Wszystko o chartach włoskich

Charciki włoskie to miniaturowe charty, które otrzymały dopracowanie dodatków i dobrą prędkość biegania od swoich przodków. Nowoczesny opis tej rasy psów pozwala poznać jej wygląd zewnętrzny i charakter. Ale tylko ich właściciele mogą docenić charty włoskie. Te temperamentne zwierzęta wymagają wiele uwagi i chętnie oddają swoją miłość, stając się wspaniałymi towarzyszami spacerów i towarzyszy. Ich wyrafinowany wygląd podkreśla arystokratyczne pochodzenie, ale co tak naprawdę kryje się za pięknem i wdziękiem małego psa?

Znakomity wygląd i stanie się chartami włoskimi - chartami włoskimi (lub, jak wolą nazywać się na arenie międzynarodowej - piccolo livriero italiano), pochodzą od zwartych psów starożytnego Egiptu. Do tej epoki przypisuje się pierwsze znane obrazy zwierząt o delikatnej budowie ciała i eleganckiej głowie. Pierwszymi właścicielami tych psów byli faraonowie. - nic dziwnego, że pragnienie luksusu pałacowego we włoskich chartach jest we krwi.

Grecy byli jednymi z pierwszych fanów chartów włoskich poza starożytnym Egiptem., a następnie przedstawiciele starożytnej rzymskiej szlachty podjęli swoją selekcję. Na rysunkach znalezionych w Pompejach sylwetka charcika włoskiego jest również dość rozpoznawalna. Chociaż jej przodkowie w tym czasie nadal mieli pewne różnice w stosunku do współczesnego standardu rasy.

Prawdziwy szczyt popularności miniaturowych chartów przyszedł w okresie renesansu. Wśród europejskiej szlachty odbyła się milcząca rywalizacja o posiadanie najpiękniejszych i najbardziej wyrafinowanych psów. Przedstawiano je w portretach królów, trzymano całe paczki, a nawet zabrano na polowanie na małą zwierzynę, króliki. Przedstawiciele włoskiej dynastii Medyceuszy sprawili, że charty włoskie stały się ich stałymi towarzyszami. A król pruski Fryderyk Wielki wielbił lojalność swojego zwierzaka, który nie dał głosu w czasie, gdy jego właścicielowi groziło ujawnienie przez wrogów.

Przedstawienie chartów włoskich na ich płótnach uznano za zaszczyt dla tak wielkich malarzy, jak Dürer, Tycjan, Van Dyck. Ale moda na chartów włoskich, bez względu na to, jak długo to trwało, okazała się zjawiskiem przejściowym. Na początku XIX wieku zapotrzebowanie na rasę gwałtownie spadło. Hodowcy, próbując odzyskać dawną popularność, zaczęli świadomie zmniejszać proporcje i tak już małej rasy.

Nieproporcjonalnemu dodaniu z silnie wysklepionym grzbietem, główką jabłka, nadmiernie suchymi i cienkimi kończynami, uzyskanymi w wyniku tej „selekcji” towarzyszyły zaburzenia psychiczne u psów. Zwierzęta były zbyt nerwowo pobudliwe, podatne na histeryczne zachowania. Podobne eksperymenty hodowlane trwały do ​​1873 r., Kiedy angielski klub hodowli psów przyjął oficjalny standard. Miniaturowa wersja chartów włoskich została uznana za typ starego, uważanego za silniejsze zwierzęta o proporcjonalnej budowie ciała jako normę.

XX wiek nie przyniósł chartom szczególnego wzrostu popularności. Ale w latach 30. hodowcy poważnie podjęli odrodzenie dawnej świetności miniaturowych chartów włoskich. We współczesnych chartach włoskich można znaleźć krew karłowatych szczypców i whippetów. W Rosji rasa ta była znana nawet za czasów Piotra I. Jednak w latach sowieckich jej zapotrzebowanie, podobnie jak innych ras dekoracyjnych, było dość niskie.

Charcik włoski jest typowym charcikiem, ale w miniaturze. Te psy przez całe życie zachowują zabawę, dobre usposobienie i nie są podatne na otyłość. Charakterystyczną cechą mini-chartów jest drżenie, objawiające się podczas hipotermii lub ekstremalnego podniecenia nerwowego zwierzęcia. Karłowate charty włoskie żyją w wieku do 13-14 lat; najlepiej czują się w połączeniu z towarzyszem tej samej rasy - eliminuje to potrzebę ciągłego kontaktu właściciela ze zwierzęciem.

Standard rasy oznacza raczej surowe ograniczenia dotyczące odcienia sierści zwierzęcia. Dopuszczalny jest czarny, szary, izabelowy (beżowo-żółty), biały kolor może występować tylko na łapach i klatce piersiowej. Możliwe są również wariacje na temat kolorów podstawowych. Szary w wieku dziecięcym może produkować pieprz w kolorze niebieskim (oficjalnie nie ma takiej nazwy), czarny w brązie, z czekoladowym odcieniem po bokach.

FCI i RKF akceptują tylko kanoniczne wersje kolorów. Ale organizacje krajowe z Kanady, Anglii, USA i niektórych krajów azjatyckich dopuszczają szersze znakowanie, dzieląc wszystkie odcienie wełny na następujące podgatunki:

• jednolity (lub gładki), bez białych znaczników, niemożliwa jest tylko tygrysia kolorystyka;
• irlandzki - wyraźny biały kołnierzyk i kolorowy korpus;
• dziki irlandczyk - oprócz klasycznych irlandzkich oznaczeń na nogach i ciele są białe plamki;
• pied - kolorowe plamy na monochromatycznym śnieżnobiałym tle, głowa jest często w jaskrawych kolorach;
• tykająca - cętkowana linia, jej znaki pojawiają się z wiekiem;
• podzielona twarz - tylko połowa twarzy jest pomalowana tonem głównym.

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że rasa wykazuje objawy bielactwa. W takim przypadku pies zostanie pozbawiony pigmentacji włosów. Niemożliwe jest uzyskanie czystego białego koloru w jakikolwiek inny sposób - plamienie zawsze będzie obecne. Rasa jest podatna na łysienie ze słabnącymi odcieniami włosów. Początkowo włosy zewnętrzne nie są szorstkie, bardzo krótkie, rozmieszczone równomiernie, bez podkładu.

Oficjalnie przyjęty standard rasy opisuje jej przedstawicieli:

• masa ciała nie większa niż 5 kg, wysokość w kłębie od 32 do 38 cm;
• ciało w kształcie kwadratu, suche, z prostym grzbietem, z lekkim zgięciem w okolicy lędźwiowej, zad szeroki, klatka piersiowa wąska, głęboka, sięga łokci psa;
• szyja typowa dla chartów jest muskularna, w kształcie stożka, z wyraźnym wygięciem, przejście do kłębka jest wyraźnie określone, niewielkie wygięcie szyi jest prześledzone w pobliżu gardła, bez obwisłej skóry, marszczenia, wszystkie linie są wyraźnie określone;
• głowa z charakterystycznym zaostrzeniem kufy, wąska i płaska, wyraźne łuki brwiowe, stopy i część potyliczna wygładzone;
• aparat szczękowy jest wydłużony, zęby są mocne, białe, zamknięte w zgryz nożycowy;
• nos jest dobrze zaznaczony, z jasno zabarwionym ciemnym płatem (preferowana jest czarna pigmentacja, brązowa z kolorem izabeli);
• oczy o ciemnobrązowym odcieniu, z jasnymi czarnymi powiekami, mają zaokrąglony kształt, lądowanie na średniej głębokości, bez nadmiernego wybrzuszenia;
• małżowiny uszne są miniaturowe, na cienkiej chrząstce, końce są odchylone do tyłu, w stanie podniecenia pies ustawia podstawę pionowo;
• kończyny są suche, wyprostowane, z umiarkowanie rozwiniętą muskulaturą, wywrócenie nie jest charakterystyczne dla łokci, tylne nogi są bardziej eleganckie niż przednie kończyny, wydłużone biodra, łapy są owalne, zwarte, z małymi opuszkami;
• ogon nisko osadzony, długi i cienki, zakrzywiony na czubku, jednolity płaszcz.

U chartów włoskich wady i wady rozwojowe, takie jak odbarwiony płat i powieka, wyraźny mostek nosa, wady zgryzu są niedozwolone. Niedopuszczalny jest wysoki zestaw ogona - powyżej pleców, a także jego niewystarczająca długość, krótsza niż staw skokowy. Gigantyzm i karłowatość we włoskich chartach są starannie odrzucane. Wykluczono zachowanie pazurów, obecność odleżyn.

Jak każda inna rasa, charty włoskie mogą znaleźć swoje zalety i wady. Dekoracyjny mini-chart ma cenny zestaw pozytywnych cech.

• Towarzyskość. Nawet biorąc nastolatka, możesz zdobyć kochającego zwierzaka. Psy rasy charcików włoskich dobrze dogadują się z innymi zwierzętami domowymi, ale nie lubią psów, które są zbyt duże.
• Wygoda w treści. Salon piękności, w którym od stuleci kultywuje się miłość do luksusu, wesprze właściciela w pragnieniu leżenia na kanapie i będzie zadowolony z aktywnych gier na spacer.
• Dobry charakter W przypadku braku wad rozwojowych właściciel otrzymuje wyłącznie czule zwierzaka, zawsze w dobrym nastroju.
• Chęć podążania za modą. Krótkie włosy sprawiają, że charcicy są zakładnikami zimowych ciepłych koców i kombinezonów. Ale wielu właścicieli lubi okazję przebrać zwierzaka. A odpowiednio wyposażony pies czuje się bardzo swobodnie na spacerze.
• Obecność linii dekoracyjnych i roboczych. Możesz wybrać zarówno psa z rozkładaną sofą, jak i poważnego sportowca, którego celem jest wygrywanie wyścigów na krótkie i długie dystanse.
• Minimalne trudności z wyjazdem. Rzucanie jest prawie niezauważalne, psy są zadbane, sierść nie pachnie. Łatwo przyzwyczajony do toalety.
• Kompaktowe rozmiary są wygodne do mieszkania w mieszkaniu. Pies nie potrzebuje przestrzeni podmiejskich ani woliery.
• Długowieczność Dzięki dobrej opiece i genetyki włoskie charty z łatwością świętują swoje siedemnaste urodziny.

Są też wady. W bardzo zimnym klimacie aktywny i wesoły chart włoski może zmienić się w psa całkowicie domowego. Istnieje wiele problemów zdrowotnych - szczenięta mają kruche kości, nieudany skok może doprowadzić do złamania. Dzięki wdzięku budowy zwierzęta nie nadają się do szorstkiego, bezceremonialnego traktowania. Jeśli w domu są małe dzieci, trzeba je nauczyć, jak wchodzić w interakcje ze zwierzęciem.

Wśród wad charcika włoskiego można również zauważyć skłonność do paniki w krytycznej sytuacji, charakterystycznej dla osób cholerycznych. Warto puścić zwierzaka ze smyczy na spacer dopiero po ukończeniu szkolenia i mając pełną pewność, że zna drogę do domu. Charciki włoskie nie są odpowiednie dla osób minimalizujących przejawy uczuć - ścisła komunikacja, przytulanie i chęć dzielenia się kocem w nocy stają się priorytetowymi zasadami dla tego psa.

Opisując cechy charcików włoskich, treserzy i hodowcy psów zauważają ich podobieństwo do większych przedstawicieli tej grupy psów myśliwskich. Pomimo zewnętrznej kruchości zwierzęta są nadpobudliwe, wolą wyrażać swoje emocje tak inteligentnie, jak to możliwe, mogą być nieustraszone. Charcik włoski natychmiast staje się nerwowy - na widok ulubionej zabawki lub gospodarza, który wrócił z pracy.

Nie ulegaj urokowi arystokratycznego wyglądu zwierzaka. Charcicy włoskie, jak każdy charty, urodzeni myśliwi, psy, które potrafią niemal chaotycznie wywołać chaos. Uwaga właściciela, wymagają one również aktywności - nie tylko przytulania lub głaskania, ale także gry. Przedstawiciele rasy zachowują takie cechy charakteru do starości.

Charcice włoskie, pomimo swojej miniaturki, są dość zdolne do porównania z dużymi psami pod względem zniszczenia. Co więcej, psoty szczeniąt (z powodu późnej dojrzałości) trwają do 1,5-2 lat. W tym okresie możesz spodziewać się takich problemów, jak przeżute meble, torby, buty i ubrania, poszarpane tapety na ścianach, zjedzone druty. Utrzymanie dwóch psów jednocześnie pomaga zmniejszyć nadpobudliwość w stosunku do dekoracji domu - zajęty zabawą ze sobą, nie zepsuje sytuacji w domu. Inną opcją jest zapewnienie zwierzęciu wystarczającej aktywności fizycznej.

Pod względem towarzyskim chart włoski praktycznie nie ma konkurentów. Ten miniaturowy pies łatwo znajduje przyjaciół, dobrze dogaduje się z kotami, a także z małymi i średnimi braćmi. Dla dziecka w wieku szkoły podstawowej i średniej charty włoski może stać się lojalnym towarzyszem, partnerami w grach i rozrywce. Rasa nie jest agresywna wobec dzieci, dobrze się z nimi dogaduje, a jej gotowość do okazywania miłości może rozgrzać serce starszej osoby.

Pomimo ogólnej towarzyskości uśpione instynkty we włoskim chartach nie pozwalają jej spokojnie współistnieć z pierzastymi zwierzętami domowymi i gryzoniami. Ich pies zawsze będzie próbował dogonić i przynieść właścicielowi jako trofeum. Ponadto zasada ta dotyczy nie tylko szczurów i myszy.

Zgodnie ze swoimi nawykami charty włoskie są zaskakująco podobne do kotów domowych. Dla relaksu wybierają punkty obserwacyjne na wzgórzu, starają się trzymać blisko źródeł ciepła. Krzesła, fotele, stoliki nocne, parapety - w tym miejscu będziesz musiał ustawić łóżko wybrane dla zwierzaka. W ciężkim mrozie pies całkowicie woli towarzystwo właściciela, wspinając się pod kołdrą.

Podczas pobytu na ulicy należy uważnie monitorować zwierzaka, jeśli to możliwe, nie wypuszczać go ze smyczy. Dobry wzrok i instynkt myśliwego często psują te psy, zmuszając je do ścigania zdobyczy, pomimo protestów właściciela. Warto wcześniej przygotować się na emocjonalną komunikację ze zwierzęciem. Głośne szczekanie, skrzeczenie są naturalnym przejawem uczuć małego psa.

Przywództwo to nieoczekiwana cecha charcika włoskiego. Ale charty włoskie są naprawdę świetnymi dowódcami. Wystarczy powiedzieć, że jeśli w domu jest kilka psów, liderem tego stada z czasem będzie miniaturowy chart, a wcale nie większy i silniejszy członek zespołu. Charcik włoski skręca także liny od właściciela, łatwo osiągając to, czego chce.

Jakie warunki są wymagane dla chartów włoskich? W jej zachowaniu jest wiele kocich nawyków, dlatego przygotowując dom na wygląd szczeniaka, warto wziąć pod uwagę potrzeby rasy dla wygody. Jeśli nie stworzysz odpowiednich warunków, zwierzę wybierze swoje miejsce w domu wyłącznie jako przestrzeń pod bokiem właściciela, pod kocem i nie da go nikomu.

Dla relaksu powinieneś oddać swojemu chartowi własne mieszkania - dom z miękką poduszką, przestronny kosz z wysokimi bokami. Psy uwielbiają oglądać ulicę z okna. Warto podkreślić osobisty parapet zwierzaka lub umówić się na recenzję z wystarczającej wysokości. Ponadto musisz zadbać o niedostępność dla niezwykle ciekawego szczeniaka lub dorosłego psa jakichkolwiek niebezpiecznych przedmiotów.

W rzeczywistości żywy i aktywny chart włoski to małe dziecko w domu, które na pewno spróbuje czegoś, czego nie można po prostu rozproszyć. Aby odnosić się do tej strony życia zwierzęcia, musisz filozoficznie. Zmiana nawyków rasy nie będzie możliwa - będziesz musiał podjąć środki bezpieczeństwa (wiele metod i urządzeń można czerpać z doświadczenia w ochronie mienia przed dziećmi).

Gry i zabawki to rzeczy, bez których chart grecki nie mógłby istnieć. Zdecydowanie musi zapewnić wystarczającą liczbę silikonowych piłek, głośników wysokotonowych, pluszaków. Warto okresowo aktualizować zapasy dostępnej rozrywki dla psa.

Przestrzeganie zasad higieny wcale nie jest koniem rasy. Charty włoskie, nawet w wieku dorosłym, mogą pozostawić kałuże na podłodze, zapomnieć o konieczności odwiedzenia tacy. Najlepszym rozwiązaniem dla chartów miniaturowych będą codzienne spacery, podczas których pies będzie w stanie zaspokoić naturalne potrzeby.

Wyżywienie dla charcika włoskiego oznacza zrównoważoną, kompletną dietę z przewagą białka zwierzęcego. Jego źródło może służyć jako gotowa karma - sucha lub w puszce, a także naturalne mięso. Najlepszym wyborem będzie polędwica wołowa. Ponadto miniaturowe charty wolą jeść lekko zepsute mięso, z filmami i żyłami, w surowej formie.

Cechy trawienia chartów włoskich są takie, że najlepiej tolerują one odżywianie mięsa. Trawienie zgniłego kawałka jest łatwiejsze niż świeże. Małe cięcia również nie są potrzebne. Rosół karmić psa również nie jest tego wart.

Dla odmiany do diety dodaje się niskotłuszczowe ryby oceaniczne - filet bez kości. Dopuszczalne jest stosowanie sfermentowanych produktów mlecznych - twarogu, jogurtu, jogurtu o niskiej zawartości tłuszczu. Udział zbóż w diecie wynosi nie więcej niż 30-40%, podaje się je oddzielnie od mięsa, aby nie zakłócać procesu trawienia. Warzywa i owoce podawane są między głównymi posiłkami. Rośliny strączkowe są surowo zabronione.

Korzystając z naturalnej diety, musisz podać swojemu zwierzęciu witaminy i suplementy mineralne. Weterynarz pomoże ci je podnieść. Zapobieganie powinno być systematyczne, z dostosowaniem składu witamin z uwzględnieniem sezonu.

Charcik włoski to rasa, która nie jest bardzo wymagająca pod względem opieki. Pies praktycznie nie zrzuca, brak podkładu eliminuje pojawienie się nieprzyjemnego zapachu. Zaleca się okresowo kąpać zwierzę specjalnymi produktami dla ras gładkich włosów lub usuwać zanieczyszczenia za pomocą hipoalergicznych chusteczek. Łapy są myte po każdym spacerze, warto jak najszybciej przyzwyczaić zwierzaka do tej procedury.

Często nie trzeba czyścić uszu chartów. Należy je regularnie kontrolować, gromadząc zanieczyszczenia, uwalniając z siarki i płytki nazębnej miękką ściereczką, specjalnym balsamem. Oczy również nie wymagają intensywnego monitorowania.

Regularną procedurą powinna być opieka stomatologiczna. Są one czyszczone co najmniej trzy razy w tygodniu za pomocą specjalnych past weterynaryjnych. Kamień nazębny jest usuwany od lekarza. Przycinanie pazurów jest konieczne tylko zimą. W lecie pies sam je miele.

Charcik włoski to rasa aktywna. Potrzebuje spaceru 2-3 razy dziennie, z obowiązkową długością jednego z ćwiczeń co najmniej 2 godzin. W mokrą, wietrzną pogodę zwierzak woli tacę, warto ją zainstalować, wyszkolić psa, aby z niej korzystał.

Wskazówki dotyczące wyboru odzieży dla właścicieli szczeniąt chartów włoskich są zwykle podawane przez więcej hodowców. Co lepiej rozważyć przed wysłaniem dziecka na zewnątrz na zimno? Zalecenia doświadczonych hodowców psów są następujące:

• Możesz przejść do garderoby zimowej po osiągnięciu średniej dziennej temperatury +5 stopni;
• wszelkie ubrania dla aktywnego mini-chartów powinny być wygodne, nie ograniczając ruchu, lepiej wybrać materiały hipoalergiczne;
• pierwsze „jesienne” ubrania - sweter z dzianiny kocowej, który zakrywa szyję, klatkę piersiową i plecy zwierzaka, można go również nosić w domu lub pod zimowym kombinezonem;
• dla mężczyzn elementy garderoby powinny mieć specjalne wycięcie na brzuchu. Warto wybierać rzeczy, które dobrze nadają się do prania, mają wymienny zestaw na wypadek zabrudzenia;
• koc z kapturem jest kolejnym niezbędnym dodatkiem, łatwiej się go zakłada niż pełny kombinezon, łapy psa pozostają otwarte, ale jednocześnie tworzy się dobrą barierę chroniącą przed zimnem;
• czapki są ważnym składnikiem włoskiej garderoby chartów, delikatne uszy wymagają ocieplenia, ochrony przed odmrożeniem.
• kombinezon może być dziany (pod kocem) lub pełny, bardzo ciepły, z obcisłymi mankietami.

Edukacja odgrywa bardzo ważną rolę w oswajaniu tyranicznego charakteru zwierzaka. Brak zapału w nauce, chart grecki z łatwością kompensuje wytrwałość umysłu, łatwo kierując się nastrojem właściciela. Szkolenie jej w klasycznym tego słowa znaczeniu jest mało prawdopodobne.

Szkolenie warto rozpocząć od pierwszych dni pobytu szczeniaka w domu. Musi nauczyć się położenia kanapy, toalety, misek. W żadnym wypadku nie należy zezwalać na jedzenie chartów włoskich ze stolika mistrza. Niezależnie od nieszczęśliwego wyglądu szczeniaka lepiej wysłać go na miejsce w czasie jedzenia ludzi.

Nie trzeba mieć nadziei na wczesny sukces w treningu. Naturalne upór prowadzi do tego, że charcik włoski, nawet rozumiejąc polecenie, nie śpieszy się z jego wykonaniem. Nawet przysmak nie pomoże - będziesz musiał zgodzić się ze zwierzęciem we wszystkich punktach, od wizyty na tacy do opanowania poleceń właściciela. Ale jeśli dojdzie do wzajemnego zrozumienia, włoski chart może okazać się idealnym zwierzakiem i prawdziwym przyjacielem.

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że podobnie jak inne charty, z należytą wytrwałością, charcik włoski z powodzeniem opanował ogólny kurs treningowy, a nawet może być wykorzystywany w sporcie. Z powodzeniem stosuje się je w coursingu - w pogoni za zającem mechanicznym, zwinnością i innymi rodzajami energicznej aktywności.

Jakich poleceń powinien nauczyć się pies? Jest ich siedem, a każda ma na celu ochronę zwierzęcia przed możliwym niebezpieczeństwem.

• Dla mnie Znajomość tego zespołu musi być absolutna. W przeciwnym razie złapanie psa na spacerze, opuszczenie go ze smyczy zajmie dużo czasu.
• Fu / not. Polecenia zakazu pozwalają chronić zwierzaka przed zatruciem, upadkiem, kontaktem z innymi źródłami niebezpieczeństwa.
• Usiąść Ta umiejętność pomoże szybko uspokoić zbyt pobudliwego zwierzaka.
• Stać. Kolejna przydatna wersja polecenia, umożliwiająca tłumienie potencjalnie niechcianych działań zwierzęcia.
• Do przodu W przypadku psów sportowych to polecenie uruchamia bieg.
• Blisko. Jeśli chcesz chodzić ze swoim zwierzakiem bez smyczy, znajomość tego zespołu będzie niezbędna do posłuszeństwa.
• Idź na spacer Ten zespół docenią psy kochające wolność, takie jak charty włoskie. Najważniejsze jest to, że zwierzę nie ignoruje innych wymagań właściciela.

W procesie szkolenia stosowane są głównie metody zachęcania i ograniczania. W przypadku chartów włoskich nie używaj przymusu - zmuś psa do działania w sposób zgodny z potrzebami właściciela. Lepiej postępować szczuplej i trenować inaczej. Ta rasa ma bardzo rozwiniętą chęć uczestniczenia w życiu właściciela. Ignorowanie zwierzęcia jako kary może stać się dobrą zachętą do szkolenia psa w zakresie odpowiednich umiejętności.

Wszystko o tej rasie psów w następnym wideo.