Czerwone koty syberyjskie: cechy i treść rasy

Te włochate zwierzęta są jedną z najwspanialszych ras na całym świecie. Wydaje się, że natura połączyła w sobie wszystkie najlepsze cechy, dlatego czerwone koty syberyjskie są uważane za prawdziwy cud.

Odważne i lojalne, te koty mają naturalny instynkt łowiecki i silną, muskularną strukturę. Przysadziste duże kończyny, duży ogon, piękne oczy, wspaniałe wąsy i brwi, puszysty kołnierzyk i szlachetne „spodnie” charakterystyczne dla tej rasy, odtwarzają w pamięci obraz Kotofey, znanej nam z dziecięcych bajek. Dziś przedstawiciele tej rasy stali się jednym z symboli i skarbów naszego kraju.

Istnieje opinia, że ​​ten typ kota ma pierwotnie rosyjskie korzenie, ale w rzeczywistości ten fakt ma wiele obaleń. Dziś przypisujemy Syberię Rosji, ale jeśli przejdziemy do historii, stanie się jasne, że wcześniej Syberia była w posiadaniu Tatarów. W związku z tym Koty azjatyckie żyjące w ówczesnych lasach tatarskich - nikt inny jak przodkowie Syberyjczyków. Inną prawdopodobną opcją dla stworzenia rasy jest obecność we krwi genomu dzikich kotów żyjących na rozległych Uralu.

Potwierdzeniu tej hipotezy ułatwia także ich podobieństwo do dzikich krewnych - cechy behawioralne, duże rozmiary, waga.

Rasa została oficjalnie zatwierdzona przez krajowych felinologów w 1987 r., Prawie na pierwszych etapach rozwoju tej nauki w Rosji. Ze względu na niebezpieczeństwo zmienności genetycznej przedstawiciele rasy początkowo nie brali udziału w wystawach.Dopiero po pewnym czasie dzięki pracy hodowców rasa odziedziczyła niezbędne cechy, aw 1997 r. Zaczęła dopuszczać ją na wystawy międzynarodowe.

Syberyjskie czerwone koty są najjaśniejszymi przedstawicielami rodzimych ras rosyjskich. Silna odporność, niezależność, oryginalność zachowania, dostojna natura - to sprawia, że ​​są prawdziwym darem natury. Brytyjczycy zauważyli, że to zwierzę zasługuje na przyjęcie samej Królowej.

Zachowanie naturalnego wyglądu, stwardnienia, temperamentu i dobrego zdrowia dzikich przodków, Syberyjski ma niesamowity wygląd, niesamowity wodoodporny płaszcz, ma imponujące wymiary. Te koty urzekają wdziękiem i mocą.

Syberyjskie kocięta są ozdobione wspomnianymi wcześniej „spodniami” na tylnych nogach i puszystym przodem koszuli. Jest jeszcze jedna zaleta: ta rasa z trudem może wywoływać reakcje alergiczne, co jest bardzo ważne dla osób, które nie dostają kotów z powodu strachu przed alergiami.

Duża, owalna głowa, trapezoidalna twarz, duże policzki, wypukłe czoło - wygląd tych kotów jest bardzo znany i niezapomniany. Z natury te koty są nie mniej atrakcyjne, ponieważ spokój i mądrość w połączeniu z wrażliwością i krnąbrnością tworzą niesamowity temperament.

Dzięki żmudnej pracy hodowców powstały różne stabilne kolory Syberyjczyków, z których wiele jest sztucznych i praktycznie nie występuje w naturze.

Za masę ciała uważa się wagę od 6 do 10 kg. Samce tej rasy są znacznie większe niż samice. Wysokości w kłębie koty (około 40 cm) również różnią się od kotów (około 30 cm). Oceniając cechy i standardy rasy, eksperci biorą również pod uwagę masę ciała i cechy wiekowe zwierząt domowych. Poniżej znajduje się lista ogólnie przyjętych standardów dla kotów rasy czerwonej syberyjskiej.

• Wełna - dwuwarstwowy: wydłużony kręgosłup i gęsty, krótki podkład.
• Łapy - duży, okrągły, krótki, zapewniający wysoką wytrzymałość zwierzęcia i możliwość poruszania się po pokrywie śnieżnej. Tylne nogi powinny być dłuższe niż przednie, a między poduszkami powinna znajdować się długa kępka futra.
• Oczy - owalny, lekko skośny, szeroko rozstawiony, średniej wielkości.
• Szyja - silny, skrócony, silny.
• Głowa - gładko zaznaczone, zaokrąglone, duże, z szerokim, lekko wypukłym czołem.
• Ogon - długi, szeroki, zwężający się do owalnej końcówki. Jednolity, gęsty, opadający brzeg ogona pozwala nam uznać go za prawdziwą dumę kotów syberyjskich.
• Tułów - Muskularny, z silnym szkieletem, masywny mostek. Ogólna budowa ciała przypomina prostokąt.
• Uszy - średniej wielkości, szeroko rozstawiony, z lekkim przechyleniem do przodu. Na zaokrąglonych końcach znajdują się charakterystyczne „frędzle” z dzikimi korzeniami.
• Kufa - Szerokie kości policzkowe i nos, lekko podbródek odsunięty do tyłu.

Syberyjskie czerwone koty, ze względu na swoją rasę, wyróżniają się niezwykłym kontaktem w komunikacji, a ich charakterystyczna dla nich towarzyskość pozwala im mieszkać na tym samym terytorium z innymi zwierzętami domowymi, w tym psami. Charakter kotów syberyjskich odzwierciedla wrażliwość, wdzięk i zabawę. Umiarkowanie towarzyskie koty te są całkowicie niezależne i inteligentne. Bardzo dobrze czują wahania nastroju swoich właścicieli, pokazując zdolność, w razie potrzeby, zarówno do obrony właściciela, jak i pomagania mu się zrelaksować i uwolnić go od przeciążenia. Uważa się, że czerwone koty syberyjskie są w stanie wyleczyć się z chorób.

Z reguły koty te biorą tylko jednego członka rodziny za właściciela i otaczają go maksymalną ilością uwagi i troski. Pomimo surowego wyglądu są niezwykle cierpliwi, życzliwi, ufni i zrównoważeni. Te koty mogą stać się prawdziwymi przyjaciółmi dla ludzi: są gotowi towarzyszyć ci w pracach domowych, pomimo swojej niezależności.

Brak agresji i niezapomniana postać potęgują wspaniałe umiejętności nadzorcze. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na jeden fakt: są wyjątki, gdy zmienia się nastrój kota, a w chwili własnej woli kot traci cierpliwość. Rozumiejąc te cechy, nie dręcz kota, który nie chce uwagi.

Kolejnym niezwykłym faktem dla tej rasy jest brak lęku przed wodą.

Oczywiście pierwszą rzeczą jest dbanie o luksusowe włosy czerwonych kotów syberyjskich. Bardzo ważne jest nauczenie kotów czesania od najmłodszych lat - zwierzę używane będzie mniej odporne na zabiegi i dobrze je toleruje.

Kolejny niuans pielęgnacji wełny syberyjskiej to blaknie na słońcu. Ta rasa bardzo lubi rozgrzewać boki przez długi czas na słońcu, ale w wyniku opalania wełna może stracić swój naturalny kolor w wyniku wypalenia. Spróbuj ograniczyć ekspozycję kota na słońce.

Chociaż czerwone koty syberyjskie nie boją się zabiegów wodnych, nadal warto je kąpać tylko w razie potrzeby - przed wystawą, po wizycie w domku lub z powodu innych zanieczyszczeń. Konieczne jest ostrożne kąpanie kota: staraj się nie moczyć głowy, ale wytrzyj ją wilgotną szmatką. Do codziennych lub częstych zabiegów higienicznych bardziej odpowiednie będą specjalne chusteczki nawilżane dla zwierząt, które można chodzić po wełnie i wycierać łapy po spacerze.

Według licznych recenzji właścicieli i hodowców najlepszym środowiskiem do utrzymania tej rasy kotów są domki letniskowe lub wiejskie. Niemniej jednak dobrze sobie radzą w otoczeniu mieszkania. Warto wziąć pod uwagę fakt, że bardzo ważne jest, aby Syberyjczycy mieli wystarczająco dużo miejsca na swobodny ruch, w przeciwnym razie znudzony zwierzak zacznie stopniowo zaspokajać swoją nudę osobistymi rzeczami lub przedmiotami gospodarstwa domowego.

Rutynowe badanie małżowiny usznej i oczu jest obowiązkową procedurą dla tej rasy. W przypadku kwaśności oczy należy umyć ciepłą wodą lub 0,9% roztworem chlorku sodu. Uszy można czyścić w ten sam sposób, najważniejsze jest to, że roztwór nie wpływa do małżowiny usznej.

Jeśli kot nie umyje zębów na czas, będzie musiał przeprowadzić go w klinice weterynaryjnej z pomocą dentysty. Powstawanie kamienia nazębnego może wywoływać poważne choroby, które zagrażają zdrowiu kota.

Jeśli chodzi o dietę, koty syberyjskie są bezpretensjonalne: warzywa i owoce mogą być obecne w jej codziennym menu. Nadal jednak należy preferować suchą karmę: ze względu na ich solidną strukturę zapobiegają pojawieniu się kamienia nazębnego na szkliwie zębów kota. Długowłosy kot nie stworzy Ci szczególnie wielu problemów żywieniowych.

Niestety ta rasa kotów, chociaż ma silną odporność dziedziczną, ale ma również pewne naturalne tendencje do chorób spowodowanych hodowlą genetyczną rasy. Najczęstsze choroby czerwonych kotów syberyjskich są zlokalizowane w nerkach, układzie moczowo-płciowym, dziąsłach. A także ta rasa ma skłonność do raka.

Choroba przyzębia jest najczęstszą chorobą tej rasy. Charakteryzuje się przedwczesnym usunięciem kamienia nazębnego, w wyniku czego w szczękach zwierzęcia powstaje infekcja, niszcząca dziąsła i zęby. Niestety zaawansowaną chorobę przyzębia leczy się tylko w jeden sposób - poprzez usunięcie dotkniętych zębów. Prowokatorem choroby jest niedożywienie i niewystarczająca opieka dentystyczna.

Policystyczna choroba nerek jest powszechna u kotów po 8 latach. W przypadku choroby nerki powiększają się lub przestają funkcjonować. Choroba rozwija się powoli, ale najczęściej jest prawie bezobjawowa, co nie pozwala na zdiagnozowanie jej na czas i rozpoczęcie leczenia. Z głównych odnotowanych objawów: utrata masy ciała, utrata apetytu, pragnienie, częste oddawanie moczu.

Choroby układu moczowo-płciowego są najczęściej wyrażane przez tworzenie się kryształowych kamieni, które zakłócają normalny przepływ moczu. W wyniku przedwczesnego wykrycia możliwy jest rozwój infekcji w ciele. Główne objawy to pojawienie się zanieczyszczeń krwi w moczu, częste pragnienie oddawania moczu, „ślady” na tacy, odmowa jedzenia, ból brzucha.

Biorąc pod uwagę kwestię oczekiwanej długości życia Syberyjczyków, warto zauważyć, że zależy to bezpośrednio od specyfiki treści. Jeśli zasady opieki będą przestrzegane, kot będzie żył około 20 lat, zachowując jednocześnie aktywny i dociekliwy charakter. Średnia długość życia tej rasy wynosi od 16 do 18 lat. Dla porównania inne koty żyją do 14 lat. Według najnowszych danych średnia długość życia kotów syberyjskich wzrosła do 18-20 lat.

O tym, co właściciel musi wiedzieć o kotach syberyjskich, zobacz następny film.