Monter napraw taboru

Jeśli pociągają Cię zawody zawodowe, powinieneś zwrócić uwagę na stanowisko mechanik taboru. Ta specjalność przyciągnie młodych ludzi, którzy lubią dyscypliny techniczne.

Praca na kolei wiąże się z wysokim poziomem odpowiedzialności. W związku z tym osoby zaangażowane w tego rodzaju działania powinny posiadać odpowiedni poziom przygotowania edukacyjnego, dużą ilość wiedzy teoretycznej, a także umiejętności praktyczne. Najważniejszą postacią na kolei jest mechanik naprawy taboru, ponieważ zajmuje się konserwacją różnych pojazdów niezbędnych do transportu towarów i pasażerów. Podczas wykonywania swoich zadań pracowniczych pracownik określa obecność wad i usterek, a także wykonuje prace profilaktyczne i regulacyjne.

Zalety zawodu obejmują:

• trafność i trafność;
• wysokie zarobki.

Wady:

• wielka odpowiedzialność;
• trudne warunki pracy.

Zanim zdecydujesz się na podobny zawód, bardzo ważne jest przestudiowanie wszystkich zalet i wad, abyś nie żałował swojego wyboru w przyszłości.

Monter napraw taboru to osoba, która wykonuje bardzo ważną pracę. Właśnie dlatego mechanicy stawiają podwyższone wymagania pracodawcom.

W pracy mechanika taboru ważną rolę odgrywają nie tylko umiejętności zawodowe, ale także cechy osobiste specjalisty. Aby osoba mogła skutecznie wykonywać swoje zadania zawodowe, musi posiadać:

• dobra sprawność fizyczna;
• wytrzymałość;
• dobry wzrok;
• pamięć rozwinięta;
• analityczne nastawienie;
• skłonność do logicznego myślenia;
• rozwinięta wyobraźnia;
• dbałość o szczegóły itp.

Opisując wakat, pracodawcy często podają dane jakościowe.

Przede wszystkim należy stwierdzić, że bez niego nie można uzyskać pozycji mechanika do naprawy taboru dostępność dyplomu odpowiedniej edukacji. Ponadto ważną rolę odgrywa doświadczenie zawodowe (w procesie zatrudnienia pracodawcy preferują kandydatów, którzy wcześniej pracowali w swojej specjalności). Liczą się jednak nie tylko cechy formalne. Pracodawca może również sprawdzić dostępność profesjonalnej wiedzy i umiejętności, a mianowicie:

• znajomość cech technicznych urządzeń;
• umiejętność wykonywania prac naprawczych i regulacyjnych;
• znajomość istniejących metod sprawdzania sprzętu, a także umiejętność stosowania tych metod w praktyce;
• środki ostrożności itp.

Monter wykonuje swoją działalność zawodową zgodnie z oficjalnymi dokumentami. Należą do nich opisy stanowisk pracy, standardy zawodowe, ujednolicony katalog taryf i kwalifikacji pracy i zawodów pracowników (lub ETKS), wewnętrzna dokumentacja przedsiębiorstwa itp. Ważne jest, aby pamiętać: nawet pomimo faktu, że powyższe dokumenty są znormalizowane, Każdy pracodawca może je zmieniać i uzupełniać w zależności od potrzeb.

Specjaliści, którzy mają pierwszą pozycję, wykonują dość proste funkcje:

• przebieg gwintu na elementach mocujących;
• czyszczenie różnych elementów;
• wycinanie i segregowanie elementów;
• smarowanie komponentów;
• ostrzenie specjalistycznych profesjonalnych narzędzi itp.

W związku z tym, aby wykonać wszystkie te zadania, specjalista musi znać podstawy ślusarstwa.

Taki ślusarz jest bardziej wykwalifikowanym pracownikiem, dlatego może wykonywać bardziej złożone zadania:

• praca z elementami zgodnymi z kwalifikacjami 12-14;
• tworzenie prostych części;
• wdrożenie montażu i demontażu prostych węzłów;
• wiercenie otworów za pomocą specjalnego sprzętu;
• poślizg wałów lokomotyw spalinowych itp.

Jeśli pracownik ma trzecią kategorię, powierza mu się wykonywanie takich zadań:

• praca ze szczegółami dotyczącymi kwalifikacji 11-12;
• usuwanie i instalacja belek, wózków wagonowych, węży odbiorczych;
• sprawdzanie poprawności działania urządzeń pneumatycznych;
• dostosowanie urządzeń i mechanizmów;
• Kontrola i tankowanie maźnic na łożyskach ślizgowych itp.

Aby ślusarz mógł skutecznie wykonywać swoje zadania robocze, musi znać zasady dostosowywania i testowania specjalistycznych urządzeń i mechanizmów.

Pracownicy, którzy otrzymali czwartą rangę, są zaangażowani w:

• naprawa amortyzatorów, wentylatorów i grzejników;
• demontaż bloków silnika koła;
• sprawdzanie działania maźnic na łożyskach tocznych;
• montaż oringów do tłoków itp.

Ślusarz musi posiadać wiedza w zakresie oznaczania konstrukcji, a także metod i metod demontażu i montażu głównych części naprawianych obiektów tabor.

Posiadacz piątej kategorii w trakcie wykonywania swoich zadań zawodowych zajmuje się:

• wyrównanie dodatkowych elementów lokomotyw spalinowych;
• kontrola bloków oleju napędowego i skrzyń korbowych;
• instalacja antywibratorów;
• sprawdzanie poprawności działania narzędzi trakcyjnych;
• pasowanie tulei itp.

Ślusarz, który podniósł swoje kwalifikacje do szóstej kategorii, musi umieć:

• przeprowadzić naprawę i regulację automatycznych łączników;
• wyśrodkuj jednostkę napędową;
• szlifować szpule;
• ustalić podobieństwa lokomotyw parowych;
• naprawiaj przekładnie pionowe itp.

Instalator szóstej kategorii powinien posiadać wiedzę teoretyczną na temat metod sprawdzania zestawu kompleksu węzłów i grup zespołów określonego obiektu, który ma zostać naprawiony.

Obowiązki specjalisty w siódmej kategorii obejmują:

• prace diagnostyczne, zapobiegawcze i weryfikacyjne;
• wyważanie wirnika turbosprężarki;
• regulacja automatyki sterowania;
• regulacja głównych łożysk;
• sprawdzanie poprawności działania układów hydraulicznych itp.

Aby dokładnie wykonać wymienione (a także dodatkowe) zadania, specjalista musi znać i rozumieć szczegółowo funkcje urządzenia.

Ta kategoria jest uważana odpowiednio za najwyższą, ponieważ specjalista, który ją posiada, może wykonywać najbardziej złożone i złożone zadania, a mianowicie:

• napraw złożone elementy i części konstrukcyjne;
• skonfigurować sprzęt elektroniczny;
• rozwiązywać problemy z użytkowaniem taboru;
• pracować w blokach silnikowych;
• testuj wagony metra na żywo itp.

Obowiązkowe wymagania dla pracownika ósmej kategorii obejmują wiedza teoretyczna na temat urządzenia, a także serii używanych pojazdów.

Prestiżowa pozycja ślusarza, ponieważ wysoko wykwalifikowani specjaliści mogą otrzymywać dość duże wynagrodzenie, którego wysokość zależy od regionu zamieszkania, poziomu wykształcenia, doświadczenia i konkretnego miejsca pracy.

Najczęściej ci specjaliści pracują w zajezdniach kolejowych. Jednocześnie wraz ze wzrostem rangi mogą spodziewać się wyższych stanowisk (na przykład kierownika działu, urzędnika ds. Bezpieczeństwa pracy, a nawet kierownika przedsiębiorstwa).

Odbywa się szkolenie specjalistyczne w średnich szkołach zawodowych, gdzie możesz iść po zakończeniu 9 klasy. Jednocześnie zaleca się dawanie pierwszeństwa wyspecjalizowanym szkołom technicznym i kolegiom kolei. Z góry warto pamiętać, że sam proces uczenia się jest dość skomplikowany, ponieważ wiąże się z uzyskaniem dużej ilości wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych o charakterze technicznym. Średni czas trwania studiów wynosi 3 lata.