Wszystko o Kakadu

Papugi Kakadu są uważane za jednego z najbardziej inteligentnych i niezwykłych członków ich rodziny. Są niezwykle inteligentni, aktywni i czarujący, dzięki czemu często stają się ukochanym i pełnym członkiem rodziny. W tym artykule omówiono papugi kakadu: ich cechy, styl życia i najsłynniejsze odmiany.

Kakadu to ptak należący do rodziny papug. Różni się od innych przedstawicieli swojej rodziny wyraźnym intelektem, aktywnym i niezwykłym charakterem, a także niesamowitą długością życia - do 100 lat.

Najbardziej uderzającą różnicą w porównaniu z innymi odmianami jest obecność grzebienia lub korony (wydłużone pióra na głowie osoby). Podniesione pióra mogą jednocześnie oznaczać strach, zaskoczenie, złość i radość, w zależności od sytuacji. Oprócz „korony” kakadu mają również inne charakterystyczne cechy.

Oprócz jasnej i niesamowitej kolorystyki, Kakadu są znane z masywnych, mocnych i zakrzywionych w dół dziobów. Jeśli w innych odmianach dziób ma charakter wyłącznie dekoracyjny lub służy do jedzenia, to w kakadu jest uniwersalnym pomocnikiem do mielenia orzechów, owoców, nasion. Nie wspominając o tym, że aktywnie wykorzystują dziób do poruszania się po drzewach i krzewach, a także podczas ochrony przed drapieżnikami.

Długość ciała pojedynczego osobnika kakadu, w zależności od gatunku, może wynosić od 35 do 85 cm, średnia waga osobników - od 280 gramów do 1,1 kg.Gatunki różnią się kolorem, siedliskiem i dietą. Pomimo różnic zewnętrznych i behawioralnych, wszystkie kakadu są głęboko towarzyskimi ptakami, które często stają się ulubionymi w rodzinie i najlepszymi przyjaciółmi.

Obecnie istnieje około 25 odmian kakadu. Niektórych z nich niełatwo spotkać nawet w niewoli, dlatego najpopularniejsze rasy zostaną wymienione poniżej. W sumie rodzina kakadu obejmuje 21 pełny wygląd i 5 rodzajów.

Ten typ kakadu charakteryzuje się następującymi cechami: głowa i grzebień są białe, zewnętrzna część skrzydeł jest również biała. Same pióra są wąskie i długie, dolna część upierzenia jest zwykle żółtawa lub cytrynowa. Krawędź w pobliżu oczu jest naga, nie pokryta piórami. Różnica między mężczyzną i kobietą polega na kolorze tęczówki oka: jeśli tęczówka mężczyzny jest zwykle brązowa lub ciemnobrązowa, to tęczówka kobiety ma jasne czerwonawe odcienie. Nogi papugi czubatej są szare, skórzaste, często szare lub czarne. Dziób jest również ciemny, raczej krótki, ale masywny, górna część dzioba jest wygięta.

Istnieją dwie odmiany żółtej czubatej papugi: mała i duża. Różnią się między sobą długością ciała i skrzydeł, a także kolorem upierzenia w grzebieniu.

Ta odmiana jest brana pod uwagę najbardziej popularny wśród hodowanych w domu. Wyróżnia go towarzyskość, długa żywotność, aktywność, szybki rozwój nowych warunków osadzenia. Ptak wymaga jednak większej uwagi na swoją przestrzeń osobistą. Ze względu na duży rozmiar dużych gatunków (do 55 centymetrów długości ciała) konieczne jest wyposażenie tej rasy kakadu w klatkę o rozmiarze co najmniej 100 na 100 cm i wysokości co najmniej 170 cm.

W naturalnych warunkach ptak żyje w Australii i na Tasmanii, przemieszcza się w paczkach do 30 osobników, główną część jego pokarmu stanowią owoce, nasiona, owady. Nie ma szczególnych preferencji i dlatego świetnie czuje się w domu. Dobry na trening. Karmienie osoby dorosłej odbywa się dwa razy dziennie - wcześnie rano i wieczorem. Odnosi się do rodzaju papug, których można nauczyć mówić.

Również dość powszechna odmiana, którą często można znaleźć w domu. Można go rozpoznać po śnieżnobiałym upierzeniu i grzebieniu, który w stanie uniesionym tworzy charakterystyczną koronę. Zewnętrzna część niektórych skrzydeł może być żółtawa lub lekko czerwonawa. Obrzeże oczu jest niebieskie lub szare. Różnica między kobietą a mężczyzną polega na kolorze tęczówki: samica jest brązowa z czerwonymi odcieniami, samce mają czarne, ciemnobrązowe odcienie. Łapy są masywne, mocne, kolor jest szary lub czarny, podobnie jak kolor dzioba (również masywny, górna część jest wygięta).

Ta odmiana nie jest najmniejsza: długość ciała dojrzałych osobników może wynosić do 50 centymetrów, skrzydła są tak duże - do 35 cm, ogon - do 18-20 cm Ponadto gatunek ma dość dużą wagę - do 600 gramów.

Gatunek ten jest bardziej rozpowszechniony na wyspach archipelagu Moluków, występujący w lasach, bagnach, namorzynach, często tworzy gniazda na wysokości pół mili nad poziomem morza. Dieta jest podobna do diety gatunku czubatego: owadów, owoców, nasion owoców i roślin. Porusza się w paczkach po 60 osób i parami.

W domu odmiana jest uważana za wyjątkowo towarzyską, stale potrzebuje komunikacji i uwagi. Uwielbia się bawić, latać, jednym słowem - być niegrzecznym. W przeciwieństwie do innych gatunków ma dość cichy głos. Z natury spokojny, zabawny, ufny i inteligentny.

Jest uważany za jeden z największych pod względem wielkości wśród wszystkich gatunków kakadu. Długość ciała dorosłego osobnika może osiągnąć 60 centymetrów, a masa większości osobników często osiąga 1,2 kg. Charakterystyczną cechą tego gatunku kakadu jest białe lub lekko różowawe upierzenie, a także jaskrawoczerwony kolor wnętrza grzebienia. Na podstawie opisu łatwo to zrozumieć ptak potrzebuje niezwykle obszernej klatki (do 2 metrów wysokości) i ogromnej przestrzeni osobistej.

Ogólny opis gatunku jest podobny do opisu kakadu czubatego i żółtodziobego: długie cienkie pióra, długi grzebień do 15 cm długości (jednak w tym przypadku nie cienki, ale szeroki), dziób jest duży, mocny, czarny lub szary. Łapy są duże, masywne, szare lub ciemnoszare. Tęczówka ma ciemny (męski) lub bordowy (żeński) kolor, brzeg wokół oczu bez piór jest gładki.

W środowisku naturalnym może żyć do 90 lat, woli przemieszczać się w paczkach do 20 lub więcej osób. W diecie preferuje owady i nasiona. W niewoli nie jest szczególnie wybredny, jeśli chodzi o jedzenie, ale warto wykluczyć z diety pokarm, który jest szkodliwy dla papug (które zostaną omówione później) i nasion / ziaren rodziny Pink. Te kakadu są duże i ciekawe, i zamiast połamać pestki moreli lub wiśni za pomocą dziobów, mogą je po prostu połknąć.

W domu wyróżnia go aktywność, życzliwość i miłość do właściciela, ale także agresja ze słabą troską i niesprawiedliwym podejściem do siebie. Gatunek jest podatny na zaburzenia depresyjne, dlatego nie powinieneś zostawiać takiej papugi.

Jest największym przedstawicielem swojej rodziny - długość ciała może osiągnąć 85 cm (maksymalna waga - 1000 g). Różni się od reszty kakadu głębokim ciemnym kolorem (z zielonym lub czerwonawym odcieniem), długim i wygiętym dziobem, a także czerwonymi lub różowymi pomarszczonymi policzkami, które ciemnieją w stanie stresu, strachu lub agresji. Inne cechy: pióra są dość krótkie i cienkie, ogon jest duży i masywny, kępka jest długa ze spiczastymi końcami, oczy są koloru czarno-brązowego. Samce różnią się od kobiet obecnością czerwonego odcienia na piersi i mniejszymi rozmiarami.

Miejsce urodzenia ptaka to Indonezja, północne regiony Australii, Nowa Gwinea. W przeciwieństwie do innych odmian woli podróżować bardziej samotnie lub razem. Dzięki mocnym pazurom doskonale wspina się na drzewa, żyje i uwielbia gniazdować na wysokości z dala od ziemi. Preferuje jeść te same owoce, nasiona i owady w okresach braku jedzenia. In vivo jest w stanie żyć do 90 lat.

Przechowywanie w domu może powodować wiele problemów i niedogodności.

• Ze względu na dużą rozpiętość skrzydeł i ogólnie duży rozmiar nie potrzebuje klatki, ale w prawdziwej obudowie o minimalnej wysokości 2 metrów lub większej.
• Pomimo atrakcyjnego i egzotycznego wyglądu rzadko znajduje wspólny język z właścicielem, często bez nastroju. W stanie agresji może szczypać i gryźć właściciela.
• Niezwykle zazdrosny i mściwy - nie toleruje innych zwierząt w domu, a zwłaszcza dzieci. Nie zaleca się pozostawiania go bez klatki w pokoju z dziećmi - jest w stanie je okaleczyć, dopóki właściciel nie wyjdzie.
• Nie różni się kolorowym głosem, z irytacją i strachem wydaje ostre i nieprzyjemne dźwięki. Jednocześnie mówi słabo i prawie nie poddaje się treningowi; przez całe życie może nauczyć się nie więcej niż 10 słów.

Jedna z najmniejszych znanych odmian kakadu. Różni się od innych ptaków w rodzinie wyjątkowo małymi rozmiarami - do 35 cm, waga jest również niewielka - do 370 gramów u najbardziej dorosłych samców.Skrzydła nie są podłużne, zaokrąglone, do 30 cm długości, ogon jest również mały - do 12-15 cm. Praktycznie niemożliwe jest odróżnienie kobiety od mężczyzny w wieku do 3 lat, wtedy tęczówka samic jest znacznie jaśniejsza i zyskuje żółtawe lub nawet pomarańczowe odcienie (kolor samców jest nadal ciemnieje bardziej do ciemnobrązowego).

Upierzenie jest kolorowe i kolorowe, charakteryzuje się jasnymi odcieniami różu, zieleni i czerwieni. Głowa jest całkowicie biała lub jasna z różowawym kolorem, brzuch i ciało są różowe lub ciemnoróżowe, plecy są szarawe, skrzydła są zwykle szare lub niebieskawe, ogon jest jasnozielony lub jasnoniebieski. Na głowie znajduje się mały grzebień o długości do 5-7 cm, dziób jest szary, a także pazury. Żywi się głównie roślinami, owadami, owocami (papaja, mango, kapary).

Plusy:

• Pomimo ich prostego wyglądu żyją wystarczająco długo - do 50-55 lat w warunkach naturalnych;
• z natury spokojni i życzliwi, szybko przyzwyczajają się do nowych warunków osadzenia, przywiązują się do właściciela;
• w przeciwieństwie do papugi o czarnych lub białych skrzydłach ma cichy i przyjemny głos;
• nie potrzebuje dużych klatek i wolier, szybko przyzwyczaja się do nowej żywności, nie gardzi owocami i warzywami.

Wady:

• mówią raczej słabo, chociaż będą się starać powtórzyć za tobą niektóre frazy, ale przez całe życie będą w stanie zapamiętać nie więcej niż 40 osobnych słów;
• niezwykle towarzyski, bez regularnej komunikacji z właścicielem może dosłownie uschnąć;
• w domu uważany jest za prawdziwe stado szkodników liczące do 1000 osobników, gatunek jest w stanie zniszczyć całe pola.

Najrzadsza i najdroższa odmiana kakadu wśród całej rodziny. Można go rozpoznać po czarnym upierzeniu pokrytym złotymi plamami i czerwonym ogonie. Papugi tej rasy są uważane za długie wątróbki wśród wszystkich kakadu i są w stanie żyć nawet w niewoli przez okres do 100 lat. Gatunek zawdzięcza swoją niezwykłą nazwę angielskiemu przyrodnikowi Josephowi Banksowi, który żył w XVIII wieku. Rzeczywistym środowiskiem żałobnego kakadu jest północna Australia. W tej chwili gatunek ten prawie zniknął z powierzchni Ziemi, dlatego jest pod czujną ochroną rządu Australii.

Piękno rudych ogonów wyróżnia się dużą długością ciała (do 65 cm) i długim ogonem (do 28-30 cm). Waga pojedynczej osoby dorosłej wynosi około 750 gramów. Różnica między samcami i samicami jest dość wyraźna: samce (wszystkie czarne) mają czerwone upierzenie w ogonie, samice mają liczne złote i srebrne kropki i plamki na całym ciele, a ogon jest ozdobiony ciemnopomarańczowym upierzeniem. Ponadto u mężczyzn z reguły dziób jest znacznie ciemniejszy niż u kobiet.

Dieta składa się z roślin, różnych orzechów i nasion, a także owoców i owadów.

Rasa rzadko widuje się w niewoli poza Australią, dlatego trudno jest ocenić jej cechy intelektualne i osobiste oraz cechy charakteru, mieszkając w domu. Zoologowie twierdzą, że są przyjaznymi, łatwowiernymi, ale kochającymi wolność ptakami, które rzadko przebywają długo w jednym miejscu, woląc migrować z miejsca na miejsce.

Odmiana jest słusznie uważana za jedną z najpiękniejszych wśród całej rodziny papug. Różni się od innych gatunków miękkim różowym, czasem brzoskwiniowym upierzeniem i charakterystycznym cętkowanym pęczkiem. Rasa występuje wyłącznie w zachodniej Australii, gdzie żyje w lasach namorzynowych i eukaliptusowych. Gatunek jest również odporny na jałowość klimatu zewnętrznego, jednak próbuje umieścić gniazda w pobliżu wody.

Nie różni się dużą długością ani wagą - do 40 cm długości ciała i wagi do 450 gramów.Policzki, głowa i biust, aż do kończyn, są jasnoróżowe, skrzydła są białe z charakterystycznym pomarańczowym kolorem po wewnętrznej stronie. Ogon jest biały, grzebień jest długi i cienki - do 12-15 cm, zawiera trzy odcienie naraz - czerwony, pomarańczowy i biały. Dziób jest miniaturowy, biały, górny nos czerwonawo-różowy.

Kakadu to jeden z tych drobiu, który wymaga nie tylko bardzo starannej pielęgnacji, ale także zdrowej, zrównoważonej i, co najważniejsze, zróżnicowanej diety. W ich naturalnym środowisku ptaki te żywią się owady larwy, świeże owoce. Takie odżywianie obejmuje wszystko, czego potrzebujesz do pełnego funkcjonowania organizmu. Dlatego jedzenie w domu powinno być nie tylko satysfakcjonującym, ale także zawierać dużą liczbę pierwiastków śladowych i witamin.

Główną zasadą przy tworzeniu diety kakadu jest znalezienie idealnego środka, w którym papuga nie odczuwałaby długotrwałego głodu, ale nie byłaby przekarmiona. Zmiana diety wraz ze stopniowym dodawaniem nowych produktów i pasz jest również jednym z ważnych warunków prawidłowego odżywiania tego ptaka.

Codzienne karmienie młodego kakadu dzieli się na 3 lub 4 etapy ze stopniowym dodawaniem niewielkiej ilości pokarmu. Dla dorosłych wystarczą 2-3 porcje dziennie. Żywienie tych ptaków opiera się na mieszankach ziarna, nasionach, orzechach, kukurydzy, migdałach. Jednocześnie jedzenie powinno być tak świeże, jak to możliwe, kakadu są wrażliwe na już stojące jedzenie i częściej pozostają głodne, niż będą próbować zepsutego jedzenia.

Ze względu na wyjątkową zdolność przystosowywania się do środowiska zewnętrznego, kakadu pozytywnie podchodzi do spożywania wielu owoców i warzyw. Z warzyw, które kochają buraki, bakłażan, ogórki, marchew, fasolka szparagowa. Papugi w ogóle nie mogą obejść się bez owoców, preferując nie tylko miąższ, ale także kości, które zawierają wiele składników odżywczych do ich rozwoju. Ulubione owoce to gruszki, jabłka, ananasy, granaty. Doskonale przyswajają także wiele jagód: wiśnie i wiśnie, maliny, agrest, jagody, truskawki.

Przed podaniem owoce należy pokroić w plasterki, aby papuga mogła bezpiecznie wziąć je w łapę. Nie pozostawiaj owoców ani innego jedzenia w klatce przez długi czas - usuń je natychmiast, aby nie zaczęły się pogarszać, a ptak ich nie zatruł. Młode kakadu nie mogą długo jeść niczego oprócz nasion słonecznika. W takim przypadku staraj się stopniowo dodawać więcej owoców do diety i ograniczać równoczesną podaż nasion.

Oczywiście istnieją produkty, których nie należy podawać papugom nawet w najmniejszych ilościach.

• Powinieneś natychmiast usunąć z diety wszystkie słodycze, a także żywność o wysokiej zawartości cukru. Dotyczy to zwłaszcza słodyczy i wyrobów czekoladowych.Faktem jest, że cukier zawiera substancje szkodliwe dla papug, które wpływają na ich procesy trawienia.
• Pod żadnym pozorem nie podawaj kakadu tłustych, smażonych, solonych lub marynowanych potraw. Wszystkie te produkty mogą być bardzo lubiane przez twojego ptaka, ale w każdym razie będą miały negatywny wpływ na jego ciało.
• Odmawiaj dodawania mleka do diety, zawiera laktozę szkodliwą dla papug, których nie mogą przetwarzać wyłącznie fizjologicznie. Z tego powodu u ptaków mogą wystąpić zaburzenia jelitowe i biegunka.
• W przypadku dużych okazów nie zaleca się podawania owoców z dużymi ziarnami - aby uniknąć połknięcia przez papugę całych kości.
• Zapomnij o filmach o piratach i w żadnym wypadku nie podawaj czubatemu alkoholowi jedzenia lub picia. Nawet minimalna dawka alkoholu może mieć śmiertelny wpływ na narządy drobiu.
• Ze wszystkich popularnych owoców i warzyw kakadu nie wolno podawać awokado. Ten owoc zawiera ogromny procent tłuszczu, który nie będzie w stanie przetworzyć ciała tego ptaka. Nie zaleca się również podawania pietruszki, kapusty i kawy.

Przed dodaniem do diety nowych owoców, warzyw, zbóż i innych produktów wcześniej skonsultuj się z doświadczonym zoologiem lub weterynarzem. Pomoże Ci to nie tylko wyeliminować szkodliwe substancje z diety, ale także w szczegółowej diecie ptaka w najbliższej przyszłości.

Jednym z najważniejszych punktów w hodowli kakadu są warunki przetrzymywania. Od wygody zależy, jak ptak będzie się opiekował, zależy od jego nastroju i zdrowia. Na samym początku powinieneś pomyśleć o zakupie komórki, jeśli chcesz hodować kakadu w domu. Klatka jest koniecznością dla kakadu - papugi powinny mieć własne miejsce, w którym zawsze czekają na jedzenie i picie, rozrywkę.

Większość odmian kakadu to duże ptaki o dużej rozpiętości skrzydeł, dlatego przybliżona charakterystyka klatki powinna wynosić co najmniej 120 x 90 x 120 cm. Powinien być umiarkowanie przestronny w pomieszczeniu z dobrą cyrkulacją tlenu. Aby klatka była łatwiejsza do mycia i czyszczenia odchodów i jedzenia, kup opcję z wysuwanym dnem.

Jeśli planujesz hodować kakadu i spodziewasz się wyhodować kilka osobników poza domem, powinieneś zadbać o zakup dużej woliery o wymiarach co najmniej 4,5 x 2 x 2 metry. W zagrodzie należy zbudować kilka osobnych domów dla każdej papugi. Podobnie jak w przypadku klatki, wypełnij wolierę pewną liczbą zabawek, tyczek i miejsc odpoczynku. W klatce / wolierze musi być mała trudna rzecz, którą papuga mogłaby skubać.

Jeśli chodzi o materiał, z którego powinna być komórka, najpierw rozważ komórki metalowe. W okresie aktywności i nudy kakadu może po prostu uszkodzić struktury polimerowe lub drewniane. Koryta, zatrzask lub zamek muszą być również wykonane z mocnego i trwałego materiału, zamek musi być mocny i złożony, w przeciwnym razie tak inteligentny ptak jak kakadu może go po prostu złamać. Odpady z litych szklanych klatek, takich jak akwaria - kakadu stale potrzebuje napływu świeżego powietrza, ponadto takie akwaria są znacznie trudniejsze do czyszczenia.

Klatkę należy umieścić w dobrze oświetlonym miejscu. o przybliżonej temperaturze 18-20 stopni Celsjusza. Pożądany poziom wilgotności nie powinien być niższy niż 70%, przeciągi nie powinny być dozwolone. Niektórzy hodowcy wolą umieszczać ptaka w pobliżu okna po słonecznej stronie, jednak jest to dopuszczalne tylko zimą, kiedy ptak potrzebuje jak najwięcej światła i ciepła. Nie umieszczaj ptaka w pobliżu baterii i w bezpośrednim świetle słonecznym, może to również przydać się w przypadku poważnych chorób.

Jeśli nie ma miejsca na basen lub jest on ciągle zatkany - raz dziennie możesz spryskać ptaka ze zwykłej butelki z rozpylaczem, woda powinna być ciepła i nieco osadzona.

Jedną z nieprzyjemnych cech kakadu jest bardzo wysoki i głośny głos. Zirytowany, głodny lub po prostu znudzony ptak może przynieść wiele zmartwień zarówno tobie, jak i sąsiadom. Dlatego lepiej przygotować pokój z tolerancyjną izolacją akustyczną dla papugi.

Unikaj zbyt częstego kontaktu ze zwierzęciem. Jeśli nauczysz kakadu stałej uwagi, wtedy, gdy nie będziesz w domu, ptak z pewnością się nudzi, co wpłynie na jego zdrowie. Trudność ta w większym stopniu dotyczy rodzin z dziećmi, w których małe dzieci do pewnego wieku aktywnie interesują się ptakiem i bawią się nim, a następnie przybywają coraz mniej.

Kakadu są godne uwagi ze względu na ich fenomenalną długość życia wśród swoich braci - w rzadkich przypadkach u poszczególnych osób osiąga 90, a nawet 95 lat. Jednak przy zakupie dowolnego rodzaju kakadu nie powinieneś liczyć na określoną długość życia. Dokładnie tak jest, gdy absolutnie wszystko zależy od właściciela. Regularność i kompletność karmienia, staranna pielęgnacja to tylko niezbędne minimum, które jest wymagane od ciebie.

Największą wadą, a jednocześnie największą zaletą tego gatunku jest jego niesamowita sympatia społeczna. W środowisku naturalnym, aż do osiągnięcia okresu dojrzałości, papugi poruszają się w paczkach, aż znajdą jedynego partnera, z którym pozostaną do śmierci.

Właśnie dlatego kakadu, jak również na polu miłosnym, są bardzo przywiązani do swoich właścicieli i często tęsknią za nimi podczas ich długiej nieobecności. Jeśli spędzasz dużo czasu w pracy lub w podróży - może się zdarzyć, że Twój ptaszek się nudzi. A to może prowadzić do poważnej depresji. Wszystko, łącznie z separacją, może i powinno uczyć ptaka.

Zacznij od krótkich terminów - idź na chwilę do innego pokoju i zostaw papugę w spokoju, a następnie wróć (możesz przynieść trochę gadżetów). Stopniowo zwiększaj czas trwania separacji - kakadu powinny przyzwyczaić się do tego, że jeśli odejdziesz, na pewno wrócisz.

Niestety nie ma zwierząt odpornych na choroby i śmierć. W zależności od opieki, wychowania i warunków życia twój ptak może zachorować. Poniżej znajdują się najczęstsze dolegliwości tego gatunku ptaków.

• zaburzenia trawienne;
• infekcje pasożytnicze;
• ciągnięcie piór - ze stresem, nudą i głodem;
• zapalenie płuc, niektóre choroby zakaźne.

Typowe objawy choroby:

• słaby apetyt lub jego całkowity brak;
• regularne i narastające kichanie;
• łzawienie oczu, wydzielina z nozdrzy;
• ostry wygląd długich krzyków;
• wygląda na zmęczonego, oddycha głęboko, oczy są zamazane, trochę zakryte.

Najczęściej następujące objawy prowadzą do pojawienia się chorób i późniejszej śmierci ptaka:

• nieregularne odżywianie, brak jedzenia i wody;
• brak różnorodności w diecie;
• przedwczesne leczenie przeziębienia;
• włączenie zabronionych pokarmów kakadu do diety;
• przedłużająca się nieobecność właściciela lub kontakty towarzyskie.

Zobacz więcej szczegółów.