Gia Carangi

Gia Carangi była pod wieloma względami pierwsza: przed nią modelki nie odniosły tak oszałamiającego sukcesu, takiej powszechnej sławy; przed nią, przede wszystkim osoby publiczne, kobiety nie umarły z powodu „zarazy XX wieku”. Biografia i kariera Gii są tak bogate, zmienne, skandaliczne, jak jasne, niedostępne i wyjątkowe. Czy Gia była fenomenem? Oczywiście Ale jak udało jej się zdobyć cały świat i tak szybko go zgubić?

Bez względu na to, jak żółta prasa żuje wzloty i upadki Gii, fakt pozostaje: stała się prekursorką serii supermodelek, nieodpartych i uwielbianych idoli z lat 90.: Cindy, Christy, Naomi, Claudia, El, Tatyana, Linda i wielu, wielu innych sławniejszych piękności, które były później. Dla wszystkich przedstawicieli tego kontrowersyjnego i złożonego zawodu - modelu - Gia była w pewnym stopniu wzorem do naśladowania. Jak ta trudna drobna rzecz wyrosła i została wychowana?

Gia Marie Carangi urodziła się 29 stycznia 1960 r. W Filadelfii. Chociaż dziewczyna była wesołym wiernym, od najmłodszych lat dorastała w nieszczęśliwej rodzinie. Kiedy Gia miała 11 lat, jej rodzice rozwiedli się i dziewczynka musiała przedzierać się między dwoma domami. Ponadto dziecko zostało pozbawione uwagi rodziców i wszelkiej opieki ze strony obu przodków.

Kathleen Carangi sama opuściła rodzinę i wróciła wiele lat później: ona i Joe, ojciec rodziny, połączyli się ponownie. Ale to było później. A kiedy ich dziecko ich potrzebowało, ich rodzice byli zajęci tylko sobą. Gia nie była jedynym dzieckiem w rodzinie, miała rodzeństwo. A od dzieciństwa dziewczynka czuła się zbyteczna w rodzinie, ponieważ nie czuła takiego samego stosunku do siebie, jaki chłopcy otrzymali od ojca.

Joe Carangi miał własny biznes - zarządzał siecią restauracji. To właśnie przy kasie jego ojca rozpoczęły się pierwsze eksperymenty Gii w zakresie zarabiania „chleba”. Od 17 roku życia Gia zaczęła stale pracować w bistro swojego taty, ale jej matka miała inne zdanie na temat tego, co powinna zrobić jej córka.

Od młodości Gia była w świetnej formie, chociaż nie zrobiła nic specjalnego. Dziewczyna z natury miała uroczą twarz i seksowne ciało. Kathleen Carangi była przekonana, że ​​przyszłość jej pięknej córki leży w branży modelek. Matka Gii zaczęła więc dokładać wszelkich starań, aby dziewczyna zmieniła sprzedawanie omletów w jadłodajni ojca na sprzedawanie własnej urody.

Nie wiedząc od czego zacząć, Gia dostała pracę jako tancerka w jednym z nocnych klubów swojej rodzinnej Filadelfii. Zdając sobie sprawę, że nie ma nic specjalnego do złapania, dziewczyna przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie czekała na oszałamiający sukces.

W 1978 roku, w wieku 18 lat, Gia znalazła się w Big Apple. Tam od razu miała szczęście spotkać Wilhelminę Cooper - dawną top modelkę w przeszłości, a w tym czasie - właścicielkę własnej agencji.

Gia podpisała swój pierwszy kontrakt i przez pierwsze kilka miesięcy założyła dla siebie nowy biznes.

Wkrótce miało miejsce kolejne bardzo ważne spotkanie: Gia poznała fotografa amerykańskiego Vogue, Arthura Elgorta. Spotkanie zaowocowało poznaniem innych fotografów Vogue i Cosmo - Francesco Scavullo, Marco Glaviano, Richard Avedon.

Wilhelmina Cooper stała się dla Gii prawie wróżką-matką chrzestną, ponieważ to dzięki jej pomocy młoda modelka szybko osiągnęła szczyt swojej sławy, a zdarza się to bardzo rzadko w branży modelek.

Gia utorowała drogę do świata wielkiej mody dla brunetek: do czasu jej wspaniałego wejścia na szczyt tej piramidy tylko blondynki były wysoko cenione.

• Wysokość - 171 cm
• Klatka piersiowa - 86,5 cm
• Talia - 61 cm
• Biodra - 89 cm
• Kolor włosów - brązowy
• Oczy - Hazel

Kluczem do sukcesu był wyjątkowy wygląd Carangi. A także jej naturalny kunszt, który zawsze zawierała przed obiektywem aparatu.

Gia naprawdę mogła żyć długim i pięknym życiem pełnym prestiżowych kontraktów i pokazów mody. Ale jej zaangażowanie w modę, a mianowicie trendy jej czasów, które były powszechne wśród celebrytów późnych lat siedemdziesiątych - wczesnych lat osiemdziesiątych, odegrały okrutną żart z dziewczyną.

Gia po raz pierwszy pojawiła się na okładce magazynu Vogue w 1978 roku. Już w następnym, dosłownie przez pięć miesięcy, Gia biegnie od jednego wydania do drugiego: Wielka Brytania, Francja, Ameryka, podziwia nową gwiazdę na stronach Vogue. W tym samym czasie pojawia się na okładce American Cosmopolitan. Podczas jednego z występów w Cosmo supermodelka pozowała w żółtym kostiumie kąpielowym. Według wyników całej kariery Karandzhi ta okładka została uznana za najlepszą.

W latach 1980–1983 Gia pojawi się kilka razy na okładkach tych renomowanych publikacji o modzie. Ale od czasu odejścia modelu z agencji Wilhelmina Models, datowanej wiosną 1980 roku, cała jej kariera poszła w dół.

Gia miała wyjątkową postać, uwielbiali ją fotografowie - uważali ją za bardzo zmysłową w przeciwieństwie do skromnych modeli z tamtych czasów. Nie poszła na górę, po prostu odniosła zawrotny sukces z dnia na dzień. I tak Gia zepsuła się bardzo szybko.

Zgodziła się tylko na oferty, które jej się podobały. Lub anulowałem te, na które już się zgodziłem w ostatniej chwili. I mogła zachowywać się w sposób absolutnie niedopuszczalny na samym planie: raz wściekła podczas sesji zdjęciowej, raz i całkowicie zasnęła. Fotografowie i menedżerowie zaczęli podejrzewać, że coś jest nie tak.

Ludzie przez długi czas zakładali, że Gia była uzależniona od używania środków odurzających, ale nie od razu zajęła się tym biznesem. W 1981 roku Gia przyznała się do nałogu, ponieważ nie mogła już tego ukryć: jej zachowanie, wygląd, ślady zastrzyków na dłoniach - wszystko mówiło za siebie. W tym roku Gia zwróciła się o pomoc do specjalistycznej kliniki; w tym czasie Gia używała zabronionych substancji przez około dwa lata.

Po leczeniu Gia próbowała wrócić do pracy. Ale było prawie niemożliwe. W klinice model nie mógł pozbyć się swojej zależności. Pierwsze poważne zakłócenie spowodowała utrata ukochanej osoby: w 1980 r., Po nieudanej walce z rakiem płuc, zmarła Wilhelmina Cooper. Potem Gia po raz pierwszy w końcu „odleciała z cewek”, po czym musiała przyznać się do swojej słabości.

A teraz, krótko po zwolnieniu Gii z rehabilitacji, dowiaduje się o kolejnej stracie dla supermodelki - jej bliski przyjaciel, fotograf Chris von Wangheim, ginie w wypadku samochodowym. 1982 był ostatnim rokiem dla Gii w branży modelek.

Zawrotna sława i wspaniałe opłaty nie mogły uratować Jia przed nieszczęściami, które miała przeżyć. Oprócz silnego uzależnienia od narkotyków model musiał przetrwać bolesny upadek ze szczytu cokołu mody, samotność i pustkę - wokół i wewnątrz.

Od dzieciństwa Gia otwarcie deklarowała swój homoseksualizm. Przez całe życie nie mogła zbudować poważnego związku. Już na skraju otchłani i pod koniec kariery modelka zaczęła spotykać się z dziewczyną o imieniu Rochelle. Który był kilka lat młodszy, a także „usiadł” na narkotykach.

Przez cały czas udanej pracy w Nowym Jorku Gia nie mogła nawiązać bliskich przyjaciół - tylko nieznaczących przyjaciół i znajomych. Dokładniej mówiąc, sama Gia była bardzo przywiązana do ludzi, ale nie odwzajemnili się. Wśród przyjaciół modelki była jej wizażystka Cindy Linter, koledzy z warsztatu - Janice Dickinson i Julia Foster.

Gia cały czas prowadziła pamiętniki, z których można zrozumieć, jak samotna była przez całe życie. Model Julie Foster po śmierci Gii wydał autobiograficzną książkę „True Hollywood Stories”. Mówiła w niej o swojej przyjaciółce.

Kiedy Gia po raz drugi poszła na rehabilitację, krewni i bliscy modelki mieli nadzieję, że nie wszystko stracone. Od 1983 r. Karandzhi porzuciła biznes modelki, wróciła do rodzinnej Filadelfii i została poddana leczeniu uzależnień. Ale jakiś czas po rozpoczęciu kursu zachorowała, początkowo wszyscy myśleli, że Gia ma zapalenie płuc. Została hospitalizowana z taką właśnie diagnozą, a po dodatkowym badaniu została zmieniona na „AIDS”. To było w 1986 roku. Gia była już bardzo dotknięta tą dolegliwością.

W ostatnich miesiącach spędzonych przez Karandzhi w szpitalu myślała o wierze i młodszym pokoleniu. Modelka chciała nawet nakręcić film dokumentalny dla nastolatków, w którym na swoim przykładzie pokazywałaby całą szkodę zakazanych substancji. Ale nie miała czasu. Gia zmarła 18 listopada 1986 r.

Bardzo kolorowy, choć nie we wszystkich historycznych szczegółach, opowiada o życiu i losach supermodelki z filmu „Gia”, wydanego w 1998 roku. Rolę głównej bohaterki znakomicie zagrała Angelina Jolie, a odcinki z dzieciństwa Gii zostały sfilmowane z udziałem Mili Kunis w roli młodej Karanji.

Gia stała się swoistą muzą dla Chrisa Wona Wangenheima. Fotograf słynął z niesamowitych czarno-białych ujęć. Słynna sesja zdjęciowa Gii przy płocie - jego praca. Ramy, w których modelka jest zupełnie naga, stały się sławne. Ale poprzedziły je podwójne ubrania.Jednym z tych zdjęć jest piękny łuk, w którym nawet dziś możesz wyjść i być trendy.

Fotografowie uwielbiali uwieczniać niezwykły, nietypowy, chłopięcy styl, który Gia zademonstrowała na początku swojej kariery. Dżinsy i skóra to trendy uliczne od zawsze. Jeden fotograf porównał nawet model z Jamesem Deanem. Nawiasem mówiąc, od dzieciństwa Gia wydawała się, że ojciec, który zwrócił większą uwagę na swoich synów, pokochałby ją bardziej, gdyby urodziła się jako chłopiec. W młodym wieku Gia uwielbiała ubierać się w stroje swoich braci. Prawdopodobnie tak narodziła się jej miłość do ubrania „z ramienia mężczyzny”.

W adaptacji filmowej biografii Carangi Angelina pokazuje nie mniej niesamowite stroje niż sama Gia podczas sesji zdjęciowych.

W filmie nie ma prawie żadnych kostiumów.

Należy jednak zauważyć, że na każdym zdjęciu Jolie można poczuć atmosferę i styl tamtych czasów.

Niestety Gia żyła w czasach, gdy zdjęcia z życia osobistego celebrytów nie były rozpowszechnione. Nie mamy możliwości prześledzenia stylu odzieży, który Gia wybrała do codziennego życia. Możemy jednak podziwiać zachwycające zdjęcia stworzone z myślą o licznych sesjach zdjęciowych i kampaniach reklamowych, w których Gii udało się wziąć udział w dwóch krótkich latach jej błyskotliwej kariery.

Gia Karandzhi wyglądała równie organicznie w kobiecych sukienkach, jak iw sukienkach a la dandy. Wiele ówczesnych trendów właśnie powróciło do mody: swetry w romby, wełniane swetry rozpinane, długie plisowane spódnice, czarne koronki, kurtki bomber, kostiumy w stylu Chanel i wiele, wiele innych.

Nawiasem mówiąc, monofoniczne zamknięte stroje kąpielowe, które Gia często demonstrowała podczas sesji zdjęciowych, to kolejny trend, który powrócił do mody od tego czasu.

Chociaż Gia zniknęła z okładek czasopism tak szybko, jak się w nie wpakowała, na zawsze pozostanie w naszej pamięci jako ikona stylu i bohaterka swoich czasów.