Siodło dla konia: jak wybrać i nosić?

Jazda konna jest znaną aktywnością sportową i rekreacyjną. Jednak nie wszyscy robią to profesjonalnie. Chociaż nawet dobry kochanek wie, jak wybrać odpowiednie siodło i jak odpowiednio dbać o zwierzę. Sam siodło nie jest integralną częścią uprzęży do jazdy na koniu. Ale nadal sprawia, że ​​podróż jest wygodniejsza i bezpieczniejsza.

Ludzkość od dawna ma kontakt z końmi, w tym z wykorzystaniem ich jako pojazdu. Dlatego siodło jest dość starym urządzeniem, które powstało w odległej przeszłości. Pierwsze z nich miały postać peleryny, narzuty lub skórki, które były zapinane liną wokół klatki piersiowej konia. Od tego czasu minęło jednak wystarczająco dużo czasu siodła do jazdy konnej wykonuj wszystko zgodnie z tą samą zasadą, mocując je wokół klatki piersiowej zwierzęcia.

Wyróżnia następujące części:

• łuki (przód i tył);
• samo siedzenie;
• baza (lenchik);
• skrzydła (błotnik);
• strzemiona;
• Schneller
• cinch
• poduszka;
• bluza (waltrap);
• pasy mocujące (putlisch, martingale, strig);
• indeks dolny.

Podstawa (lenochka) jest wykonana z gęstego materiału i jest rodzajem ramy, do której przymocowana jest reszta siodła. Jako surowiec może to być elastyczne tworzywo sztuczne lub trwałe drewno. Łuki nazywają podniesione krawędzie siodła, a raczej ich zgięcia. Skrzydło pełni rolę ochronną, chroniąc nogi rowerzysty przed ocieraniem się o pasy.

Również różne elementy dekoracyjne są często wykonywane w tej części.

Strzemiona to metalowe pętle, które wspierają stopy, a przy ich pomocy jeździec może usiąść w siodle. Paski służą do mocowania siodła lub jego części do ciała zwierzęcia. Niektóre z nich zapobiegają ześlizgiwaniu się uprzęży, podczas gdy inne ograniczają pewne ruchy konia (na przykład podnoszenie głowy). Potnik to specjalna podszewka (tkanina lub ściółka), którą umieszcza się pod siodłem w celu ochrony skóry konia.

Konie są różne, podobnie jak jeźdźcy, więc istnieje wiele opcji uprzęży. Istnieje kilka głównych grup siodeł. Są to produkty wojskowe, wysoce wyspecjalizowane i sportowe.

• Siodło myśliwskie Ten widok pozwala jeźdźcowi wyprostować plecy i doskonale poczuć konia pod sobą. Nie ma punktów kontaktowych z kłębem, dlatego powoduje mniejsze niedogodności dla zwierzęcia. Waga takiego siodła wynosi średnio około 10 kg.

• Uniwersalne siodło do chodzenia. Nadaje się do wygodnych wypraw relaksacyjnych, łącząc cechy siodeł do skoków i jazdy. A także ma stosunkowo niską wagę - około 5 kg. Z wyglądu jest to klasyczny design. Ten typ siodełka jest idealny dla początkujących jeźdźców.

• Wojsko obejmuje: Siodła kozackie, kawalerii i oficerskie.

Kozak został zaprojektowany w taki sposób, że pozwala mu wstać podczas bitwy. W tym celu stosuje się dodatkowe elementy. To poduszka, skrzydła, lenchok lub archa. Również w tym typie zapewniona jest obecność uchwytu lub uchwytu. Służą jeździecowi, aby się ich trzymał. Ale mogą być nieobecni.

Kawaleria została zaprojektowana tak, aby osoba mogła spędzić dużo czasu na koniu podczas podróży. Rama wykonana jest z trwałych materiałów (np. Drewna lub stali). Ta podstawa pozwala przedłużyć żywotność produktu, aby właściwie rozłożyć obciążenie na grzbiecie konia. Dodatkową korzyścią jest obecność specjalnych wierzchowców, wcześniej przeznaczonych do broni.

Konstrukcja oficerska lub warszawska jest obecnie najczęściej używana podczas parad, w konnej policji, podczas długich przejazdów, biegów, ćwiczeń polowych.

Jest wyposażony dodatkowe zaciski do broni i innych rzeczy. Sama konstrukcja pozwala równomiernie rozłożyć obciążenie. Ma średnią wagę (10-12 kg).

Siodło mongolskie ma swoje własne cechy. Na przykład przy jego produkcji brana jest pod uwagę płeć jeźdźca, jego wiek, pozycja w społeczeństwie i cel produktu (codziennego lub wakacyjnego). Kolejnym szczegółem jest obecność różnorodnej biżuterii. Mogą to być wzory, wstawki z drogich metali, różne kolory.

Ponadto istnieją cechy strukturalne. Przednia kokarda jest nieco wyższa niż tylna. Strzemiona są duże i okrągłe. Putischi są zwykle krótkie i tkane, podczas gdy ich klamra nie chowa się pod siodłem, ale jest skierowana w dół do strzemion. Sam produkt zwykle umieszcza się na filcu lub kawałku innego gęstego materiału, po czym mocuje się go za pomocą dwóch pasków (cinch).

Na przykład mozaiki z kości lub emalie filigranowe, zastosowanie drogich metali wraz z żelazem i stopami. Podkreślono także specjalne grupy narodowych symboli dekoracyjnych - „Dobrobyt”, „Rozwój ponad i ponad” i tak dalej.

Siodło damskie (żeńskie) zostało zaproponowane i zbudowane w średniowieczu - w XIV wieku. Wynika to z faktu, że stroje kobiet w tym czasie nie pozwalały na aktywne ruchy na koniu i po prostu nie pasowały do ​​zwykłego męskiego siodła. Ponadto męska wersja produktu dla kobiety została uznana za nieodpowiednią, a nawet nieprzyzwoitą.Dlatego zaproponowano eleganckie siodło damskie, które wymagało również specjalnego dopasowania. Jedną nogę umieszczono w strzemieniu, a drugą pozostawiono na łuku siodłowym.

Stopniowo odzież damska ulegała zmianom, aż do pojawienia się spodni i spodni. To pozwoliło na użycie męskiego siodła. Dlatego w XX wieku projekt kobiecy praktycznie nie był już używany. Jednak w naszych czasach to znowu „wyszło”. Są używane na pokazach i konkursach.

Siodło czerkieskie (kabardyjskie) należy do typu lekkiego. Najważniejsze jest to, że jest dość wysoki i nie leży na grzbiecie zwierzęcia. Konstrukcja opiera się tylko na koniu z równoległymi półkami na siodło. Pozwala to zmniejszyć uraz zwierzęcia.

Przednia kokardka - wąska i wysoka - ma zaokrąglony górny koniec i jest ustawiona pod kątem prostym do samego siodła. Łuk z szerokimi plecami wygina się i jest również zaokrąglony. Takie siodło można uznać za wojskowe, ponieważ czerkiesowie używali ich w swoich operacjach wojskowych.

Projekt czerkieski jest wyposażony w wąskie strzemiona, w które wkładany jest tylko palec stopy. Wyglądają jak miseczki w kształcie, a na plecach mogą towarzyszyć kawałki luster. Specjalna poduszka wykonana z wełny reniferowej została umieszczona na głównym siodle lub archaku.

Podwójne siodło odnosi się do typów specjalnych.

Przed zakupem konia lub jazdą na nim musisz wybrać go poprawnie. Hodowca koni, który dobrze zna swoje zwierzęta, poradzi sobie lepiej. Może doradzić młodemu koniu. Jednak dla początkujących jeżdżących konno lepiej wybrać osobę w sile wieku, to znaczy w wieku 8-10 lat. Taki koń zna drużynę, spokojnie chodzi w uprzęży, a może nawet pomaga nowemu właścicielowi.

Oczywiście, po pierwsze, powinno być silnym i zdrowym zwierzęciem o wystarczającej podaży siły i wytrzymałości. Mądrzy hodowcy koni polecają lokalne rasy początkującym.

A także koń powinien pasować do właściciela pod względem zachowania i charakteru. To kolejny plus w kierunku wyboru dojrzałej osoby, ponieważ nie zawsze łatwo jest poradzić sobie z młodą osobą.

Grzbiet konia nie powinien się niepotrzebnie zginać. Oznacza to, że ciężar jeźdźca jest dla niej za duży. I zwierzę nie będzie mogło jeździć przez długi czas. Ponadto nadmierne nasilenie może prowadzić do skrzywienia kręgosłupa zwierząt i chorób.

Koń powinien być w dobrej kondycji fizycznej - dość dobrze karmiony, tylne nogi powinny znajdować się pod grzbietem ciała, ale nie mogą się wybrzuszać.

Konieczne jest założenie uprzęży na zwierzę, gdy koń przyzwyczai się do swojego właściciela i pomyślnie ukończy szkolenie dla podstawowych zespołów. Następnie możesz wytresować konia do zaprzęgania. Istnieje pewna sekwencja działań w celu osiodłania konia.

Pierwsza rzecz, której potrzebujesz sprawdź stan samego zwierzęcia, skóry grzbietu. Aby to zrobić, trzymaj dłoń z tyłu ruchami głaskania. Pomoże to uspokoić konia, pozbyć się drobinek lub okruchów. Sprawdź wspornik i położenie, w którym znajduje się siodło. Jeśli wszystko jest w porządku, możesz przejść do następnych kroków.

Następnie ułóż opakowanie - to miot filcowy. Chociaż można zastosować dowolną inną tkankę miękką. Niektórzy hodowcy koni zalecają stosowanie wkładek żelowych i futrzanych (lub futra). Zapobiega to ścieraniu się skóry konia.

Następnie jeździec staje na prawo od klaczy i ustawia siodło, zaczynając od góry do dołu i delikatnie je opuszczając. Na wymaganym poziomie popręgi są obniżone. Stopniowo i dokładnie dokręcaj pasy, mocując od pierwszego otworu. Po osiągnięciu pożądanego stopnia napięcia popręgi są nieruchome.

Następnie sprawdź napięcie i prawidłowe położenie pasów. W razie potrzeby wyprostuj je. Szafki są dalej opuszczane, chroniąc w ten sposób skrzydło.

Przed jazdą na koniu musisz sprawdzić, czy jest prawidłowo osiodłany, jak trzyma się uprząż, aby ocenić stopień napięcia paska. Jeśli są wolne, siodło może się ześlizgnąć. Prowadzi to do tego, że grzbiet zwierzęcia zostanie potarty i zraniony. A także jeździec może cierpieć. Pierwsze wyprawy powinny odbywać się na krótkich dystansach i spokojnym tempie. Pomoże to przyzwyczaić się do siebie.

Aby prawidłowo usiąść w siodle, musisz wykonać określony algorytm.

1. Jeździec stoi z boku lewego ramienia konia. Jednocześnie trzyma lejce, jakby miał zamiar poprowadzić ją od czasu do czasu.
2. Potem skręca w prawo. Jednocześnie rzuca i rozprowadza wodze - prostuje je i ciągnie.
3. Lewa ręka jest umieszczona na szyi, chwytając uprząż i pasmo grzywy. Prawą ręką biorą strzemię, a następnie odwracają do siebie zewnętrzną stroną.
4. Lewa noga jest umieszczona w strzemieniu, a prawa ręka trzyma się tylnego łuku. Następnie, pchając prawą stopą i podnosząc się w ramionach, jeździec powinien oprzeć się na lewej stopie. W tym samym czasie prostuje i rozciąga się na strzemiączkach.
5. Prawa ręka musi zostać przesunięta do przedniego łuku. W tym samym czasie prawa noga jest rzucana na konia. W tym samym czasie ciało jeźdźca się obraca. Potem wpada w siodło.
6. Prawa noga powinna zostać umieszczona w strzemieniu. Oprzyj się na obu stopach. Następnie weź właściwą pozę na podróż.

Komunikacja ze zwierzętami wymaga pewnych umiejętności i pragnień. Koń to piękne i szlachetne zwierzę, które może służyć zarówno w podróży, jak i do ciężkiej pracy. Ważne jest, aby opiekować się przyjacielem i dbać o niego.

Zobacz, jak osiodłać konia.