Wszystko o laganach

Miłośnicy kuchni orientalnej oczywiście wiedzą, czym jest pnącze i do czego jest przeznaczony. Jeśli ważne jest, aby poczuć nie tylko smak środkowoazjatyckich potraw, ale także zanurzyć się w narodowym smaku, potrzebujesz orientalnego stołu, którego nie można sobie wyobrazić bez dużego naczynia stojącego pośrodku dastarkhanu z pilawem lub manti. Według jakich kryteriów wyboru pnącza, jakie mają odmiany, jak dbać o takie potrawy - powiemy w naszym artykule.

Lyagan jest dużym daniem lub dużym talerzem przeznaczonym do serwowania potraw narodowych w krajach Azji Środkowej (Uzbekistan, Tadżykistan). Z takich naczyń zbierają naczynie główne do swoich talerzy, a jeśli jest to pilaw, to je się bezpośrednio z pnącza, używając sztućców lub szczypty palców. Lyagany są z reguły używane podczas serwowania świątecznego stołu, ale można je również zobaczyć na codziennych ucztach, gdy gromadzi się duża rodzina.

Na takim naczyniu można ułożyć zjeżdżalnię nie tylko pysznego pilawu uzbeckiego, ale także porcjowanych tortilli (tortille w Azji Środkowej są zwykle łamane, a nie cięte).

Niektóre gatunki mogą być całkowicie płaskie, całkowicie bez boków lub z dolnymi bokami 1-1,5 cm, rozmieszczonymi pod różnymi kątami. Materiałem, z którego wykonane są prawdziwe lagany, jest palona glina, ceramika. Lokalni rzemieślnicy kilkakrotnie pokrywają powierzchnię tego naczynia specjalnym szkliwem i dekorują je orientalnymi wzorami, które mogą mieć szczególne znaczenie, jeśli mają być prezentem na każde wydarzenie, na przykład na ślub.

Lyagan na Wschodzie służy jako symbol gościnności i przyjaznych uczt, ponieważ dla jednej osoby najprawdopodobniej nie jest to wymagane. To danie jest przeznaczone do komunikacji drogich gości w recepcji pysznego jedzenia. Orientalni ludzie mają szczególny stosunek do potraw - im bogatszy, tym bardziej markowy wzór, tym droższy gość dla gospodarzy. I oczywiście ręcznie robione pnącze jest cenione znacznie powyżej przyborów kuchennych produkowanych w fabryce.

Odmiany laganów różnią się rozmiarem i malarstwem. Najpopularniejsze średnie rozmiary to od 30 cm. Najmniejszy lagan przeznaczony jest na słodycze, suszone owoce i słodycze. Naczynie o średnicy do 42 cm jest optymalnym rozmiarem dla wschodniego dastarkanu.

W sprzedaży często występują żaby o średnicy 55–56 cm, a jeśli wymagana jest jeszcze większa średnica, rzemieślnicy proszą o wykonanie takiej żaby na zamówienie. Duże lagany są czasem używane jako przykrycie dużego kotła. Lyagans mogą doskonale ozdobić ściany mieszkań i jednocześnie być używane zgodnie z ich przeznaczeniem. Aby to zrobić, po drugiej stronie kreatora utwórz dwa połączone otwory.

Jeśli chodzi o obraz, jest bardzo różnorodny - to z niego rozpoznają miejsce produkcji pnącza. Często wzory zdobią nie tylko przód, ale także tylną powierzchnię naczyń. Wybieraj wzory potraw z umysłem, biorąc pod uwagę każdy szczegół, który ma szczególne znaczenie. Tradycyjnie na ciemnoniebieskim lub czarnym tle szkliwa można znaleźć zestawy naczyń ozdobione białymi bawełnianymi kwiatami - wzór ten nazywa się „maślanką” (maślanka - w tłumaczeniu „bawełna”).

Nie jest tajemnicą, że bawełna w Azji Środkowej jest znaczącą uprawą rolniczą symbolizującą ciężką pracę i dobrobyt. Oprócz maślanki na wschodnich laganach można zobaczyć następujące obrazy:

• zamknięte kółka z różnymi dodatkowymi ozdobami - symbol cykliczności i ciągłości wszystkich żywych istot;
• kształty geometryczne - trójkąty, okręgi, łuki, półkole;
• ozdoby roślinne w różnych kolorach, kwiaty granatu, owoce migdałów;
• obrazy ryb i ptaków - symbole wolności, pokoju, czystości i bogactwa;
• noże - chroń przed złym okiem i złem;
• proste, ale święte rzeczy - słońce i niebo, nasiona i woda, pług i brona.

Mistrzowie, którzy zdobyli magazyn wiedzy przez wiele stuleci, mogą szyfrować obrazem na poganinie całe życie człowieka - jego narodziny, małżeństwo, narodziny jego dzieci, wnuków, prawnuków i, oczywiście, śmierć.

Na terytorium współczesnego Tadżykistanu i Uzbekistanu istnieje wiele prowincji znanych z porcelany. Wśród nich są starożytne Samarkanda i Buchara, uzbecka stolica Taszkentu, miasta doliny Ferghana, Khujand i Kanibadam, Shakhrisabz i Andijan, Gijduvan i Khorezm. Ceramika z Rishtan. Obszar ten jest zasłużenie nazywany „najważniejszym warsztatem garncarskim w Azji Środkowej”.

Z samej natury Rishtan miał szansę stać się takim ośrodkiem ceramiki: bogate złoża lokalnej czerwonej gliny nie wymagają wstępnej obróbki i dodawania zanieczyszczeń. Nie brakuje naturalnych barwników - kwarcu, manganu, specjalnych roślin. Były czasy, kiedy cała populacja mężczyzn Rishtan zajmowała się garncarstwem, a doświadczenie zdobyte przez miejscowych rzemieślników było wyjątkowe.

Niewiele wiadomo, że słynny rosyjski niebiesko-biały obraz Gzhel faktycznie wywodzi się z ceramiki Rishtan. Tak, nasi rosyjscy mistrzowie na swój sposób przyjęli te urzekające niebieskie i białe wzory, zastępując orientalne motywy rosyjskimi kolorami.Ale nie tylko taką błękitną paletą może być malowanie Rishtan - tutaj do wzorów dodawane są żółte, czerwone, zielone wielokolorowe, a czasem można również znaleźć produkty monochromatyczne.

Porcelana z Khorezm słynie z poziomego wzoru wzdłuż krawędzi pogaństwa i tej samej biało-niebieskiej kolorystyki, która przychodzi do nas ze średniowiecza wschodniego. Naczynia Khorezm są cienkie w dotyku, mają boki ustawione prawie pod kątem prostym. Lyagans z Buchary i Gijduvan mogą nawet zahipnotyzować swoimi obrazami.

Produkty Gijduvan, pomimo swojej grubości, są lekkie i porowate. Ta funkcja długo pozostawia produkty w ich oryginalnej temperaturze - zimnej lub gorącej.

Ręcznie robione lagany są cenione znacznie wyżej niż naczynia kuchenne. Aby kupić ręcznie robioną żabę wysokiej jakości, należy zwrócić uwagę na następujące niuanse:

• wysokiej jakości powierzchnia przyborów kuchennych powinna być gładka, bez pęcherzyków; następnie w miejscu pęcherzyka może utworzyć się chip;
• obracając pnącze na dolnej powierzchni, można znaleźć okrągłe nierówności powstałe z koła garncarskiego; na produkcie fabrycznym tylna powierzchnia u dołu będzie gładka;
• na dole lyagan i innych przyborów mistrz, który je stworzył, zwykle umieszcza podpis autora, zwłaszcza jeśli taki rzemieślnik osiągnął już sławę i uznanie;
• produkty fabryczne będą miały idealnie równe krawędzie, jeśli zostaną ułożone jeden na drugim, zostaną idealnie połączone; a dwa ręcznie wykonane produkty nie mogą być takie same - ich krawędzie raczej nie będą do siebie pasować, a wzoru nie można dokładnie powtórzyć dwukrotnie;
• naczynia powinny emitować lekki, przyjemny dźwięk z delikatnym kliknięciem; dzwonienie to przypomina metal, a nie glinę, im wyższy i subtelniejszy dźwięk, tym lepszy obiekt.

Ważne! Jeśli podzielisz łóżeczko lub inny rodzaj ręcznie wykonanych naczyń, w ceramice znajdziesz małe puste przestrzenie. Powstały podczas spalania gliny, w której znajdowały się różne słomki lub pióra ptaków. Te puste przestrzenie są dowodem ręcznie wykonane i są tworzone szczególnie dla lekkości naczyń, a także dla zmniejszenia przewodności cieplnej jako termosu.

Aby lyagan służył przez długi czas, nie trzeba go utrzymywać tylko jako dekoracji ściennej, ponieważ jego prawdziwym celem jest gromadzenie wokół siebie dobrych gości. Wtedy poganie oddadzą ciepło rąk mistrza, który je stworzył. Częstotliwość ostrożnego korzystania z pnącza nie wpływa na jego trwałość. Glazurowana ceramika nie jest kapryśna, ale ręcznie robione naczynia również wymagają ręcznego przenoszenia.

Następnie osusz ręcznikiem papierowym i czyść do następnego przybycia gości na ścianę lub do szafy.

W pnączy wykonanej przez rzemieślnika, podobnie jak w innych naczyniach ceramicznych, z czasem może pojawić się jedna osobliwość. Produkty są powlekane szkliwem, które jest również wytwarzane z naturalnych materiałów i barwników. Z czasem szkliwo może pękać, co jest uważane za normę dla uzbeckiego rękodzieła. Ten rodzaj zmarszczek jest bardzo ceniony w tradycyjnych rodzinach i jest przekazywany z pokolenia na pokolenie.

O tym, czym są lyagany, zobacz dalej.