Kot perski: opis, natura, rodzaje i zalecenia dotyczące opieki

Koty perskie to niezwykli i piękni przedstawiciele rodziny kotów. Mają dobry charakter, różne rodzaje sierści i są jedną z najbardziej rozpoznawalnych ras kotów na świecie.

Pierwsze wzmianki o kotach o długich włosach pochodzą z XVI wieku. Włoski podróżnik Pietro Della Valais po raz pierwszy sprowadził ich do Włoch w 1521 roku. Dziesiątki lat później, dzięki odkrywcy i podróżnikowi Nicholasowi Claude Fabry de Payrese, koty przybyły do ​​Francji.

Według innej wersji koty długowłose zostały przywiezione do Europy przez uczestników wypraw krzyżowych, którzy byli zachwyceni ich wspaniałym futrem. Przywieziono je z Persji (terytorium współczesnego Iranu) około XIII wieku.

Francuski przyrodnik de Buffon w swojej książce „Stories of Nature” twierdzi, że pochodzą z agory i dlatego nazywane są kotami angorskimi. Nazywano je także chińskimi, indyjskimi i rosyjskimi. W Anglii przyjęto nazwę francuskie koty, co prawdopodobnie wynika z faktu, że zwierzęta te sprowadzono do Anglii z Francji.

Początkowo uważano, że Persowie pochodzą od długowłosych kotów z Bliskiego Wschodu. Jednak ostatnie badania mówią, że przodkowie rasy pochodzą z Rosji. Badania genetyczne wykazały ich związek z rosyjskimi kotami długowłosymi, w wyniku czego udowodniono brak połączenia z linią azjatycką.

Zwierzęta te zaczęły pojawiać się w salonach arystokratycznych, stając się symbolem prestiżu i elegancji. Jednak ich wygląd znacznie się różnił od dzisiejszego standardu.Mieli puszysty ogon, okrągłą głowę z dużymi oczami i zwykłymi nosami. To prawda, że ​​udało im się uratować futro, zachowując w ten sposób cechy naturalnej rasy. Koty perskie mają długi i gruby płaszcz, który chłodzi je w upalne dni i ogrzewa na zimno.

W 1871 i 1880 r. Ci przystojni mężczyźni pojawili się na pierwszych wystawach w Londynie. Pierwszy klub miłośników kotów perskich powstał w 1900 roku w Anglii. Te koty stały się coraz bardziej popularne.

Nastąpiło bardzo szybkie rozprzestrzenienie się tego gatunku. Coraz więcej klubów jednoczyło miłośników kotów perskich. Dzięki celowej hodowli opartej na prawidłowym doborze par uzyskano ideał kota perskiego.

Zwiększyła się także liczba nowych kombinacji kolorów i futer. Dziś możemy cieszyć się szeroką gamą kolorów wśród wszystkich ras kotów, ale pod tym względem nie można porównać jednego gatunku z Persami.

Oprócz ciekawego wyglądu koty perskie mają wyjątkowy charakter. Są delikatni, zrównoważeni i wykazują niezwykłą inteligencję.

Co ciekawe, nazwa „kot perski” została im nadana na początku XX wieku. Wcześniej używano terminu „koty angorskie”. Od tego czasu standard rasy zmieniał się wiele razy. Z czasem zwracano większą uwagę na okrągłe czoło, płaski pysk i obfite miękkie futro.

Istnieje kilka cech tej rasy:

• harmonijna budowa ciała;
• okrągła, raczej duża głowa;
• krótki i szeroki nos;
• zaokrąglone czoło, wystające policzki i mocny podbródek;
• duże okrągłe oczy;
• małe, lekko zaokrąglone, szeroko rozstawione uszy, mocno pokryte włosami;
• krótka i masywna szyja;
• gęste, długie i jedwabiste w dotyku futro;
• krótkie, ale mocne nogi z dużymi okrągłymi łapami (z kępkami włosów między pazurami);
• krótki i puszysty ogon.

Z natury koty powinny być spokojne, czasem senne i nieco leniwe. Jednak ta łagodność zachowań pozytywnie wpływa na kontakt z dziećmi, a koty te nie psują mebli i wnętrza mieszkania (może się to zdarzyć tylko w przypadku kociąt).

Koty perskie bardzo lubią spokój i wygodę i nie zawsze szukają komunikacji z ludźmi. Czasami siedzą w jakimś kącie domu, dopóki się nie znudzi. Chociaż lubią być rozpieszczani, a także siadać na kolanach i mruczeć. Jednak aby pokazać, że rządzą, nawet po takich pieszczotach Persowie mogą udawać obojętność i całkowicie ignorować właścicieli.

Szybko przywiązują się do swojego właściciela. Małe perskie kocięta są wesołe i szybko uczą się nowych nawyków (na przykład ostrzą pazury tylko w specjalnie wyznaczonym miejscu). Lubią też proste zabawki i, co ciekawe, lubią patrzeć w lustro. Od samego początku warto je przyzwyczaić do częstego (najlepiej codziennego) czesania.

Obecny standard kota perskiego, a następnie prawie wszystkich hodowców, określa ogólne proporcje i fenotyp. Główne cechy tej rasy to harmonijna budowa ciała, okrągła głowa i długie futro. Jest to ważniejsze niż podkreślanie indywidualnych cech rasy.

Budowa kota perskiego jest duża do średniej.Powinien być przysadzisty i mieć krótkie, mocne kończyny, co nie powoduje wrażenia niezdarności. Wszystkie części ciała są harmonijnie rozwinięte. Przy ocenie wielkości ciała zawsze bierze się pod uwagę cechy fenotypowe.

Specjaliści wyróżniają około 150 odmian kolorów wełny. I dla każdego koloru może być inny kolor oczu. Kolor tęczówki zależy od koloru kota i może różnić się od pomarańczowego do miedzianego, orzechowego, ciemnozielonego, szmaragdowego lub niebieskiego.

Samce mogą osiągnąć do 7 kg, a koty - do 6 kg. Wysokość w kłębie - 25-38 cm Koty perskie osiągają dojrzałość w wieku 2 lat. Ich średnia długość życia wynosi 11-13 lat. Ale niektóre osoby mogą żyć 15, a nawet 20 lat.

Szczególnie charakterystyczne jest nie tylko futro Persów, ale także ich twarz. Szeroka głowa z okrągłymi uszami i bardzo krótki szeroki nos nie pozwolą Persom pomylić się z żadną inną rasą. Grzbiet nosa może kończyć się między oczami (tzw. „Stop”).

Kot perski jest spokojny. Czasami są oskarżani o lenistwo i wieczną letarg. Być może ze względu na ich łagodność zachowują się bardzo dobrze z dziećmi i, oczywiście, nie stanowią dla nich zagrożenia. Mając te koty w domu, nie możemy również martwić się o stan naszego wnętrza, z wyjątkiem krótkiego okresu dzieciństwa. Zwykle nie biją wazonów i innych przedmiotów dekoracyjnych (czego nie można powiedzieć o innych kotach).

Również Persowie uwielbiają pieszczoty i wolą luksus, wygodę i spokój. Dlatego kiedy kotek nudzi się w towarzystwie, chowa się w najmniejszym kącie mieszkania lub leży w skórzanym fotelu i nie myśli, aby się ruszyć, dopóki nie uzna tego za konieczne.

Te koty mogą również bawić się z innymi zwierzętami i małymi dziećmi. Nie lubią biegać i skakać. Nawet jeśli jest ogród i dużo miejsca na zajęcia na świeżym powietrzu, wolą wybrać wygodne krzesło w domu. Te koty są idealne do trzymania w mieszkaniu.

Persowie są całkowicie bezkonfliktowymi i wyjątkowo inteligentnymi kotami. Goście w domu są mile widziani i nie ma problemu. Łatwo dostosowują się również do zmieniających się warunków i szybko uczą nowych zasad domu.

Pomimo spokojnej natury natura drapieżnika wciąż znajduje odzwierciedlenie w ich nawykach. Persowie powinni mieć możliwość wspinania się, zabawy i ukrywania się na tylnych ulicach domu. Jest to szczególnie ważne, gdy koty trzymane są w mieszkaniu. W odpowiednich warunkach mogą pozostać w dobrej formie fizycznej i psychicznej aż do śmierci.

Potrzebują też miejsca na drapanie. Koty muszą naostrzyć pazury, aby pozbyć się martwej warstwy. W ten sposób zaznaczają również terytorium za pomocą pachnących gruczołów znajdujących się na końcach ich łap, rozprowadzając dla nas niewidzialny zapach. Bez filaru do zadrapań nawet najbardziej cierpliwy kot będzie zainteresowany meblami. To także platforma wspinaczkowa i obserwacyjna, dlatego łapie każdego kota.

Perskie kocięta są ciekawe, wesołe i szybko się uczą. Mogą oglądać w lustrze bez przerwy. Jednak warto poświęcić ten okres życia kota na zakorzenienie dobrych nawyków, takich jak szlifowanie pazurów tylko w wyznaczonych miejscach i codzienne czesanie.

Aktywni ludzie, którzy co jakiś czas wyjeżdżają i planują zabrać ze sobą kota, powinni o tym pamiętać Persowie zazwyczaj tolerują transport drogowy, jeśli zaczynają swoje pierwsze podróże, będąc jeszcze kociętami. Aby być szczęśliwym w drodze, potrzebują tylko własnego mieszkania w postaci klatki z wygodnym łóżkiem na środku. Nie przekarmiaj kota przed podróżą, aby nie wymiotował na drodze.

Ta rasa ma ponad 350 odmian koloru. Mogą być monofoniczne, dwukolorowe, trójkolorowe, zadymione lub srebrne.

Jednostki monochromatyczne mogą być czarne, białe, czerwone, niebieskie, a także brązowe (czekoladowe), szare (liliowe) lub kremowe. Inne opcje to osoby dwu- i trzykolorowe. Są również popularne. Zazwyczaj u tych kotów większość włosów jest zabarwiona, a obszar w pobliżu nasady włosów zawsze pozostaje śnieżnobiały. Zdarza się i odwrotnie - większość włosów jest śnieżnobiała, a tylko końcówki są kolorowe.

Najczęstsze są osoby czarne lub czerwone, a także ich mniej nasycone odcienie - niebieski, kremowy, czekoladowy, cynamonowy, płowy i szary.

„Pluszowe” imbirowe koty perskie to jedna z najpopularniejszych ras.. Ciekawym faktem jest to, że ich imię w języku perskim oznacza „irańskie koty”.

Koty w kolorze szynszyli mają jednolity biały płaszcz z subtelnym czarnym odcieniem. Ten kolor powoduje srebrny połysk. Mają szmaragdowo zielone oczy z wyraźną czarną obwódką. Ta rasa została specjalnie wyhodowana dla specjalnego koloru. Po raz pierwszy został zaprezentowany w Crystal Palace of London w 1894 roku.

Mają szeroką głowę z małymi, szeroko osadzonymi uszami i płaską twarz. Ich oczy są duże, okrągłe i mają piękny kolor. Ogon jest krótki i puszysty. Skóra jest długa, bujna, z grubym, ale miękkim podkładem.

Niebieskie kolory futra perskiego są najpiękniejsze w naturalnym świetle. Czernie mają błyszczące odcienie, które pięknie świecą. Jasne mleczne i kremowe kolory są często łączone z odcieniami czerwieni. Czekolada i bez, uzyskane w wyniku mieszania ras perskich i himalajskich, koty są rzadkie.

Kolory srebrny i złoty częściej należą do Persów w kolorze szynszyli.

Tabby - ekstrawertycy rasy perskiej. Występują w trzech rodzajach: klasycznym, makreli i pręgowanym pręgowanym. Plamisty pręgowany może pokazywać klasyczny kolor lub wzór z dodatkiem czerwonych plam. Klasyczny pręgowany jest oznaczony znakiem byka z boku ciała, a wzór makreli charakteryzuje się wąską linią otaczającą ciało. Punkty kontrastowe mogą być tak jasne jak dziki kot w dżungli.

Mora nazywana często „zabawną”, jest towarzyskim kotem. Specjalny kolor na twarzy nadaje im pikantnego uroku. Rozpoznawane kolory: srebrny, niebieski ze srebrnym, czerwony, brązowy, niebieski i kremowy. Nie ma pasiastych wzorów w kolorze czerwonym i kremowym.

Smoky Pers to jedna z najbardziej uderzających próbek kolorów kotów. Istnieje 6 podstawowych kolorów ich sierści: czarny, niebieski, kremowy, kamea (czerwony), zadymiony szylkret i niebiesko-kremowy. W spoczynku zadymiony kolor zwierzęcia wydaje się jednolity. W tym ruchu „futro” kota jakby się otwiera, i pokazuje przebłyski białego odcienia.

Podgatunek dymnego żółwia ma czarny płaszcz z wyraźnie zaznaczonymi plamami utworzonymi przez czerwone końce włosów.

Perski skrajny jest również dość popularnym gatunkiem. Pierwsze egzemplarze wyhodowano w latach 30. ubiegłego wieku. Różnią się tym, że na płaskiej twarzy znajduje się krótki zadarty nos. W rezultacie nos znajduje się na poziomie oczu lub wyżej.

Koty himalajskie są jednym z najpopularniejszych gatunków Persów. Himalajskie koty mają następujące kolory: czekoladowy, czarny, liliowy, niebieski, czerwony, kremowy szylkret, liliowy krem, czekoladowy szylkret, liliowy krem, pieczęć morska, niebieski ryś, czerwony ryś, kremowy ryś, szylkretowy ryś, ryś niebiesko-kremowy, ryś czekoladowy, ryś purpurowy, ryś czekoladowy szylkretowy i ryś purpurowy kremowy.

Himalaje były hodowane przez mieszanie ras perskich i syjamskich, aby połączyć plamę syjamską z perskim kolorem. Po wielu latach krzyżowania podgatunek Himalajów został zatwierdzony. Wszyscy przedstawiciele tego gatunku powinni mieć ciemnoniebieskie oczy.

Cena kociąt perskich zależy głównie od reputacji hodowcy i rodowodu ich rodziców. Uważaj, aby nie zabrać kociąt za zbyt niską cenę, ponieważ w takim przypadku możesz łatwo natknąć się na oszustów, którzy oddają zwykłego kota jako perskiego.

Określenie rasy dowolnego kota może być trudne ze względu na wiele jego odmian. Persowie różnią się wyglądem i zachowaniem. Wiedza o tym, jak wygląda perski kociak i jak powinien się zachowywać, może uprościć wyszukiwanie nowego zwierzaka.

Spójrz na długość i teksturę płaszcza. Persowie mają zazwyczaj długie futro o jedwabistej fakturze. Sprawdź kolor płaszcza. Wiele osób wyobraża sobie białego kota, gdy myśli o Persach. Ale w rzeczywistości zwierzęta te mogą mieć wiele różnych kolorów.

Zbadaj wzór futra. Hodowcy, którzy hodują Persów na wystawy, podzielili najczęstsze opcje na 7 kategorii (tak zwane dywizje), aby łatwiej było określić, jaki typ persa otrzymujesz:

• ciągłe kolorowanie;
• srebrzysty;
• zadymiony;
• zacieniony
• pręgowany - mieć trzy rodzaje kolorów;
• skorupa żółwia;
• Himalajski

Spójrz na ogon. Koty perskie zwykle noszą go pod kątem poniżej pleców. Sprawdź kształt tułowia. Perskie piękności mają wyraźnie krótki, krępy kształt ciała. Są zwykle nieco cięższe niż zwykłe koty, chociaż ich tułów jest dość zwarty. Persowie są zwykle od średnich do dużych. Ich ramiona są szerokie. Szyja jest krótka i gruba.

Szukaj zabawnej, ale posłusznej osoby. Chociaż każdy kot jest wyjątkowy, Persowie jako całość są spokojni. Są zabawni na swój sposób, ale w większości powściągliwi. Persowie są często przerażeni lub zirytowani głośnym hałasem lub złym zachowaniem dziecka.

Koty perskie nie są głośne. Mogą witać ludzi cichym miauczeniem, ale nie będą miauczeć ani krzyczeć, jeśli będą zdenerwowani. Kiedy kot perski rzuca głos, zwykle jest skromny i melodyjny.

Podobnie jak wiele rasowych kotów, Persowie są podatni na niektóre choroby. Dlatego wybierając kota, wskazane jest sprawdzenie go u weterynarza lub zwrócenie się do hodowcy o zaświadczenie lekarskie.

Znani hodowcy zwykle sprzedają kocięta w wieku od 12 do 16 tygodni. Kocięta sprzedane przed 12 tygodniem życia nie mogą być szczepione, będzie im trudno przystosować się do nowego domu. Poszukaj uważnie wszelkich oznak choroby u zwierzęcia. Zauważ też możliwe wskaźniki niehigienicznych warunków, w których można by trzymać kocięta.

Koty potrzebują dużo białka, więc mięso powinno być głównym składnikiem ich diety. Mokre potrawy są preferowane nie tylko ze względu na lepszy skład składników, ale także z powodu wyższego poziomu płynu. Persów ze względu na ich pochodzenie można nazwać kotami „pustynnymi”. Dlatego często nie muszą wlewać wody do miski. Niewiele piją z natury, ale większość płynów czerpią z pożywienia.

Każdy kot ma inne preferencje smakowe i różne potrzeby żywieniowe. Jednak koty są mięsożercami i powinny otrzymywać około 40 określonych składników pokarmowych. Proporcje tych substancji różnią się w zależności od wieku, stylu życia i zdrowia kota.Nic dziwnego, że energiczny kotek potrzebuje więcej składników odżywczych w swojej diecie niż mniej aktywny dorosły kot.

Koty perskie nie wymagają specjalnego menu. Zdecydowanie wolą surowe mięso - głównie drób. Ale mogą też lubić potrawy z ryb. Po prostu nigdy nie dawaj im wieprzowiny - jest nie tylko tłusta, ale może również zawierać wirusa Aujeszkyego, który powoduje wściekliznę.

Dietę perską można urozmaicać suchą karmą. Nie tylko zaspokaja głód, ale także działa jak szczoteczka do zębów i usuwa kamień nazębny. Koty perskie mogą od czasu do czasu otrzymywać produkty mleczne - ser, jogurt, owsiankę z mlekiem. Wyjątkiem jest mleko pełne - zawiera zbyt dużo laktozy, co może powodować biegunkę, a zatem i odwodnienie.

Zwykle koty są karmione dwa razy dziennie. Przeważnie jedzą dobrze, nawet przy zmianie harmonogramu. Będą chwile, kiedy twój kotek nie będzie chciał jeść po prostu dlatego, że nie jest głodny. Ale młode kocięta uwielbiają jeść! Dlatego jeśli przegapią poranny i wieczorny posiłek, należy skonsultować się z weterynarzem.

Wysokiej jakości konserwy dla kociąt powinny mieć wysoką zawartość tłuszczu. W miarę starzenia się zawartość tłuszczu w nich powinna się zmniejszać, a zawartość białka i błonnika wzrośnie. Dobrej jakości surowe mięso można kupić w większości sklepów zoologicznych.

Możesz użyć mieszanki trzech suchych pasz - jednej do normalnego funkcjonowania jelita, drugiej o wysokiej zawartości błonnika dla zdrowego wzrostu włosów i trzeciej dla smaku.

Nie przekarmiaj swojego zwierzaka, nawet jeśli kotek chce więcej. Nawyki są rozwijane w młodości i na całe życie. Optymalna dawka wynosi 30 gramów na 0,5 kg masy ciała w pierwszym roku, zmniejszając się do 22-25 g po osiągnięciu roku. Jest to około 150-170 g dziennie dla kota o wadze 3 kg.

Kilka odmian perskiego jedzenia.

• „NomNomNow” - Najlepsze mokre karmy w puszkach dla kotów perskich. Główne składniki: pierś z kurczaka, uda, wątroba, szparagi, marchew, szpinak.

• Wellness Kompletne jedzenie głównie składa się z mięsa i bogatego w lekkostrawne białko. Nie zawiera składników zbożowych, ziemniaków, kukurydzy, soi, pszenicy, sztucznych dodatków, hormonów wzrostu i sterydów.

• „Hill's Science Diet” - Ten produkt najlepiej nadaje się w przypadkach, gdy kot perski wchodzi w dorosłość. Pomaga w budowaniu masy ciała i jest użyteczny dla układu pokarmowego.

• Purina Fancy Feast - połączenie drobiu i wołowiny.

• Wysong Optimal Vitality - sucha karma dla dorosłych kotów

• „Plusy” - zawiera probiotyki dla zdrowego trawienia. Wykonane bez wypełniaczy i ziaren. Nie zawiera alergenów.

Zasadniczo Persowie mogą jeść kurczaka, indyka, ryby i owoce morza. Dla twojego kota perskiego nie ma potrzeby tworzenia specjalnego menu z karmą dla kotów. Wolą cieszyć się różnymi gustami. Ponadto Persowie muszą podawać więcej mokrego jedzenia. Powodem tego jest to, że koty perskie są podatne na policystyczną chorobę nerek. Dlatego wielu lekarzy weterynarii zaleca, aby ich dieta zawierała około 80% mokrych pokarmów.

Wspaniałe długie włosy kotów perskich wymagają nieco opieki. Właściciel kota powinien wiedzieć o następujących procedurach:

• systematyczne kąpiele;
• codzienne czesanie;
• odpowiednia dieta

Bez należytej staranności futro kota perskiego splątane będzie w grudki. Czasami kule są nawet niemożliwe do rozczesania. W takim przypadku jedynym wyjściem jest fryzura dla zwierząt. Ale nie martw się, przycięte futro szybko odrasta.Oczywiście takich sytuacji należy unikać.

Aby zapobiec splątaniu, Persów należy czesać regularnie, średnio 2 lub 3 razy w tygodniu (najlepiej codziennie). Kot powinien zacząć czesać od najmłodszych lat, aby zwierzę przyzwyczaiło się do tej procedury. Powinieneś także wykąpać swojego zwierzaka. Zaleca się to robić przynajmniej raz w miesiącu. Niezwykle ważne dokładnie osusz kota po każdej kąpieli.

Koty mogą mieć problemy z powodu tworzenia się kamienia nazębnego, co może następnie prowadzić do różnych problemów. Dlatego wskazane jest dbanie o zęby kota i ich regularne czyszczenie. Również ważne higiena uszu.

Oprócz dbania o futro należy uważnie monitorować oczy zwierzęcia. Używając wacików, musisz oczyścić kąciki oczu, aby podczas łzawienia (co zdarza się dość często) twardówka zwierzęcia nie zaczerwieniła się. Aby to zrobić, musisz kupić specjalne płyny do oczu.

Obszar wokół odbytu i pod ogonem jest wrażliwy na zanieczyszczenie stolca. Dlatego upewnij się, że są czyste i wolne od plam i nieprzyjemnych grudek.. Te części ciała również muszą być okresowo czyszczone.

Pamiętaj, aby kupić odpowiednie produkty do kąpieli - szampony, które pomagają rozplącić płaszcz, odżywki i dobrą szczoteczkę. W sklepach zoologicznych znajdziesz wiele grzebieni, ale dla Persów pędzle z naturalnym włosiem i drewnianą rączką są najlepsze. Możesz także wypróbować produkty metalowe. Unikaj plastikowych grzebieni. Schylają się pod tak ciężkim futrem i dodatkowo go elektryzują.

Aby twój kot mógł pochwalić się pięknymi i lśniącymi włosami, będziesz także potrzebować maszynki do strzyżenia włosów, która pozwoli ci poradzić sobie z splątanymi plątaninami.

Pomimo regularnego szczotkowania koty perskie spożywają bardzo duże ilości sierści podczas linienia. Przyjdź na ratunek pasty złuszczające lub kocie trawy, które w naturalny sposób wspierają proces wydalania połykanej wełny, zapobiegając problemom trawiennym. Jak wszystkie koty, Persowie powinni być regularnie szczepieni i przeciw robakom.

Hodowla kotów perskich może być lukratywną sprawą. Persowie są znani z długich luksusowych futrów, dobrego charakteru i krótkich nosów. Krycie kotów perskich zaczyna się od znalezienia odpowiednich partnerów hodowlanych.

Jeśli chcesz zmniejszyć liczbę kobiet i mężczyzn, które należą do ciebie, upewnij się, że nie są ze sobą powiązane więzami rodzinnymi. W przeciwnym razie kocięta mogą mieć problemy na poziomie genetycznym.

Pozwól perskim kotom na naturalne krycie. Przyprowadź samca do samicy raz dziennie przez kilka dni.

Pełne odzyskanie kota po porodzie zajmie co najmniej 1 rok. Dlatego dzianie można wykonać tylko raz lub dwa razy w roku.

Sprawdź brzuch kobiety 20 dni po kryciu. Powinieneś poczuć małe kulki wewnątrz macicy. Jej sutki będą spuchnięte. Porodzi się około 60 dni po poczęciu. Przygotuj do tego bezpieczne, ciche miejsce.

Trzymaj się blisko kota, gdy zacznie rodzić, aby pomóc, jeśli coś pójdzie nie tak. Gdy tylko kocięta się urodzą, Twoim zadaniem będzie udokumentowanie noworodków jako rasowych i upewnienie się, że są sprawdzane pod kątem braku robaków. Trzymaj inne zwierzaki z dala od matki i jej kociąt.

Sterylizacja i kastracja to jedne z najpopularniejszych i najbezpieczniejszych zabiegów chirurgicznych u Persów.Coraz więcej właścicieli kotów decyduje się na narażenie na to swojego zwierzaka, nie tylko ze względu na troskę o jego zdrowie, ale także pozbyć się niechcianych kociąt. Koty są bardzo płodnymi zwierzętami i mogą rodzić około tuzina kociąt rocznie. Ciąża może wystąpić kilka razy w roku.

Sterylizacja to procedura wykonywana u kotów, która polega na usunięciu jajników i macicy. Odbywa się to w znieczuleniu ogólnym. Kastracja odbywa się u mężczyzn i polega na usunięciu jąder. Ta procedura jest również wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Rezultatem leczenia jest całkowita i nieodwracalna bezpłodność do końca życia zwierzęcia.

Najlepszy czas na sterylizację to od 6 do 12 miesięcy. Kastracja i sterylizacja nie zmieniają charakteru zwierzęcia, ale nawet zmniejszają agresję u niektórych osób.

Kastracja jest zwykle przeprowadzana w wieku około 6-7 miesięcy. Kastracja mężczyzny jest konieczna dla osób mieszkających w domu. Dojrzały kot oznaczy terytorium, to znaczy, oddając mocz na meble i w różnych kątach mieszkania. Taka jest jego natura i nie można go wyeliminować inaczej niż przez kastrację.

Nie opóźniaj operacji zbyt długo, ponieważ później ten instynkt stanie się nawykiem. Mocz dojrzałego kota niekastrowanego ma bardzo nieprzyjemny zapach, który jest trudny do usunięcia. Dlatego prawie wszyscy właściciele kotów domowych wybierają kastrację.

Sama operacja trwa mniej niż godzinę. Po tym czasie możesz odebrać kota z kliniki, ale lepiej zostawić go w biurze, aż obudzi się ze znieczulenia. Wtedy weterynarz będzie mógł monitorować stan pacjenta. Po znieczuleniu kot powinien zostać lekko rozgrzany, zwłaszcza gdy jest nieprzytomny, aby zapobiec utracie ciepła. Byłoby miło przykryć ją kocem.

Natychmiast po operacji zwierzę otrzyma antybiotyki i środki przeciwbólowe. Koty odzyskują nieco dłużej niż mężczyźni, ponieważ sterylizacja wiąże się z głębszą interwencją chirurgiczną.

Przy odpowiedniej pielęgnacji i żywieniu koty perskie praktycznie nie chorują. Ale nadal mogą mieć problemy zdrowotne.

U kotów perskich można wykryć:

• zaćma
• głuchota (szczególnie powszechna u niebieskookich Persów);
• wnętrostwo;
• zapalenie skóry fałdu twarzy;
• przepuklina osierdziowa;
• policystyczna choroba nerek;
• postępująca atrofia siatkówki;
• toczeń rumieniowaty układowy;
• przerostowa kardiomiopatia;
• zapalenie dziąseł;
• sekwestracja rogówki;
• dysplazja stawu biodrowego.

Od czasu do czasu musisz odwiedzić specjalistę, aby stale monitorować zdrowie kota. Zawodowi hodowcy dbają o wczesne i regularne badania swoich kotów i ich potomstwa, aby w przypadku choroby dziedzicznej mogli wykluczyć chorego z udziału w hodowli.

Badania nad chorobami dziedzicznymi koncentrują się na chorobach nerek. Objawy można zaobserwować dopiero w późniejszym wieku, co oznacza, że ​​gen można przekazać potomstwu przed zdiagnozowaniem choroby. Na szczęście badanie ultrasonograficzne pozwala zdiagnozować możliwą chorobę w wieku kota od 10 tygodnia życia.Dzięki temu hodowca może w odpowiednim czasie dowiedzieć się o chorobie kota, wykluczyć zwierzę z hodowli i zapobiec przeniesieniu choroby na kolejne pokolenie.

Kiedy nowy czworonożny zwierzak wraca do domu, pojawia się pytanie, jakie imię powinien nosić. Jego wybór często stanowi problem.

Niewątpliwie nazwa powinna być dobrze przemyślana. W końcu nasz zwierzak będzie go nosił przez całe życie. Przede wszystkim powinien być stosunkowo krótki i łatwy do zapamiętania. Prosta nazwa zostanie zapisana szybciej w pamięci zwierzaka i lepiej na nią zareaguje. Ponadto nazwa powinna nas również zadowolić. Świetnie, jeśli pseudonim odzwierciedla indywidualny charakter lub wygląd futrzanego przyjaciela.

Prawdopodobnie każdy z nas ma ulubioną nazwę, która idealnie pasuje do kota. Jeśli jednak nic nie przychodzi ci do głowy, możesz wybrać jedną z poniższych opcji:

• dla kotów - Figaro, Hunter, Geros, Ginger, Kashmir, Logan, Orion, Baron, Boston, Bristol lub Impas;
• dla kotów - Carmen, Gilda, Molly, Kira, Anabel.

Śmieszne imiona:

• dla kotów: Żart, Fuchs, wtorek, piątek, Pixel, Pretzel;
• dla kotów: Cola, Magic, Saturday lub Ghost.

Imiona dla czarnego kota / kota: Batman, Bestia, Więź, Jagoda, Brunetka, Burza, Czarny, Wiśnia, Ćma, Diabeł, Górnik, Grafit, Jagody, Jeżyna, Lucyfer, Ciemność, Noc, Onyks, Pantera, Pieprz, Pepsi, Pirat, Porzeczka, Puma, Szaman Tusz, węgiel.

Imiona dla białego zwierzaka: Abażur, Bajka, Bałwan, Biały, Chmura, Diament, Domino, Duch, Elsa, Kefir, Kieł, Konwalia, Koronka, Kryształ, Księżyc, Dama, Majonez, Makaron, Mąka, ?? Migdał, Mleko, Owca, Pióro, Płatek, Przebiśnieg, Słodki, Słońce, Sowa, Królewna Śnieżka, Wenus, Wróżka, Ząb, Zima.

O interesujących faktach na temat kotów perskich, patrz poniżej.