Szynszyla szkocka: wariacje kolorystyczne, charakter i warunki kotów

Szkocka rasa kotów pozostawia niewiele obojętności. Dzięki arystokratycznemu wyglądowi i ogromnym oczom jest ozdobą wystaw kotów i dumą hodowców. Materiał w tym artykule zapozna czytelników z funkcjami wyglądu tych zwierząt, porozmawia o ich odmianach, a także rozwiąże najważniejsze niuanse związane z utrzymaniem zabawnych pluszowych kotów.

Rasa szkockich szynszyli jest uważana za młodą, kolor jest sztucznie hodowany, pochodzi od długowłosych Persów. Kolor, podobnie jak zachowanie samych zwierząt, przypomina brytyjskich krewnych. Podczas hodowli w celu rozszerzenia puli genowej hodowcy wzięli za hodowlę brytyjskich kotów, w tym osobników o kolorze szynszyli. Hodowane koty zapożyczyły nazwę „szynszyla” od koloru małych gryzoni.

Drzewo genealogiczne Szkotów w płaszczu z szynszyli pochodzi z 1959 r., Kiedy na jednym ze szkockich gospodarstw, zwanym Susie, urodził się mały kotek z opadającymi uszami. Jego matka była brytyjską kotką. Po pewnym czasie kotek dotarł do hodowców Williama Rossa i jego żony Mary, specjalizujących się w hodowli Brytyjczyków.

W 1691 r., W wyniku wyboru złożonego kota, urodziło się jego dziecko, któremu nadano imię Snux. Po 5 latach (w 1966 r.) Rasa została oficjalnie zarejestrowana w GCCF. W wyniku selekcji urodziły się nie tylko kocięta uszne (szkocka owczarnia), ale także wyprostowane kocięta (szkocka prosta).

Hodowcy kojarzyli także dwie osobniki koślawe, ale w wyniku tego urodziły się dzieci z chorobami układu mięśniowo-szkieletowego. Kości szkieletu również cierpiały z powodu takiej mutacji, w wyniku czego stawy były pogrubione i krótkie, a kręgosłup został zespolony.

Z tego powodu felinolodzy postanowili nie rozmnażać się. Dlatego hodowcy byli kiedyś zaangażowani w hodowlę prostych szkotów. Nieco później genetyk Neil Todd dołączył do pracy selekcyjnej, która wraz z innymi hodowcami wyeliminowała negatywne konsekwencje hodowli rasowej, jednocześnie zachowując koty uszne. Rozwiązaniem problemu był wybór osobników do krycia: Fałdy zaczęły krzyżować się z uderzeniami. Tak powstała szynszyla szkocka, która wciąż jest standardowym standardem rasy.

Hodowla europejska opierała się na kryciu z krótkowłosymi Brytyjczykami, dlatego ci przedstawiciele rodziny kotów mają bardziej masywny szkielet i niezbyt dociśnięty do głowy bolszewickich uszu. Koty zostały dopuszczone na wystawy w 2004 roku i nadal nie wolno przekraczać dwóch osobników z kłębkami.

Wygląd szkockiej szynszyli jest wyjątkowy, więc ci, którzy decydują się na kociaka tej rasy, często wybierają dziecko na długi czas. Koty i koty rasy ze srebrnym futrem są zwykle nazywane szynszylami, choć dziś pluszowe arystokraci mogą mieć inne kolory. Wygląd wyróżniają uszy: mogą być proste i zwisać, jednocześnie skierowane do przodu i ściśle przyciśnięte do pyska.

Oprócz Szkotów Szynszyle są Brytyjczykami i Persami. Norma określa wyraźne wymagania dotyczące wyglądu: ciało tych kotów różni się średnimi wymiarami, jest zwarte o szerokiej kości. Grzbiety osób są proste, nogi są krótkie, ale mocne, mają okrągłe opuszki. Ogon szkockiej szynszyli jest gruby i bujny, ale proporcjonalny do tułowia.

Koty są zaokrąglone, przedstawiciele rasy ważą średnio od 3 do 7 kg, wysokość w kłębie może dochodzić do 30 cm. Długość włosów tych zwierząt domowych może osiągnąć 12 cm, a w sierści jest dużo cienkich i jedwabistych włosów, włosy są dość grube i gęste. Znaczna część osób ma charakterystyczny kołnierz na szyi i ramionach. Wśród osób znajdują się osoby z krótkim futrem. Zasób życia zwykle nie przekracza 10-15 lat.

Głowa szkockiej szynszyli o niebieskich lub zielonych oczach jest kulista, czoło jest wypukłe, policzki pełne, a podkładki do wąsów są wytłaczane. Oczy przedstawicieli rasy są duże i szeroko otwarte. Szyja jest krótka, uszy zwarte, mają wysokie lądowanie. Ich końce u kociaków są ułożone osobno, na szczytach są spiczaste u samic i zaokrąglone u samców.

Kolor szynszyli można podzielić na dwie odmiany.

• Ticked Abisyński kolor lub paskowany płaszcz oznacza farbowanie każdego włosa zgodnie z zasadą gradientu. W rzeczywistości włosy farbuje się w kilku odcieniach, a kiedy zwierzę się porusza, tworzy efekt kolorystyczny w innym kolorze.

W takim przypadku tykania nie obserwuje się na klatce piersiowej, brzuchu i wewnętrznych bokach łap. Wiele kotów ma zarys czarnego oka. Częściej z tym kolorem rodzą się srebrne szynszyle, ale kolor może się różnić. Na przykład niektórzy przedstawiciele rasy mają prawie biały srebrzysty odcień, podczas gdy inni są złota lub niebieskawo-złota. Jednocześnie złoty kolor jest rzadki u szynszyli; zabrane złote kocięta są droższe niż jakikolwiek inny brat ich rasy.

• Zacieniony Zacieniowany kolor różni się od zaznaczonego: jeśli zaznaczona kolorystyka kotów pozwala na farbowanie włosów o 1/8 długości.Tutaj włosy można farbować na określony kolor nie więcej niż 1/3 na całej długości. Cieniowanie może być inne: oprócz stosowania odcieni srebrnych, złotych lub czerwonych można dopuścić ich kombinację. Na przykład zacieniowane zabarwienie może łączyć złoty futro z kremowym podkładem lub połączenie srebrnego futra z białym puchem.

Z natury szkockie szynszyle są arystokratami. Nie przenosząc własnych zasad, nie ulegają konfliktom z innymi zwierzętami mieszkającymi w domu. Dość towarzyskie i spokojne koty wolą dogadywać się ze wszystkimi, w tym z psami. Jednak jeśli zajdzie potrzeba ochrony, te koty będą mogły stanąć w obronie bez niepotrzebnej pomocy.

Szkockie szynszyle wolą nie okazywać swoich uczuć. Nie pozwalają sobie na ingerencję, charakteryzują się powściągliwością, nie lubią nadmiernego ściskania. Dla niektórych te zwierzęta mogą wydawać się flegmatyczne, ale pomimo pozornej obojętności rzadko odmawiają możliwości zabawy zarówno z właścicielem, jak i jego dziećmi.

Są umiarkowanie cierpliwi, mogą czekać na swojego mistrza i tęsknić za nim pod jego nieobecność. Po przeoczeniu zwierzęta mogą podążać za właścicielem w oczekiwaniu na swoją uwagę.

Szynszyle tego typu charakteryzują się nie tylko królewskim wyglądem, ale także niezwykłą inteligencją. Bardzo szybko rozumieją zasady ustalone w domu, dostosowują się do wszystkiego, w tym do stylu życia właścicieli. Będąc z natury ciekawi, często siedzą na parapecie, zastanawiając się, co dzieje się na ulicy. Jeśli mają własne zabawki, zawsze znajdą coś dla siebie w nieobecności członków rodziny.

W przeciwieństwie do wielu innych kotów, szynszyle szkockie nie znoszą duszności i braku świeżego powietrza. Optymalna dla nich temperatura wynosi od +21 do +25 stopni. Możesz kąpać Szkotów nie więcej niż cztery razy w roku za pomocą szamponu w zoo. Temperatura wody nie powinna przekraczać +40 stopni. Aby poprawić jakość futra po szamponie, można użyć odżywki.

Po kąpieli kot należy umieścić w ciepłym miejscu, wytrzeć go ręcznikiem i wysuszyć sierść. Możesz suszyć futro suszarką do włosów, jeśli zwierzę się go nie boi.

Jeśli zwierzę kategorycznie nie chce się kąpać, do prania lepiej kupić suchy szampon w postaci proszku, sprayu lub piany. Podczas tego mycia kot jest najpierw czesany, a następnie nakładany jest produkt, po czym włosy są ponownie czubate. Czesać czyste włosy za pomocą zwykłej szczotki lub furminatora.

Drugi grzebień to rodzaj grzebienia z trymerem. Jest to szczególnie konieczne dla kota podczas linienia. Furminator jest wybierany z uwzględnieniem długości sierści i wymiarów zwierzęcia. Przy zakupie zwracaj również uwagę na częstotliwość zębów, która jest ważna dla gęstego i grubego futra.

Wycinanie kotów tej rasy jest niepożądane, ze względów estetycznych. Biorąc pod uwagę, że pazury szkockiej szynszyli nie zgrzytają, musisz je przeciąć. Odbywa się to za pomocą specjalnego urządzenia - noża do pazurów, odcinającego zrogowaciałą część pazura o nie więcej niż 1,5 mm. Podczas uszkodzenia żywej części leczy się ją nadtlenkiem wodoru.

Oprócz pielęgnacji pazurów ważne jest monitorowanie higieny uszu i oczu szynszyli. Biorąc pod uwagę, że zwierzęta tej rasy są podatne na łzawienie, często utleniają wydzielinę z oczu, uzyskując brązowawy odcień.Należy je usunąć wilgotną gazą nasączoną ciepłą przegotowaną wodą. Podczas czyszczenia uszu czyszczą również uszy, usuwając osady siarki za pomocą wacika z olejem roślinnym lub balsamem higienicznym.

Konieczne jest monitorowanie higieny jamy ustnej. Szkoci często mają zapalenie dziąseł, więc mycie zębów jest koniecznością. Zwierzę musi myć zęby co najmniej raz w tygodniu od zewnątrz i od wewnątrz. Jako pędzel do czyszczenia użyj dyszy na palcu lub specjalnej szczoteczki. Jeśli kot kategorycznie odmawia szczotkowania zębów, jest owinięty szmatką, w najgorszym przypadku szczotkowanie zastępuje się poduszkami do żucia w celu czyszczenia zębów.

Ważne są terminowe badania profilaktyczne i szczepienia. Kociak zostaje już zaszczepiony właścicielowi, ale lekarz weterynarii decyduje o dalszym wprowadzeniu szczepionek, umożliwiając dziecku dostosowanie się do nowego miejsca na około dwa tygodnie. Okresowo koty otrzymują złożoną szczepionkę i leki przeciwpasożytnicze. Zapobieganie robakom odbywa się 1 raz na kwartał.

Szynszyle Szkoci są karmieni najwyższej jakości karmą przemysłową. Na przykład hodowcy uważają dobre produkty Fitmin For Life, Brit Care, Summit, Blitz, Leonardo. Jednak niektórzy właściciele uważają, że sama karma przemysłowa nie wystarczy, aby zapewnić normalny wzrost i rozwój kotów.

Dlatego mięso o niskiej zawartości tłuszczu (powiedzmy gotowany kurczak lub podroby) jest często zawarte w żywieniowej diecie ich zwierząt domowych. A także w jedzeniu możesz dodawać warzywa i warzywa, łącząc je z mięsem. Ktoś karmi futrzane zwierzęta jajkami przepiórczymi i niskotłuszczowymi rybami morskimi.

Odżywianie powinno być zrównoważone, odpowiednie do wieku kota. Jeśli jako podstawę karmienia wybrana zostanie naturalna żywność, konieczne jest podawanie kotowi produktów z kwaśnego mleka. Bez względu na rodzaj pożywienia zwierzę powinno zawsze mieć miskę czystej wody. We wczesnych dniach kociaka lepiej jest karmić zwykłym pokarmem (który jadł w pokoju dziecinnym). Musi być stopniowo przenoszony na inną pożywną dietę.

Trawa jest potrzebna do pozbycia się włosów, które osiadają w żołądku po wylizaniu się kota. Mieszanie pokarmów jest niepożądane, ponieważ powoduje to zaburzenia trawienia u zwierząt domowych. Ponadto może to powodować słabe wchłanianie składników odżywczych. Niemowlęta karmione są 5 razy dziennie, dorosłe koty - nie więcej niż dwa lub trzy.

Hodowli szynszyli towarzyszą trudności. Kolor podczas hodowli jest słabo utrzymany, ponadto nie jest tak łatwo znaleźć partnera ze względu na niewielką liczbę wyspecjalizowanych szkółek. Do dziania możesz wybrać brytyjski srebrny lub złoty kolor.

Jeśli w przyszłości kot nie weźmie udziału w wystawach, zwierzę można zabrać z Persami. Osoby, które wezmą udział w wystawach, potrzebują specjalnego partnera, będą musiały skontaktować się z żłobkiem w poszukiwaniu.

Możesz zacząć krycie kotów po rui, ale jednocześnie jego minimalny wiek powinien wynosić co najmniej półtora roku. Jeśli chodzi o częstotliwość krycia, doświadczeni hodowcy zauważają, że nie jest możliwe skojarzenie jej z kotem przy każdym rui. Następna ruina u kota może wystąpić natychmiast po urodzeniu (około czwartego dnia). Jeśli w pobliżu jest kot, należy go usunąć, aby ani on, ani kot nie przypadkowo zranili malutkich kociąt. Według ekspertów minimalny odstęp między dzianinami wynosi 4–5 miesięcy. Po kryciu zachowanie kobiety zmienia się, staje się senna i zrelaksowana. Żołądek zaczyna rosnąć około miesiąca po komunikowaniu się z kotem.

Ciąża u kotów wynosi 9 tygodni. Dwa miesiące po urodzeniu kociąt wydają paszporty.

Aby to zrobić, zwracają się do specjalnego klubu, który może wydawać takie dokumenty. Wymagana jest dokumentacja legalnej hodowli szynszyli i ich sprzedaży. Jeśli hodowca nie jest zainteresowany wychowaniem Szkota, kot jest sterylizowany lub sterylizowany.

Na 5 faktów dotyczących rasy szynszyli szkockiej, patrz poniżej.