Jak wyglądały psy i ich rasy?

Pies domowy biologicznie należy do ssaków rzędu drapieżników. Naukowcy nadal spierają się o to, kto jest przodkiem psa. I chociaż większość ludzi uważa, że ​​psy to udomowione wilki, naukowe rozumowanie jest dalekie od prostoty. Należy od razu powiedzieć: nie ustalono ostatniego punktu w badaniach na ten temat.

Dwie główne teorie pochodzenia psów obejmują monofilię i polifiletykę. Pierwszy oznacza, że ​​zwierzę pochodziło od jednego przodka, drugi sugeruje, że przodkowie psa byli różnymi zwierzętami. Badacze, którzy opowiadają się za monofilią, są pewni, że to dziki wilk jest przodkiem psa. Czaszka i cechy zewnętrzne wilka są bardzo podobne do psa, a proces udomowienia (udomowienia) zmienił kości czaszki zwierzęcia.

Zgodnie z hipotezą ewolucyjną udomowienie miało miejsce w określonym miejscu i dopiero wtedy psy zaczęły osiedlać się wszędzie na Ziemi. To prawda, że ​​nawet zwolennicy monofilii nie zgodzili się, że wilk jest nadal „pradziadkiem” psa - Niektórzy naukowcy są pewni, że psy pochodzą z kojota lub szakala.

Niech tak będzie, pies jest uważany za pierwsze oswojone zwierzę. Wykopaliska archeologiczne wyjaśniły, że stało się to w epoce kamienia łupanego, kiedy człowiek jeszcze nie zajął się hodowlą i hodowlą zwierząt, lecz polowano na dziką bestię. W 1862 r. Naukowcy odkryli szczątki psa na szwajcarskich jeziorach, przypisano je okresowi neolitu. To było małe zwierzę, nazywało się je torfowym (lub bagiennym) psem.

Uważa się, że ewolucja człowieka wymagała rozwoju ewolucyjnego od udomowionej bestii.Gdy tylko nasi przodkowie zaczęli prowadzić ustalony tryb życia, gdy tylko zaczęli zajmować się rolnictwem i hodowlą bydła, wymagania dotyczące udomowionego psa również wzrosły. I to był pierwszy impuls do hodowli.

Jeśli czytasz monografię Lorentza, możemy stwierdzić: wszystkie psy pojawiły się od wilka i szakala, są też rasy „szakala” i są „wilki”. I to już nie pasuje do koncepcji teorii monofilistycznej.

1859 był świetnym rokiem dla światowej nauki i nauki w ogóle. C. Darwin wprowadził świat do pracy „The Origin of Species”, w której przedstawił teorię doboru naturalnego. W szczególności mówi się o psach: ich selekcja została przeprowadzona na sztucznej zasadzie, kluczową siłą w selekcji byli ludzie, którzy porwali młode wilki z jaskini, a następnie oswoili je. Ten punkt widzenia doprowadził do wniosku: ludzie zjednoczeni z wilkami we wzajemnie korzystnym sojuszu; po stronie ludzkiej użyto umysłu; ze strony wilka zdolność drapieżnika.

Ale jeśli uważnie przeczytasz pracę badacza, możemy powiedzieć, że Darwin podzielał hipotezy polietylenowe. Mówiąc ściślej, Darwin zezwolił na polifilię. Rasy psów domowych w poszczególnych krajach są podobne do dzikich przedstawicieli rodzaju Canis. Ale poleganie na badaniach pochodzenia psów tylko na Darwinie dzisiaj jest nieuzasadnione. Sam badacz nie mógł wiele wiedzieć, ponieważ w tym czasie systematyka i historia nie były wystarczająco rozwinięte, aby wyciągać pewne wnioski.

Teoria polifiletyczna faktycznie ma więcej zwolenników. Jego zwolennicy, którzy mieli kiedyś większą argumentację i naukowe uzasadnienie niż Darwin, sugerują, że przodek psa mógł stać się podobnym do kojota przedstawicielem starożytnego świata zwierząt, ale hybrydyzacja międzygatunkowa nie została całkowicie wykluczona. Zgadzają się jednak z Darwinem w głównej kwestii: istniała sztuczna selekcja, której głównym kryterium był wzrost lojalności wobec osoby.

Dzisiaj badacze szerzej, ale jednocześnie dokładniej, patrzą na pytanie o pochodzenie psa. Coraz częściej więc w prasie naukowej zaczęły pojawiać się prace świadczące o tym, że wilk i pies wcale nie są przodkami i potomkami, a ściślej „kuzynami”. Znaleziono to odłączyli się od wspólnego przodka w przedziale 11–34 tysięcy lat temu. W szczególności teorię tę opracował naukowiec Adam Friedman i jego podobnie myślący ludzie z laboratorium w Chicago.

Aby dojść do takich wniosków, eksperci zbadali genomy wielu ras psów z obszarów, w których wilki obecnie nie żyją. Z drugiej strony Wołkow był badany genetycznie u osób mieszkających w miejscach, w których rzekomo rozpoczęto oswajanie psów. Zwykłe szakale zostały wzięte za grupę zewnętrzną (oznacza to gatunek zbliżony do badanego).

Więc eksperci to zasugerowali w pewnym historycznym momencie (kiedy nie wiadomo dokładnie) wilki i psy oderwały się od wspólnego przodka, ale nie straciły zdolności krzyżowania się. I właśnie te krzyże prawdopodobnie doprowadziły naukowców do fałszywego pomysłu, ponieważ genetyka początkowo zdecydowała, że ​​geny wilka u psa - jest to dowód na to, że pies powstał z wilka. Kalifornijscy naukowcy, którzy również przeprowadzili badania na ten sam temat, zgodzili się z kolegami z Chicago.Tak więc dzisiaj opinia społeczności naukowej jest nawet podzielana miejscami, ale zazwyczaj psy i wilki nie są bezpośrednimi krewnymi.

Co ciekawe, współcześni badacze byli w stanie zidentyfikować ważny punkt: procent wyprodukowanej amylazy (enzymu, który pomaga w przetwarzaniu skrobi) u psów jest wytwarzany w większych ilościach. Tylko siberian husky i dingo mają mniej enzymów niż wilki. Jest to bezpośredni dowód na to psy udomowione przez ludzi włączyły do ​​swojej diety pokarmy roślinne.

Nie mniej interesujący jest proces oswajania psa. Najbardziej prawdopodobnym okresem w historii, kiedy to towarzyskie zwierzę było granicą, była granica górnego neolitu i mezolitu, to znaczy około 15 tysięcy lat temu. Zakładając, że dana osoba zabrała drapieżne zwierzę, aby je oswoić, scenariusze tego oswajania były wciąż inne. Mówiąc ściślej, osoba ta nie zawsze była inicjatorem. Uważa się, że w niektórych obszarach w stadach wilków pojawiły się osoby tolerancyjne dla ludzi. Brzmi nieprawdopodobnie, ale naukowcy nie rezygnują z tej wersji.

Ciekawym eksperymentem (i bardzo cennym) był eksperyment z lisami Dmitrija Bielajewa. Na farmie futra syberyjskiego Bielajew spędził kilkadziesiąt lat, przeprowadzając eksperyment mający na celu odpowiedź na główne pytania dotyczące udomowienia zwierzęcia. Naukowca już nie ma, a jego wyznawcy kontynuują badania.

Co jest istotą badania: Bielajew miał 2 populacje na fermie futer do hodowli rudych lisów. W pierwszym lisy wybierano losowo, bez odniesienia do niektórych cech. Ale w drugiej grupie hit został zorganizowany przez specjalny test. Siedmiomiesięczne lisy przetestowano pod kątem relacji z osobą: osoba zbliżyła się do klatki, próbowała dotknąć zwierzęcia, nawiązać z nim kontakt. Jeśli lis okazał agresję, strach, nie wpadł do próbki eksperymentalnej.

Wynik eksperymentu potwierdził dawne domysły naukowców: po kilku pokoleniach takiej selekcji powstaje grupa zwierząt, które przeszły udomowienie. Oznacza to, że starożytny człowiek prawdopodobnie również wybrał lojalne wobec niego zwierzęta. I tak pojawił się pies.

Ciekawe fakty dotyczące udomowienia:

• liczne analizy genetyczne wykazały: miejscem urodzenia starożytnego psa jest Europa, a nie Indie (jak wcześniej sądzono);
• zwierzę, które później stało się domem, mogło przyjść do człowieka po zapach jedzenia, z tych sugestii skorzystał człowiek;
• stworzenie dzikiego zwierzęcia na psa prawdopodobnie zajęło ponad sto lat, ale dziś proces udomowienia jest szybszy, ponieważ zasady selekcji są wyraźnie uregulowane;
• Naukowiec Pawłow uważał, że to pies uczynił człowieka człowiekiem, częściowo doprowadził go do siedzącego trybu życia, a nawet do hodowli bydła i rolnictwa;
• oswajanie nie jest równoznaczne z udomowieniem, pierwsze poprzedza drugie.

Nierozerwalnie związane z tym pytaniem, którego istotą jest hodowlaoraz kwestia wyglądu ras psów.

Obecnie na świecie istnieje około 4 setek oficjalnie zarejestrowanych ras psów. Pierwsze psy były, można powiedzieć, uniwersalne, pełniły różne funkcje, zabierały jednego psa na polowanie, a drugiego na służbę pasterzowi. Ludzie zauważyli, że zwierzęta radzą sobie ze swoimi obowiązkami na różne sposoby, zaczęli wyróżniać tych, którzy lepiej pilnują lub polują. Pojawił się pierwszy podział psów: powstały psy stróżujące i myśliwskie.

Następnie podobieństwa i różnice na zewnątrz również stały się przyczyną separacji psów. Mężczyzna zawęził również przeznaczenie psa: wśród ras myśliwskich pojawiły się ogary, norki i gliny. Każda rasa została wyhodowana z określonym, bardzo jasnym celem.

Dziedziczność i zmienność są właściwościami genów badanych przez genetykę i te właściwości pomagają człowiekowi rozmnażać się o określonych cechach. Na przykład do polowania na zagrzebane zwierzęta mężczyzna wychował jamnika - krótkie nogi i rozszerzony format powinny pomóc jamnikowi wydostać zwierzę z dziury. Skrócone łapy można było uzyskać z powodu chondrodystrofii - osoby z tą chorobą krzyżowały się między sobą, a pożądana cecha została ustalona.

Proces powstawania nowych ras zachodzi teraz. Na przykład rosyjski chart stepowy powstał dopiero w drugiej połowie ubiegłego wieku jako rasa tubylcza. Rasy w pewnym sensie żyją własnym życiem: niektóre znikają, inne pojawiają się. Z tego powodu UNESCO zadeklarowało ludzkości już istniejące rasy zwierząt domowych. Rzecznicy zwierząt od wielu lat krytykują podejście do selekcji i hodowli: niektórzy z nich uważają działania hodowców za faszystowskie.

To pytanie leży w płaszczyźnie etycznej. Z jednej strony osoba naprawdę prowadzi eksperymenty na zwierzętach w swoich zainteresowaniach, przeprowadza krzyżowanie i selekcję, odrzuca słabych. Zoodefenders rozważa wystawy psów, kwestionuje kpiny ze zwierząt i nieludzkie przeciwstawianie silnej istoty słabym.

Z drugiej strony pies to nie tylko przyjaciel danej osoby, to udomowione zwierzę, które może żyć z osobą i służyć mu. W tym celu została oswojona i oswojona, a dla psa - sensem życia jest przebywanie w pobliżu właściciela i służenie mu. A to oznacza, że ​​dana osoba ma moralne prawo do selekcji i hodowli ras. Spory trwają i będą trwały przez długi czas, ponieważ prawda jest gdzieś pośrodku. Jedno jest pewne: jeśli masz psa, jesteś za niego odpowiedzialny i nie masz prawa anulować tej odpowiedzialności.

Jakiejkolwiek rasy jest pies, bez względu na okoliczności zmuszają cię do porzucenia psa, od dnia pojawienia się u ciebie nie masz prawa jej zdradzić.

O historii pochodzenia psów dowiesz się z poniższego filmu.