Praga szczur: wszystko, co musisz wiedzieć o rasie psów

Szczury w Pradze są lepiej znane jako czeskie szczury. Większość Rosjan nie jest nawet świadoma istnienia takiej rasy. Te śmieszne dzieci są często mylone z chihuahua, pincher i toy terrier.

Nazwa rasy, szczur w Pradze, mówi już o celu tych psów. W średniowieczu zwykle pracowali dla kotów - łapali myszy i szczury stodoły, które nie tylko niszczyły zapasy żywności w domach, ale także były nosicielami wielu niebezpiecznych chorób.

Ojczyzną tych psów jest Republika Czeska. Prawdziwa historia pojawienia się rasy spowita jest licznymi legendami, więc badacze mogą z całą pewnością potwierdzić tylko jedno - czeskie ratliki pojawiły się w Europie w średniowieczu.

Ze względu na swoje cechy fizyczne z łatwością przedostali się do trudno dostępnych szczelin i prowadzili szczury, które pod względem wielkości były nieco gorsze od samych myśliwych.

Przez długi czas szczurołaki pozostały wyłącznie czeskimi psami.ich sława wykroczyła poza granice kraju, ale od VIII wieku o tych odważnych i zręcznych psach, które mają do czynienia z hordami szczurów, dowiedziały się w innych krajach Starego Świata. W tym czasie psom przydzielono dodatkowe obowiązki - próbowali jedzenia ze stołu wybitnych obywateli, aby sprawdzić naczynia pod kątem obecności w nich trucizny.Było to wówczas bardzo istotne, ponieważ w średniowieczu być może najbardziej leniwi nie byli zaangażowani w badania i kompilację trucizn. Wiadomo o tym Król Wacław IV, który zasłynął z zamiłowania do drinka w miejskich lokalach gastronomicznych, udając się na wycieczkę „do ludu”, z pewnością zabrał ze sobą małego psa. Podczas uczty zwierzę swobodnie poruszało się po nakrytym stole i próbowało wszystkich potraw przyniesionych do władcy, potwierdzając w ten sposób, że jedzenie nie zostało zatrute i że król mógł go skosztować bez obaw.

W połowie XVII wieku Republika Czeska pogrążyła się w poważnym kryzysie gospodarczym. W tych latach populacja szczurów szczurów gwałtownie spadła, z wygodnych, ciepłych pałaców przeniosły się do ponurych szop biednych chłopów, gdzie znów zaczęli zarabiać na łapanie szczurów. Pod koniec XIX wieku grupa entuzjastów próbowała przywrócić populację czeskich wojowników, ale wkrótce wybuchła I wojna światowa, a następnie II wojna światowa i wszystkie ich wysiłki zostały unieważnione.

Dopiero w latach 40. ubiegłego wieku, dzięki wspólnym wysiłkom Rudolfa Schillera i Jana Findusa, udało się osiągnąć oficjalne uznanie rasy i przygotowanie standardu.

Czeski Ratlik to prawdziwy arystokrata, choć niewielki. Na pierwszy rzut oka rasa jest bardzo podobna do teriera z zabawkami. Specjaliści od hodowli zwracają szczególną uwagę na proporcje ciała grzechotki, dlatego aby zidentyfikować idealnego przedstawiciela szczurów, musisz wziąć władcę. Uważa się, że zwykle stosunek między wzrostem psa a jego długim ciałem powinien wynosić około 1: 1,05. Jednocześnie parametr określający wysokość psa w kłębie powinien być 2 razy większy niż głębokość mostka.

Ogólnie rzecz biorąc, pies ma następujące cechy strukturalne.

• Głowa w kształcie gruszki. Zwierzę charakteryzuje ostro zarysowane czoło i wyraźny guz potyliczny. Kufa jest dość długa, z wyraźną ogólną suchością.
• Szczęki bardzo mocne, ustawione symetrycznie, w postaci tępego klina. Ugryzienie, jak większość psów, jest rodzajem nożyczek.
• U szczurów w Pradze nos jest dobrze napigmentowany. Z reguły jego kolor jest zgodny z podstawowym odcieniem płaszcza. Oczy są zaokrąglone, lekko wypukłe, tęczówka jest pomalowana na ciemny brąz, prawie czarny.
• Grzechotki czeskie mają szerokie uszy. Dozwolone jest pomijanie końcówek pod niewielkim kątem względem siebie.
• Szyja szczura jest dość wyrafinowana, bez zawieszeń i wyraźnych fałdów skórnych, wyróżnia się naprawdę szlachetnym wygięciem.
• Obudowa jest bardzo kompaktowa, w kształcie kwadratu. Plecy są mocne, idealnie płaskie. Kłąb jest łagodny, lędźwiowy jest skrócony. Mostek o średniej szerokości, owalny. Linia zadu jest wydłużona, lekko opadająca.
• Przednie nogi zwierzęcia są ustawione dość szeroko i ściśle równolegle. Ostrza czeskiej grzechotki są przylegające, muskularne, śródręcza są równe, znajdują się pod niewielkim nachyleniem. Tylne nogi zwierząt mają również zestaw równoległy, wyróżniają się niezawodnością kątów stawów i wyraźnym muskularnym wyrazem konturów. Łapy u psów tej rasy są zwykle sklepione, zaokrąglone, palce mocno dociśnięte.
• Ruchy zwierzęcia są sprężyste i wolne.
• Ogon czeskiego Ratlika znajduje się na wysokości pleców, podczas ruchu podnosi się i owija.

Do wadliwych znaków należą:

• zwężona czaszka;
• zakrzywiony do tyłu;
• nos bez pigmentacji;
• nadmierna opalenizna;
• odwrócone łokcie;
• lekko wydłużone ciało;
• ogon, który jest niski lub spada na bok;
• łyse łaty na wełnie;
• fontanel nie zarośnięty;
• żółta lub niebieska tęczówka oczu;
• opadające uszy;
• biaława plama na klatce piersiowej o średnicy większej niż 2 cm;
• obecność lekkich śladów na łapach;
• wzrost w kłębie mniejszy niż 18 cm i większy niż 24 cm.

Czeski Ratlik jest często nazywany zawodowym pocieszycielem. Nie jest to zaskakujące, ponieważ takie urocze psy są szczerze przywiązane do swojego właściciela i mają możliwość stworzenia wygodnej psychologicznej atmosfery w domu. Te żywe „leki przeciwdepresyjne” są niezwykle inteligentne, dlatego nie pozwalają na pustą korę bez powodu, nigdy nie będą drażnić swoich właścicieli pustymi „oratoriami”.

W stosunku do nieznajomych, a także do ludzi, którzy nie są w kręgu bliskich ludzi, szczury nie są zbyt zlokalizowane. Na widok nieznajomych, całym swoim wyglądem wykazują nie do zniesienia, sztywność, a nawet podejrzenia.

Te piedowate dudziarze rozwijają dość przyjazne stosunki z kotami - cokolwiek można powiedzieć, ale w pewnym sensie są kolegami. Ale te psy nie dogadują się z psami, mogą znaleźć wspólny język tylko z tymi samymi małymi osobami, które nie wywrą na nich presji swoim autorytetem. Należy zauważyć, że sama fizyczna wyższość nie może dezorientować szczura w Pradze jeśli ten miniaturowy pies czuje zagrożenie emanujące np. z wilczarza, bez wahania przystąpi do ataku z taką samą aktywnością, jakby zdecydował się rzucić na zwykłego szczura stodoła.

Nawiasem mówiąc, o gryzoniach: wszelkie ozdobne szynszyle, chomiki i świnki morskie będą zawsze celem numer jeden dla ratlik, więc trzymanie takich zwierząt pod jednym dachem nie jest absolutnie zalecane, nawet jeśli gryzoń jest w klatce.

Początkowo ich miniaturowe wymiary zaskoczyły właścicieli, którzy postrzegali je jako zabawne zachcianki, które można nosić tylko pod ręką. W praktyce pełnoprawna osobowość mieszka w niewielkim ciele czeskiego Ratlika, wymagając wyjątkowego szacunku dla swojej osoby.

Jeśli chcesz utrzymywać przyjazne relacje z psem, oducz się i zabraniaj dzieciom wkraczania na teren zwierzaka (łóżko i zabawki). Zwierzęta te rozumieją istotę słowa „moje”, więc nie wkraczają w sprawy innych ludzi, ale ich „skarby” są drżąco strzeżone, rozpoczynając poważną konfrontację z tymi, którzy chcą je zabrać.

Jak każda inna rasa szczur szczur w Pradze ma zarówno zalety, jak i wady. Do zalet należą kompaktowe wymiary - dzięki wymiarom zawsze możesz udać się ze swoim zwierzakiem do miejsca, w którym wjazd ze zwierzętami jest surowo zabroniony. Taki pies może czuć się komfortowo zarówno w prywatnym domu, jak i małym mieszkaniu.

Krysarikowie nie wymagają specjalistycznej opieki, są łatwo przeszkoleni, szybko przyswajają informacje.

W przeciwieństwie do wielu innych miniaturowych psów, czeski Ratlik ma odważny charakter. Zawsze będzie bronił właściciela i swojej własności na wypadek, gdyby poczuł zagrożenie. Jednak niewielki wzrost raczej nie pozwoli im odeprzeć „wroga”.

Jednym z minusów trzymania szczura jest to, że na widok dowolnego gryzonia w domu lub na ulicy budzą się w nim instynkty łowieckie i psa nie można już zatrzymać. Kolejną wadą była niewielka liczba ras i zbyt wysoka cena szczeniąt takiego psa - Koszt zwierzęcia tej rasy sięga 1300 euro.

Praskie szczury są często mylone z toy terrier.Zwierzęta te mają wiele podobieństw, ale różnica jest również wyraźna. Tak więc grzechotnicy chętniej wchodzą w konflikt - to ich główna różnica w stosunku do bardzo tchórzliwych terierów-zabawek.

W dawnych czasach szczury chwytano za szczury i myszy, które miały nieprzyjemny zwyczaj osiedlania się w wiejskich domach. Wydawałoby się - po co hodować rasę szczurów, jeśli koty mieszkają w każdej wiosce? Odpowiedź jest prosta - w tych latach koty utożsamiano ze złymi duchami, więc odpowiedzialność za ochronę domu przed nieproszonymi gośćmi musiała zostać przypisana komuś innemu.

Przedstawiciele obu ras są wyjątkowo pewni siebie, ale często działa to przeciwko nim, ponieważ zwierzęta nie są świadome swojej wielkości i stanowią wyzwanie nawet dla dużych psów. Wynik tej konfrontacji jest oczywisty.

Oba psy mogą być trzymane w mieszkaniach, dobrze dogadują się ze wszystkimi domami, nie wymagają specjalistycznej opieki i są łatwo wychowywane i szkolone.

Zewnętrznie psy są podobne, ale profesjonaliści mogą łatwo odróżnić jedną rasę od drugiej. Ciało szczura-szczura jest bardziej stonowane i zwijające się, muskularne, czego nie można powiedzieć o rosyjskim palcu. Kształty ciała tych ostatnich są nieco bardziej egzotyczne, więc rasa dość często bierze udział w wystawach i konkursach.

Uważa się, że przedstawiciele czeskich szczurów szczurów mają silną odporność i rzadko doświadczają problemów zdrowotnych. Są jednak podatne na niektóre choroby.

• Choroby dziąseł i zębów. U szczurów często tworzy się kamień nazębny, co prowadzi do bardzo nieprzyjemnego gnilnego zapachu z ust, a gdy leczenie rozpoczyna się późno, powoduje procesy zapalne dziąseł. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia takich problemów, musisz od czasu do czasu myć zęby swojego zwierzaka i zabierać go do weterynarza w celu usunięcia kamienistych osadów.
• Złamania kończyn. Zwierzęta tej rasy mają kruche kości, a jednocześnie mają odważny temperament, dlatego nierzadko ranią kości śródręcza i przedramiona.
• Patologia układu mięśniowo-szkieletowego. Szczury często spotykają zwichnięcie rzepki. Według badań takie patologie są zwykle dziedziczne i wrodzone.
• Choroby żołądkowo-jelitowe Zwykle stają się wynikiem przejadania się lub niezrównoważonej diety, dlatego hodowcy bardzo ważne są, aby monitorować, co je zwierzę i w jakich ilościach.
• Przeziębienia Szczury w Pradze nie mają ciepłej skóry z grubym podkładem, dlatego nie są chronione w warunkach niskich temperatur i silnego wiatru. Zimą potrzebują ubrań, w przeciwnym razie zwierzę może zachorować.

Jeśli odpowiednio dbasz o ratlic, możesz zapobiec pojawieniu się w nim większości patologii. Bardzo ważne jest terminowe szczepienie psów, zapobieganie inwazji robaków pasożytniczych i okresowe leczenie pasożytów żyjących na skórze - pchły i kleszcze.

Zgodnie z czeskim opisem ustanowionych norm Następujące odmiany szczurów w Pradze.

• Krótkowłosy Wełna takich rattlek jest raczej gęsta i jednolita na całej długości, a jednocześnie skrócona, gruba. Na głowie włosy są krótsze, nie rosną tak gęsto, jak na reszcie ciała, ale bez łysych plam.
• Długowłosy Linia włosów tych psów jest równie gęsta i jednolita w strukturze, na kufie jest krótka, na mostku, uszach, ogonie i grzbiecie łap widoczne są długie kudłate kable.

Kolor zwierząt może być:

• czarny podpalany;
• czerwony;
• Czekolada
• na czerwono.

Płaszcz z czerwoną opalenizną i bez śladów jest dozwolony.

Dowolnym odcieniem może być merlen - to znaczy z włosami, które nie są całkowicie farbowane. Jeśli chodzi o opaleniznę, musi być kontrastowa, a jednocześnie nasycona.

Szczury w Pradze są dość osobliwymi psami - absolutnie nie są przystosowane do życia na ulicy, jednak ich aktywność wymaga stałej aktywności fizycznej i codziennych spacerów.

Ze względu na małe wymiary zawodnicy mogą mieszkać nawet w małym mieszkaniu. Jednocześnie bardzo ważne jest wcześniejsze zabezpieczenie pomieszczenia - usunięcie wszystkich przewodów, kabli, niestabilnych przedmiotów, a także zabezpieczenie wszelkich szczelin, w które może przechylić się ciekawy zwierzak.

Nawet przed zakupem szczura w Pradze powinieneś przygotować wszystko, czego potrzebujesz do pełnoprawnego życia - leżaki, zabawki lateksowe, miski, poidła, wodoodporne pieluchy, tacę, a także smycz i uprząż. Pomimo faktu, że te małe psy wolą odpoczywać na kanapie mistrza, nadal lepiej jest zapewnić im oddzielną przestrzeń życiową, która zostanie usunięta z obszaru rekreacyjnego danej osoby.

Domki dla zwierząt domowych można kupić w każdym sklepie zoologicznym. Najlepiej jest preferować konstrukcje z silniejszą platformą widokową na dachu, ponieważ psy te nie lubią skakać na małe powierzchnie. Przydałoby się wrzucić ciepły koc do łóżka - szczury lubią owijać się w swobodnie leżący krój tkaniny, wyposażając go w rodzaj nory.

Natychmiast po tym, jak ratlik przeprowadzi się do nowego miejsca, musisz ustalić jego toaletę. Istnieją dwie opcje rozwiązania problemu - albo ulica, albo pielucha. Jeśli wybierzesz pierwszą opcję, warto wziąć pod uwagę fakt, że psy tej rasy mają przyspieszony metabolizm, a długotrwałe cierpienie jest dla nich nietypowe. Będziesz musiał wyprowadzać swojego zwierzaka kilka razy dziennie, w przeciwnym razie będzie on zmuszony do wykonywania wszystkich swoich „spraw” w mieszkaniu. Ta opcja jest preferowana dla psów mieszkających w prywatnym domu z możliwością samodzielnego chodzenia. Jeśli nie masz własnej witryny, a wszyscy członkowie rodziny są zbyt zajęci i nie mogą zorganizować częstego chodzenia ze zwierzęciem, lepiej natychmiast przyzwyczaić je do tacy lub chłonnych pieluszek.

Sierść szczura w Pradze nie wymaga specjalistycznej opieki - zwierzęta te topią się sezonowo dwa razy w roku. Pierwsze zranienie zwykle rozpoczyna się w wieku 3-4 miesięcy. W tym okresie zwierzęta muszą być czesane codziennie, przez resztę czasu wystarczą 2 procedury tygodniowo. Zwykle do tego używają specjalnych szczotek-furminatorów, które pozwalają nie tylko pozbyć się martwych włosów, ale także masować skórę zwierzęcia w tym samym czasie.

W razie potrzeby kąpią czeskie grzechotki. Jeśli zbyt często uciekasz się do procedur płukania, możliwe jest pogorszenie struktury sierści i przesuszenie skóry zwierzęcia. W ciepłym sezonie możesz pozwolić czworonożnym przyjaciołom pluskać się w naturalnym stawie lub basenie - psy bardzo kochają wodę.

Uszy zwykle nie przysparzają kłopotów psom, ponieważ są dobrze wentylowane, chociaż cotygodniowe badanie lejków ucha pod kątem obrażeń, stanów zapalnych i nadmiernej emisji siarki nie będzie nie na miejscu. Po procedurze czyszczenia można je leczyć kwasem borowym lub płynem weterynaryjnym.Należy pamiętać, że psy tej rasy są podatne na zapalenie ucha środkowego, ponieważ jeśli zauważysz, że zwierzę często kręci głową, warto jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem.

Pielęgnacja oczu czeskiego ratlika jest minimalna. Każdego ranka należy czyścić wysuszone grudki w kącikach powieki wacikiem zwilżonym wywar z rumianku. Co 3-4 tygodnie należy myć zęby szczurów. Można to zrobić za pomocą pędzla lub gumowych palców. Pazury zwierzaka wymagają regularnego cięcia i przycinania końcówek piłą, podczas gdy musisz przeciąć same krawędzie pazura, aby nie uszkodzić naczynia krwionośnego.

Po każdym spacerze musisz umyć łapy i potraktować wszystkie pęknięcia na nich antyseptyczną maścią. W zimnych porach roku należy dodatkowo nasmarować elektrody kremem dla dzieci lub rozgrzanym olejem roślinnym.

Pomimo zewnętrznej dekoracyjności grzechotki, nie można ich nazwać ciałami domowymi, dlatego wymagają częstych i długich spacerów. Spaceruj z psem tej rasy dwa razy dziennie przez co najmniej godzinę. Zwierzęta chodzą na smyczy. Jeśli zdejmiesz pasek podczas chodzenia, grozi to psu z dużymi problemami, biorąc pod uwagę jego zdolność do reagowania na każdego gryzonia i skłonność do wywoływania konfliktów z krewnymi.

Właściciele każdego psa decydują się na karmienie zwierzaka na jeden z dwóch sposobów - albo przez „naturalny”, albo suchy pokarm. Szczury nie są wyjątkiem, ponieważ hodowca ma prawo sam zdecydować, jaka dieta zwierzęcia będzie oparta na jego możliwościach i preferencjach. Suche karmy mogą znacznie zaoszczędzić czas gotowania hodowcy, są wzbogacone witaminami i minerałami oraz mają zrównoważony skład. Preferowane powinny być produkty nie niższe niż klasa premium - takie mieszanki są wykonane z produktów najwyższej jakości, nie zawierają konserwantów ani wzmacniaczy smaku.

Przy naturalnym karmieniu zwierząt konieczne jest włączenie takich produktów do diety.

• Mięso - stanowi co najmniej 70% diety. Zwykle stosowane odmiany o niskiej zawartości tłuszczu - wołowina, cielęcina, kurczak, mięso królicze lub końskie.
• Ryby - białe, niskotłuszczowe odmiany, takie jak morszczuk lub dorsz, nadają się do karmienia zwierząt. W menu nie można uwzględniać zarówno ryb czerwonych, jak i rzecznych.
• Warzywa - w mikserach dla psów są marchewki, dynie, cukinia lub kalafior w postaci surowej lub posiekanej.
• Zboża - gotowany ryż i kasza gryczana są odpowiednie dla psów. Nie należy włączać kukurydzy, jęczmienia i pszenicy do menu - prawie nie są one wchłaniane przez ciało zwierzęcia.

Zanim szczury osiągną wiek 2 miesięcy, niemowlęta muszą być karmione co 3,5 godziny, czyli około 6 razy dziennie. Po 8 tygodniach liczba karmień jest stopniowo zmniejszana, tak że jedzą 4 razy dziennie po 4–6 miesiącach i tylko 3 razy po 6 miesiącach. Do roku zwierzęta są przenoszone na dwa posiłki dziennie w odstępie 8-10 godzin.

Czescy jeźdźcy muszą się socjalizować od najmłodszych lat, gdy tylko zwierzę pojawi się w domu. Faktem jest, że te psy są nadal manipulatorami, a jeśli nie od razu wyznaczysz granice tego, co jest dozwolone, to w najbliższej przyszłości po prostu „usiądą na szyi” swoich właścicieli.

Niezwykle ważne jest, aby do 7 tygodni zwierzę pozostawało w otoczeniu swoich krewnych - matki, braci i sióstr. Czas spędzony z rodziną pozwoli zwierzętom lepiej zrozumieć swoje miejsce w psim zespole i nauczy ich, jak budować styl zachowania z innymi zwierzętami.

Pod wszystkimi innymi względami szczury w Pradze są najbardziej typowymi psami w pomieszczeniach, które są gotowe nauczyć się czegokolwiek i pysznych smakołyków. Tę cechę należy aktywnie wykorzystać podczas szkolenia zwierząt.

Po pierwsze, robiąc to, możesz zaszkodzić psychice zwierzaka, a po drugie, po prostu odeprzeć dalszą chęć zwierzaka do pracy w tandemie.

Częstym błędem hodowców jest niemożność opanowania emocji, gdy widzą uroczego psa w domu. Jego wzruszający wygląd sprawia, że ​​właściciel „daje zastój”, a przebiegłe szczury nigdy nie przegapią okazji, by wykorzystać taką sytuację na swoją korzyść. Pamiętaj, że klasy powinny być traktowane pozytywnie, ale staraj się nie zepsuć swojego zwierzaka, w przeciwnym razie będziesz musiał tylko złapać jego głowę za zniszczenie i drobne brudne sztuczki, które zrobił.

Zazwyczaj psy te przechodzą najbardziej ogólny kurs szkoleniowy, a także trening dyscyplin sportowych. Co najlepsze, pokazują się w nadrabianiu zaległości.

Recenzje i cechy właścicieli praskich szczurów są najbardziej pozytywne. Według nich są to miłe i wierne psy, które w razie potrzeby mogą bronić swego pana, a także pomóc pozbyć się nieproszonych gryzoni w domu. Jednak niewielka liczba ras i wysokie koszty powodują, że na rynku stale pojawiają się pozbawieni skrupułów sprzedawcy, którzy próbują pozbyć się innych ras zwierząt jako szczurów.

Przedstawiciele tej rasy są dość kosztowni, ale takie przejęcie można uznać za opłacalną inwestycję - koszt tych psów elitarnej klasy sięga 200 tysięcy rubli.

Historia rasy w następnym wideo.