Pamięć asocjacyjna w psychologii

Powiązania, które pociągają za sobą mimowolne pojawienie się innego obrazu podczas mentalnego połączenia dwóch lub więcej pojęć, przyczyniają się do skutecznego przechowywania i reprodukcji informacji. Następnie pamięć jest łatwo aktualizowana.

W neurofizjologii zauważa się, że proces postrzegania informacji rozpoczyna się od momentu, w którym wpływa na receptory. Bodźce zewnętrzne przekształcane są w energię bioelektryczną. Sieci neuronowe spowodowane złożonymi procesami chemicznymi pozwalają zachować obraz przez długi czas bez strat ilościowych i jakościowych. W ten sposób Podstawą fizjologiczną skojarzenia jest krótkotrwałe połączenie nerwowe wywołane odruchami warunkowymi.

W psychologii skojarzenie uważa się za łącznik między zjawiskami psychicznymi. Struktura ludzkiej pamięci została zaprojektowana tak, aby niektóre wspomnienia mogły generować związane z nimi obrazy. Przez całe życie człowiek ma możliwość gromadzenia, przechowywania, przechowywania, rozpoznawania i reprodukowania ogromnej ilości wiedzy i umiejętności, różnych przedstawień i obrazów.

Pamięć ludzka jest asocjacyjna. Wspomnienia wiążą się z pewnymi momentami życia w postaci logicznego łańcucha powiązanych wydarzeń. Kilka środków muzycznych może powodować gamę różnorodnych uczuć. Po usłyszeniu fragmentu dzieła jednostka może natychmiast przypomnieć sobie krajobraz, zapach, dźwięk lub ukochaną osobę. Skojarzenia są swoistymi niewidzialnymi haczykami wydobywanymi z głębi pamięci. Zawierają pomysły na temat skumulowanego doświadczenia życiowego i przeżywanych chwil bezpośrednio związanych z tym, o czym należy pamiętać.

Prymitywni ludzie używali przedmiotów do zapamiętania. Na przykład zabrali ze sobą kamyk lub liść z drzewa. Do dziś pozostało wyrażenie „węzeł pamięci”, co oznacza rodzaj kodowania informacji. Zewnętrzne środki pamięci pomagają w jej wewnętrznym procesie. Wiązany węzeł na chusteczce to zakodowany obraz skojarzenia.

Teoria pamięci asocjacyjnej opiera się na koncepcji asocjacji, które są reprezentowane przez 3 grupy.

• Stowarzyszenia adiakencji sugerują pojawienie się wspomnień doświadczanych w pewnym momencie życia. Na przykład podczas spotkania z przyjacielem z dzieciństwa osoba może przypomnieć sobie kilka epizodów z wieku szkolnego. Wspomnienia mogą wywoływać pozytywne lub negatywne emocje.
• Powiązania powinowactwa oznaczają zidentyfikowane podobieństwa nowego obrazu, który pojawił się z już napotkaną twarzą.
• Kontrastowe skojarzenia w stanie przywołać w świadomości przeciwne obrazy, które były już wcześniej postrzegane: „piękny” - „straszny”, „zły” - „miły”, „słodki” - „gorzki”, „miękki” - „twardy”.

Asocjacyjny system zapamiętywania pojęć opiera się na prostocie, niezwykłości i szczegółowości. Nie jest wymagany żaden wysiłek umysłowy, aby utworzyć powiązanie. To jest proces twórczy. Technika oparta na asocjatywności jest zawarta w strukturze wielu technik. Ich wdrożenie pozwala zapamiętać dużą liczbę bardzo złożonych i poważnych informacji.

Szeregi asocjacyjne utworzone w ludzkiej pamięci, pomóc rozwinąć różne umiejętności:

• przechowywanie dużej ilości informacji;
• rozwój pamięci;
• usprawnienie procesu zapamiętywania nowego materiału;
• stymulacja rozwoju wyobraźni i zdolności twórczych;
• umiejętność tworzenia nowych pomysłów.

Informacje wypełnione znaczeniem są przechowywane przez długi czas w strukturze mózgu, a bezsensowny zestaw słów jest szybko usuwany z pamięci. Za pomocą stowarzyszeń każdy materiał można łatwo naprawić.

W psychologii szeroko stosowane są różne techniki. Tworzenie bezpłatnych skojarzeń to proces twórczy. Jednostka wymyśla wiersze asocjacyjne niezależnie, w zależności od swojego słownictwa i wyboru najbliższego mu słowa. Myśl zamienia się w prawdziwe dzieło sztuki. Przy tworzeniu skojarzeń szczególnie skuteczne są dziwaczne fantazje i kolorowe obrazy. Sposoby zapamiętywania materiału za pomocą serii asocjacyjnych są bardzo skuteczne.

Istnieje koncepcja języka wewnętrznego. Każda osoba ma wiele indywidualnych wspomnień związanych z tym samym wydarzeniem. Wszystkie aktywne porównania bieżącej reprezentacji obiektu z istniejącymi pojęciami w pamięci nazywane są połączeniami asocjacyjnymi.

Całe życie jest rejestrowane w postaci niejasnych lub żywych wspomnień, które są wydobywane z głębi pamięci podczas spotkania z nowym materiałem. Każda osoba ma określone stereotypy. Na przykład, słysząc słowo „hałaśliwy”, jeden reprezentuje ruchliwą ulicę, drugi może myśleć o odkurzaczu, a trzeci o zbiorowości dziecięcej.

W momencie poznania osoby w strukturze mózgu natychmiast zaczynają się tworzyć przywiązania asocjacyjne. Przyjemna barwa głosu może przypominać aksamitny baryton bliskiego przyjaciela, niektóre cechy osoby - kolegi itp.Na następnym spotkaniu z tą osobą uznanie następuje z powodu wewnętrznych reprezentacji, które zostały aktywowane przez wcześniej powstałe skojarzenia.

Istnieją różne ich rodzaje.

• Przyczyna i skutek. Chmura burzowa kojarzy się z ulewnym deszczem. Siniak wskazuje na siniak lub obrażenia.
• Naprzeciwko. Kontrastujący obraz powoduje odwrotne skojarzenie. Kiedy zobaczysz białą mysz, w wyobraźni może pojawić się obraz czarnego kota.
• Odległość w czasie. Zjawiska lub fakty są często łączone przez bliskość miejsca w przestrzeni lub w czasie. Pojęcia „ciepło”, „ciepło” można kojarzyć z latem lub Afryką.
• Podobieństwo Podobne znaki pozwalają mentalnie porównać przebiegłą osobę z lisem, tchórzliwą z zającem i niezdarną z niedźwiedziem. Żarówkę można skojarzyć z gruszką, planetą Ziemią - z kulą.

Metoda asocjacyjna Idealne do pracy z dziećmi. Dzieci wybierają zdjęcia, które przypominają oryginalne słowa lub wyrażenia. Są one rozdawane dzieciom, a odpowiadające im frazy są wypowiadane na głos: pyszny obiad, wesołe wakacje, ciemna noc, zimowy dzień, psotny pies, silny wiatr, letni deszcz, stare drzewo, silna przyjaźń, poważna choroba.

Następnie arkusze z obrazem tych pojęć są usuwane. Małe dzieci przechodzą na inną aktywność. Po pół godzinie dzieci znów otrzymują zdjęcia. Muszą odtwarzać wcześniej usłyszane frazy.

Ta sama technika jest stosowana w pracy z uczniami szkół podstawowych. Dla nich zadania stopniowo się komplikują. U młodszych uczniów metoda kształtuje umiejętności szybkiego zapamiętywania materiału. W przyszłości zasada działania zostanie przez nich automatycznie wykorzystana do zrootowania wzorów matematycznych, pojęć abstrakcyjnych, złożonych tekstów i obszernych informacji w pamięci.

Istnieje wiele ćwiczeń trenujących pamięć asocjacyjną starszych uczniów i dorosłych.

Konieczne jest zapisanie liczb od 1 do 100 w kolumnie, a następnie utrwalenie na innym arkuszu 10 skojarzeń wynikających z określonego znaku cyfrowego.

Przykład:

• 1 - świeca;
• 5 - fajka;
• 8 - znak nieskończoności;
• 11 - płot;
• 14 - Walentynki (Walentynki - 14 lutego);
• 17 - Stirlitz (film „Siedemnaście momentów wiosny”);
• 20 - łabędź pływający w okrągłym jeziorze;
• 31 - Nowy Rok;
• 33 - Jezus Chrystus (przez liczbę lat życia na ziemi);
• 45 - jagoda (z powodu wyrażenia „kobieta zapuka 45, znów stanie się jagodą”).

Po zakorzenieniu w pamięci żywych obrazów odpowiadających określonym liczbom, musisz ponownie napisać serię liczb i napisać skojarzone zdarzenie naprzeciwko każdego z nich. Procedura jest powtarzana do momentu zakończenia wszystkich liczb w kolumnie.

Powinieneś pamiętać słowa, które nie są logicznie powiązane. Każde słowo ma 10 sekund na zrozumienie. Możesz je zapamiętać, układając słowa w sekwencji asocjacyjnej. Im jaśniejsze i ciekawsze są obrazy, tym łatwiej je zapamiętać. Po przetworzeniu 5 obrazów musisz mentalnie odtworzyć obraz w swojej głowie, a następnie kontynuować pracę nad kolejną grupą słów.

Przykładowa lista słów do zapamiętania:

• artysta;
• lustro;
• gwiazda
• ryby
• marmolada;
• dywan;
• krajobraz;
• stół;
• łyżka;
• wstyd
• uczeń;
• łaźnia;
• chmura;
• dzbanek;
• kula;
• ekran
• wizażystka;
• Nuda
• piasek;
• szelest.

Wyobraź sobie, że artysta stoi ze szczotką w dłoniach przed wielkim lustrem, w którym odbija się jasnoczerwona pięcioramienna gwiazda. Nagle ryba z marmoladą w ustach wyskakuje z tej gwiazdy i spada z rykiem na dywan w pokoju. Dywan przedstawia piękny krajobraz. Kiedy spada, ryba udaje się zrzucić łyżkę ze stołu i natychmiast rumieni się ze wstydu.

Uczeń, który był świadkiem tych wydarzeń, natychmiast poszedł do łaźni.Na ulicy zobaczył piękną chmurę w kształcie dzbanka, w który kula uderzyła niesamowitym gwizdkiem. Wizażystka widziała te wydarzenia na ekranie swojego telewizora. Nudzą się kości policzkowe. Twarz była tak zniekształcona, że ​​wizażystka natychmiast zaczęła pocierać ją piaskiem. W tej chwili rozległ się szelest otwartej książki.

W tym przypadku w wyobraźni konieczne jest narysowanie nie prostej książki, ale starego wydania w oprawie skórzanej. Konieczne jest wyraźne wąchanie stuletniego pyłu pochodzącego z szeleszczących ogromnych, błyszczących stron. Im jaśniejszy obraz jest tworzony, tym dłużej będzie on przechowywany w pamięci.

Skomponowanie absurdalnego tekstu przyczynia się do długiego przechowywania słów w repozytorium pamięci długoterminowej. Przywrócenie asocjacyjnego łańcucha zdarzeń umożliwia jednostce odtworzenie słów w ścisłej kolejności następnego dnia, po tygodniu, a nawet po miesiącu.

Zaleca się wymyślić 2 słowa, które nie są ze sobą powiązane. Jedno z nich będzie początkiem linku, a drugie słowo powinno uzupełnić łańcuch. Na przykład słowami źródłowymi są „jagoda” - „teatr”. Taki łańcuch może się okazać: jagoda - dżem - sernik - bufet - teatr.

W poniższych zadaniach proponuje się skojarzenie według cech zewnętrznych, koloru, zapachu i kształtu.