Porównywanie Maine Coonów ze zwykłymi kotami

Maine Coon jest jedną z największych ras kotów domowych. Zwierzęta te zawdzięczają swoje wymiary przodkom leśnym. Materiał w tym artykule pomoże czytelnikowi znaleźć różnice między zwykłymi zwierzętami domowymi a przedstawicielami rasy Maine Coon.

Wygląd Maine Coon może zostać utracony podczas niekontrolowanej hodowli. Jego cechy genetyczne mają swoje własne niuanse. Na przykład mogą być dziedziczone przez genotyp i fenotyp. Genotyp określa zestaw genów rodzicielskich, w którym kotek otrzymuje je od obojga rodziców. Fenotyp to nic innego jak cechy zewnętrzne, które zależą od kombinacji genów.

Te koty są przyjazne, narzekające, lojalne, nieagresywne, choć zachowują ostrożność. Rasowi przedstawiciele rasy mają średnio długie włosy. Kocięta rodzą się z różną wagą, jednak niezależnie od tego waga Maine Coona jest zawsze większa niż waga osobnika niebędącego potomkiem. W przeciwieństwie do zwykłych kotów, Maine Coons uwielbiają wodę. Mogą się w nim kąpać, kąpać, wylewać z miski, bawić się dyszami, robić to, na co zwykły kot nie zgodziłby się.

Jak pokazuje praktyka, koty te różnią się poziomem inteligencji, dzięki czemu można je trenować w różnych sztuczkach. Inne cechy skały obejmują mobilność. Te koty są tak aktywne, że zwykłe zwierzęta domowe mogą im zazdrościć. Pomimo ważnego wyglądu, pędzą z przyjemnością, bawią się, czasem zabawiając się zwykłymi przedmiotami.

Zwierzęta te wyróżniają jednego właściciela, chociaż resztę domu traktują całkiem przyjaźnie. Z natury są nieustraszeni, ale bardzo ciekawi i stale szukają czegoś do zrobienia. Są bardzo rozmowni i często mruczą, mimo że nie wydają rozdzierających serca i ostrych dźwięków. Charakter przedstawiciela rasy kończy formację o trzy lata.

Maine Coon ma wiele cech, które odróżniają go od zwykłego krewnego. Wygląd tego kota bardziej przypomina przyrodę. Ich twarz nieco przypomina twarz pantery, ich wygląd jest raczej drapieżny i pewny siebie. Ten kot jest solidny, duży, często o dość surowym wyglądzie. W tym samym czasie oczy dzikiego kota są lekko skośne, czego zwierzę nie ma: jego oczy są okrągłe.

Na pierwszy rzut oka od razu wydaje się, że jest to kot w powiększeniu. Pomimo faktu, że samice w Maine Coons są mniejsze od samców, długość kota może osiągnąć około 1 metra. Średnia waga wynosi 8-9 kg, koty castrati ważą do 10-12 kg.

W porównaniu ze zwykłym kotem, Maine Coon ma wydłużoną twarz, z dolną częścią skierowaną do przodu. Sam podbródek jest w linii z nosem, jest dość mocny i dobrze rozwinięty. W przeciwieństwie do kotów domowych, Maine Coon jest podobny do sportowca: osobniki tej rasy charakteryzują się silną, a nawet muskularną sylwetką. Ich szkielet jest duży, łapy są mocniejsze, szersze i dłuższe.

Maine Coon ma grubą sierść i jest nie tylko gęsty i gruby, ale również bardzo miękki. Ten kot ma puszysty kołnierzyk z falbanką, który obejmuje nie tylko szyję, ale także pierś. Dłuższe włosy rosną na ogonie, tylnych łapach i brzuchu. Ponadto jest obecny między pazurami.

Położenie uszu jest inne: na Maine Coon znajdują się wyżej niż u zwykłego kota. Same uszy są szersze, wewnątrz mają długie kępki wełny, które znajdują się poziomo na podłodze. Kluczową różnicę między dużym kotem można nazwać obecnością szczotek na uszach, charakterystycznych dla rysia.

Maine Coon trudno odróżnić od mestizo. Mogą to rozpoznać eksperci badający twarz zwierzęcia. Zauważają, że u rasowego kota szopa pracza Maine pudełko utworzone z poduszek z wibrysami jest geometrycznie idealne. Ponadto wyróżniają się wyraźniejszym przejściem do części jarzmowej. Waga mestizo jest również inna: z reguły osoby dorosłe płciowo nie przekraczają 7 kg masy.

Maine Coon różni się od kota syberyjskiego rasą w pełni uformowaną, nie jest niejednorodny. Nogi i ciało są dłuższe, szyja dłuższa. Kot syberyjski ma głębszą i szerszą klatkę piersiową. Ponadto Syberyjczycy mają okrągłość pleców.

Maine Coon ma długi pysk w kształcie ostrego klina. Jego czoło jest wypukłe, kości policzkowe wystają z wysokiego lądowania. Podbródek tej rasy jest mocny i rozwinięty, a wystające są poduszki z wibrysami. U kotów szopów Maine odległość między uszami jest mniejsza niż u Syberyjczyków. Wyglądają prawie pionowo.

Koty różnią się kolorem. Na przykład osobniki rasy Maine czystej krwi nie mogą mieć czekolady, bzu, płowego, cynamonu. Ponadto taki kot nie może mieć akromelanicznego zabarwienia. Jeśli chodzi o pielęgnację, w przeciwieństwie do kota syberyjskiego, Maine Coon wymaga regularnego czesania gęstych i jedwabistych włosów.

Jeśli chodzi o norweskie gatunki leśne, różnice są tutaj z wyglądu. Jeśli głowa maine przypomina raczej „pudełko” lub „prostokąt”, to Norwegowie mają zwężający się poniżej klin lub trójkąt. Ponadto profil kotów norweskich jest prosty, mają bardziej płaskie czoło. Ponadto włosy Skogkatt są szorstkie i sztywne, chociaż podwójne.

Można również zauważyć różnicę w długości ciała: Norwegowie mają bardziej kompaktowy w porównaniu z Maine Coons.

Ogólnie oczywiste różnice można zauważyć, gdy Maine Coon kończy 3 miesiące. Rasa osobnika o wadze 100-150 gramów rodzi się ze zwykłym kotkiem o parametrach 80-100 gramów. Maine Coon rośnie i rozwija się szybciej, jest bardziej aktywny i wcześniej przyzwyczajony do zwykłego karmienia. Ponadto jego oczy otworzyły się wcześniej.

Rasowy kotek ma szczotki między pazurami. Jeśli trudno jest ustalić osobę, możesz spojrzeć na ogon: u rasowego dziecka jest on dwa razy dłuższy. Jego ciało charakteryzuje się masywną skrzynią. Sześciomiesięczny przedstawiciel rodziny kotów jest porównywalny pod względem wagi do zwykłego kota hodowlanego.

Kocięta różnią się kształtem głowy. W Maine Coon jest bardziej wydłużony, a długość jest zawsze większa niż szerokość, podczas gdy u klasycznych zwierząt domowych jest często szersza. Ponadto rasowe koty rasy Maine mają rodowód.

Możesz dowiedzieć się o 10 interesujących faktach na temat Maine Coons, oglądając poniższy film.