Norweski kot leśny: opis, utrzymanie i hodowla

Norweskie koty są potomkami dzikich zwierząt leśnych żyjących w gęstych zaroślach i skalistych obszarach Norwegii. Warunki życia w trudnych warunkach klimatycznych dały tym stworzeniom puszyste grube futro z ciepłym podszerstkiem, zdolnością do łatwego wytrzymania zimna i doskonałego zdrowia. Udomowione koty zachowały swój dziki wygląd, ale jednocześnie nabrały miękkiego i elastycznego charakteru.

Zgodnie ze swoimi cechami norweski kot leśny jest prawdopodobnie porównywalny z Maine Coonami, które są popularne we wszystkich krajach świata. Istnieje wiele legend na temat wyglądu kotów tej rasy. Skandynawskie mity opowiadają o niezwykle pięknej bogini miłości i wojnie Freya, która poruszała się po niebie w rydwanie ciągniętym przez norweskie koty.

Bezpośrednio z magicznych legend norweskie cipki przeniosły się na statki Wikingów, gdzie aktywnie eksterminowały szczury okrętowe. Hodowcy z USA z wielką dumą opowiadają historię pierwszego Norwega, który postawił stopę na amerykańskiej ziemi ze statku słynnego wówczas nawigatora Leifa Ericksona.

Według niektórych źródeł historia współczesnych kotów norweskich rozpoczęła się cztery wieki temu, w tamtych czasach, ze względu na życie w regionach północnych, zwierzęta tworzyły gruby i długi płaszcz z wełny o wysokich właściwościach hydrofobowych. Większość badaczy jest skłonna wierzyć, że koty Angory były przodkami tych stworzeń.

W XVI wieku sprowadzono je do Norwegii i z czasem dzikie futrzaste zwierzęta z powodzeniem przystosowały się do trudnych warunków życia w trudnych warunkach klimatycznych. Biegli, wspinali się na wysokie drzewa, a nawet łowili ryby, więc mieli wytrwałe, silne pazury.

Według innej wersji rasa zaczęła się od krzyżowania dzikich zwierząt przywiezionych przez wikingów ze Szkocji. Jeśli przyjrzysz się uważnie obrazom i rycinom przedstawiającym boginię Freyję, na obrazie zwierząt widać wyraźne podobieństwo do tych samych norweskich kotów leśnych. Jest jeszcze jedna legenda - mówi się, że norweskie koty stały się popularne dzięki duchownemu znanemu w tamtych latach, który pierwszy znalazł i opisał te zwierzęta, nazywając je kotami drapieżnymi. Te stworzenia są często wymieniane w epokach skandynawskich - w starożytnych legendach przedstawiane są w postaci kota z długim i bardzo puszystym ogonem.

W latach powojennych rasa prawie zniknęła z powierzchni ziemi - w tym czasie zwierzęta zaczęły krzyżować się wszędzie z kotami innych ras. Dzięki działaniom naukowców zajmujących się ochroną środowiska podjęto oficjalną decyzję o środkach ochrony populacji norweskich kotów leśnych. Utworzono specjalną komisję, która nadzorowała proces hodowli zwierząt, hodowcy sprowadzali tam swoje zwierzęta domowe, a jeśli miały wiele wspólnych cech ze standardową rasą norweską, zwierzęta zostały zarejestrowane.

Dopiero potem zwierzęta miały pełne prawo zabrania głosu na wystawach międzynarodowych. Dzięki tym środkom możliwe stało się zachowanie zwierząt o wyraźnych cechach gatunkowych. Norweski kot leśny został oficjalnie zatwierdzony dopiero w 1977 r., A szczyt popularności przyszedł w 1985 r. - od tego momentu zwierzę przybyło do Ameryki i Rosji, gdzie te puszyste zwierzaki natychmiast podbiły serca hodowców.

Główne cechy norweskiego kota leśnego: mocny tułów, gruba sierść, duży rozmiar i bardzo wdzięczne ruchy. Przedstawiciele tych zwierząt charakteryzują się powolnym wzrostem i osiągają dojrzewanie dopiero po 4-5 latach.

Zgodnie z zatwierdzonym standardem rasy można wyróżnić następujące cechy zwierząt tego gatunku.

• Msza św. Waga dorosłego kota wynosi 9-10 kg, samice są nieco lżejsze.
• Wzrost Długość w kłębie wynosi około 30–45 cm.
• Kolor. Zgodnie ze standardami kolor zwierzęcia może być dowolny, z wyjątkiem kolorów uzyskanych podczas hybrydyzacji. Są to cynamon, czekolada i lawenda.
• Charakter. Norweskie koty są bardzo towarzyskie, przyjazne i wesołe, są nieufne wobec obcych, ale starają się zachować spokój w każdej sytuacji.
• Inteligencja To jedna z najmądrzejszych ras kotów, nawet najmłodszy kotek zawsze może dość szybko przyzwyczaić się do pazura i pazura. Zwierzęta bardzo dobrze rozumieją słowa, ton głosu i gesty, uczą się dość łatwo i od najmłodszych lat uczą się zasad zachowania w domu.

Norweski kot wygląda dość poważnie, dlatego często jest reprezentowany na różnych wystawach. Wyróżnia się następujące parametry oceny rasy:

• głowa przypomina trójkąt o równych bokach;
• szyja jest równa, skrócona;
• płaskie czoło;
• profil prosty;
• podbródek jest mocny, lekko zaokrąglony;
• wkładki do wąsów nie są wskazane;
• uszy dużego lub średniego rozmiaru, ich podstawa jest poszerzona, na końcach mogą znajdować się szczotki;
• oczy są duże, w kształcie migdałów, z zewnętrzną krawędzią nieco wyższą niż dolna;
• ciało średniej długości z wyraźnymi mięśniami;
• kręgosłup jest silny;
• kończyny tylne średniej długości, a między palcami widoczne są kępki wełny;
• podwójna wełna;
• wyraźny kołnierz.

Właściciele norweskich kotów leśnych zgadzają się, że przedstawiciele tych kotów to niezwykle spokojne, zrównoważone i inteligentne stworzenia o bezpretensjonalnym i atrakcyjnym charakterze. Nadają się do trzymania w domu: dobrze komunikują się z dziećmi i dorosłymi, lubią grać w gry i wolą być w stałym kontakcie z hodowcą. Koty tego gatunku potrzebują częstej komunikacji.

Jednak, podobnie jak ludzie, czasami potrzebują okresów odpoczynku - w tym momencie przechodzą na emeryturę na krótki odpoczynek, ale zaraz po nim znów obdarzają swoich mistrzów uczuciem i zabawnym nastrojem.

Ten puszysty zwierzak nigdy nie będzie drapał, rozgniewał się i przejdzie przez przejaw agresji. Nawet jeśli te koty coś nie polubią, nadal zaakceptują wszystko, co dzieje się ze spokojem i godnością. Bardzo ważne jest, aby norweskie koty leśne absolutnie nie były mściwe, z natury nie są w stanie wyrządzić krzywdy ludziom. Zwierzę doskonale dostosowuje się zarówno do życia domowego, jak i zgiełku ulicznego: na dziedzińcu wykazują energię i psoty, ale po przekroczeniu progu domu stają się wdzięcznymi i ulegającymi zwierzętami domowymi.

Te koty lubią wszystkich swoich właścicieli, ale wymagają starannej reakcji. Te koty lubią być głaskane, podnoszone i czesane. Ale nie cierpią pocałunków. Charakterystyczną cechą tych kotów jest gościnność. Spotykają wszystkich ludzi, którzy przychodzą do domu jako pierwsi, natychmiast okazują zainteresowanie, siedzą obok nich i dają inne oznaki uwagi. Jednak jest mało prawdopodobne, aby nieznajomy mógł go zabrać na kolana - zwierzę potrzebuje czasu, aby przyzwyczaić się do gościa.

Norweskie koty leśne są bardzo lojalne wobec innych zwierząt domowych: nie zaczynają z nimi walczyć o uwagę właścicieli i nie próbują dominować. Małe dzieci z pewnością będą zachwycone zabawą z kotami - faktem jest, że te cipki osiągają pełną dojrzałość dopiero w wieku 4 lat, więc nie zdziw się, że Twój dorosły kot zacznie biegać po łuku na linie, jak bardzo mały kotek.

Norweskie koty wyróżniają się dość głośnym głosem, znacznie bardziej dźwięcznym niż wśród przedstawicieli wielu innych ras, ale nie używają tej „broni” i nigdy nie zawracają sobie głowy właścicielami denerwującym miauczeniem.

Każdy, kto planuje zostać właścicielem uroczego norweskiego kota, będzie prawdopodobnie zaniepokojony liczbą żyjących zwierząt. Należy zauważyć, że przedstawiciele tej rasy są dość odporni i różnią się doskonałym zdrowiem. Przy odpowiedniej pielęgnacji żywotność tych kotów wynosi 10-14 lat.

Istnieje kilka popularnych kolorów norweskiego kota leśnego.

• Jednolity kolor. Zwykle prezentowane są w kolorach czarnym, szarym, niebieskim i białym.
• Smoky Dla tych odmian kotów kolor jest charakterystyczny, gdy włosy są białe w pobliżu korzeni, a włosy są farbowane tylko w połowie.
• Ciepłe kolory. Przedstawiciele rasy mają szeroką gamę odcieni czerwieni i czerwieni.
• Pręgowany Z reguły jest to kolor w paski.
• Marmur Jest to wyraźny wzór marmuru w dominującym odcieniu.
• Kombinacje bieli. Zazwyczaj norweskie koty są czarno-białe i czerwonawo-białe, rzadziej występują trójkolorowe i niektóre inne odmiany. Ta niezwykła kolorystyka wynika z faktu, że przodkowie współczesnych kotów norweskich żyli w naturalnych warunkach.

Normy nakładają dość surowe wymagania dotyczące barwienia rasy. Zatem zwykłe kolory nie powinny obejmować nawet najmniejszego włączenia innych odcieni.

Opieka nad norweskim kotem leśnym to pestka. Główny punkt utrzymania zwierzęcia sprowadza się do potrzeby codziennego czesania długich włosów zwierzęcia. Koty dość mocno stapiają się, szczególnie poza sezonem, więc opieka musi być systematyczna, w przeciwnym razie sierść zacznie się plątać i rozprzestrzeniać w całym salonie.

Lepiej odmówić użycia puderokerów podczas pielęgnacji wełny, poprawne będzie stosowanie przegrzebków z długimi rzadkimi zębami. Od czasu do czasu musisz czesać zwierzę grzebieniem z krótkimi zębami. Bardzo ważne jest monitorowanie uszu i oczu zwierzęcia: uszy należy okresowo przecierać bawełnianym wacikiem, a oczy regularnie myć liśćmi herbaty lub słabym roztworem furacyliny.

Koty tego gatunku potrzebują stałego ruchu i aktywności fizycznej: pozwoli to zwierzakowi zachować dobrą formę, wzmocnić odporność i uwolnić zgromadzoną energię. Wskazane jest przyniesienie takiego zwierzęcia mieszkańcom prywatnego domu, a jeśli zwierzę jest trzymane w mieszkaniu, musisz regularnie zabierać go na spacer, w takim przypadku należy założyć uprząż lub smycz na zwierzę.

Szczególną uwagę należy zwrócić na status tacy dla kota. Faktem jest, że koty tej rasy mają bardzo puszyste łapy wskazane jest użycie gruboziarnistego wypełniacza do drewna, a przed tacą gumowa mata nie będzie zbytecznaaby zwierzę mogło wysuszyć swoje łapy po toalecie.

Jeśli chodzi o szkolenie, norweski kot ze złością odrzuci każdą próbę hodowcy. Nie możesz zmusić swojego zwierzaka do wykonywania poleceń z głośnym krzykiem, a tym bardziej siłą fizyczną, w przeciwnym razie szybko stracisz zaufanie swojego kociaka.

Aby uzyskać pełny wzrost i rozwój, zwierzę musi otrzymać zrównoważoną dietę, składającą się ze wszystkich niezbędnych białek, tłuszczów i węglowodanów, wzbogaconą o przydatne mikro i makroelementy. Najlepsza jest karma premium, ale możesz karmić swojego zwierzaka naturalną karmą. W takim przypadku dieta powinna obejmować następujące grupy produktów.

• Mięso Karmienie zwierząt cielęciną, wołowiną, kurczakiem i indykiem jest dozwolone, z podrobów należy czasami podawać wątrobę, płuco i serce. Ale należy unikać wędzonych mięs i kiełbas, nie zaleca się również włączania do menu kaczątek, wieprzowiny i nerek.
• Produkty mleczne. Wiele osób uważa, że ​​koty w każdym wieku lubią mleko. Jest to jednak powszechne nieporozumienie. Faktem jest, że w ciele dorosłych zwierząt nie są wytwarzane enzymy, które promują trawienie mleka, więc produkt może być oferowany tylko bardzo małym kociętom, począwszy od 2 miesięcy, po prostu nie jest wchłaniany w ciele. A naturalny jogurt, sfermentowane mleko pieczone i niskotłuszczowy twaróg będą dobrym źródłem wapnia dla cipek, dlatego powinny być częścią diety zwierzęcia. Oprócz mleka należy unikać śmietany, kwaśnej śmietany i masła.
• Warzywa. Z warzyw kotom można zaoferować rozdrobnioną dynię, brokuły, cukinię i buraki, dodaje się je do paszy, a fasolę, ziemniaki i wszelkiego rodzaju egzotyczne owoce należy powiedzieć „nie”.
• Ryba w diecie kotów dozwolony jest tylko morski niskotłuszczowy, czerwone odmiany i ryby rzeczne nie są w menu kota norweskiego.
• Jajka Raz w tygodniu możesz zaoferować zwierzętom jaja, ale pamiętaj, że koty jedzą tylko żółtko, białko jest dla nich szkodliwe.

Jeśli nie dostałeś kota do hodowli, powinieneś rozważyć sterylizację lub kastrację swojego zwierzaka: koty w tym przypadku nie będą oznaczać swojego terytorium, a koty po operacji stają się mniej podatne na złośliwe choroby nowotworowe.

Jeśli planujesz zrobić na drutach zwierzę, musisz to zrobić dopiero po osiągnięciu przez zwierzę dojrzewania. Jeśli kot wcześnie rozpocznie nowe życie, wówczas wzrost zwierzęcia zatrzyma się, ciąża i poród przebiegną boleśnie i poważnie osłabią zwierzę. Minimalny dopuszczalny wiek pierwszej dzianiny wynosi 2 lata, optymalny to 4.

Norweski kot leśny powinien być kojarzony tylko z kotami tej samej rasy, w przeciwnym razie prawdopodobieństwo osłabienia potomstwa z wyraźnymi nieprawidłowościami genetycznymi jest wysokie. Trzymanie kociąt trwa około 9 tygodni, zwykle bez komplikacji. W tej chwili bardzo ważne jest zwrócenie szczególnej uwagi na dietę zwierzęcia: konieczne jest zwiększenie dziennej dawki paszy, a także wprowadzenie specjalnych suplementów witaminowych o wysokiej zawartości kwasu foliowego.

Jeśli zdecydujesz się zostać „rodzicem” Norwega, wskazane jest, aby kupić kota w specjalistycznym żłobku. Przed zakupem warto dokładnie zbadać dziecko, zwracając szczególną uwagę na oczy, sierść i aktywność zwierzęcia. Konieczne jest wymaganie od hodowcy zaświadczenia o szczepieniu w celu wyjaśnienia wszystkich aspektów leczenia przeciwpasożytniczego.

Z reguły takie kocięta są sprzedawane wraz z rodowodem. Koszt zwierząt zwykle zaczyna się od 2 tysięcy rubli, jednak nie ma gwarancji, że za tę kwotę otrzymasz norweskiego kota leśnego. Nawet kocięta z oznakami wadliwości w niezawodnych żłobkach kosztują co najmniej 5 tysięcy rubli, więc lepiej dokonać zakupu tylko od zaufanego sprzedawcy.

Na ostatnie chwile wpływ mają następujące punkty:

• reputacja hodowcy i prestiż żłobka;
• lokalizacja - zwykle w żłobkach zlokalizowanych w dużych miastach koszt zwierząt jest nieco wyższy;
• kolor - koty o różnych kolorach są oceniane inaczej;
• klasa kociąt: stopień zgodności ze standardami, a także rodowód.

Kocięta rasowe z pełnym zestawem wszystkich niezbędnych dokumentów i doskonałym rodowodem, świadectwem weterynaryjnym oraz obecnością wszystkich niezbędnych szczepień szacuje się na 50-70 tysięcy rubli, zdarzają się przypadki, gdy najrzadsze próbki kosztują nawet 150 tysięcy

Norweski kot leśny pochodzi od dzikich zwierząt, więc jest naturalnie obdarzony dobrym zdrowiem. Dzięki odpowiedniej pielęgnacji i zrównoważonej diecie żyje 15 lat bez wyraźnych problemów zdrowotnych. W rzadkich przypadkach zwierzę cierpi na jedną z następujących chorób genetycznych.

• Glikogeneza Ta patologia jest związana z zaburzeniem metabolizmu glukozy, co często powoduje poważne uszkodzenie wątroby. Choroba jest wrodzona i najczęściej chore kocięta umierają przed ukończeniem szóstego miesiąca życia.
• Niedobór kinazy pirogronianowej. Ten problem jest spowodowany niedoborem czerwonych krwinek, co powoduje anemię u zwierzęcia. W przypadku rozwoju takiej choroby kot potrzebuje zrównoważonej diety i terapii podtrzymującej. Z zastrzeżeniem zaleceń, koty mogą żyć do bardzo starości.
• Otyłość Koty po kastracji są często otyłe. Aby uniknąć takiej dolegliwości, a także chorób sercowo-naczyniowych, które często pojawiają się u kotów o zwiększonej masie ciała, należy przestrzegać zbilansowanej diety i stwarzać warunki do aktywności fizycznej zwierzaka.

Pamiętaj o tym norweski kot leśny zostaje zaszczepiony bezbłędnie, pierwsze szczepienia są przekazywane zwierzętom domowym w ciągu 1,5–2 miesięcy, w wieku 6-8 miesięcy są one ponownie szczepione. W przyszłości szczepienia są przeprowadzane co roku.

Wszystko na temat norweskiego kota leśnego, patrz poniżej.