Podstawowe zasady postępowania moralnego

Moralność jest nabytą cechą osoby, opartą na pewnych zasadach, z którymi podejmowana jest decyzja w sprawie określonego działania w stosunku do innych. Prawie zawsze opiera się na moralności religijnej, lokalnych zwyczajach, poglądach filozoficznych lub tradycjach rodzinnych. Dla wielu wydaje się to równoznaczne z moralnością lub etyką. Więc co będzie moralne dla niektórych, dla innych może być uznane za niedopuszczalne. Struktura moralności zależy od przewodnika społecznego.

Moralne zachowanie oznacza, że ​​dana osoba może mieć pewne cechy. Rozważmy je bardziej szczegółowo.

Jest to gotowość zepchnięcia osobistych potrzeb i potrzeb na dalszy plan. W skrajnej formie poświęcenie to gotowość poświęcenia życia dla zbawienia innej osoby. Ale to jest skrajny przypadek. Wyróżniają się dwie główne formy poświęcenia:

• Stymulowane czynnikami zewnętrznymi, takimi jak moralizacja moralna, opowieści o poświęceniu obcych, heroizm i inne metody edukacyjne. Ta forma charakteryzuje się rozsądnym poczuciem obowiązku, a także poczuciem winy, jeśli nie zostanie spełnione.
• Naturalna forma poświęcenia lub poświęcenia jest charakterystyczna dla ściśle powiązanych relacji, w których ustępstwa ze względu na członka rodziny są zapisywane na poziomie podświadomości. Stąd pochodzi naturalny altruizm. Częstym przejawem jest pomoc i ustępstwa starszych członków rodziny w stosunku do ich własnych dzieci, wnuków. Tak więc, w warunkach ograniczonego zaopatrzenia, to przede wszystkim dzieci otrzymują jedzenie.Mechanizm ten jest szczególnie silny między matką a dzieckiem, gdzie dominacja interesów i potrzeb drugiego jest na poziomie instynktu.

Jest to zgodność wszelkich działań z normami zbioru zasad, które dana osoba wybiera dla siebie, jako coś wyższego niż własne pragnienia. Wyraża się to zarówno w osobistym planie, jak i w stosunku do działań innych ludzi. Z emocjonalnego punktu widzenia samo naruszenie sprawiedliwości powoduje poczucie winy i chęć zaradzenia jej.

Jeśli ktoś narusza sprawiedliwość, emocje wahają się od oburzenia do gniewu (w zależności od powagi czynu i reakcji „intruza” na cenzurę). Przyczyną potknięcia jest często inna koncepcja tego, co jest dobre, a co złe, ponieważ ludzie różnych kultur mieszkają w jednym kraju.

Ludzie żyjący w zgodzie z dowolnym kodeksem zasad (niezależnie od charakteru ich pochodzenia), przed podjęciem decyzji, weryfikują swój zamiar za pomocą podobnej normy prawnej, którą uważają za właściwą. Ktoś robi to bezpośrednio podczas wydarzeń, a ktoś przedstawia różne sytuacje, które mogą mieć miejsce. Każde działanie jest zawsze sprawdzane pod kątem zgodności z normą. W przypadku nieprzestrzegania normy, prawo przeważa wśród ludzi moralnych.

Stawiając się w miejscu innej osoby, łatwiej jest zrozumieć nie tylko jej motywy, ale także to, jak wygląda twoje zachowanie wobec niego, a także to, co czuje w tym momencie. W ten sposób przyglądamy się sytuacji z dwóch stron jednocześnie. Pozwala to na pełniejszą ocenę twojego aktu. Empatia jest jedną z wartości cenionych w różnych czasach w wielu kulturach, religiach i szkołach filozoficznych. Jest to jeden z niezbędnych warunków zdrowego społeczeństwa.

Jest to narzędzie współczucia, poprzez które człowiek, zagłębiając się w problemy innego (i mając okazję mu pomóc), próbuje naprawić sytuację. Radząc sobie z problemami innych, jednostka moralna manifestuje swoje „ja” w jednej z najwyższych form.

To uczucie przerośniętego szacunku, podziwu i wdzięczności w stosunku do tradycji, wielkich czynów, a także ich autorów z poprzednich pokoleń. Dzięki niej człowiek rozpuszcza się w kulturze społeczeństwa i angażuje się w swoje poglądy na świat. Awe służy celowi utrzymania i podniesienia poprzeczki moralności w społeczeństwie, pouczając ludzi, aby czynił godne czyny. Budzi strach przed niskimi czynami, grożąc, że stanie się niegodnym przedstawicielem swojej kultury.

Aby zachowanie było moralne, ogólny zestaw reguł można wyrazić w następujący sposób:

• Przed popełnieniem czynu zastanów się, jakie będą konsekwencje, jak wpłynie to na innych ludzi, czy to im zaszkodzi. Pomyśl o swoich działaniach z góry.
• Współdziałając z inną osobą, pomyśl nie tylko o swoich zainteresowaniach, ale także o zainteresowaniach partnera, kolegi, towarzysza podróży. Ktoś zawsze robi pierwszy krok i ustępuje pierwszemu. Dobry przykład często rezonuje, a pod jego nieobecność staje się jasne, z kim ma się do czynienia.

• Zwracaj uwagę na problemy innych, sympatyzuj z nimi w trudnych czasach, szczególnie dla osób samotnych i tych, którzy nie mają od kogo oczekiwać pomocy.
• Zapewnij wszelką możliwą pomoc tym, którzy jej potrzebują. Nawet niewielki udział innych osób może wzmocnić kogoś, kto znajduje się w trudnej sytuacji.
• Staraj się kierować świadomymi decyzjami, które nie są uzasadnione niczyimi interesami. Spójrz na rzeczy abstrakcyjne (od strony neutralnej), a także obserwuj, jak zachowują się inni ludzie.Aby zło zatriumfowało, wystarczy brak działania dobrych ludzi.
• Szanujcie tych, którzy przyszli przed wami i ich uczynki, jeśli byli godni. Spróbuj go odziedziczyć. Każdy, kto sięgnie po wysoki pasek, może nie wygrać Igrzysk Olimpijskich, ale nadal będzie jego uczestnikiem.

Kształtowanie poczucia odpowiedzialności powinno nastąpić we wczesnym dzieciństwie. Niemoralne zachowanie jest niedopuszczalne dla ludzi. Sumienie jest regulatorem zachowania wielu osób. W ludzkim rozumieniu duchowość i moralność powinny być w każdym człowieku. Podstawa etykiety ma kryteria określające dopuszczalne działania. Główne standardy i przykłady zachowań moralnych powinny być w każdej osobie.

O tym, co stanowi moralność i jaki jest jej cel, zobacz następne wideo.