Caracals: charakterystyka rasy, zasady opieki domowej

Istnieje wiele zwierząt, które można hodować w domu. Wśród nich wyróżniają się karakale. Warto wiedzieć, jak ten gatunek wygląda i czym on jest.

Karakal jest uważany przez wielu ludzi za dzikie zwierzę. Ale w ten sam sposób możesz uznać go za całkowicie domowe stworzenie. Gatunek ten łatwo zapuszczać korzenie zarówno w przyrodzie, jak i w domu.. Jednak liczba właścicieli takich niebezpiecznych zwierząt jest wciąż niewielka.

Ludzie nie musieli specjalnie hodować kotów, ponieważ cała „praca”, że tak powiem, została wykonana przez samą naturę. Caracal zaludnia rozległe ziemie Afryki i Azji, preferując obszary, w których las przecina step. Można je również zobaczyć na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Na jałowych ziemiach (na pustyniach) nie występują karakale.

Zwierzę może bez problemu poruszać się między drzewami. Pływa również całkiem dobrze i szybko porusza się po ziemi. Caracal czasami skacze o długości większej niż 4 m. Pomaga mu to skutecznie polować na różne ofiary. Drapieżnik stanowi wielkie zagrożenie nie tylko dla dzikich roślinożerców, ale także dla zwierząt gospodarskich.

Naturalną reakcją ludzi było masowe polowanie na zwierzęta. Doprowadziła do prawie całkowitego zniknięcia dzikiego kota.Ale sytuacja zmieniła się dzięki organizacji rezerw, w których karakal może czuć się bezpiecznie. Ponadto udomowienie tej bestii umożliwiło nawet nieznaczne zwiększenie populacji. W domu zwierzę żyje spokojnie i pod pewnymi warunkami nie jest niebezpieczne.

Zabranie kociąt do domu nie ma sensu. W tym przypadku nawyki drapieżników są niezmiennie zachowane. Ale postać będzie bardzo różnić się od nawyków kota domowego. Warto szukać karakali tylko w specjalistycznych żłobkach.

Nazwa gatunku pochodzi od języków tureckich. To znaczy dosłownie „czarne uszy”. W rzeczywistości jest to typowa cecha karakali. Uszy są nie tylko czarne - są zwieńczone ostrymi końcami i frędzlami. Zwierzę zwykle waży od 15 do 20 kg, ale czasami masa osiąga 25 kg.

Wygląd karakali można opisać następująco:

• głowa jest mała;
• kufa jest skierowana do przodu, pokryta białymi i ciemnymi plamami;
• wysokie lądowanie dużych uszu;
• migdałowe, lekko żółte oczy, wzdłuż których przechodzi czarny pasek;
• potężne, dobrze rozwinięte ciało;
• długość ciała wynosi od 0,65 do 0,85 m;
• wysokość zwierzęcia - 0,5 m;
• smukłe, umiarkowanie długie nogi;
• raczej długi ogon;
• struktura uszu jest podobna do frędzli;
• zwierzę ma brązowy kolor, zbliżony do odcienia piasku.

Według cech genetycznych karakal (ryś stepowy) wyraźnie wyróżnia się u jednego gatunku. Jeśli przejdziemy od głównych znaków zewnętrznych, zwierzę jest bliżej kuguarów, rysi i afrykańskiego serwala. W porównaniu ze zwykłymi rysiami jest mniejszy i ma jednolity kolor. Łapy drapieżnika pokryte są raczej sztywnym włosiem, co pozwala na łatwe poruszanie się po piasku i innych powierzchniach.

Na wolności można spotkać melanistów karakali. Cechą takich okazów jest ciemniejszy kolor. Futro nie jest zbyt długie, ale bardzo grube. Jego kolor jest w przybliżeniu taki sam, jak u kuguarów z Ameryki Północnej: płaszcz jest piaszczysty lub czerwonawo-brązowy na górze, a poniżej jest pomalowany na biało.

Z boku twarzy karakalu łatwo zauważyć czarne obszary. Szczotki do uszu i zewnętrzna strona małżowiny usznej są pomalowane w tym samym kolorze.

Karakal można zobaczyć nie tylko na sawannie, ale także u podnóża góry. Główna część drapieżników zaludniona:

• Afryka
• Arabia Saudyjska;
• Azja Mniejsza;
• Bliski Wschód

Znacznie mniej z nich mieszka na południu Turkmenistanu, na półwyspie Mangyshlak. Najbardziej wysunięte na wschód części pasma to Kirgistan i okolice Buchary. Oddzielne okazy żyją nawet u podnóża i pustyń Dagestanu. Pomimo braku nawyku warunków pustynnych, Ryś stepowy może bez problemu przetrwać suszę. Zwierzę długo nie pije.

Po południu, gdy upał osiąga szczyt, karakale przechodzą w gęste zarośla - tam temperatura nie jest tak odczuwalna. Podobnie jak inne koty, gatunek ten tworzą samotnicy. Poszczególne strefy łowieckie ściśle przestrzegają karakali. Rozmiar takich stref może osiągnąć 300 km.

Ich minimalna powierzchnia wynosi 4 metry kwadratowe. km Drapieżnik ma doskonały wzrok i doskonały słuch. Potrzebuje tego, aby polować wydajniej. Zauważywszy potencjalną ofiarę, kot niemal natychmiast rzuca się na atak. Łapy karakali są dobrze rozwinięte.

Ale nie mogą ścigać ofiary przez długi czas. Z tego powodu dominuje atak w zasadzce. Potencjalne ofiary są bardzo różnorodne: stepowy kot atakuje zające i ptaki, małpy i jeżatki, małe antylopy i mangusty. Czasami dostaje na lunch jeże, gryzonie, gady i lisy.

Dorosłe zwierzę może poradzić sobie z ofiarami dwukrotnie większymi od niego. Caracal eksterminuje małą zdobycz miażdżącym ugryzieniem. Jeśli zaatakowany osobnik jest większy niż drapieżnik, stosuje się taktykę uduszenia.

Przy nadmiarze jedzenia Caracal będzie robić zapasy.Później je ukończy, jeśli napotka na przykład trudności w polowaniu.

Chociaż karakal i drapieżnik, ale inne zwierzęta polują na niego. Przede wszystkim są to hieny i lwy. Gęste zarośla stają się zbawieniem dla rysia stepowego.

Wilki stepowe mogą być również niebezpieczne. Gdy karakal atakuje stada owiec, może go zaatakować pies stróżujący - alabai.

Polowanie na ten gatunek w WNP jest surowo zabronione. W przeszłości sam był wykorzystywany do polowań. W tej cenie ta metoda połowów była dość przystępna dla większości ludzi. Ale teraz sytuacja uległa zasadniczej zmianie, ponieważ teraz jest raczej zwierzęciem elitarnym.

Caracal gromadzi swoje zapasy żywności na wysokich drzewach. Tam ta ofiara jest prawie niedostępna dla innych zwierząt.

Powielanie odbywa się przez cały rok. Od narodzin do przejścia na samodzielne polowanie istnieje około 6 miesięcy przerwy. Co ciekawe, kolor płaszcza może się nieznacznie różnić w zależności od siedliska.

Dla kota takiego jak karakal odwaga jest typowa, podobnie jak pragnienie wolności. Ale po udomowieniu zwierzęcia można było rozwinąć w nim pragnienie przywiązania się do osoby. Osoby hodowane w żłobkach wyróżniają się oddaniem. Co dziwne, natura karakali jest bliższa nie kotom, ale gatunkom psów. Widok jest dość duży i bardzo aktywny.

W małym mieszkaniu nie można zatrzymać bestii i sensowne jest, aby rozpocząć ją tylko w dużych wiejskich domkach lub w wolierach. Zwyczaje drapieżnika sprawiają, że jest to niebezpieczne dla przedszkolaków. Caracal może zaufać tylko nastolatkom, ale lepiej dorosłym. Od samego początku interesy powinny być prowadzone w taki sposób, aby karakal nauczył się kilku zakazów.

Wśród nich są:

• gryzące buty i przewody;
• siedzenie na stołach, krzesłach i fotelach;
• jedzenie jedzenia ułożone na talerzach gospodarza.

Nie możesz pokonać kota. Jednak zdecydowanie należy się tym zająć ściśle. Małe młode mogą cierpieć z powodu toksycznych roślin, chemii gospodarczej. Niebezpieczne jest nawijanie przewodów elektrycznych i lin na szyję, wiązanie paczek na głowie. Konieczne jest ciągłe chronienie zwierząt przed kontaktem z tymi przedmiotami, ale lepiej całkowicie usunąć niebezpieczne rzeczy z pola widzenia.

Karakali nie można znaleźć na targowiskach ptaków. Jest mało prawdopodobne, że można go kupić w Internecie. Ogłoszenia dotyczące sprzedaży zwierząt reprezentują oszustwo lub sprzedaż jawnie wątpliwych osób. Wskazane jest skontaktowanie się z profesjonalnymi hodowcami lub w wysoce wyspecjalizowanych szkółkach. Ale lepiej zabrać zwierzę do żłobka typu domowego.

Zawartość woliery nie jest odpowiednia - tylko przy ciągłym kontakcie z ludźmi od pierwszych godzin życia kotek może dorastać ręcznie, ale nie jest to gwarantowane. Z tego powodu zaleca się wcześniejsze sprawdzenie reputacji żłobka i poszczególnych specjalistów. Pozyskiwanie zwierzęcia starszego niż sześć miesięcy nie ma sensu, w przeciwnym razie nie będzie ono w stanie dostosować się do zmieniającego się środowiska.

Oczywiście nie można kupować karakali od sprzedawców i od tych, którzy nie dostarczają niezbędnego pakietu dokumentów. Od samego początku powinieneś decydować, po co jest to zwierzę: jako zwierzę domowe lub w celu niezależnej hodowli. To niezmiennie wpływa na cenę. Ponadto wskazane jest kastrowanie lub sterylizowanie drapieżników, które nie są kupowane do krycia w wieku od 3 do 5 miesięcy, w przeciwnym razie osobnik będzie agresywny i wszędzie zacznie oznaczać terytorium. Co gorsza, jeśli zwierzę zacznie uciekać.

Koszt małych karakali w poważnych żłobkach nie może być mniejszy niż 8 tysięcy dolarów. Biorąc pod uwagę dodatkowe koszty i stały wzrost kosztów utrzymania zwierząt, będziesz musiał zaplanować co najmniej kolejne 25% tej kwoty. Jednocześnie okazy przeznaczone do hodowli będą nieco droższe.

Jak już wspomniano, prawie nie ma sensu utrzymywać karakalu w mieszkaniu w mieście.Ale jeśli zwierzę zostanie prawidłowo wyhodowane i wychowane w miłości i trosce, będzie ono wyróżniać się dobrą naturą i zabawnym usposobieniem. Karakal jest energiczny, charakteryzuje się ciekawością i wysokim poziomem intelektualnym. Zazwyczaj zwierzę wykazuje równe, dobre podejście do wszystkich członków rodziny. Dorosły drapieżnik kontaktuje się z dowolnym z nich bez żadnych problemów.

Jego stosunek do obcych jest znacznie bardziej powściągliwy. Czasami bestia działa nawet agresywnie.

Caracal jest charakterystyczny dla przywiązania do właścicieli. Ale tylko jedna osoba będzie posłuszna zwierzęciu bez rozmowy. Ważne jest, aby wiedzieć, że nawet niewielka udomowiona osoba nie powinna być postrzegana jako analogia kota domowego.

Pomimo lekkości i dużej prędkości oswajania karakal zawsze będzie zachowywał się inaczej niż zwykły zwierzak. Tak, będzie się radował, gdy drapią go w ucho. Ale to jest maksimum, na które możesz liczyć. W ciągu pierwszych 2 lat ryś pustynny doświadcza wielu problemów psychicznych. Dla niego jest to analogia do dojrzewania ludzi.

Karakal może być trzymany w domu, ale tylko z wielką starannością - stanowi potencjalne zagrożenie dla właścicieli i otaczających ludzi. Musisz spędzać dużo czasu na pracy edukacyjnej. Wskazane jest nawet częstsze zwracanie się o pomoc do specjalistów. Warto pamiętać, że karakal w warunkach aresztu domowego:

• często kąpie się;
• może przynieść zabawki na wezwanie właścicieli;
• bez żadnych trudności chodzenie na smyczy.

Zwierzę gra tak samo jak psy. Jednocześnie są wdzięczni, jak przedstawiciele rodziny kotów. Karakale łatwo dogadują się z innymi kotami. Trudno sobie wyobrazić, jak będą się komunikować z psami. Ale jeśli ptak lub mały gryzoń (chomik) już mieszka w domu, instynkt drapieżnika prawie na pewno zadziała.

Ryś pustynny często staje się źródłem problemów w rodzinach z małymi dziećmi. Nawet jeśli nie jest zbyt agresywna, wciąż często wykazuje się wolą i podkreśla niezależność. W najtrudniejszych sytuacjach dorośli mogą nie mieć czasu na pociągnięcie zwierzaka. Dotyczy to również najbardziej zdyscyplinowanych i przeszkolonych osób.

Podziwianie „czerwonych kociąt” w wolierze lub na fotografii i trzymanie ich to nie to samo. Zwierzę potrzebuje więcej wolnego miejsca. Minimalna wysokość sufitu powinna wynosić 2,5 m. Powierzchnia zamkniętej obudowy powinna wynosić co najmniej 15 metrów kwadratowych. m

Caracal może stać się prawdziwym niszczycielem domu: nie będzie mu trudno zorganizować straszny bałagan, złamać, złamać, przewrócić wiele rzeczy. Te zabawki, które przypadną do gustu kotowi domowemu, jego stepowemu rodakowi nie będą smakować. Te rzeczy są za małe. To, co dokładnie pomaga, to zabawki przeznaczone dla średnich psów lub dzieci.

Od samego początku powinieneś dostroić się do poważnych wydatków. Użytkownicy mogą wybierać różne schematy żywienia karakala. Ale w ich sercu zawsze powinno się wyróżniać mięso. Surowe jaja kurze są czasami dodawane do diety. Niektórzy właściciele wolą jedzenie „na żywo”.

Dzieci potrzebują przepiórki i myszy. Dorośli powinni karmić kurczaki, szczury. W niektórych przypadkach stosuje się najwyższej jakości karmy dla kotów. Wśród nich są wybrane te, które zawierają niewiele zbóż i innych dodatków. Ale nawet w tym przypadku takiej diety trudno uznać za najlepszy wybór.

Warto dodać, że żywa karma karakalna, choć w niewielkiej ilości, jest wymagana systematycznie - bez niej normalna aktywność układu pokarmowego i mikroflory jest nieosiągalna. W pierwszych 36 miesiącach życia stepowe zwierzę musi z pewnością otrzymywać witaminy i pierwiastki śladowe.

Dzikie zwierzę, w tym po udomowieniu, musi co najmniej od czasu do czasu odczuwać głód. Nie jest to po prostu szkodliwe - brak tego uczucia jest nienaturalny. Dokładna ilość pokarmu zależy od masy i wieku karakalu. Musimy wyjść z faktu, że każdego dnia zwierzę powinno jeść od 3 do 5% swojej własnej wagi. Kiedy nadchodzą ciepłe dni, karakal potrzebuje mniej jedzenia niż na zimno.

Woda musi być dostarczana bez ograniczeń. Raz na 10 dni wykonywany jest średni okres rozładunku. Następnie przez jeden dzień karakale muszą dawać tylko wodę. Nie pozwól, aby sami zdobyli jedzenie i wodę.

Mięso Karakalam powinno się podawać tylko o niskiej zawartości tłuszczu. Karm je surowymi rybami morskimi powinny być maksymalnie raz w tygodniu. Nie można przeprowadzać postów w przypadku osób w ciąży i karmiących. Niedopuszczalne jest podawanie ze stołu czegoś słodkiego i jedzenia. Niedopuszczalne karmienie pikantnymi, słonymi i pikantnymi potrawami.

Następujące produkty są również zabronione:

• kiełbasa;
• kiełbasy i kiełbasy;
• wszystkie rodzaje wędzonego mięsa (niezależnie od metody wędzenia).

Czesanie kota powinno odbywać się około 1 raz w tygodniu. Będzie tolerować pływanie spokojnie, ale potrzeba tej procedury pojawia się tylko przy poważnym zanieczyszczeniu sierści. Aby usunąć pazury na przednich łapach, zwracają się do żłobków - tam są one szybko i bezboleśnie odcinane za pomocą lasera.

Usuwanie pazurów w domu nie jest zalecane. Kot źle zareaguje na taką procedurę. Wymagane jest zapewnienie maszynki do strzyżenia. Cotygodniowe badanie uszu i oczu zwierzęcia. W razie potrzeby są czyszczone.

O tym, jak przechowywać karakal w domu, patrz dalej.