Koty, które nie znikną: nazwa i opis rasy

Prawdziwa miłość do kotów sprawia, że ​​wielu ich właścicieli znosi strzępy wełny w domu i często zmusza je do czyszczenia. Jednak dzisiaj istnieją rasy kotów zwane nie rzucającymi się. Czy jest to możliwe i czy zwierzęta domowe mają jakieś odchylenia z powodu tej funkcji?

Zanim zaczniesz mówić o cechach kotów bez zrzucania, powinieneś zrozumieć, jaki jest proces linienia zwierzęcia. To jest śmierć starego futra i, odpowiednio, jego utrata. Logiczne jest, że wszystkie zwierzęta z futrem podlegają linieniu. U długowłosych i zwierząt domowych z gęstym podkładem proces ten przebiega intensywniej. Osobno warto wspomnieć o zwierzętach drugiego typu - sierść podszerstka jest cienka, wypadająca, latają dosłownie po całym domu.

Na wolności proces ten zachodzi dwa razy w roku - z początkiem okresu wiosennego i jesiennego, co wiąże się z koniecznością zastąpienia futra płaszczem cieplejszym lub odwrotnie - lekkim.

Zaletą nie rzucających się kotów jest przede wszystkim minimalna ilość futra w domu, hipoalergiczność. Ważne jest, aby zrozumieć, że alergia nie jest spowodowana przez sam płaszcz, ale przez określone białko w ślinie zwierzęcia. Oblizując płaszcz, zwierzę nieuchronnie pozostawia to białko na płaszczu. Powoduje alergie. Niektóre osoby wywołują silniejszą reakcję alergiczną, inne mniej.Ponadto alergia może również wystąpić w wydzielaniu gruczołów łojowych kotów.

Wiek zwierzęcia wpływa również na alergie - im jest starszy, tym więcej alergii daje. Jednocześnie warto zrozumieć, że niektóre osoby krótkowłose wymagają szczególnej pielęgnacji skóry, potu i mogą pozostawiać tłuste plamy na meblach i przedmiotach. Ponadto, jeśli mówimy o „nagich” kotach, ważne jest, aby zadbać o ich termoregulację - upewnij się, że zwierzę nie marznie i nie przegrzewa się.

Oczywistą odpowiedzią na pytanie, które koty nie są podatne na linienie, będą sfinksy. Przede wszystkim są to gatunki rasy petersburg, kanadyjski i don. Krzyżując się z nimi, otrzymywali również rasy, które nie rzucają futra. Należą do nich elf, ukraiński Levka, delf, bambino. Przedstawiciele tej rasy nie mają gęstego futra. Tylko pojedyncze włosy, których długość nie przekracza 2 mm. Z reguły nawet występują u dorosłych (po 2 latach).

Istnieje wiele podgatunków sfinksów, jednak wszystkie one należą do jednej lub drugiej grupy:

• Nagi. Takie osoby rodzą się bez futra i podszerstka. Mogą nawet nie mieć wibrisy (wąsy, brwi). Zimą takie koty często nabywają rzadkie futro średniej długości.

• Stado welurowe.Takie osoby mają niewielki, przyjemny w dotyku podkład. Z nazwy łatwo zgadnąć, że przypomina welur. Niektóre osoby mają puch na całym ciele, podczas gdy inne tylko na pysku i w niektórych częściach ciała. Brak futra dla wielu właścicieli jest zaletą, ale jednocześnie wiąże się z dodatkowymi wymogami dotyczącymi opieki. Zwierzęta te zamarzają, ich skóra łatwo wysycha (szczególnie podczas ogrzewania mieszkań), ponadto na skórze pojawia się brązowy pot, który należy usunąć miękkimi serwetkami.

Ponadto sfinksy mogą pozostawiać tłuste plamy na meblach. Sfinksy charakteryzują się specyficznym zapachem (choć ledwo wyczuwalnym). Niektórzy go nie zauważają lub są neutralni w stosunku do swojego wyglądu, dla innych jest nie do zniesienia.

Rex - właściciele krótkiego i lekko falistego płaszcza. Ze względu na to, że przylega ściśle do skóry i nie ma podkładu, kot nie blaknie. Rasa ma odmiany, najbardziej popularne to:

• Devon - Jest uważany za hipoalergiczny, prawie nie pachnie, jednak wymaga częstej kąpieli, ponieważ futro staje się tłuste z wydzielin skórnych;

• cornish - ma rzadki podszerstek, przypominający raczej puch, są również nazywane obcymi kotami o dużych oczach i wydłużonej twarzy;

• laperm, ural, niemiecki, selkirs - są zarówno osoby o długich, jak i krótkich włosach, co ich łączy, że futro zwija się i przypomina owczą wełnę.

Zwierzęta charakteryzują się spokojnym i życzliwym usposobieniem. Niemal do późnej starości zachowują ciekawość i zabawę. W przeciwieństwie do sfinksów, Rex jest mniej kapryśny - nie trzeba go kąpać, izolować tak często. Koty prawie nie pachną, nie wymagają czesania. Ale niezwykle ważne jest monitorowanie diety zwierzęcia - jeśli jest zakłócony, ciemne wydzieliny pojawiają się z tyłu i po bokach.

Ta grupa zgromadziła zwierzęta bez podkładu. Ojczyzną kotów z grupy syjamsko-orientalnej są ciepłe kraje. Innymi słowy, nie traci ich to, że przodkowie żyjący w ciepłym klimacie nie musieli zmieniać futra. Ta cecha genetyczna została zachowana we współczesnym jądrze ogoniastym tej grupy. Z reguły koty te mają pełne wdzięku wydłużone ciało, mięśnie i zręczność. Zewnętrznie przypominają swoich przodków - dzikie koty. Ta grupa obejmuje:

• Koty syjamskie
• kot abisyński;
• Orientalne
• Kot tajski
• Mekong Bobtail;
• Scythian tai dong;
• Birmański
• balineza.

Przedstawiciele wszystkich tych ras, z wyjątkiem syjamskiego, wyróżniają się ciekawą i przyjazną postacią. Kotów syjamskich nie można nazwać złymi lub agresywnymi, jednak ze względu na anatomiczne cechy szkieletu („wady” kręgosłupa i ogona) zwierzę często może być drażliwe i mściwe. Pozostałe włosy wypadają niezauważone, a ze względu na brak podkładu pod futro wymagana jest minimalna pielęgnacja. Nie wpada w sztuczki.

Ta rasa kotów jest jedną z najbardziej poszukiwanych. A wszystko dzięki fantastycznemu wyglądowi i niesamowitemu charakterowi. Zwierzę ma naturalne pochodzenie, niezwykły kolor i wyróżnia się oddaniem dla właściciela, życzliwością, ojcowskim podejściem do młodszych członków rodziny. Pomimo obecności grubego podkładu, rosyjski niebieski nie jest podatny na topienie. Również zwierzę starannie i niezależnie radzi sobie z zadaniem dbania o futro.

Włosy kota uważa się za hipoalergiczne. Ze względu na strukturę włosów nie jest podatny na zniszczenie, a bakterie nie osadzają się na nim. Ze względu na zmniejszoną łamliwość włosów kot zrzuca przez cały rok, ale niezauważalnie. Dłuższe włosy wypadają, podszerstek pozostaje prawie niezmieniony.

Rzadka rasa kotów w naszym kraju. Na zewnątrz jest podobny do rosyjskiego niebieskiego, ale nie jest krótkowłosy. Nibelung ma półdługie futro, w przeciwnym razie struktura włosów nie różni się od struktury niebieskiej. Wiedząc o tym, zrozumiałe jest, dlaczego Nibelung odnosi się również do zrzucania kotów.

Niesamowity w urodzie, inteligencji i zręczności kota. I nie jest to zaskakujące, ponieważ przodkiem bengali są azjatyckie koty lampartowe. Bengale są wynikiem krzyżówki kota domowego i dzikiego. Cechą bengali jest to, że tydzień po urodzeniu rozpoczyna się fazowanie. Proces ten obejmuje zwiększenie długości sierści podszerstka. Podszerstek staje się dłuższy niż włosy zewnętrzne, więc jasny, wypryskany kolor wydaje się pokryty ciemniejszym welonem.

W naturze koty azjatyckie praktycznie łączą się z naturą, a fazowanie jest konieczne, aby młode bezbronne były bezpieczne i nie stały się ofiarą drapieżników. W przypadku bengali domowych proces fazowania może nie być tak wyraźny, ich futro zwykle staje się nieatrakcyjne (nadmiernie puszyste, gęste, kolor „charakterystyczny” jest tracony). Kociak rośnie, staje się coraz bardziej niezależny, silny, nieustraszony.

W tym okresie (zwykle 4–9 miesięcy) podkład bengalski wypada, staje się gładki, błyszczący i pojawia się wykwintny wzór. Zwierzę nie ma więcej podszerstków i od tego momentu można go uznać za kota, który nie zrzuca się.

Trudno jest określić niektóre ogólne zasady opieki, ponieważ każda rasa ma określone wymagania. Na przykład rex i sfinksy mają duże uszy, które należy regularnie czyścić. Wiele zwierząt krótkowłosych i głodujących sfinksów poświęca dużo energii na ogrzewanie, dlatego szczególnie potrzebują zrównoważonej diety. Co więcej, koty nie mają poczucia sytości, mogą jeszcze długo błagać o smakołyki pod koniec posiłku.

Przy regularnym przejadaniu się zwierzęta stają w obliczu otyłości, problemów z sercem i wątroby. Wygłodzone sfinksy zamrażają się nawet w temperaturze + 22–23 ° C. W takim przypadku muszą kupić specjalną odzież.Leżak również powinien być izolowany. Koty tej rasy lubią wygrzewać się na słońcu, jest to przydatne dla zwierzęcia - jedyne, czego właściciel musi upewnić się, że zwierzę nie zostanie poddane udarowi cieplnemu.

Rex trzeba czesać, ale rzadko. Średnio raz na półtora do dwóch tygodni. Do tych celów odpowiedni jest miękki naturalny pędzel. Możesz także kupić specjalne chusteczki nawilżane. Nie możesz używać zwykłych, ponieważ zwierzę zacznie się lizać i zatruć. Podczas linienia należy zwiększyć liczbę czesania - wystarczy raz w tygodniu. Rex jest kąpany co dwa miesiące, podczas gdy ważne jest, aby wybrać delikatny szampon, ponieważ skóra zwierząt jest podatna na podrażnienia.

Doświadczeni hodowcy sugerują stosowanie szamponów dla bezwłosych zwierząt. Nie należy suszyć zwierzaka suszarką do włosów po kąpieli - jest to obarczone nadmierną suchością skóry i jej dalszym podrażnieniem.

Rex mają małe łapy, więc zbyt długie pazury sprawiają im wiele niedogodności. Czasami nawet nie chowają się całkowicie w poduszce, więc gdy pazur rośnie, musisz go wyciąć specjalnym nożem. Ważnym punktem jest odcięcie tylko przezroczystej części pazura, aby nie uszkodzić naczyń krwionośnych i przechodzących przez nie zakończeń nerwowych. Możliwe jest zmniejszenie ilości wypadających włosów podczas linienia, jeśli na miesiąc przed rozpoczęciem tego procesu daj kotowi kurs picia witamin z grupy B i kwasów tłuszczowych.

Ważne jest, aby żywienie kota było zrównoważone, niezbędna ilość białka zwierzęcego jest obecna. Przydatne jest hodowanie owsa lub specjalnej trawy dla kota. Zieloni pomogą utrzymać wymaganą ilość pierwiastków śladowych w ciele zwierzaka.

Aby dowiedzieć się, jak właściwie opiekować się kotami, które nie znikną, zobacz następny film.