Kolory Maine Coon

Koty Maine Coon są bardzo popularne na całym świecie. Powód jest oczywisty - niezwykłe duże rozmiary, wykwintne frędzle na uszach i różnorodność oryginalnych kolorów. Wystarczy, aby profesjonalista spojrzał na odcień i wzór sierści zwierzęcia, kolor oczu, aby wiele o nim powiedzieć.

Maine Coons ma kilka odmian kolorów, jednak cała ta różnorodność sprowadza się tylko do 2 kolorów genetycznych - czerni i czerwieni. Pozostałe kolory są hodowane przez hodowców i są oparte na tych dwóch naturalnych kolorach. Jednocześnie współczesna nauka uważa, że ​​Maine Coons pochodzą z natury. Żyjąc na farmach, jedząc duże gryzonie i krzyżując się w ograniczonej populacji, zwierzęta te nabyły duże rozmiary i charakterystyczne cechy rasy.

Potrzeba naśladowania otaczającej przyrody doprowadziła do osobliwości kolorystycznych. Dzisiaj felinologia nazywa kolor Taski „czarnym marmurem”. Oznacza to, że ten konkretny kolor jest naturalny. Z czasem dystrybucji i zapotrzebowania rasy na całym świecie pojawiły się nowe kolory. Dla wygody hodowców przyjęto jedną międzynarodową klasyfikację kolorów. Opiera się na 3 składnikach:

• kolor płaszcza;
• obecność wzoru na wełnie - zwykle są to paski, które czasami mogą zmienić się w loki;
• obecność plam, ich wielkości i odcieni.

Rozważmy bardziej szczegółowo, jakie są rodzaje kolorów Maine Coonów.

Kolor pręgowany jest obecny we wszystkich Maine Coonach (ale nie we wszystkich jest wyraźny). Jest tak, ponieważ taki kolor jest układany genetycznie - sierść zwierzęcia jest strefowa, to znaczy pasiasta.W literaturze można znaleźć nazwę „tabby” - po angielsku.

Kolor „pręgowany” może mieć kilka odmian - w zależności od tego, jak ciemne i jasne odcinki włosów zmieniają się i składają w wełnę. Na przykład ciągłe równoległe paski są oznaką tygrysiego pręgowanego. Jeśli paski są przerywane, kolor nazywa się „cętkowany”. Przez „klasyczny” rozumie się marmurowy wzór (plamy).

Różnorodność tego rodzaju kolorów można uznać za „tykanie”. Ten ostatni obejmuje tykanie (to znaczy obecność pasków) w całym ciele zwierzęcia, jednak wzór nie jest wyraźny. Czasami tylko te opaski pojawiają się na czole, piersi i nogach zwierzęcia. Koty z tykającym wzorem są często spotykane wśród kotów abisyńskich, tykane Maine Coon jest rzadkością, dlatego jest tak ceniony.

Wśród osób o kolorze „pręgowanym” można wyróżnić czarne koty. To nie pomyłka - czarny kolor pod spodem zawsze ma resztkowe paski („pręgowany”). Są szczególnie widoczne u kociąt. Wydaje się, że cienki czarny welon jest rzucany na futro wzorem. Gdy jednostka się starzeje, wzór wydaje się coraz mniejszy, włosy stają się szlachetnym czarnym kolorem. Jednak ta ostatnia jest w dużej mierze zasługą właściciela Maine Coon.

Koty w tym kolorze nie mają wzoru (lub charakteryzują się „cieniem”, czyli niezbyt wyraźnym wzorem). W przypadku ciała stałego nieodłączny jest pełny kolor sierści zwierzęcia na całej długości. Czasami jednak osoba ma jaśniejszy podkład. Inne miejsca są wadliwe. Ciało stałe może być czerwone, czarne, białe, kremowe i niebieskie.

To interesujące Sam w sobie czerwony odcień jest jednym z najczęstszych wśród Maine Coonów. Jednak wzór na takiej wełnie wydaje się jaśniejszy. Innymi słowy, na wyspecjalizowanym rynku często można znaleźć czerwone odmiany „pręgowane”, cętkowane czerwone Maine Coony, podczas gdy te same czerwone koty, ale o solidnym rozkwicie, są prawdziwą rzadkością.

Powszechne na Zachodzie były niebieskie ciała stałe. W naszym kraju są czasami mylnie nazywane szarymi, jednak różnica między niebieskim, zadymionym i srebrnym kotem jest ogromna. Entuzjazm koneserów spowodowany jest kolorem „niebieskiego dymu”, w którym Maine nie ma wyraźnego wzoru, jednak jego futro obejmuje kilka wariantów kolorystycznych - od srebrnego do grafitowego.

Warto osobno wspomnieć o białej solidności. W każdym razie biały kolor płaszcza Maine nie jest kolorem, ale brakiem pigmentu. Śnieżnobiałe kocięta mogą czasami mieć ciemniejsze plamy na twarzy, znikając wraz ze wzrostem zwierzęcia. Białe Maine Coony są bezpretensjonalne, ale mogą być głuche. Dlatego lepiej jest pozyskiwać je od znanych i doświadczonych hodowców.

Z powodu strachu przed głuchotą zwierzęcia wiele osób wybiera nie białe, ale kremowe koty. Ten kolor jest wynikiem rozjaśnienia klasycznej czerwieni. Rezultatem jest kremowo-imbirowe zwierzę. Jednak osiągnięcie czystego ciała stałego jest problematyczne, pojawiają się paski lub klasyczny wzór (zwykle na kufie, piersi, nogach).

Maine Coon w kolorze żółwia to trójkolorowy Maine Coon, który ma malowniczy wygląd. W zależności od dominującego odcienia maine coons koloru żółwia dzielą się na:

• „Torbi” (kolor składa się z czerni i czerwieni);
• „Torti” (łączy je klarowny kremowy odcień).

Może również występować zamglenie lub srebro. Co ciekawe, samice zwykle rodzą się w skorupce żółwia. Szansa na narodziny mężczyzny wynosi 1: 1000.Kolor żółwia można uzupełnić białymi plamami o wyraźnie określonych konturach. Ten kolor nazywa się „perkal” (w tłumaczeniu - klapa, perkal).

Smoky Maine Coons są bardzo popularne i wyglądają imponująco. W tym kolorze sierść każdego kota ma białą podstawę i końcówkę z pigmentem. Ponadto kolor może mieć różną intensywność, od ciemniejszego dymnego do bardzo jasnego srebra. Na przykład koty z czarnym dymem mają wyraźny odcień włosów. Intensywność koloru zależy od tego, jaka część włosów jest farbowana:

• jeśli połowa włosów jest farbowana, to jest to „zwykły dym”;
• podczas farbowania 1/4 włosów uważa się, że jest to „zacieniony dym”;
• farbowana na włosy część 1/8, przed nami jest kolor szynszyli Maine Coon.

Osobno w tej grupie wyróżnia się Maines o wyjątkowym srebrnym kolorze. Może być tak lekki i lekki, że łatwo pomylić takie osoby z białymi, szczególnie w dzieciństwie. Tradycyjnie kocięta wyróżniają się kolorem tęczówki. Śnieżnobiałe zwierzęta mają niebieskie oczy, a srebrne - zielonookie piękności.

W miarę wzrostu osobnika włosy nieco ciemnieją, a wzór „tobie” staje się na nim wyraźniejszy. Uważa się, że Maine Coons w kolorze „marmur na srebrze” mają wielką wartość.. Mają jasnosrebrny kolor z ciemniejszym spiralnym wzorem, jakby imitującym kolory marmuru. Do tej grupy należy również brzoskwinia Maine Coon. Te koty mają białe włosy, a na końcach są jaskrawoczerwone. Dzięki tej kombinacji uzyskuje się delikatny brzoskwiniowy płaszcz.

Przede wszystkim należy powiedzieć, że cętkowane Maine Coony nie są dwukolorowe. Bicolor, zgodnie z międzynarodowym standardem, występuje wtedy, gdy stosunek białej do kolorowej sierści na ciele zwierzęcia wynosi 1: 1. Maine Coons może mieć następujące odmiany białych plam:

• „Przyciski” - reprezentują małe, losowo rozmieszczone białe plamy w ciele zwierzęcia;
• „Medalion” - zauważalne jest miejsce zlokalizowane na piersi kota;
• Rękawiczki - mówimy o białych nogach zwierzęcia;
• „Van” - prawie biała Maine z kolorowymi plamami na głowie i ogonie;
• Arlekin - duże białe plamki na białym futrze.

Istnieje również kolor smokingu. Nie jest objęty międzynarodową klasyfikacją, ale jest często używany przez właścicieli zwierząt. Odnosi się to do białych nóg i piersi zwierzęcia na tle reszty kolorowego futra, podczas gdy białe i kolorowe futro jest zwykle kontrastowane.

Kolory Maine Coon to całkiem sporo, a wśród nich losowa kombinacja. Rozważ opcje zaakceptowane przez hodowców:

• brązowy pręgowany pręgowany - Maine Coon w brązowych i czerwonawych plamach;
• Rozcieńczony żółw - niebiesko-kremowy odcień, który jest połączeniem plamek niebieskiego i kremowego (imbirowego) koloru;
• niebieski pręgowany pręgowany - Maine Coon w kolorze niebieskim z kremowymi plamami.

Foki tej grupy nie mają białych plam. Są też osoby z losową kombinacją kolorów - białe plamy:

• niebiesko-kremowy z białymi plamami - kot ma niebiesko-kremowy kolor i śnieżnobiałe plamy;
• cętkowany pręgowany z białym - pręgowane zwierzę z białymi plamami.

Aby zrozumieć, jaki kolor Maine Coon, pozwala na pojedynczy międzynarodowy system EMS, zgodnie z którym każdemu kolorowi przypisany jest indywidualny kod. Rozważ to w formie tabeli. W takim systemie Maine Coons mają mieć następujące rodzaje kolorów:

Jeśli na skórze znajdują się białe plamy, do podanego kodu literowego dodawany jest cyfrowy:

• jeśli zwierzę jest białe z jedną lub więcej plamami w głównym kolorze, wówczas „otrzymuje” klasyfikację „van” - 01;
• jeśli 2/3 osobników jest pomalowanych na biało, to jest to „arlekin” - 02;
• dwukolorowy zwierzak lub dwukolorowy - to 03;
• z białym (jeśli mniej niż połowa) - 04.

Obecność i wygląd futra pozwala nam rozróżnić następujące typy kotów jenotów:

• klasyczny pręgowany lub marmur (zwierzę ma obrazek w kształcie litery „M” na czole lub „motyle” po bokach) - kod 22;
• tygrysio pręgowana lub makrela (można go rozpoznać po wspomnianej na czole litery „M”, ponadto zwierzę ma paski w kolorze skóry tygrysa na całym ciele) - 23;
• zauważył (tak zwany tygrys rozdarty lub cętkowany) - 24;
• zacieniony (przejaw koloru pręgowanego na srebrnym płaszczu z powodu tego, że wygląda rozmazany) -11;
• szynszyla - czarna seria kolorów, kamea - czerwona seria -12;
• czynnik agouti (według koloru oczywiste jest, że dana osoba jest pręgowana, ale trudno przypisać wzór do określonego typu) - 21.

Czasami, opisując osobę, można również użyć cechy koloru oczu. Podczas rozliczania stosuje się również specjalne kody:

• niebieskookie Maine Coony są kodowane jako 61;
• koty o żółtych, pomarańczowych lub złotych oczach mają kod 62;
• w przypadku braku zgody wskazać kod 63;
• kod zielonooki 64.

Możesz dowiedzieć się o kolorach Maine Coons, oglądając wideo.