Psy grzebiące: opis ras, cechy utrzymania i treningu

Historycznie polowanie było jednym z pierwszych zastosowań psów w życiu człowieka. I do tej pory pozostaje ważną specjalizacją tych zwierząt. Na szczególną uwagę zasługują te zwierzęta, które potrafią ukrywać zwierzęta w ziemi.

Psy ryjące wyróżniają się nawet na tle innych ras myśliwskich. Sama definicja pokazuje ich specjalizację. Polega na poszukiwaniu dzikich zwierząt i ich chwytaniu bezpośrednio w schronisku.

Pochowane psy najczęściej cierpią na:

• deformacje kręgosłupa;
• nieprawidłowe działanie serca i naczyń krwionośnych;
• zaburzenia widzenia i słuchu.

Główną ofiarą nor są:

• psy jenotów;
• lisy
• wydry;
• borsuki.

Strategia działania psa nie zawsze jest taka sama. Zwykle po wejściu do dziury musi szczekać ofiarę i chwytać ją. W innych przypadkach potencjalna ofiara wypędzana jest tam, gdzie jest już w pułapce lub pod pistoletem.

Po specjalnym treningu wyhodowane psy mogą być używane zarówno na lądzie, jak i podczas polowania na wodzie. Niektóre rasy są odpowiednie nawet dla:

• dzika i łosia;
• karmić ptaki zastrzelone;
• poszukiwanie bobrów;
• sprawdzanie namiotów bobrów.

Niemniej jednak na ich charakter decydujący wpływ ma ich główny zakres. Zwierzęta te powinny być bardzo odważne i wściekłe na dzikie zwierzęta.Ważną cechą jest pewien poziom niezależności (w końcu w dziurze nie można liczyć na pomoc właścicieli, a nawet na ich wskazówki). Jednak ta niezależność nie powinna przerodzić się w utratę kontroli.

I nawet najbardziej odważny, wytrwały pies przegra śmiertelną bitwę ze zdobyczą, jeśli będzie polegał tylko na swoim charakterze i woli zwycięstwa. Obowiązkowym wymogiem dla nich jest silna budowa ciała i solidny rozwój fizyczny. Pies też musi być wytrzymały. Zwierzę musi być bezpretensjonalne i odporne na wszelkie warunki pogodowe (w tym nie tylko ujemne temperatury, ale także wiatr, deszcz, mgłę, wysoką wilgotność). Polowanie często odbywa się jesienią i zimą, więc odporność na warunki pogodowe ma kluczowe znaczenie. Ona z kolei zależy od stanu linii włosów.

Ale nawet jeśli zwierzę jest całkowicie niezawodne, to nie wszystko. Musi mieć doskonały wzrok, węch i słuch, aby szybko znaleźć ofiarę. Pies do normalnego polowania jest zobowiązany do natychmiastowego przystosowania się do życia w mieście i na wsi, do długich wędrówek - niejednokrotnie będzie musiał zostać przebudowany między reżimami w ciągu kilku godzin.

Kolejną obowiązkową funkcją jest Nadaje się do długich podróży samochodami i pociągami, motocyklami i łodziami motorowymi. Ale musisz starannie wybrać zwierzaka, ponieważ nawet wśród ras odpowiednich formalnie jest zbyt wiele osobników „kanapowych”.

Chociaż „asortyment” norników się powiększa, główne odmiany tych psów pozostają niezmienione przez kilka dziesięcioleci. Pierwszym opisanym psem będzie jamnik. Chociaż wyhodowano go około 400 lat temu, popularność tego zwierzęcia nie spada. Jego właściwości zostały dodatkowo dopracowane przez długotrwałe stosowanie. Instynkt myśliwski tej rasy jest nawet przerośnięty.

Standardowe stawki są wyższe niż 7 kg, czasem nawet do 15 kg. Wysokość takich zwierząt może osiągnąć 0,23 m. Charakteryzują się mocną, gęstą powierzchnią. Przód ciała wyraźnie przeważa - klatka piersiowa jest znacznie szersza niż miednica. Skrócone łapy są nadal wystarczająco mocne i mają zakrzywiony krój.

Kufa, podobnie jak całe ciało jamnika, jest wydłużona. Uszy zwykle zwisają, a ich końce są zaokrąglone. Istnieją również jamniki długowłose, które różnią się od standardowych tylko długością włosów. Jeśli chodzi o jamniki królicze, prawie całkowicie odpowiadają one większym osobnikom, są jednak znacznie mniejsze i lżejsze - maksymalnie 5 kg.

Każda z gałęzi tej rasy jest doskonała w utrzymaniu domu. Wszystkie są bezpretensjonalne. Jednocześnie są w stanie natychmiast przełączyć się z trybu „sofy” na tryb „pola”. Jamniki natychmiast rozumieją zespoły i są łatwe do nauczenia.

Wykonają tylko te zamówienia, które w danym momencie wydają się im odpowiednie. Żadna kara tutaj nie pomaga: zwierzęta są dumne, niezależne, a nawet uparte. Jamniki są uważane za doskonałych partnerów. Ale ich opisy niezmiennie to wskazują samotność takich zwierząt jest słabo tolerowana, rywalizacja z innymi zwierzętami również nie jest dobrze postrzegana.

Jednocześnie przedwczesne szkolenie i późny start może prowadzić do samowolności i prób podporządkowania właściciela.

Na drugim miejscu po jamnikach teriery yagd. W ich opisach niezmiennie odnotowuje się połączenie zręczności i odwagi. Takie psy doskonale poradzą sobie nie tylko z niewielką ofiarą pod ziemią, ale także z ptakami, a nawet pojedynczymi artiodactylami. Teriery Jagd są używane od początku XX wieku i tym razem wystarczyły, aby niezawodnie podbić serca łowców.

Zaletą tej rasy jest maksymalne zorientowanie na polowanie:

• suchy, mały kufer;
• waga średnio 10 kg;
• wysoko rozwinięte mięśnie;
• potężne kończyny;
• wydłużony pysk;
• wełna podzielona na dwie warstwy;
• mocny podkład.

Jeśli chodzi o postać, zadziwiające połączenie odwagi i agresywnego zachowania jest charakterystyczne dla jeźdźca. Rasa jest bardzo skoncentrowana i może zachowywać się celowo. Strach przed takim zwierzakiem jest prawie nieznany. Dlatego yagd terriery bez wahania wnikają w nory zwierząt, motywowane jedynie chęcią wykorzystania własnego potencjału.

Dobrą alternatywą dla yagd terierów są podstawowe teriery. Charakteryzują się połączeniem silnych instynktów łowieckich i dobrego wyglądu. Wysokość dorosłego psa wynosi 0,28 m, a waga około 6-7 kg. Najważniejszą cechą jest wełna, która wydaje się być rozczochrana.

Wypełnij przegląd skał odpowiednio w lisy. Jak sugeruje ich nazwa, gatunek ten został specjalnie wyhodowany do polowań na lisy. Zwierzęta są bardzo zwarte: ich wzrost nie przekracza 0,38 m, a masa osiąga maksymalnie 8 kg. Foksteriery dzielą się na odmiany długowłose i gładkowłose, oba charakteryzują się wytrzymałością i imponującą odwagą.

Najpierw musisz zrozumieć, które właściwości skał są zaletami, a które oczywistymi wadami. Bardzo złą cechą jest chęć wchodzenia do nory bez zgody właścicieli. Rozmiar zwierzaka nie powinien być zbyt mały - może powodować wiele problemów. Ale powolny postęp przez gęstą wysoką trawę jest często zaletą.

Te chwile są charakterystyczne dla każdej rasy. Wybór między poszczególnymi odmianami powinien uwzględniać:

• różne sposoby działania zwierząt;
• nierówny temperament;
• cechy zachowania;
• wygląd zwierzęcia.

Jeśli potrzeba pierwszych trzech punktów jest logicznie oczywista nawet dla nieprofesjonalistów w polowaniu, to ten drugi wymaga wyjaśnienia. Niewłaściwe estetyczne smaki właściciela, wygląd zwierzaka spowoduje tylko podrażnienie. Bez względu na to, jak bardzo człowiek stara się zachować w sobie takie negatywne emocje, zawsze będą one wyrażane w związku z czworonożnym pomocnikiem. Dlatego skuteczność pracy edukacyjnej będzie znacznie niższa niż byśmy tego chcieli. Konieczne zaufanie nie zostanie osiągnięte.

Ale sprawa dotyczy nie tylko niuansów charakteru i psychologii. Walijskie teriery i lisy z twardą sierścią to wspaniałe psy same w sobie.

Inną subtelnością jest to, że bardzo długie i bardzo krótkie włosy są równie słabe w polowaniu. W pierwszym przypadku zwierzę będzie się stale brudzić, w drugim - istnieje wysokie ryzyko hipotermii. Aby uniknąć błędów, należy zawsze skonsultować się z profesjonalistami z ośrodków szkolenia psów.

Rzadkość niektórych zwierząt wpływa nie tylko na ich cenę. Czasami nie można znaleźć określonej rasy w żadnej miejscowości za jakiekolwiek pieniądze. Jeśli chodzi o zwierzęta do trzymania w zamkniętych pomieszczeniach, wybór jest jasny - odpowiedni jest tylko terier. Jamnika nie można hodować w wolierze nawet w najbardziej wysuniętych na południe regionach kraju.

Zalecenia dotyczące płci zwierzęcia są sprzeczne, a większość hodowców, a także myśliwych, ma na ten temat własne zdanie. „Mężczyźni” są zdeterminowani i niezbyt skłonni do kompromisów.Cechuje je chęć objęcia stanowiska kierowniczego w dowolnym „stadzie”. Inną ważną cechą takich zwierząt domowych jest zwiększona złośliwość (co jest bardzo dobre dla zwierząt, które polują na ryjące stworzenia).

Wielu właścicieli zauważa, że ​​na ulicy męskie nory wydają się całkowicie niekontrolowane i tracą wszelką chęć posłuszeństwa. Ucieczka z najdrobniejszego powodu (a czasem bez powodu widocznego dla ludzi) jest dla nich czymś powszechnym. Ale nadal takie psy w zdolnych rękach są prawdziwym skarbem. Podczas polowania pokazują wszystkie swoje najlepsze cechy:

• wytrzymałość fizyczna;
• zdolność do doświadczania silnego stresu emocjonalnego;
• zdolność do pracy przez cały sezon (jeśli nie ma obrażeń).

Jeśli chodzi o kobiety, są bardziej miękkie i plastyczne. Od nich znacznie łatwiej jest wykonać niezbędne działania. Takie zwierzęta natychmiast rozpoznają przywódcę danej osoby i należy popełnić bardzo rażące błędy, aby utracić posłuszeństwo.

Należy również rozważyć:

• pochodzenie szczeniaka (jego rodowód);
• reputacja szkółek lub hodowców;
• wyniki, które zwierzę pokazuje podczas pracy w sztucznych norach;
• obecność wad fizycznych;
• zgodność z zewnętrznymi wymaganiami normy.

Jeśli zwierzę jest wystarczająco odporne na zimno, można je umieścić w wolierze. Pomieszczenie to nie powinno znajdować się w pobliżu kanałów ściekowych, pojemników na śmieci ani toalet. Najlepiej jest umieścić budkę po słonecznej stronie, pod baldachimem, gdzie psy mogą schronić się przed światłem słonecznym. W mieście czworonożni muszą oczywiście chodzić ściśle w obroży. Ale na samym polowaniu jest to niedopuszczalne - zdarzały się przypadki, gdy z tego powodu zdarzały się tragiczne przypadki.

W większości przypadków nory są trzymane w domu lub w mieszkaniu. Tam powinni natychmiast przydzielić stałe miejsce, w którym bestia może odpocząć. Jako miejsce wypoczynku zwykle używaj małych drewnianych ram pokrytych tkaniną lub niskich kozłów na nogach.

Norn myśliwy jest zobowiązany do pełnego jedzenia; mięso i warzywa należy zawsze wprowadzać do diety. Maksymalna ilość soli wynosi dla nich 20 g dziennie.

Wybierając kołnierze, musisz skupić się na:

• subiektywny komfort;
• brak zwisających nici i wystających części;
• obecność rozszerzania się pod gardłem (łagodzi nacisk podczas ostrych rzutów);
• łatwość czyszczenia z brudu;
• dostosowanie do różnych temperatur;
• zdolność do dokładnego dopasowania pod szyją zwierzęcia.

Inne akcesoria mogą być przydatne w gwizdkach do przywoływania i owijania na krzesłach do transportu psów. Ważnym warunkiem wyboru jest zawsze łatwość i wygoda zakupionych przedmiotów. Krąg zabawek zależy od tego, jak zorganizowane jest wypoczynek zwierzęcia i jak aktywnie będzie ono miało miejsce.

Poważne pytania od myśliwych są często związane z wiekiem, kiedy chcesz rozpocząć szkolenie psa. Nie ma uniwersalnej odpowiedzi na to pytanie. Nawet doświadczeni specjaliści zawsze wskazują, że szczeniak powinien przyzwyczaić się do zmienionej sytuacji i dopiero wtedy powinny rozpocząć się zajęcia. Nie należy od razu zabierać psa do grawerowanych wielokątów. Po pierwsze, pełne przygotowanie domowe musi być wykonane z moralnego i fizycznego punktu widzenia.

Początkowo szczenięta w nowym domu wykazują nerwowe usposobienie. I to jest prawie normalne. W tym przypadku aby uspokoić zwierzaka, weź od sprzedawców zwykłe dywany lub ich części. Znajomy zapach pozwoli zwierzęciu szybciej ustabilizować psychikę.

Jak tylko nornik zacznie jęczeć po raz pierwszy, musisz natychmiast zwrócić na to uwagę (poprzez zabawę lub po prostu z czułym traktowaniem). Gry ze zwykłymi psami powinny zawierać jak najwięcej aktywnych elementów. Same zwierzęta muszą sprawiać wrażenie zwycięzców. Ale nadal musisz upewnić się, że nie przepracują. Nagromadzenie wytrzymałości podczas aktywności na świeżym powietrzu znacznie pomoże później w polowaniu.

Konieczne jest przyzwyczajenie zwierzaka do działań w ciemności (przy użyciu tych samych elementów gry). Naśladowanie dziury w domu jest proste - wykopuje się rów, który jest blokowany przez deski. Eksperci radzą, aby przybliżyć tę strukturę jak najbliżej zwykłego naturalnego krajobrazu na obszarze, na którym planowane jest polowanie.

Jedna z najlepszych metod szkolenia jest następująca:

• zwierzęta są związane;
• kopanie dziury;
• połóż tam swoją ulubioną zabawkę i zasnąć;
• puść psa;
• podzadiruyte ją, stymulując w ten sposób większe prawdopodobieństwo wykopania cennego przedmiotu.

Szkolenie na stacjach pociągowych powinno rozpocząć się nie wcześniej niż 8 miesięcy. Pierwsze grawerowanie odbywa się w sztucznej dziurze, w której znajduje się lis. Jako partnera możesz wziąć bardziej doświadczonego nornika, ale zawsze tej samej rasy i tej samej płci, najlepiej w zbliżonym wieku. Szkolenie powinno być przeprowadzane systematycznie i tylko wtedy można osiągnąć dobry wynik.

O tym, jak polowanie na norki, patrz poniżej.