Ang kasaysayan ng anumang wika ay kumplikado at kawili-wili, ngunit ang kasaysayan ng wika ng estado ng Montenegro ay maaaring isaalang-alang na isa sa mga hindi pangkaraniwang. Ang Montenegro ay isang maliit na bansa sa baybayin ng Adriatic Sea, na may populasyon na higit sa 600,000 lamang. Ang republikang ito ay naging malaya lamang noong 2006, bagaman nabanggit ito sa mga yugto ng medyebal.
Mula 1946 hanggang 1992, ang bansa ay bahagi ng Yugoslavia, pagkatapos hanggang 2006 - sa State Union of Serbia at Montenegro. Noong 2006, Montenegro ay tumalikod mula sa Unyon at naging isang malayang estado.
Ang populasyon ng Montenegro, sa kabila ng maliit na sukat nito, ay binubuo ng mga kinatawan ng maraming nasyonalidad. Ito ang mga Montenegrins, Serbs, Albanians, Croats, Bosnians, Italians, gypsies. Ang pinakamayaman na kasaysayan at ang paghahalo ng iba't ibang mga tao sa isang medyo compact na teritoryo ay matukoy ang mga tampok ng dialek Montenegrin.
Alin ang wika ay opisyal?
Kinikilala bilang wikang pambansa ng estado sa republika Montenegrin. Sa pangunahing bahagi nito, ito ay isa sa mga dayalekto ng wikang Serbo-Kroasia. Ang dayalek na ito ay tinawag na Iekava-Shtokavsky at, kasama ang Serbian, Croatian, Bosnian, ay kabilang sa South Slavic na wika ng kanlurang subgroup.
Ang debate tungkol sa kung aling wika ang makikilala bilang opisyal na nagsimula sa Montenegro sa huling bahagi ng 90s at tumaas lalo na ng 2007. Bago ito, ang opisyal na wika ay Serbian. Ang tanong ng wika ng estado ay mas pampulitika kaysa sa lingguwistika sa likas na katangian. Ang Montenegrin ay nakatanggap ng opisyal na katayuan lamang noong 2011 at tinawag na Montenegrin sa pamamagitan ng mga pamantayan sa internasyonal. Iyon ang dahilan kung bakit ayon sa senso noong 2011, 37% lamang ng mga mamamayan ang kinikilala ang Montenegrin bilang kanilang sariling wika.
Ang mga ito ay pangunahing residente ng gitnang bahagi ng bansa. Walang paksa na "wikang Montenegrin" sa mga paaralan at institusyon, ngunit ang "Ina na wika" ay pinag-aaralan.
Ang pangunahing pagkakaiba sa pagitan ng wikang Montenegrin at ang wikang Serbian ay ang pagbigkas ng mga patinig at ang kanilang pagbabaybay - sa Serbian ito ay mas mahigpit, at sa Montenegrin - malambot. Ito ay totoo lalo na para sa mga tunog [e] at [je], iyon ay, ang porma [uje] ay mas karaniwan, na katulad ng Old Slavonic "yat". Sa colloquial na bersyon, ito ay higit na likas sa timog na mga rehiyon ng bansa, habang sa mga hilagang rehiyon ang dialect ay nagiging mas mahirap.
Ang bokabularyo ng Montenegrin ay naglalaman ng mga salita mula sa lahat ng malapit na nauugnay na mga dialek sa Slavic. Ang mga orihinal na salita ay natagpuan, ngunit kakaunti sila upang makapag-usap tungkol sa ilang mga pagkakaiba sa kardinal. Dahil sa tulad ng isang halo ng mga dayalekto, isinasaalang-alang ng mga linggwista ang wikang Montenegrin na medyo bago. Ang kawalang-tatag ng mga pamantayan sa lingguwistika ay nagmumungkahi na ang wikang pampanitikan sa Montenegro ay hindi pa nabuo, ang ilang mga pamantayan sa wika ay umiiral lamang para sa mga opisyal na dokumento.
Ang nakasulat na wikang Montenegrin ay may isa pang hindi pangkaraniwang tampok - sa loob nito ang parehong Cyrillic at Latin ay pantay na ginagamitbagaman sa mga nagdaang taon, ang Latin ay lalong ginagamit sa mga opisyal na dokumento, na mas malinaw na nagbibigay ng mga pagkakaiba sa phonetic. Sa akdang pampanitikan, wala pa ring mga paghihigpit.
Ang dalawahang paggamit na ito ay dahil sa ang katunayan na sa iba't ibang oras ang teritoryo ng republika ay naiimpluwensyahan ng alinman sa mga kulturang lingguwistika ng Kanluranin. Ang mga sinasalita na variant ng wikang South Slavic ay hindi naiiba sa bawat isa, samakatuwid, ang mga kinatawan ng iba't ibang nasyonalidad na naninirahan sa republika ay naiintindihan ang bawat isa nang walang anumang kahirapan.
Naiintindihan ba nila ang Ruso?
Ang lahat ng mga wika ng Slavic ay may karaniwang mga ugat, samakatuwid, sa maraming mga paraan na katulad sa bawat isa. Ang wikang Montenegrin ay walang pagbubukod. Ang mga Ruso at Montenegrin ay maraming bagay sa karaniwan. Ang ilang mga salita ay pareho, o magkapareho, o nauunawaan: oo - "oo", hindi - "hindi", magandang hapon - "magandang ibinigay", mabuti - "mabuti", isda ng dagat - "dagat riba", lungsod - "lungsod".
Ang turismo at libangan sa Montenegro ay nagiging popular sa mga Ruso. Ang mga residente ng bansa ay napakainit patungo sa mga turistang nagsasalita ng Ruso, maraming mga Montenegrins ang nakakaalam at nakakaintindi ng Ruso, lalo na sa mga malapit na nauugnay sa negosyo ng turismo sa pamamagitan ng uri ng aktibidad: mga gabay, kawani ng hotel, nagbebenta, naghihintay.
Ang mga palatandaan, palatandaan, mga placard, menu sa mga restawran ay madalas na nadoble sa Ingles at Ruso, kaya madali itong mag-navigate dito. Sa pamamagitan ng isang katanungan sa mga passers-mas mahusay na upang matugunan sa Russian. Hindi lahat ng mga residente ay nakakaalam ng Ingles.
Ang isang mamamayan ng Russia, na minsan sa Montenegro, ay maaaring hindi matakot na hindi nila siya naiintindihan. Ngunit para sa isang mas kumpletong komunikasyon ay nagkakahalaga ng pag-aaral ng ilang mga parirala. Makakatulong ito upang maiwasan ang mga posibleng paghihirap sa pakikipag-ugnay sa katutubong populasyon.
Hirap sa komunikasyon
Pagpunta sa isang paglalakbay sa Montenegro, kahit na walang pagnanais na matuto ng isang wika, kailangan mong malaman ang mga tampok nito. Ang ilang mga salita, sa kabila ng kanilang pagkakahawig sa Ruso, ay may ibang o kahit na kabaligtaran na kahulugan. Halimbawa, ang karaniwang "batas" sa Montenegrin ay nangangahulugang "direkta", ang Russian "maniac" ay nangangahulugang "kakulangan", at "kahihiyan", "kahihiyan" ay nangangahulugang teatro. Nakalulungkot para sa salitang Ruso na "pagtatae" para sa Montenegrins ay "pagmamataas", samakatuwid, nakakasakit sa tsismis ng Russia na "Ako ay nagtatae sa aking sarili" sa Montenegrin ay may ganap na positibong kahulugan - "Ako ay isang mapagmataas na batang babae".
Nakakatawa para sa isang manlalakbay na nagsasalita ng Ruso, tunog ang pamilyar na salitang "sausage". Sa Montenegrin ito ay "crap". Ang pandiwa ng Ruso sa napakahalagang kalagayan na "go" ay hindi nangangahulugang isang paanyaya sa paglalakbay, nangangahulugan ito na "Kumakain ako", at "kumain" ay hindi isang paanyaya sa isang pagkain, ngunit isang alok na "subukan" o "subukan".
Ang ilang higit pang mga hindi pangkaraniwang lexical kahulugan:
- "Ako mismo ay nakakasama" - ako ay mabuti, mabait, marangal;
- "Club" - ang lalim;
- Ang "Lover" ay isang bug;
- Ang "Belly" ay buhay;
- "Hrana" - pagkain;
- Ang "Art" ay karanasan;
- "Mga Cookies" - pritong karne;
- "Kagalingan" - seguridad;
- Ang "Security", "security service" sa mga inskripsyon sa anyo ng mga tauhan ng seguridad ay magmukhang Obezbedenje.
Maaari kang makakuha sa isang mahirap na sitwasyon sa pamamagitan ng paggamit ng pamilyar na mga salitang "tugma" at "manok". Ang mga ito ay kaayon sa Montenegrin na krudo na pagtatalaga ng mga lalaki at babae na genital organ, sa madaling salita, banig ng Russian. Ang ibon mismo ay dapat tawaging "niyog", at karne ng manok - "karne ng pileche" o "pilatina".
Anumang wika ay orihinal at hindi masasalat, kung minsan kahit na mga parirala na tila maliwanag na nagtatago ng isang ganap na magkakaibang kahulugan. Ngunit sa anumang mahirap na sitwasyon, kinakailangan upang mapanatili ang pagiging kabaitan at katahimikan, upang gabayan ang eksklusibo ng karaniwang pang-unawa. Ang isang bukas na ngiti, nagpapahayag ng mga kilos at intonasyon ay makakatulong.
Pagpunta sa ibang bansa, nakikipag-usap sa ibang tao, kahit na ang pagkakaroon ng Slavic Roots, kinakailangang tandaan na ang bawat wika ay may sariling mga kakaibang kakaiba at magiging ganap na mababaw upang malaman ang hindi bababa sa ilang mga karaniwang ginamit na parirala at malaman ang kahulugan ng dalawa o tatlong dosenang mga salita. Gagawin nitong mas simple at mas kasiya-siya ang komunikasyon, at magpapakita din ng paggalang sa kultura ng lokal na wika.
Paano matuto?
Maraming mga pamamaraan para sa pag-aaral ng mga wikang banyaga. Ngunit, naghahanda para sa isang maikling paglalakbay, hindi ko talaga nais na gumastos ng oras at pagsisikap dito, at ito ay ganap na opsyonal. Hindi pa rin internasyonal na Ingles ang Montenegrin. Para sa mga taong tatahan sa Montenegro na permanenteng, ang kaalaman sa wika ay darating nang paunti-unti, ang pagkakamag-anak ng mga Ruso at Montenegrin ay may mahalagang papel dito. Ngunit para sa pare-pareho at panandaliang komunikasyon, ang kaalaman sa mga ginagamit na salita at pagpapahayag ay magiging kapaki-pakinabang.
Ang isang simple ngunit napaka-epektibong pamamaraan, na hindi tumatagal ng maraming oras, ay maaaring makabuluhang makakatulong sa ito. Ito ay angkop para sa pag-aaral ng anumang wika, at lalo na para sa mga nauugnay na Slavic.
Ang pamamaraan ay tinatawag na "wika matrix". Ang kakanyahan nito ay ang mga sumusunod.
- Ang kilusan mula sa simple hanggang sa kumplikado. Una, simple, pinakamalapit sa mga salita ng wika, parirala, pangungusap at maikling teksto ay pinag-aralan, pagkatapos ay ang mga gawain ay kumplikado.
- Susunod, kailangan mong paganahin ang pag-record ng audio at makinig sa materyal ng wika.
- Nang walang pagsunod sa naka-print na teksto, subukang maunawaan sa pamamagitan ng tainga kung ano ang tinalakay, i-highlight ang mga indibidwal na parirala, mga salita. Ang paulit-ulit na pakikinig ay nagkakahalaga hanggang sa tila sa pangkalahatan ay malinaw ang kakanyahan ng teksto.
- Buksan ang naka-print na teksto, basahin nang malakas at makinig sa audio nang sabay, paghahambing ng mga tampok ng pagbigkas at pagbaybay. Ang paglilipat ay hindi dapat matugunan sa yugtong ito.
- Buksan ang pagsasalin at i-verify ang tama ng mga independiyenteng hula.
- Makinig at magsalita nang malakas nang maraming beses, naalala ang tamang pagsasalin.
Ang pamamaraang ito ay nagbibigay-daan sa iyo upang dumaan sa lahat ng mga yugto ng pagsasanay sa anumang libreng oras: sa kalsada, kapag gumagawa ng mga gawaing bahay, sa paglalakad. Ang paulit-ulit na pag-uulit at isang malay-tao na diskarte ay magbibigay-daan sa iyo upang matandaan ang materyal na linggwistiko nang matatag at sa mahabang panahon. Ang isang maliit na Phraebook na kasama ang pinakakaraniwang mga salita at parirala ay makakatulong sa komunikasyon.
Ang bawat wika ay mayaman, orihinal at kawili-wili. Hindi maihiwalay mula sa kasaysayan at kultura ng mga tao. Ang wika ng Montenegro ay walang pagbubukod. Ang pag-aaral sa Montenegrin ay maaaring maging isang kamangha-manghang libangan at magbigay ng kontribusyon sa kawili-wiling komunikasyon, pati na rin ang pagtatatag ng matibay na pakikipag-ugnay sa pakikipag-ugnayan sa internasyonal.
Tungkol sa kung ano ang sinasabi nila sa Montenegro, tingnan sa ibaba.
