Ebbinghaus „Krzywa zapomnienia: opis i zastosowanie do zapamiętywania”

Jak zdobyć niezbędne informacje raz na zawsze, jak nie odkładać niepotrzebnej wiedzy w głowie? Z pewnością takie pytania dręczą nie tylko studentów i przedstawicieli pracy umysłowej. Odpowiedzi w XIX wieku udzielił niemiecki psycholog niemiecki Ebbinghaus. Zbudował tak zwaną „krzywą zapomnienia”.

Niemiec był zainteresowany tym, jak działa pamięć, co pamięta i zapomina, a co trudniejsze. Aby zrozumieć ten proces, naukowiec przeprowadził różne eksperymenty. Na początek on poinstruował swoich podopiecznych, aby nauczyli się szeregu całkowicie pozbawionych znaczenia sylab. Skomponował je z dwóch spółgłosek i jednej samogłoski.

Jednym z warunków było kompletny nonsens - kombinacje dźwięków nie powinny powodować skojarzeń z dowolnym istniejącym słowem. Dlatego zasugerował takie sylaby, jak „ken”, „hut”, „zyf”, „chuts”, „fute” i tak dalej.

Dlatego entuzjastyczny psycholog próbował wykluczyć czynniki wpływające na proces zapamiętywania z zewnątrz - nic nie wpływa na sam proces.

Jeśli zestaw bezsensownych słów się skończy, potem naukowiec zmienił miejsce i poprosił obecnych, aby się ich nauczyli. Po tym, jak uczestnicy eksperymentu poradzili sobie z zadaniem, mieli kolejny test. Powtórz niepowiązaną mowę po pewnym czasie. Herman Ebbinghaus otworzył więc swoją krzywiznę, która odzwierciedla proces zapominania informacji przez osobę. Wykres jest następujący.

Najszybciej nasz mózg rozstał się z informacją w ciągu godziny po jej otrzymaniu. Odcina dużą połowę - około 60% niepotrzebne informacje. Po 10 godzinach pozostawia tylko 35% poznanego tekstu. Ale potem proces bardzo spowalnia. Nawet po 6 dniach około 20% pozostaje w głowie otrzymałem zestaw sylab prawie tydzień temu.

Co ciekawe, wynik ten pozostaje praktycznie niezmieniony i za miesiąc. Mózg nadal będzie wytwarzał 20% zestawu dźwięków. Nie był to jednak jedyny cel badania.

Było kilka zadań.

• Aby zbadać, ile w zasadzie ludzki mózg jest gotowy do przechowywania.
• Dowiedz się, co należy zrobić, aby wydłużyć czas przechowywania tych informacji. Niemiecki specjalista zastosował do tego metodę powtórzeń.
• Ustaw okresy powtarzania dla lepszego zapamiętywania informacji.
• Dowiedz się, jak należy zlokalizować informacje, aby łatwiej je zapamiętać.

Aby naruszać prawa zapominania uzyskane przez skonstruowanie swojej krzywej, Ebbinghaus wydedukował inną zasadę - zachowanie otrzymanych informacji.

Teraz psychologowie zalecają dwa harmonogramy powtórzeń. Pierwszy jest dla nich optymalny kto musi szybko poradzić sobie z zadaniem, a otrzymane informacje nie muszą pozostać w pamięci na zawsze.

Drugi jest bardziej odpowiedni dla tych, którzy mają czas na naukę i potrzebę korzystania z tej wiedzy przez wiele lat.

„Szybki” sposób jest przeznaczony na dwa dni. Schemat jest następujący.

1. Pierwsza powtórka odbywa się natychmiast po zamknięciu książki.
2. Powtórz drugą czynność po 20 minutach.
3. Trzecie powtórzenie powinno odbyć się 8 godzin po drugim.
4. Czwarte powtórzenie odbywa się dokładnie jeden dzień po trzecim.

Droga do dłuższego i dokładniejszego zapamiętywania na początku niewiele różni się od tego, co jest „szybsze”, ale potem bądź bardziej ostrożny i cierpliwy, wszystko wygląda tak.

1. Pierwsze powtórzenie odbywa się natychmiast po przeczytaniu.
2. Powtórz drugi w ciągu 20 minut. Można zwiększyć interwał do pół godziny.
3. Trzeci dzieje się następnego dnia.
4. Powtórz czwarty po kolejnych 2 tygodniach. Być może zwiększenie odstępu do 3 tygodni.
5. Piąte powtórzenie należy wykonać po 2 miesiącach. Być może zwiększenie odstępu do 3 miesięcy.

Ale jeśli musisz „przepisać” trochę wiedzy w pamięci przez długi czas, odpowiedni jest dla ciebie schemat, opracowane przez Amerykanów Boba Sullivana i Hugh Thompsona. Aby skorzystać z takiego schematu, wszystkie daty spektaklu warto wpisać do pamiętnika. Ten w twoim telefonie również będzie działał i będzie jeszcze wygodniejszy, elektroniczny pamiętnik da ci sygnał do działania.

Wykres wygląda następująco.

1. Pierwsze powtórzenie wykonuje się 5 sekund po przeczytaniu potrzebnych informacji.
2. Drugie powtórzenie następuje po kolejnych 25 sekundach.
3. Trzecie powtórzenie należy wykonać 2 lub 3 minuty po drugim.
4. Czwarty wydarzy się po 10 minutach.
5. Wykonaj piąte powtórzenie po kolejnej godzinie.
6. Po szóste nie zapomnij wyprodukować po 5 godzinach.
7. Powtórzenie numeru 7 powinno nastąpić w ciągu jednego dnia.
8. Powtórz ósme ćwiczenie po 5 dniach.
9. Powtórzenie numer 9 ma miejsce po upływie kolejnych 25 dni (to znaczy miesiąc po pierwszej znajomości materiału).
10. Powtarzanie dziesiątej odbywa się po kolejnych 4 miesiącach.
11. Powtórzenie numer 11 jest ostateczne. Do zrobienia po 2 latach.

Jest jeszcze kilka sztuczek, których ludzki mózg nie mógł ukryć przed naukowcami.

Możesz bardziej efektywnie wykorzystać rozwój naukowców w zakresie ułatwiania zapamiętywania, jeśli dokładnie wiesz, jakie wzorce istnieją w zapamiętywaniu informacji. Jest ich kilka, są dość proste.

• Na przykład osoba pamięta więcej i więcej znaczących tekstów niż te same sylaby Ebbinghaus. Zastanawiam się, czy wszyscy jego poddani doświadczyli przed końcem. Być może niektórzy nie byli w stanie wytrzymać takiego ataku na mózg. Tak zwane „wkuwanie” jest znacznie mniej skuteczne niż znaczące zapamiętywanie.
• Ilość informacji i tempo zapamiętywania nie są bezpośrednio od siebie zależne. Oznacza to, że nauczenie się dwóch wierszy wcale nie jest dwa razy trudniejsze niż jeden. Będzie to wymagało więcej czasu i energii niż po prostu pomnożenie obu przez dwa. Im więcej, tym dłużej i trudniej.
• Liczba powtórzeń powinna być ograniczona. Przeciwnie, nadmierna gorliwość nie będzie miała sensu. Nie warto czytać fragmentu książki, którą już przeczytałeś do dziur po raz setny. Wynik nie będzie się różnił od tego, który otrzymałeś po dwudziestym powtórzeniu, nie poprawi się.
• Informacje, których naprawdę potrzebujemy, są przechowywane w naszej głowie znacznie dłużej niż informacje, których potrzebujemy tylko, aby zdać egzamin. Dlatego jeśli chcesz dobrze zapamiętać, znajdź praktyczne, późniejsze zastosowanie w życiu.
• Ilość informacji przechowywanych w pewnym okresie czasu będzie większa, jeśli informacje te będą zróżnicowane. Zmień tematy zadań, naprzemiennie je, a wtedy łatwiej ci sobie poradzisz.
• Lepiej pamiętać, co jest na początku i zamyka materiał. Sprawdź sam, poproś kogoś, aby zrobił ci listę 10 dowolnych słów. Nie masz o co pytać? Użyj następującego zestawu: „Żarówka, klawiatura, las, sklep, szkolne biurko, szmata, głowa, komputer, miotła, łóżko”. Zamknij oczy i spróbuj odtworzyć to, co czytasz.

Z dużym prawdopodobieństwem pierwszą rzeczą, jaka przyjdzie ci do głowy, będą słowa „żarówka” i „łóżko”. Nawiasem mówiąc, odkrycie tego wzoru przypisuje się również Hermannowi Ebbinghausowi. W jego pismach nazywa się to efektem krawędzi.