Wszystko o bryłkach złota

Natura przygotowała dla człowieka ogromną liczbę niespodzianek, a nawet tajemnic. Tak, nie ma w nich nic mistycznego ani tajemniczego, ale atrakcyjność naturalnej różnorodności nie osłabia tego. Świat minerałów również kryje wiele tajemnic. Na przykład przydatne i pouczające jest nauczenie się wszystkiego o bryłkach złota.

Bezstronne statystyki wskazują, że co najmniej 97% całego złota zebranego na Ziemi pochodzi z pierwotnych złóż. Jest to stabilne i niezawodne źródło „nikczemnego”, a jednocześnie fantastycznie atrakcyjnego metalu. Przeważa tam minerał zmieszany z innymi rudami i odpadowymi skałami. Aby zdobyć to samo złoto, musisz wykonać wiele dodatkowych manipulacji.

Ale bryłkę złota należy uznać za prawdziwe arcydzieło geologicznego świata. Rodzime złoto jest dość rzadkie. I dlatego cenią go górnicy amatorzy. W takich znaleziskach jest stosunkowo mało zanieczyszczeń.

Trudno powiedzieć dokładnie, jak wygląda bryłka złota w naturze. Geometria, wymiary i masa mogą się znacznie różnić. Najcenniejsze są okazy o masie od 1 do 100 kg. Czasami można znaleźć nawet większe samorodki. Ale są to już naprawdę unikalne znaleziska, a każde z nich ma swoją nazwę.

Pojawienie się rodzimego złota występuje głęboko w trzewiach ziemi. To zajmuje bardzo dużo czasu. Nawet specjaliści nie potrafią dokładnie odpowiedzieć, jak wyglądają takie formacje mineralne. W przeszłości górnicy złota (zarówno pracujący w kopalniach, jak i poszukiwacze) wierzyli, że bryłki „rosną” w ziemi.Istotą tego założenia jest to, że małe fragmenty złota, oddzielone od żyły rudy, „przyciągają” małe cząsteczki bezpośrednio z ziemi i wód gruntowych nasyconych minerałami.

W następnym etapie takie cząsteczki rosną razem. W rezultacie pojawiają się bardzo duże samorodki, które są tak cenione. Ale ta niewątpliwie piękna wersja „nie walczy” z obiektywnymi faktami. I te potwierdzenia, które górnicy złota oferowali w przeszłości, są dziś obalone przez ekspertów. Zatem faktu, że w żyłach nie znaleziono dużego rodzimego złota, nie można uznać za dowód braku związku między tymi zjawiskami.

Odkryły to badania mineralogiczne złoto w naturze powstaje początkowo w formacjach w kształcie litery V. Dlatego podczas początkowego formowania i układania metalu najbogatsze struktury żył pojawiały się w pobliżu powierzchni lub bardzo płytko. Stopniowo znaczna część początkowych depozytów ulega całkowitej erozji. Eksperci uważają, że około 2/3 górnej części dowolnej formacji niosącej złoto zostało dawno zniszczone, a teraz znaleziono tylko pojedyncze szczątki.

Ustalono również inną ważną okoliczność - duże bryłki powstają nie tylko w żyłach rudy, ale także w małych żyłach bocznych, oddalonych w różnych odległościach od głównego korpusu rudy.Takie smugi okazują się być naturalnymi filtrami zdolnymi do wychwytywania roztworów mineralnych nasyconych złotem. Kiedy rozwiązania przepływają przez skrzydła, po prostu odkładają metal, który po pewnym czasie tworzy rodzime struktury.

Teoria V ma wiele praktycznych potwierdzeń, aw XXI wieku żaden geolog nawet poważnie nie rozważy „teorii wzrostu”.

Poszukiwacze z doświadczeniem wolą szukać rodzimego złota u starych ludzi i w dawnych kanałach rzecznych, które wysychały z czasem. Ale taki punkt orientacyjny nie wystarczy. Najbardziej prawdopodobne lokalizacje wlewków odpowiadają następującym kryteriom:

• w pobliżu stawów struktur tektonicznych;
• w pewnym obszarze były wulkany;
• złote placery lub złotonośne rudy pierwotne zostały odkryte wcześniej;
• w promieniu 50-80 km nie ma złóż srebra.

Niestety, w europejskiej części Rosji nie ma miejsc odpowiednich do poszukiwania złota. Ale na Syberii (głównie w strefie leśnej) szanse na sukces są wielokrotnie większe. Warto również odwiedzić w poszukiwaniu bryłek:

• Jakucja
• Dorzecze Kołymy;
• Region Amur;
• Terytorium Krasnojarskie;
• Australia
• Ghana
• Indonezja
• Norwegia
• Kanada (w przeszłości znaleziono tam bardzo duże wlewki).

Często można usłyszeć, że jest to największa z oficjalnie znalezionych bryłek Płyta Holterman. Znaleziono go prawie 150 lat temu w kopalni kwarcu w Australii. Całkowita masa kamienia wynosiła 250 kg, a 93 kg stanowiło czysty metal szlachetny, długość 1,4 m. Dawno nie można było zobaczyć płyty Holterman. Został przetopiony i poddany recyklingowi.

Klasyfikacja mineralogiczna dotyczy tylko czystego metalu. Znalezisko z 1872 r. To fragment żyły, której złote części połączone są kwarcowym masywem. Sława instancji wynika z faktu, że fotograf, który ją znalazł, natychmiast zrobił wiele zdjęć rozrzuconych po całym świecie.

Nieco wcześniej, w 1869 roku, znaleźli samorodek „Desired Stranger” o wadze 71 kg.

„Nieznajomy mile widziany” dosłownie „leżał na drodze”. Poszukiwacze natknęli się na bryłę, gdy próbowali wyciągnąć wózek utknięty w błocie. Ponieważ w kopalni nie znaleziono odpowiedniej mocy, kamień musiał zostać podzielony na części i zważony po kolei.

Największy samorodek w Kalifornii został odkryty przez wykopanie grobu. Znalezisko zostało nazwane na cześć pochowanego - Oliver Martin blok o wadze 36 kg został sprzedany za 22 700 dolarów.

Jeśli skupimy się na niezawodnie zachowanych okazach, najtrudniejsze Pepita Canaa. Ten złoty bruk został znaleziony w 1983 r. W pobliżu brazylijskiej wioski Serra Pelada w stanie Para. Znalezisko jest przechowywane przez muzeum narodowego banku centralnego. Całkowita masa wynosi 60,82 kg, a wtrącenia złota ważą ponad 52 kg.

Pomimo wyczerpania gorączki złota, okresowo znajduj kolejne nowe wlewki. We wrześniu 2018 roku Henry Dol odkrył kolejny wlewek na złożu niklu Polowanie na beta w Australii Zachodniej. Znaleziska dokonano w trakcie banalnego wybuchu. Największy z pozostałych elementów po wybuchu „pociągnął” około 90 kilogramów, z czego włączenie złota wyniosło 65,2 kg. Znalazłem także fragment ważący 60 kg (w środku było 45,3 kg złota). Co stało się potem z samorodkami, nie jest dokładnie znane.

Kiedyś w 1980 roku znaleziono wlewek o wadze 27,66 kg w pobliżu australijskiego miasta Kingauer. Kevin Hillier natknął się na niego. Kamień ma imię „Ręka wiary” ponieważ wygląda jak dłoń. Ciekawe, że jest to największy przypadek rodzimego złota znalezionego za pomocą wykrywacza metalu. Jego wymiary to 0,09 x 0,47 x 0,2 m. „Rękę wiary” można zobaczyć przy wejściu do jednego z kasyn w Las Vegas.

Kolejne znalezisko zostało znalezione w 1992 roku w Kalifornii. Msza św „Klejnoty koronne” wynosi 16,4 kg. Jest to próbka krystalicznego złota wewnątrz masy kwarcowej. Kwas solny zastosowano do usunięcia kwarcu. „Klejnot koronny”

Nasz kraj jest bardzo bogaty w złoża złota. Uważa się jednocześnie, że średnie i małe placery są bardziej powszechne. Największym przykładem pochodzenia krajowego był cenny rosyjski trójkąt. Samorodek znaleziono na Uralu (a raczej w jego południowej części) już w 1842 roku.

W 1895 dokonano kolejnego znaleziska - jego masa osiągnęła 31 kg. Do tej pory przez cały czas nie można było znaleźć bryłek złota o wadze 20 kg lub więcej, ale znane są dziesiątki próbek o wadze 5-19,9 kg. A w 1881 r. w dorzeczu rzeki Bodaibo znaleziono kamień niosący złoto o łącznej masie 25,9 kg. Bez kwarcu masa próbki wynosi 16,3 kg. Wyszukiwanie największego wlewka Jakuta (9,6 kg, 0,192 x 0,153 x 0,09 m) pochodzi z 1945 rok.

Ale nie zawsze chwała samorodka jest związana z jego rekordową wielkością. Tak więc w wystawionym funduszu diamentowym Mefistofeles o wadze tylko około 0,02 kg. Jednak przez cały czas przybywają do niego nowi goście. Kamień przypomina sam obraz Mefistofelesa, ponieważ ludzie są przyzwyczajeni do jego postrzegania. Szereg badań eksperckich bezsprzecznie udowodniło, że jest to niezaprzeczalnie naturalny produkt, bez udziału człowieka.

Niezwykły i forma „Zające uszy” znalezione na Uralu. Wlewek został udokumentowany na początku 1935 r .; wykopano go w dużej kopalni, która działała przez co najmniej 110 lat. Poszukiwacz natknął się na „uszy zająca” w trakcie przygotowywania kopalni do konserwacji. Waga wynosi 3,3 kg i naprawdę przypomina głowę gryzonia z rozpostartymi uszami. Autor odkrycia należy do Piotra Simonowa.

Oto kilka innych znalezisk:

• „Wielbłąd” (kopalnia Kołyma, 1947, 9,3 kg);
• „Głowa konia” (Ural, 1936, 13,7 kg);
• „Duża dziura” (3 kg, znaleziona około 300 lat temu - jedna z najwcześniejszych w naszym kraju).

Wszystko jest dość oczywiste. Rodzime złoto nie jest wykorzystywane do celów technicznych i medycznych:

• idzie na biżuterię;
• przetopiony w złote monety;
• wykorzystywane do celów wystawienniczych;
• wykorzystywane do reklamy;
• odkładać w prywatnych kolekcjach.

Więcej ciekawych informacji na temat bryłek złota znajduje się w następnym filmie.