Pies górski Pyrenees: cechy rasy i cechy pielęgnacyjne

Wilczarz pirenejski, psiak górski lub wilczarz pirenejski - można nazwać tę samą rasą psów, bardzo podobną do niedźwiedzia polarnego. Mówimy o psie górskim z Pirenejów - lojalnym i niezawodnym strażniku, a jednocześnie przyjaznym towarzyszem.

Pirenejski pies pasterski jest pochodzenia francuskiego. Uważa się, że jego przodkami były bardzo duże psy, które żyły w dalekiej przeszłości w Azji. Potwierdzają to wykopaliska: znaleziono szczątki tak dużych psów, które żyły 6000-8000 lat temu. We francuskich Pirenejach, gdzie po raz pierwszy się pojawili, byli oni wykorzystywani jako pasterze stad owiec. Dokładne dane o tym, jak znaleźli się w Europie, nie istnieją, ale zakłada się, że przybyli razem z plemionami koczowników z Azji. Odważne psy o wielkiej wytrzymałości i sile były nie tylko strażnikami, ale także znosiły duże obciążenia.

Tutaj, w warunkach izolacji górskiej, gdzie białe psy współistniały obok lokalnych psów baskijskich, nastąpiła naturalna hybrydyzacja i powstanie cech niezbędnych dla człowieka.

We Francuskich Pirenejach istnieje legenda o tym, skąd pochodzą te ogromne psy. Opowiada o dziewczynie, która zgubiła się zimą w górach. W nocy kompletnie osłabła i zamarła, i zaczęła modlić się do Boga o zbawienie. Nagle wielkie zaspy śnieżne zamieniły się w gigantyczne psy, które ogrzały ją ciepłym, grubym płaszczem. Rano sprytne psy zabrały dziecko do wioski.Wdzięczni rodzice zapewnili schronienie psom i stały się niezawodną ochroną przed złymi życzeniami i dzikimi zwierzętami.

W późniejszych czasach białą straż zaczęto wykorzystywać do ochrony zamków granicznych i fortec. Potwierdzają to dokumenty z początku XV wieku. Stopniowo rasa zyskuje popularność, aw XVII wieku (a konkretnie w 1675 r.) Góra Pirenejów pojawiła się na francuskim dworze Ludwika XIV, co dało im status strażników dworskich.

Ci olbrzymy kochano za ich piękno, posłuszeństwo i wytrawne usposobienie. Ich populacja rośnie, aw XVII-XVIII wieku. Francja staje się ich eksporterem do innych krajów europejskich (Anglii, Włoch). Pierwsza zarejestrowana rasa została zaprezentowana na wystawie w 1885 r., Ale dopiero w 1907 r. Oficjalnie potwierdzono standard pirenejskiego psa górskiego.

Wojny światowe pierwszej połowy XX wieku doprowadziły do ​​prawie całkowitej utraty tych pięknych zwierząt. Jednak podobnie myślący opiekunowie psów z Francji i Hiszpanii, znajdując psy w odległych górach Pirenejów, stopniowo przywrócili rasę. Został ponownie oficjalnie uznany w 1960 r. W 1986 r. Międzynarodowe organizacje kynologiczne i FCI ostatecznie zatwierdziły standardy rasy. Obecnie liczba tych wspaniałych psów nie jest tak duża w porównaniu do innych ras. Teraz prawie nigdy nie są wykorzystywane jako pasterze owiec. Zwykle pełnią funkcję bezpieczeństwa lub są zwykłymi zwierzętami domowymi.

Wygląd tego dużego górskiego piękna jest uderzający reprezentatywnością, harmonią, pięknym śnieżnobiałym płaszczem i ogromnym rozmiarem. Jego ogólny wygląd i duże wymiary są harmonijne i eleganckie. Ich wełna jest zwykle barwiona na biało, ale możliwe są plamki jasnoszare, płowe, borsuk lub czerwone, ale nigdy nie są czarne. Plamy nie powinny być większe niż jedna trzecia całego płaszcza. Mają charakterystyczny układ: na głowie i przy uszach, na dolnej części ogona, czasami plamy mogą również znajdować się na ciele.

Płaszcz z miękkim, grubym, gęstym i krótkim podszerstkiem jest prosty i długi, ale nieco sztywny, dobrze przylegający do ciała. Krótkie włosy rosną na głowie, a dłuższe włosy na ogonie, karku i „majtkach”. Kręcone włosy są wadą na zewnątrz.

Standard rasy jest uważany za kilka podstawowych cech.

• Rozmiar głowy w porównaniu z całym ciałem jest stosunkowo niewielki. Jej wygląd wyróżnia się szlachetnością i wdziękiem. Czaszka ma regularny kształt z wyraźnym guzem potylicznym. Szeroki pysk w kształcie klina z płaskimi policzkami ma płynne przejście od czoła do nosa. Kości policzkowe i łuki nad brwiami są słabo wyrażone. Na białym płaszczu usta i nos są pięknie czarne. Zgryz silnych szczęk ma wygląd nożycowy - górna warga jest lekko opuszczona do dolnej. Liczba silnych białych zębów wynosi 42.
• Szczególną uwagę przywiązuje się do wyrazu oczu psa: powinien być uduchowiony - przemyślnie inteligentny, nieco smutny. W połączeniu z „uśmiechem” ten wygląd nadaje całej twarzy charakterystyczny, niepowtarzalny i niepowtarzalny wyraz pirenejski. Kolor oczu białych psów jest brązowy z bursztynowym odcieniem, mają lekko skośny kształt migdałów.
• Średniej wielkości wiszące, krótkowłose uszy mają kształt zaokrąglonego trójkąta. Od zewnętrznej krawędzi oczu do podstawy uszu zauważalna jest cecha, która pojawia się w wyniku połączenia włosów górnej części kufy z dolną.
• Psy mają muskularną szyję średniej długości z wyraźnym karkiem.
• Wydłużone ciało ma szeroką klatkę piersiową, długą, z silnie rozwiniętymi mięśniami grzbietu „górki”, która nieznacznie opada do ogona.
• Nisko osadzony ogon, pokryty długimi i gęstymi włosami, może unosić się nad grzbietem podczas biegania i chodzenia, ale nie za wysoko.
• Proste nogi stoją równolegle do siebie. Mięśnie na nich są bardzo dobrze rozwinięte. Na zamkniętych palcach znajdują się gęste poduszki. Tylne nogi mają 6 palców, a nie 5. Dwa kciuki znajdujące się nad pozostałymi dwoma kciukami były w przeszłości specjalnymi „kotami”, które ułatwiały poruszanie się w obszarach górskich. Stawy na nogach dobrze się wyróżniają, ale nie są widoczne pod płaszczem. Węzły łączące mają kierunek dokładnie do tyłu i znajdują się pod ciałem.
• Waga dorosłego mężczyzny i kobiety jest nieco inna. Samiec waży około 60 kg przy wysokości w kłębie około 80 cm, a samica waży około 55 kg o wysokości od 65 do 72 cm

Pomimo budzącego grozę wyglądu ogar pirenejski ma spokojne, zrównoważone usposobienie, brak mu agresji i walczących cech. Charakteryzuje się naturalną szlachetnością, inteligencją i odwagą. Ten gigant jest bardzo wierny właścicielowi i wszystkim członkom gospodarstwa domowego. Dzielne psy opiekują się wszystkimi członkami rodziny, biorąc je pod swoją opiekę. Aby osiągnąć posłuszeństwo, już w wieku 4 miesięcy szczeniak musi być traktowany z surowością i elastycznością, ponieważ w tym momencie zaczynają wykazywać swój charakter i nadmierną niezależność. Właściciel musi stać się prawdziwym liderem dla psa, w przeciwnym razie nie będzie posłuszny.

Te psy mają również pewien rodzaj wolnomyślicielstwa i niezależności.dlatego mogą z łatwością uciec, jeśli nadarzy się okazja. Posiadając niezależne myślenie, rozważają wszystko na swoim terytorium.

Naturalne cechy genetyczne strażników i obrońców przejawiają się w ostrożnym, ale nieagresywnym stosunku do obcych. Psy najpierw patrzą na nieznajomych i upewniając się, że nie stanowią zagrożenia, pozwalają im się zbliżyć i pozwolić sobie na głaskanie. Kiedy pojawia się nieznajomy, mogą warczeć groźnie, zagryzać zęby i głośno szczekać, jeśli podejrzewają złe zamiary. W połączeniu z groźnym wyglądem takie zachowanie czyni ich doskonałymi strażnikami i obrońcami, lepszymi niż bezpośrednia agresja. Psy wypełniają swoje funkcje ochronne pilnie, pilnie i ostrożnie.

Dumna natura i poczucie własnej wartości psa pirenejskiego nie toleruje bezceremonialności ze strony nieznajomych, a także niegrzeczne i jeszcze bardziej okrutne traktowanie członków gospodarstwa domowego. Jednak nawet w tym przypadku pies może warczeć tylko ostrzegawczo.

Pomimo imponujących rozmiarów biały pies jest mobilny i niespokojny, bardzo lubi się bawić i jest niegrzeczny, zwłaszcza z dziećmi. W stosunku do nich wykazuje wielką protekcję i tolerancję, jest w stanie znieść rozrywkę wszystkich dzieci. Biali olbrzymy są z natury życzliwi i serdeczni. Te cechy pozwalają na stosowanie ich w ośrodkach rehabilitacyjnych dla dzieci z wadami rozwojowymi.

Dobrze dogadują się z innymi dostępnymi zwierzętami domowymi, nawet kotami. Psy górskie mogą łatwo znieść długotrwałą samotność. Chociaż mają usposobienie towarzyskie, zwierzęta nigdy nie narzucą swojej obecności.

Jako spuścizna po przodkach pasterzy, którzy żyli w trudnych warunkach, wilczarz pirenejski otrzymał dobre zdrowie. Psy mają silną odporność. Ich średnia długość życia może wynieść 10-12 lat. Jednak na długość życia psa duży wpływ mają warunki przetrzymywania i odżywiania.

Pomimo dobrego zdrowia, biały pies może rozwinąć pewne choroby.

• Dysplazja kończyn, która zwykle występuje u dużych psów z powodu dużego obciążenia stawów.
• Problemy z skórą powstają z powodu grubego podkładu, szczególnie jeśli pies żyje w gorącym klimacie.
• Struktura ściśle przylegających uszu nie zapewnia niezbędnej wentylacji. Może to powodować choroby ucha.

A także biali giganci nie tolerują małych pomieszczeń, których długi pobyt może powodować niebezpieczne choroby. Dla zdrowia muszą mieszkać na dużym obszarze, na którym istnieje możliwość aktywnego poruszania się.

Ponieważ jest to dość rzadka rasa, zakup szczenięcia psa górskiego z Pirenej jest konieczny tylko w żłobkach od hodowców specjalizujących się w hodowli tej konkretnej rasy. Nie zaleca się kupowania szczeniaka od sprzedawców, ponieważ można wpaść w oszustwo i uzyskać, zamiast rasowego wilczura pirenejskiego, szczenięta owczarka pirenejskiego lub owczarka kaukaskiego bardzo podobne do niego, bardziej powszechne i tańsze.

Możesz uzyskać listy i adresy takich bud w lokalnych klubach dla psów. Jeśli nie ma możliwości osobistego zobaczenia szczeniaka ze względu na odległe położenie hodowli, zaleca się, aby nie wybierać go ze zdjęcia, ale poprosić o nagranie wideo ze szczeniakiem. Podczas osobistego badania konieczne jest spotkanie z rodzicami w celu oceny zdolności do pracy, ich charakteru i zachowania. Musimy ocenić środowisko, w którym żyją psy. Nie powinny być trzymane w ciasnych klatkach lub obudowach.

Terytorium hodowli powinno być dość przestronne dla aktywnego życia psów. Im więcej zwierząt się porusza, tym szybciej i bardziej harmonijnie następuje ich rozwój fizyczny i psychiczny. Nie musisz spieszyć się, aby wybrać szczeniaka: najpierw musisz obserwować wszystkie dzieci w ściółce. Zdrowe szczenięta są dość aktywne, wesołe i wesołe i powinny wyglądać na zadbane. Wskazane jest, aby byli już uspołecznieni. Wszystkie szczenięta w miocie powinny mieć w przybliżeniu ten sam rozmiar, odpowiednią budowę ciała i być do siebie podobne.

U białych psów dymorfizm płciowy jest bardzo dobrze rozwinięty (różnica płci), więc musisz sprawdzić, czy płeć szczeniąt jest dobrze określona.

Zdrowe szczenię wyróżnia silna, obszerna i proporcjonalna sylwetka. Klatka piersiowa jest długa i szeroka, brzuch jest elastyczny i lekko napięty. Szczególną uwagę należy zwrócić na badanie łap szczeniaka. Powinny być proste, dość grube, a ich ustawienie umiarkowanie szerokie. Na tylnych łapach obecność dwóch dodatkowych (przybyłych) palców jest obowiązkowa - jest to znak pełnej krwi.

Liczy się również rozmiar szczenięcia. 2-miesięczne szczenię ważące mniej niż 7 kg wskazuje na genetycznie małego psa lub na niedożywienie. W wieku trzech miesięcy nie powinien ważyć mniej niż 12 kg, a jego waga zwykle wynosi od 14 do 19 kg. Wybrany szczeniak musi mieć co najmniej dwa miesiące. Uspołecznione szczenięta o dobrej i normalnej psychice nie spuszczają oczu, ale patrzą bezpośrednio na osobę, okazując zainteresowanie i życzliwość. Specyficzny pirenejski wygląd jest również znakiem rasy.

Wilczarz pirenejski jest całkowicie nieodpowiedni do warunków miejskich i życia w mieszkaniu. Taki pies kocha przestrzeń i wolność. Dlatego lepiej jest przechowywać go w prywatnym domu poza miastem z dużym ogrodem. Niemożliwe jest również powiązanie i umieszczenie białego psa w klatce. Zwierzę trzymane w takich warunkach często zachoruje i osłabnie. Na ulicy należy wyposażyć przestronną wolierę w dużą budkę dla zwierząt do spania i relaksu. Możesz też pozwolić psu wrócić do domu na noc, ale ona musi spędzić dzień na zewnątrz. Biały gigant jest bardzo dobrze przystosowany do życia poza domem i nie boi się śniegu, deszczu ani zimna.

Niemożliwe jest ustawienie kabiny w pobliżu ogrodzenia, ponieważ pies, po łatwym wskoczeniu na budkę, przeskoczy przez płot. Najlepsze miejsce dla niej jest w pobliżu domu, a wejście do kabiny powinno być skierowane do drzwi do domu i bramy wejściowej, aby pies je zobaczył.

Z natury psy są zwierzętami drapieżnymi. Ich zęby są przeznaczone do rozdzierania mięsa i gryzienia kości, a przełyk polega na połykaniu dużych kawałków mięsa, które są łatwo trawione nasyconym sokiem żołądkowym. Podczas organizowania cateringu dla wilczarz pirenejski należy wziąć to pod uwagę. Doświadczeni hodowcy i hodowcy psów polecają naturalną karmę dla tego psa. Główną częścią żywności (około 2/3) powinny być produkty białkowe: beztłuszczowe mięso, podroby, tłuste ryby morskie, jaja, które najlepiej karmić na surowo. Świeża blizna jest również bardzo przydatna dla psów. Czasami wolno podawać gotowane mięso.

Uzupełnianie pokarmów białkowych jest konieczne w przypadku różnych warzyw i owoców, które są również podawane na surowo. Gruboziarniste włókno tworzy prawą mikroflorę jelitową. Pod tym względem gotowane warzywa są bezużyteczne. Można również podać owsiankę. Ale musisz pamiętać, że jest to źródło węglowodanów, które przyczyniają się do gromadzenia tłuszczów. Mogą karmić psa zimą, gdy potrzebna jest dodatkowa energia. Normą zbóż na tydzień jest 1 szklanka.

Odżywianie psów należy uzupełniać kompleksami mineralnymi i witaminowymi, które podaje się ściśle zgodnie z instrukcjami lub po konsultacji z weterynarzem. Ponadto zaleca się codzienne dodawanie oleju słonecznikowego lub innego oleju (2 łyżki stołowe), który można zastąpić tłustymi rybami morskimi (100 g) jako źródłem użytecznych wielonienasyconych kwasów. Przydatne jest włączenie do diety drożdży piwnych (2-3 tabletki), otrębów (1 łyżka stołowa) i oleju rybnego (0,5 łyżeczki do herbaty) i rozpieszczanie zwierzaka miodem i innymi produktami pasiekowymi 2 razy w tygodniu.

Nie można przekarmić psa, aby zapobiec otyłości, która negatywnie wpływa na stawy i kręgosłup. Aby temu zapobiec, musisz natychmiast usunąć karmnik, gdy tylko pies je - zajmuje to od 10 do 15 minut. Dzienna stawka zależy bezpośrednio od stopnia aktywności psa i warunków jego utrzymania. Zimą normy te są prawie podwojone, aby utrzymać niezbędny bilans energetyczny. Oprócz naturalnych dozwolona jest również sucha karma. Istnieje jednak wymóg ich jakości: pasza nie powinna być niższa niż premia, a najlepiej nawet super premium.

Opieka nad pirenejskim psem polega na przeprowadzaniu rutynowych czynności. Jednym z ważnych punktów jest pielęgnacja włosów. Chociaż sierść psa ma zdolność odpychania brudu i wody, należy ją czesać regularnie, około 2-3 razy w tygodniu, a podczas linienia - codziennie. Biały płaszcz nie brudzi się często, dlatego zwierzęcia nie należy myć często: wystarczy 4 razy w roku. Po częstej kąpieli włosy stają się cienkie, osłabiają się i mogą wypadać. Jeśli zwierzę uczestniczy w wystawach, wtedy podczas kąpieli możesz użyć specjalnych szamponów z efektem wybielania. Taki szampon eliminuje zażółcenie włosów w okolicy ust i oczu, na nogach i podbrzuszu.

Ważne jest również, aby to wiedzieć nie można obciąć sierści białych psów, ponieważ prowadzi to do problemów skórnych. Ale musisz regularnie sprawdzać skórę, ponieważ gęste włosy mogą ukryć rany i inne obrażenia, a także alergie skórne. Konieczna jest ostrożność dla uszu zwierzęcia. Powinny być sprawdzane co tydzień i, jeśli to konieczne, wycierane wacikami zwilżonymi specjalnym narzędziem. Ponadto należy myć zęby psa, dbać o oczy i obcinać paznokcie. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku pazurów pazurów, ponieważ one same nie ocierają się o nie.Jeśli paznokcie nie zostaną przycięte, mogą się wbić i wbić w skórę.

A także przeprowadzaj takie standardowe wydarzenia:

• potrzebują regularnych i terminowych szczepień;
• traktować wełnę produktami pasożytniczymi;
• codziennie sprawdzaj płaszcz, aby wykluczyć możliwą obecność kleszczy;
• regularnie zapobiegaj infekcji robaków specjalnymi lekami.

Oczywiście nie każdy może kupić takiego psa, który kosztuje od 35 do 90 tysięcy rubli. Ale jeśli będzie taka możliwość i odpowiednie warunki do jego utrzymania, to pies górski Pireneje stanie się zarówno niezawodnym obrońcą, jak i wiernym towarzyszem.

W następnym filmie znajdziesz ciekawe fakty na temat psa górskiego Pirenejów.