Briard: opis i treść rasy

Briard to owczarek pochodzący z Francji. To sprytne, pracowite, odważne stworzenie, które stało się wiernym towarzyszem człowieka. Połączenie dużych rozmiarów i zewnętrznego dekoracyjnego wyglądu przyciąga uwagę hodowców psów na całym świecie do wrzośców.

Rasa Briard pojawiła się we Francji w X wieku i była znana jako Owczarek Francuski z Brie, ponieważ prowincję o tej samej nazwie uważano za miejsce narodzin psów. Chociaż psy pasterskie były powszechne w całej Francji. Kilka lat później pojawił się pierwszy oficjalny opis owczarka o śmiesznym wyglądzie, pokrytego grubą wełną i będącego doskonałym opiekunem stada. Być może nie dotyczy to samych wrzośców, ale ich przodków.

Istnieje inna opcja dotycząca pochodzenia rasy. Być może poprzednikami współczesnego briarda są psy perskie. Ich najbliższymi krewnymi są Beaucerony, psy pasterskie. Ale oprócz celu wypasu owiec i dużych rozmiarów, mają niewiele wspólnego. Początkowo rasa była aktywnie wykorzystywana do stad zagród owiec.

Jak dotąd nie ma powodu, aby brać pod uwagę rasę sztucznie hodowaną Briards. Dlatego naukowcy spekulują, że wcześniej psy były więźniami z natury. Potwierdzeniem tego jest ich zdolność do organizowania się, gromadzenia stada i zdolność do życia w stadzie.

Pod koniec XIX wieku rasa nie miała określonego standardu, ale gdy tylko została założona, psy zaczęły być regularnie wystawiane na międzynarodowych wystawach. W tym samym okresie wrzośce pojawiły się na terytorium Imperium Rosyjskiego w celu dalszej hodowli. Z jakiegoś powodu praca hodowlana z rasą nie zyskała popularności. Ale owczarki były aktywnie wykorzystywane na froncie podczas wojny. Dla dobra armii służyło ich wyjątkowe węch i posłuszeństwo. Briardowie mogli podążać śladami żołnierzy, szukali rannych, odważnie i zręcznie dostarczali amunicję podczas ostrzału.

Wielu ekspertów uważa briard za mieszankę barbet i beauceron. Rasa została po raz pierwszy wspomniana na piśmie w XII wieku. Zostało to bardziej szczegółowo opisane w XIV wieku w pracy rękopisowej „Kurs w rolnictwie” autorstwa opata Rosiera.

W XIX wieku. we Francji istniało 14 odmian rasowych psów pasterskich. W 1809 roku, aby wyznaczyć nową rasę, postanowiono nazwać ją Pasterzem Wrzosa.

Briard rozpoczął karierę wystawienniczą w 1863 roku. I dopiero po 32 latach powstał Klub Miłośników Owczarków Francuskich. W 1897 r. Opisano wstępny standard opisujący dwie odmiany pełnej krwi: z falowanymi i prostymi włosami.

Pierwszy rodzaj wełny porównano z owcą, a drugi z kozią. Briard ze sztywnym prostym futrem stał się dominującym gatunkiem. W 1988 r. Wprowadzono pierwsze poprawki do normy, po których FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) uznała rasę. Jednak w 1995 roku dowiedział się o kolejnej edycji standardu, która została oficjalnie zarejestrowana.

Dzisiaj wrzosiec nie wypasał owiec i często żyje w rodzinie jako zwierzę domowe. Takie zwierzę towarzyszyło kiedyś Napoleonowi i mieszkało w domu Henry'ego Lafayette'a. Rasa pasterza jest doceniana nie tylko we Francji, ale także w całej Europie, a w Szwajcarii takie psy służą personelowi jednostek Obrony Cywilnej, aby pomóc zlokalizować ofiary w gruzach (trzęsienia ziemi, jaskinie, lawiny). W Szwecji psy uważa się za przedstawicieli ras psów.

Kudłaty pies rasowy różni się dość dużym rozmiarem. Wzrost standardowego wrzośca waha się w przedziale 58–69 cm Wcześniej standard zakładał zatrzymanie uszu przedstawicieli rasy pasterskiej. Uszy miały kształt pionowy i trójkątny. Dzisiaj w krajach europejskich akceptowany jest inny opis uszu tych psów: swobodnie zwisający wzdłuż głowy, mięsisty, całkowicie owłosiony.

Podobnie jak inne rasy usługowe, waga francuskich briardów nie ma ścisłego standardu, masa mężczyzn wynosi około 30-45 kg, kobiety ważą nieco mniej - 25-30 kg. Sierść pasterska wygląda szykownie, nawet pomimo faktu, że wierzchnia warstwa jest twarda i szorstka. Włosy pokrywają ciało wrzośca miękkimi lokami, wydłużając się miejscami (w ramionach długość może wzrosnąć do 15 cm).

Podszerstek jest krótki i gęsty. Kufa gęsto zarośnięta włosami. Brwi Briara gęsto zakrywają oczy. Zgodnie ze standardem nadmierne zarastanie, gdy oczy są całkowicie ukryte, jest zjawiskiem niedopuszczalnym.

Briard może mieć inny kolor:

• imbir;
• czarny
• szary
• w odmianach wymienionych kolorów.

Im głębszy kolor sierści, tym lepiej. Dwukolorowe osobniki charakteryzują się płynnym przejściem tonów o unikalnej symetrii. Łaciate i białe psy nie są standardem. Dozwolone są pojedyncze białawe włosy lub niewielka drobina bieli na mostku.

Kolejny interesujący niuans dotyczący koloru briarda jest taki szczenięta rodzą się ciemne i rozjaśniają się w miarę wzrostu. W wieku 3 lat kolor sierści psa staje się stabilny. W rzadkich przypadkach proces jest opóźniony o dłuższy okres. Nie dotyczy to czerni, ponieważ ten kolor nie zmienia się od urodzenia.

Oczy owczarka są szeroko rozstawione, są czarne lub ciemnobrązowe. Wygląd zawsze wydaje się pytający. Na dużej twarzy znajduje się duży nos z czarnym płatem i szerokimi nozdrzami. Wargi ściśle przylegają i charakteryzują się czarną pigmentacją.

Wielu hodowców psów porównuje miękki, pełen gracji chód czworonożnych zwierząt z kotem. W rzeczywistości Briardy poruszają się z łatwością, jakby szybowały. Są to bardzo ruchliwe psy, zdolne do zmiany trajektorii z prędkością błyskawicy lub zatrzymania się w biegu.

Psy wyróżniają się ciekawskim usposobieniem, życzliwością i oddaniem. Pomimo ich dekoracyjnego wyglądu, briardy potrzebują stresu emocjonalnego i fizycznego. W przeciwnym razie pies staje się ospały i ospały. Briard, mieszkając w mieszkaniu, musisz często i przez długi czas chodzić w powietrzu.

Pies tej rasy jest doskonałym towarzyszem, ale nie do leżenia z właścicielem przed telewizorem. Z przyjemnością wesprze właściciela w bieganiu, jeździe na rowerze, a nawet w biegach. I bez aktywności fizycznej pies może się rozgoryczić.

Wrzośle potrzebują pełnej komunikacji z osobą, aby w pełni funkcjonować. Osobniki tej rasy trudno tolerować separację. Poziom ich socjalizacji jest tak wysoki, że łatwo przystosowują się w nieznanych miejscach i wśród tłumu.

Briardowie chętnie witają gości i zawsze „bawią się” i bawią z dorosłymi i dziećmi. Podczas spaceru wrzośca jest zainteresowany i upewnia się, że nikt z towarzyszących mu osób nie stoi za kompanią. Takie zachowanie jest typowe dla większości psów pasterskich.

Psy pasterskie są świetnymi towarzyszami podróży, ponieważ zachowują spokój podczas poruszania się różnymi rodzajami pojazdów. Potrzeba ochrony leży we krwi tych kudłatych pasterzy. Pomimo zewnętrznej zabawy, psy niestrudzenie śledzą ruchy gospodarstw domowych i wszystkich innych członków firmy.

Ważne jest, aby właściciele wrzośca rozumieli, że zwierzę należy do ras usługowych, dlatego dorosły musi być zaangażowany w jego wychowanie. Nie ma potrzeby szkolenia dzieci. Nawet jeśli pies doskonale komunikuje się z młodszymi członkami rodziny, wciąż musi odczuwać autorytet właściciela, który zasłuży na szacunek psa. Jest to ważny punkt, ponieważ rosnący pies będzie próbował prowadzić, chcąc wspiąć się na szczyt hierarchicznej drabiny. Tej sytuacji nie można tolerować.

Dynamiczny, zwinny pies charakteryzuje się ekstremalną wytrzymałością. Pies może niestrudzenie pokonać 70-80 km dziennie. Ten znakomity biegacz to pies zwrotny i posłuszny. To niezawodny, nieco dominujący, uzdolniony umysłowo pies.

Briard jest mniej agresywny niż przedstawiciel rasy Beauceron i bardziej czuły dla gospodarza. Ta francuska rasa jest silna, ale wrażliwa. Briard nazywany jest w ojczyźnie „sercem owiniętym futrem”. Niedopuszczalne jest dokuczanie psom, ponieważ mogą one wykazywać agresję w odpowiedzi.

Rodzina, w której żyją, Briardowie są szczerze oddani, nigdy nie odmówią zabawy ze swoimi dziećmi. Ale dzieci należy nauczyć, jak komunikować się z psem, aby przez zaniedbanie nie skrzywdziły jej.

Pies może być agresywny w stosunku do innych psów. Musisz także zrozumieć, że z natury wrzosiec jest psem pasterskim, więc wykona to zadanie ze wszystkim, co się rusza. Niektórzy przedstawiciele rasy nie mogą znieść kotów, z wyjątkiem tych, z którymi dorastali. Instynktownie starają się kontrolować inne zwierzęta, ściskając je za nogi, tak jak ich przodkowie w przyrodzie z owcami. W mieście lepiej jest wyprowadzać psy na smyczy.

Jeśli pies jest z natury nieśmiały lub agresywny bez powodu, musisz zapomnieć o wystawach z nią. Briardy są zdyskwalifikowane za takie cechy.

Dobrze wyhodowany przedstawiciel rasy jest cudownym zwierzakiem. Ważne jest, aby skontaktował się z osobą. To przynosi psu prawdziwą radość szczenięcia.Briarda można łatwo założyć w rodzinie, w której dorastają dzieci.

Rasa Briarda nie jest szeroko rozpowszechniona w Rosji. Ale… w prawie wszystkich większych miastach są żłobki. Tak więc zdobycie szczeniaka owczarka francuskiego w Federacji Rosyjskiej jest realne i dość przystępne. Będziesz musiał zapłacić za zwierzę od 15 000 do 30 000 rubli (2019).

Jeśli planowana jest hodowla w przyszłości, cena psa nie będzie wynosić co najmniej 25 000 rubli. W przypadku szczeniaka referencyjnego bez wad, planowanego wystawcy, hodowcy poprosą o kwotę w wysokości 45 000 rubli.

Zdrowie szczeniaka charakteryzuje się sierścią, która zwykle powinna być promienna i przyjemna w dotyku. Sztywność pojawia się nieco później, gdy zwierzę starzeje się. Jeśli wygląd sierści jest matowy, a podczas głaskania pieska włosy pozostają na dłoni, szczeniak odczuwa brak witamin, ciało dziecka jest osłabione.

Aby przywrócić zdrowie takiego psa, będzie musiał wydać dużo pieniędzy. I musisz być na to przygotowany. W przeciwnym razie powinieneś opiekować się innym szczeniakiem.

Kolejną oznaką prawdopodobnych problemów jest apatia zwierzęcia i jego niepewne, czasem kulejące ruchy podczas ruchu. Jeśli nie masz pewności co do znajomości standardu rasy, a także, że możliwe będzie samodzielne określenie wyboru szczeniaka, lepiej zaangażować specjalistę w zakup. Sprawdza psa pod kątem możliwych wad i patologii, wyjaśnia wszystkie informacje na temat szczepień i sprawdza autentyczność dokumentów.

Pies musi codziennie zapewniać przynajmniej umiarkowaną aktywność. Potrzeba ta może zostać zaspokojona przez długi spacer lub jogging. Codziennie musisz ćwiczyć z psem przez co najmniej pół godziny, najlepiej 60 minut. Jeśli wrzośca nie ma wystarczającej mobilności, może zacząć szkodzić, psując rzeczy. Oprócz żucia, psy zaczynają szczekać bez powodu i podkopują teren.

Oprócz aktywności wrzosiec wymaga pielęgnacji. Sierść psów pasterskich jest ich własnością, oczywiście należy zachować jej piękno i zdrowie. Psy muszą być czesane codziennie i wystarczająco długo. Procedura czasami trwa około dwóch godzin. Dzięki takiej pielęgnacji sierść psa staje się lśniąca i gładka.

Jeśli nie planuje się zawieźć psa na wystawę, dopuszczalne jest nieznaczne skrócenie sierści. Takie podejście minimalizuje problemy i ułatwia opiekę nad zwierzętami. Profesjonalne pielęgnacja jest niezbędna dla kudłatego „pasterza” co najmniej raz na 2-2,5 miesiąca.

Musisz regularnie myć wrzośca. Przynajmniej raz na 4 tygodnie, a nawet częściej, gdy pies się brudzi. Odnosi się to tylko do psów mieszkalnych i wrzosów żyjących w zagrodach, wystarczy kąpać się tylko kilka razy w roku.

Ważne jest dbanie o uszy, oczy i łapy owczarków. Muszą być dokładnie sprawdzone i niezwłocznie oczyszczone z brudu i kurzu. Zatem zapobieganie chorobom zakaźnym. Duży owczarek ma tendencję do takich chorób:

• dysplazja bioder i łokci;
• wrodzona ślepota nocna;
• niedoczynność tarczycy;
• zanik siatkówki;
• choroba von Willebranda;
• rak
• skręcenie w żołądku.

Przy zdobywaniu dużego psa ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że takie zwierzę będzie dużo jeść. Ten aspekt wymaga szczególnej uwagi. Podobnie jak większość innych ras, wrzosiec można karmić naturalnymi produktami lub suchą, przygotowaną karmą.

Ale… mieszana karma dla zwierzaka nie jest odpowiednia. Ponadto może negatywnie wpływać na zdrowie psów. Briard potrzebuje zrównoważonego menu. Głównym pożywieniem w diecie dużego psa jest mięso. Możesz opcjonalnie gotować owsianka: z warzyw (marchew, dynie), ziół, zbóż (proso, kasza gryczana, płatki owsiane).

Ilość podawanego pokarmu zależy od wagi psa i jego aktywności. Briard ma doskonałe trawienie, więc psy tej rasy nie cierpią na niestrawność. W czasie upałów psy stają się mniej aktywne, dlatego należy zmniejszyć ilość pokarmu białkowego w diecie, wprowadzając więcej witaminy E i drożdży.

Ponadto w żywności dopuszcza się niewielką ilość masło orzechowe. Jeśli zdecydowano się karmić psa paszami przemysłowymi, należy dołożyć wszelkich starań, aby był to produkt najwyższej jakości (premium, lepsza super premium lub holistyczna). Sucha karma powinna być odpowiednia dla psów o długich włosach.

Jeśli zwierzę nie otrzymuje witamin i minerałów, jego płaszcz natychmiast reaguje na brak składników odżywczych. Futro briarda przyciemnia, roluje, połyskuje. A jeśli dieta zmienia się na lepszą, ale płaszcz nadal jest utrzymywany na zewnątrz, musisz skonsultować się z weterynarzem.

Briardy to psy o zwiększonej ciekawości i wyraźnej inteligencji. Łatwo szkolić zespoły, ale chyba, że ​​zastosujesz brutalne metody wymagające rygorystycznego traktowania bez kary fizycznej. Zwierzę nie będzie bezmyślnie uległy, często zdarza się, że zastanawia się i nie postępuje bezwarunkowo.

Począwszy od okresu szczenięcia, konieczne jest intensywne i intensywne uspołecznienie zwierzaka. Trzeba go konsekwentnie trenować, wykazując wielką cierpliwość i nie okazywanie okrucieństwa, a jedynie wytrwałość i umiarkowaną sztywność. W przeciwnym razie nie będzie rezultatów, ponieważ bez odpowiedniego przygotowania będzie okrutnym i agresywnym psem.

Dla wyszkolonego psa nie ma problemu spokojnie czekać na samego właściciela, na przykład u drzwi supermarketu lub przychodni. Większość briardów ma zrównoważony charakter, ale jest bardzo wielu przedstawicieli rasy. osoby temperamentnektórzy po prostu potrzebują specjalnych kursów szkoleniowych, aby rozwinąć ekspozycję. Znaleziono również flegmatyczne wrzośceale niezwykle rzadkie.

Jeśli zamierzasz mieć zwierzaka - konkurenta, wrzosiec będzie opcją korzystną dla obu stron. Natychmiastowa reakcja, zwinność, wytrzymałość i elastyczność sprawiają, że jest w stanie trenować każdy rodzaj treningu. Będzie w stanie opanować kurs testowy i prowadzić w większości wymagań regulacyjnych, w tym holowania.

Zobacz więcej o cechach rasy w następnym filmie.