Ile lat żyło Maine Coons i jak przedłużyć ich życie?

Maine Coon to rasa kotów hodowanych w Ameryce Północno-Wschodniej. Duży rozmiar zwierzęcia stał się przyczyną pojawienia się niektórych nieporozumień. Kocięta niechętnie kupują z obawy, że nie będą długo żyły. Ci, którzy okazali się odważniejsi i nabyli je, są dręczeni przez nieznanego, bojącego się przedwczesnej śmierci kota. Ale nie wszystko jest takie przerażające.

Spośród wszystkich ras kotów Maine Coon jest wyjątkowy. Wyróżnia się spośród innych przedstawicieli kociego giganta, zapadającego w pamięć wyglądu i umysłu. Koty mają dużą wełnianą głowę. Kości policzkowe są wysokie, wąsy są długie, a uszy mają frędzle, które sprawiają, że zwierzęta wyglądają jak ryś. Chociaż budowa Maine Coonów jest rozwinięta, są to wdzięczne stworzenia. Ich łapy są długie, zakończone rozczochranymi „filcowymi butami”. Mają długi i puszysty ogon.

Na wystawach nie można znaleźć kotów o lawendowym, czekoladowym lub himalajskim kolorze. Zakaz normy dotyczy takiego zabarwienia: nie są one hodowane. Maine Coons mają niezwykły i harmonijny głos. Nie miauczą, prosząc o jedzenie, ale mruczą prośbę do właściciela.

Oczekiwana długość życia wszystkich kotów, a nie tylko Maine Coonów, zależy od warunków, opieki i zdrowia. Jak mówią, Maine Coons żyją 4, 5 lub 6 lat, ale to nie jest prawda. W tym wieku hodowcy po prostu usuwają ich z hodowli w celu napływu nowej krwi, a nie z powodu rychłej śmierci.

Duży rozmiar nie skraca wieku zwierzaka. Krytycy błędnie myślą, czerpiąc analogię z rasami olbrzymów i dużych psów. Żywotność Maine Coons nie zależy od wielkości. Koty rasy Maine Coon żyją od 14 do 16 lat, a koty od 12 do 15 lat.

Jakość życia zwierzaka zależy od tego, ile będzie żył. Jeśli jest ukochany, warunki zatrzymania powinny być idealne. Maine Coon to najbardziej bezpretensjonalna rasa kotów.

Nie będzie szczególnej troski przy wyjeździe. Kot dba o siebie, a właściciel jest wymagany tylko raz w tygodniu:

• czesać włosy;
• przeprowadzać higienę uszu, zębów, oczu i jamy ustnej;
• dbaj o pazury.

Wykonanie procedur z powyższej listy jest gwarancją braku problemów ze zdrowiem kota. Nadmierna opieka nad kotami jest bezużyteczna. Niektórzy hodowcy nie są przeciwko zabawom, spacery na świeżym powietrzu.

Kiedy nie ma możliwości pomijania zwierząt, kupują lub tworzą kompleks gier własnymi rękami. Ich szkolenie w zaprojektowanym „mieście” jest następnie obserwowane z zainteresowaniem: koty nie tylko pokazują sztuczki, skaczą z jednego miejsca do drugiego, ale także wpadają w zabawne historie.

W trosce o właściwą i zrównoważoną dietę myśli przede wszystkim właściciel opiekuńczy. Karmi zwierzaka na czas i nie pozwala przejadać się: nie potrzebuje głodu i nadwagi.

Żywność ze stołu podawana jest tylko wtedy, gdy nie zawiera cukru, przypraw, soli, barwników i konserwantów. Nie karm go kotem, dopóki nie skonsultuje się z weterynarzem. Lekarz przepisze suplementy, minerały, kierując się wiekiem i zdrowiem kota.

Z natury koty tej rasy mają dobre zdrowie i doskonałą odporność. Rzadko rodzą się potomstwa z nieprawidłowościami genetycznymi. Często hodowcy gubią się i wahają się dostrzec niepokojące objawy.

Udanie się do weterynarza uratuje nerwy i finanse właściciela. On dokona prawidłowej diagnozy i zaleci leczenie, minimalizując uszczerbek na zdrowiu i rozwój poważnych problemów z układem sercowo-naczyniowym i stawami. Szczepienia profilaktyczne odbywają się na czas. Czworonożne zwierzęta otrzymują leki przeciwrobacze i przeciwpasożytnicze.

Początkujący hodowcy nie lubią przywiązania. Nie postrzegają kota jako zwierzęcia towarzyskiego i nie uważają, że powinien on czuć się opiekuńczy i mieć dobre nastawienie do siebie. Rozmawiają z Maine Coon szczerze i gładzą, ale jednocześnie nie są narzuceni.

Nie lądują na nogach, spadają z parapetu lub skaczą ze stołu na sofę. Jednocześnie jeden nieostrożny krok doprowadzi do upadku, co nie jest wykluczone dla tego wymiaru zwierzaka. On może być ostatni. Nawet jeśli kot zostanie zgrupowany i wyląduje z powodzeniem, może spaść pod samochód lub stać się ofiarą bezpańskich psów. Aby wykluczyć śmierć zwierzęcia, właściciel podejmuje następujące środki:

• ustawia i naprawia meble i inne przedmioty w mieszkaniu (figurki, ramy do zdjęć);
• zakrywa i instaluje sieci z małą siatką w oknach, aby Maine Coony nie wspinali się na nie i nie skakali;
• usuwa fiolki z lekami, butelki szamponu, pestycydy dla szkodników wiejskich z półek, szafek i stołów, aby zwierzę nie zjadło ich ani nie doznało obrażeń odłamków podczas gry.

Maine Coon to ciekawe koty. Wszystko, co zobaczą na stole lub na podłodze, wypróbują ząb, wcześniej wąchając. Często „lubią” dekoracje gospodyni, czerstwy chleb i drobne detale od projektanta. Z tym samym sukcesem jedzą truciznę idąc ulicą. Dlatego spacery same w sobie są dla nich zabronione.

Maine Coon nie jest kapryśny i zjada wszystko, co mu się podoba, ale w przyszłości będzie karmić się jedzeniem niskiej jakości.

Z tego powodu występuje kamica moczowa, niewydolność nerek i inne dolegliwości, które mogą skrócić życie zwierzaka.

Kupując kota rasy Maine Coon z jej rąk, hodowca ryzykuje zakup chorego kotka. Następnie dowie się, że jest chory na choroby dziedziczne z poniższej listy:

• policystyczna nerka;
• przerostowa kardiomiopatia;
• dysplazja stawu biodrowego;
• rdzeniowy zanik mięśni.

Trudno coś zmienić, jeśli kotek jest chory. Aby chronić się przed takimi sytuacjami i otrzymać zdrowe potomstwo w przyszłości, zwierzę kupuje się w pokoju dziecinnym.

Przy odpowiednim karmieniu i konserwacji można uniknąć wielu problemów. Jeśli zwierzę zachoruje, szybki kontakt z weterynarzem uratuje mu życie i zmniejszy ryzyko powikłań.

Aby dowiedzieć się, jak zatrzymać Maine Coon w domu, zobacz wideo poniżej.