Koty himalajskie: cechy, odmiany, wybór i zasady opieki

Każdy, kto w równym stopniu docenia urok kotów perskich i blask syjamski, znajdzie wiele przyjemności, jeśli zostanie właścicielem kota himalajskiego. Ta rasa łączy w sobie wszystkie zalety syjamskich i perskich. Aby życie zwierzaka było długie, a on sam cieszył się swoim wyglądem i czułym usposobieniem, musisz odpowiednio się nim zająć.

Kot himalajski, pomimo swojej „geograficznej” przynależności, ma amerykańskie pochodzenie. To w Stanach Zjednoczonych w połowie ubiegłego wieku krzyżowali koty syjamskie i perskie. W Stanach Zjednoczonych nowa rasa nazywała się Himalayan, aw brytyjskim kolorze. Zarówno jedno, jak i drugie imię ma prawo istnieć.

W krzyżówce między Syjamem a Persami znaleziono odpowiedni dziedziczny materiał, jak u królika w Himalajach, który ma jasną sierść na ciele z ciemnymi plamami na uszach i kończynach. Jednocześnie punkt koloru nazwy implikuje również takie cechy koloru kota.

Syjamsko-perskie mestizo harmonijnie łączy cechy jednej i drugiej rasy. Cechy obu przodków są wyraźnie widoczne na krzyżu. Od syjamskiego kota himalajskiego dostał jasne niebieskie oczy i charakterystyczne cechy kolorystyczne, a od perskiego - piękne puszyste futro i zadarty nos. Waga przedstawiciela tej niesamowitej rasy z reguły waha się w granicach 4-6 kilogramów, chociaż niektórzy dorośli mają bardziej znaczącą masę. Standard rasy zakłada następujące cechy:

• kształt głowy jest okrągły;
• zauważalne policzki;
• kufa szeroka i spłaszczona;
• uszy są małe, szeroko rozstawione;
• niebieskie oczy;
• zadarty nos z otwartymi nozdrzami;
• silna budowa ciała i przyjemny, lekko wydatny brzuch;
• krótkie łapy;
• futro jest długie z grubym podszerstkiem;
• na szyi piękny „kołnierz”;
• ogon jest wspaniały;
• na pysku jest ciemna „wełniana maska”.

Himalajski kot nie jest stworzeniem, które spokojnie znosi nieobecność ludzkiego społeczeństwa. W przeciwieństwie do wielu jego braci, zwierzę to jest silnie przywiązane do właścicieli, a także do domu, w którym żyje. Od czasu do czasu zwierzę będzie pod każdym względem zwracać uwagę na kolejną porcję pieszczoty. Lubi siedzieć na rękach, pokazując przyjazne nastawienie. Naprawdę lubi być głaskany. Jeśli musisz przypomnieć osobie o twoich potrzebach, kot nie tylko spojrzy mu w oczy i potrze nogi, ale także cicho miauczy.

Himalajski kot cierpliwie znosi rozrywkę dzieci, nie wystawiając pazurów i nie używając zębów. Dzieje się tak, jeśli zostanie zraniona. Jeśli puszysta piękność czegoś nie lubi, nie zemści się, jak syjamska, ale po prostu udaje się do ustronnego miejsca, do którego nie dotrze. Aby nie czuć się samotnym, zwierzę może chodzić „ogonem” po właścicielu z pokoju do pokoju. Ale innym razem leniwość atakuje go, może leżeć przez 20 godzin na kanapie lub parapecie, zanurzony w głębokim śnie. Dzięki takiemu zachowaniu „Himalayan” bardzo przypomina swojego przodka wzdłuż linii perskiej, chociaż przedstawiciel „nowej rasy” jest znacznie bardziej aktywny.

Kot może bawić się zabawką przez bardzo długi czas, zwłaszcza jeśli jego właściciel jest w pobliżu. Jednocześnie to zwierzę nigdy nie będzie niegrzeczne, napadając na zasłony i garderoby, a także podbijając inne „szczyty”. Koty subtelnie odczuwają nastrój właścicieli, z przyjemnością słuchają, co im się mówi. Czasami wydaje się, że zwierzęta naprawdę rozumieją ludzką mowę.

Kocięta rasy himalajskiej nie mają wyraźnego koloru. Ich „kolor” wydaje się bardziej jednolity niż u dorosłych kotów. Wreszcie kolorystyka pojawia się dopiero za dwa lub trzy lata. Plamy na nogach, ogonie i kufie mają różne odcienie. Istnieją koty himalajskie o następujących kolorach:

• z kremowymi plamami na futrze;
• z bzem;
• z rudymi;
• kolor czekolady;
• szary;
• kolor niebieski.

Biorąc pod uwagę, że koty himalajskie są stosunkowo nową rasą, nie będzie możliwe znalezienie tak interesujących kociąt po ogłoszeniu. Co więcej, nie spotkasz tego zwierzęcia na ulicy. Cena rasowego kotka wynosi co najmniej 10 tysięcy rubli. Nawet jeśli natkniesz się na „puszysty okaz” o niebieskich oczach i pełnej krwi matce, nie oznacza to, że charakterystyczne cechy zostaną przekazane potomkom. Geny outbred nadal będą się pojawiać.

Czysty przedstawiciel rasy znajduje się tylko w pokoju dziecięcym lub u hodowców. W każdym razie wybór powinien opierać się na następujących kryteriach:

• prestiż hodowli (możesz uczyć się recenzji online);
• rodzaj zwierząt mówiących o warunkach przetrzymywania (jeśli są pełne, dobrze karmione i szczęśliwe, wszystko jest w porządku);
• wygląd kociaka (jak zdrowo wygląda);
• paszport i drzewo genealogiczne;
• wiek cipek.

Za normalne uważa się zabranie do domu kota, który osiągnął wiek trzech miesięcy. Do tego czasu zwierzęta uzyskały już odporność, przeprowadzono niezbędne szczepienia. Ponadto dziecko w pewnym sensie jest już przyzwyczajone do codziennego życia i możesz być pewien, że przeprowadzka do nowego miejsca nie będzie dla niego wielkim stresem. Na przykład, jeśli kotek ma zaledwie 1,5 miesiąca, zostanie zabrany do nowego domu tylko w nieprzewidzianych sytuacjach. Na przykład coś się stało kotce-mamie.

Kiedy wszystko jest w porządku, dziecko musi być blisko niej, zanim się wzmocni. A dzieje się tak przede wszystkim dzięki mleku matki.

Należy zauważyć, że w paszporcie dla kociaka, który należy przedstawić hodowcy, na szczepieniach zwierzęcia umieszczane są znaki. Hologram potwierdzający fakt szczepienia jest wklejany do dokumentu, a także pieczęć lekarza weterynarii i podpis lekarza. Może również występować ślad po sterylizacji lub kastracji.

Dla puszystego najemcy musisz kupić takie rzeczy jak:

• leżak lub domek dla kota;
• miski;
• toaleta
• zabawki

Leżak lub dom jest zainstalowany w zacisznym kącie (przynajmniej na początek), co pozwoli nam uniknąć nadmiernie nerwowego ogoniastego ogona, dopóki nie przyzwyczai się do domu i jego mieszkańców. Wskazane jest, aby wybrać małą tacę dla dziecka, aby nie było mu trudno się w nią wspinać. (Kiedy dorośnie, będziesz musiał kupić inny, bardziej odpowiedni rozmiar). Najpierw możesz zostawić ruszt na tacy. Jeśli zwierzakowi się to nie podoba, nie jest trudno go usunąć.

Jeśli chodzi o wypełniacz, pożądane jest wybranie gruboziarnistego materiału frakcji, na przykład wypełniacza do drewna lub sztucznego kamienia. Zaletą drewna jest to, że doskonale zatrzymuje zapach, chociaż zamienia się w trociny, które przylegają do sierści kota. W przypadku kamienia tak się nie dzieje.

To, jak kot je, zależy od jego wyglądu i zdrowia. Możesz używać zarówno gotowych kanałów sklepowych, jak i naturalnych. Łatwiej jest korzystać ze sklepowych, ponieważ zawierają one już wszystkie substancje niezbędne dla ciała kota. Himalaje otrzymują zarówno suchą karmę, jak i mokrą puszkę. Ważne jest, aby wybrać odpowiednią linię produktów. Informacje na temat tego, czy dany produkt jest odpowiedni dla zwierzęcia, można znaleźć na opakowaniu. Wskazuje skład, zasady przechowywania, okres przechowywania i tak dalej.

Jeśli stosowane są zwykłe produkty, właściciel kota będzie musiał samodzielnie obliczyć zawartość kalorii i ocenić obecność niezbędnych substancji. Nie możesz cały czas karmić zwierząt tą samą karmą - bardzo trudno jest zawrzeć wszystkie niezbędne mikro- i minerały, witaminy w jednym naczyniu. Co więcej, jeśli kot ma dość jedzenia, zatrzyma się i zaczeka na coś nowego. Koty himalajskie są karmione pokarmami takimi jak:

• mięso drobiowe i wołowina;
• płatki zbożowe (ryż, gryka, płatki owsiane i tak dalej);
• warzywa i owoce;
• ryby (usuń kości);
• jajka
• produkty mleczne.

Lepiej jest gotować mięso przed karmieniem, a jeśli jest podawane w postaci surowej, produkt jest najpierw zamrażany, a następnie przeprowadzany jest proces odwrotny. Zapobiega to zarażeniu kota pasożytami i szkodliwymi drobnoustrojami. Nie podawaj mięsa na duże kawałki. Jeśli nie posiekasz go drobno, zwierzę może się zadławić. Owoce i warzywa podawane są na surowo lub gotowane. Ryby i produkty mleczne powinny pojawiać się rzadko w diecie, aby nie było nadmiaru wapnia i fosforu w organizmie.

Dorosły kot powinien spożywać dwa posiłki dziennie w wyznaczonym czasie. Jeśli karmisz ją napadami i zaczyna, dając jedzenie ze stołu, nauczy się żebrać. Aby zwierzak nie czuł się obrażony, zaleca się podawanie mu jedzenia podczas własnego śniadania lub kolacji. Nieprzyjemny dla owłosionego przyjaciela jest obserwowanie jedzenia właściciela, gdy jego miska jest pusta.Należy pamiętać, że w przypadku materiałów informacyjnych ze stołu, które stają się dodatkiem do głównego posiłku, kot może przybrać na wadze. Chodzi o otyłość. Dlatego takie rozpieszczanie nie powinno być dozwolone.

Biorąc pod uwagę, że kot ma długie włosy, a zamiast zwykłego podkładu puszysta podstawa, taki futro wymaga stałej uwagi. Jeśli nie poradzisz sobie z tym, będzie „rosnąć” plątaniną, ponieważ włosy na nim szybko zaplątują się, pokryte tłuszczem uwalnianym ze skóry. Jest to brzydkie i niewygodne dla samego zwierzaka. Jeśli nie przeczesujesz płaszcza co najmniej 3 razy w tygodniu, zamiast puszystych w domu pojawią się towarzyskie buty do chodzenia.

Do czesania przydaje się poręczny slicker. Można go kupić w sklepie zoologicznym. Alternatywą jest grzebień z częstymi zębami. Niektórzy właściciele nabywają cały zestaw narzędzi do porządkowania wełny, w tym następujące narzędzia:

• slicker;
• grzebień z częstymi zębami;
• grzebień z rzadkimi zębami.

Aby futro kota zawsze wyglądało pięknie, od czasu do czasu należy go kąpać. Woda usuwa wydzielanie gruczołów łojowych ze skóry, zapobiegając szybkiemu powstawaniu kamienia nazębnego. W Himalajach zabiegi wodne są przeprowadzane raz w miesiącu, chociaż jeśli zwierzę ma czas, aby szybciej zabrudzić „ubrania”, można to zrobić częściej. W przypadku tej rasy kotów nie ma problemu z kontaktem z wodą. Himalaje spokojnie dostrzegają zanurzenie w cieczy.

Do mycia musisz używać specjalnych szamponów, a nie tych, które ludzie zatrzymują dla siebie. Po zabiegach wodnych zwierzę jest owinięte ręcznikiem, aby wilgoć została wchłonięta przez materiał. Nie pocieraj wełny do wyschnięcia. Wystarczy, aby płyn przedostał się do ręcznika. Następnie możesz owinąć kota innym - suchym ręcznikiem. A kiedy na wełnie pozostanie odrobina wilgoci, możesz ją wysuszyć suszarką do włosów.

Uwaga wymaga nie tylko wełny, ale także narządów wzroku kota himalajskiego. Ma duże oczy i długie włosy. W takim przypadku z powodu spłaszczenia pyska kanał łzowy jest zerwany. W kontakcie z powierzchnią oczu włosy powodują łzawienie, zanieczyszczenia powstają w kącikach „kocich oczu”. Muszą być czyszczone raz dziennie mokrym bawełnianym wacikiem. Pozwoli to uniknąć stanu zapalnego. Jeśli chodzi o uszy, są one czyszczone raz na 7 dni za pomocą wazeliny lub specjalnego oleju.

Zawartość kotów himalajskich wiąże się z pewnymi problemami. Oprócz łzawych oczu może chrapać. Ale takich osobliwości nie można w pełni przypisać chorobom. To, co wydaje się być problemem dla człowieka w oddychaniu, jest normalne dla takiego kota, ponieważ chrapanie jest związane ze specyfiką „struktury” układu oddechowego. (Chociaż nie neguje to faktu, że spłaszczony nos stale przyciąga choroby układu oddechowego).

W odniesieniu do zdrowia kotów himalajskich objawy takie jak:

• utrata masy ciała;
• zaburzony apetyt;
• kot oddycha z trudem;
• letarg;
• agresja;
• problemy skórne, takie jak łuszczenie się lub obrzęk;
• silne wydzielanie z oczu, nosa;
• bolesne zmiany oczu, takie jak rozszerzenie źrenic lub obrzęk;
• oddawanie moczu z bólem u zwierzęcia;
• biegunka i wymioty.

Każdy z podejrzanych objawów jest okazją do pilnego skontaktowania się ze specjalistą. Trzeba także wziąć pod uwagę, że „dziedziczna perska” przejawia się w predyspozycjach do chorób nerek, w szczególności do policystycznych.

Stosunek do rasy kotów himalajskich wśród ich właścicieli jest często odwrotny.Niektóre są całkowicie zachwycone swoimi zwierzętami, nie cieszą się z ich wysokiej inteligencji i urody, podczas gdy inni znajdują w nich stałe źródło problemów związanych z cechami ich fizjologii i charakteru. W szczególności wielu jest niezadowolonych z szybkiego przyrostu masy ciała i faktu, że koty śpią zbyt długo. Inni są zmuszeni do radzenia sobie z mokrymi oczami i nosami.

Według obserwacji właścicieli cipek są bardzo inteligentni. Niektóre uczą się chodzić do toalety, dobrze dogadywać się z innymi zwierzętami w domu, bardzo mobilne.

O cechach rasy kotów himalajskich, patrz poniżej.