masę ciała (wagę) z indywidualnym metabolizmem (szybkość, z jaką pokarm jest całkowicie trawiony). Prawo dotyczy nie tylko psów, ale także wszystkich zwierząt; nadaje się do określania „ludzkich” lat kota lub papugi. Dziś prawo Kleibera dotyczy również roślin.

Prostym językiem prawo określa związek między masą psa a metabolizmem: im większe zwierzę, tym dłużej będzie żyło. Oznacza to, że małe rasy psów o szybkim metabolizmie będą żyły przez pewien okres krócej niż rosyjski wilczarz. Problemem w obliczeniach jest średnie tętno psa.

Stół przeznaczony jest dla średniej masy psów (10–25 kg).

Metoda Kleiber ma średnią dokładność. Uwzględnia wagę i metabolizm żywego stworzenia, więc liczba lat może być różna dla każdej osoby indywidualnie. Zaletą tego prawa jest to, że jest ono uniwersalne i odpowiednie dla wszystkich żywych stworzeń, czego nie można powiedzieć o innych metodach obliczania.

W obliczeniach występuje wiele błędów. Każdy pies ma indywidualny rozwój, dlatego praktycznie niemożliwe jest dokładne określenie wieku „ludzkiego”. Niektóre błędy występują najczęściej.

• W uproszczonym obliczeniu pierwszy rok to 7 lat. Pierwsze 365 dni w życiu psa jest niedoceniane - w tym czasie rozwój zwierzęcia zachodzi podwójnie. Tworzą się mięśnie, trwają przygotowania do dojrzewania. Z tego powodu liczenie pierwszego roku życia psa jako 7 jest błędne. Aby uniknąć błędów, pierwsze 12 miesięcy należy traktować jako 14-15 ludzkich lat.
• Drugi rok życia psa jest również przypisywany ważnym okresom życia psa. Chociaż uproszczone obliczenia traktują drugi rok jako 7, musisz wziąć to za 9-10 lat. Często powoduje to zamieszanie w obliczeniach, ale warunków tych nie można pominąć.
• Prawo Kleibera nie specjalizuje się w psach. Z tego powodu czynniki, takie jak rasa i cechy fizjologiczne zwierzęcia, nie są uwzględniane w równaniu. Dlatego prawo Kleibera nie ma dokładności, gdy czworonożna rasa oznacza krótszą żywotność niż inne rasy.