Rowery

Kto i kiedy wynalazł rower?

Kto i kiedy wynalazł rower?
Spis treści
  1. Tło
  2. Historia wynalazku
  3. Ewolucja rowerów
  4. Popularne mity

Jeśli dowiesz się, kto wynalazł koło, dziś nie jest to możliwe, autor roweru nie będzie bezimienny. Chociaż to pytanie nie zasługuje na jednoznaczną odpowiedź: warto wspomnieć o założeniach wynalazku pojazdu, który nie traci popularności, a także tych, których nazwy zdecydowanie można kojarzyć z rowerem.

Tło

W czasach Aleksandra Wielkiego, według starożytnych źródeł, istniały już pojazdy kołowe, które były wprawiane w ruch siłą mięśni. Mogą wyglądać nieco inaczej niż rowery, do których jesteśmy przyzwyczajeni, ale wciąż wiele projektów upodobniło je do tego transportu. Na przykład hamaksikon jest wózkiem Dionizy, władcy Syrakuz. W starożytności istniały inne warianty wózków, które można uznać za podobne do roweru. Ale starożytni technolodzy wciąż daleka byli od genialnej prostoty projektu.

Kolejna nazwa, bez której historia motocykla nie może iść dalej wielki i niezrozumiały Leonardo da Vinci. I tylko jedno świadectwo - skromny rysunek, znaleziony w 1974 r. w archiwach uniwersytetu w Mediolanie, dał powód do uznania legendarnych Włochów za „ojca” roweru.

Rysunek urządzenia, który już nie wątpi w podobieństwo do roweru, został znaleziony na odwrocie rysunku Leonarda. Ale dziś ta uwodzicielska teoria jest obecnie uważana za fałszerstwo i nic więcej: mówią, że w kilku kręgach naprawdę namalowanych przez da Vinci nasi współcześni prawie skończyli malować skrzynkę.

Pozostaje tylko powiedzieć, że Leonardo, będąc człowiekiem z wyprzedzeniem, może wymyślić rower. Ale wciąż nie ma na to prawdziwych dowodów.

Nikolai Pevzner uważa wynalazcę roweru hrabiego de Sivraca, jednak w tej historii jest tyle tajemnic i niespójności, że nie twierdzi on również autentyczności.

Historia wynalazku

Nazwanie tylko jednej nazwy, łączenie jej z wynalazkiem roweru, nie będzie działać. Istnieje kilku mistrzów, których pojawienie się doprowadziło do powstania słynnego transportu. Omówimy pokrótce każdą z nich.

  • Karl von Drez. Słynny baron, profesor mechaniki i inżynierii, wynalazł pierwszy dwukołowy skuter bez pedałów na drewnianej ramie. Wynalazek miał także kierownicę. Nazywali to urządzenie „chodzącą maszyną” lub wózkiem. Ale nie myl projektu barona i nowoczesnego wózka - nazwa jest jedna, zasady pracy są różne. Niemniej jednak wielu historyków twierdzi, że to niemiecki profesor wynalazł pierwszy rower w 1817 roku. Rok później przedsiębiorczy Dennis Johnson ulepszył ten model.
  • Kirkpatrick Macmillan I to jest prosty (choć jest to przymiotnik wynalazcy) kowal, który przyczepił do wózka pedały i obniżone siodło. Stało się to około 1840 roku. I choć konstrukcja Macmillana najbardziej przypomina współczesne rowery, to ze względu na swój wiek i czas była to technika niezwykła. Kowal, nie wiedząc o tym, wyprzedził czas. Szkoda, bo mógł zyskać zupełnie inną sławę, gdyby współcześni docenili jego wynalazek.
  • Pierre Lalman. Ale dokładniej Pierre popadł w czas i popyt konsumpcyjny. Producent wózków był w stanie opatentować rower z pedałami w 1862 r. (Lub 1863 r.), A urządzenie stało się znane jako koń dandysa. A kilka lat później bracia Oliv, we współpracy z trenerem trenera Pierrem Michaudem, uruchomili produkcję roweru Lalman na skalę przemysłową.
  • John Starley Zawdzięczamy to pojawieniu się popytu na pierwsze rowery z tymi samymi kołami, przekładnią łańcuchową i zwykłym siedzeniem kierowcy. Stało się to w latach 1884–85.

Sama nazwa „rower” została wymyślona przez Josepha Niepce. Ale przez pewien czas transport był z powodzeniem nazywany łazikiem. Była też francuska nazwa „rower rowerowy”, która istniała w Rosji przez długi czas, ale nigdzie się nie zapuściła. W Wielkiej Brytanii nie ma „roweru”, ale istnieje „rower”, który szybko przypomina się, gdy zaśpiewasz jeden z hitów Queen.

Tak więc data i dzień powstania roweru nie mogą być znane, ponieważ struktura ta płynnie wyłoniła się z powiązanych struktur. Słynna wersja pochodzenia roweru z Rosji również nie może twierdzić, że jest prawdziwa. I bez względu na to, ilu chciałoby połączyć ten wynalazek z imieniem chłopa Efim Artamonow, rower przechowywany w muzeum w Niżnym Tagile jest niczym innym jak późnym fałszowaniem.

Ewolucja rowerów

Kto był pierwszy, zdecydowanie nie można powiedzieć. Jeśli narysujemy analogię do wspinaczki, to tam, chociaż Hillary i Norgay są uważani za pionierów na Everest, są również niezarejestrowani, ale jest całkiem możliwe, że były wejścia (ta sama Mallory). Tak jest tutaj: istnieją patenty, produkcja przemysłowa, świadkami kroków inżynierów i przemysłowców. Ale są też działania poprzedników, bez których późniejsza modernizacja transportu byłaby niemożliwa.

Sprawa Lalmana rozwijała się w 1867 roku, kiedy Cowper wynalazł koło szprychowe. Ten krok można również nazwać przełomem. Nie mniej interesująca była historia rozgrywająca się w Rosji.

W Rosji

Jeśli nadal wierzysz w teorię wynalezienia roweru przez Efima Artamonova, to stało się to w 1800 roku. Zrobił konstrukcję o wadze 40 funtów, która osiągnęła wysokość 1,5 m. Średnica przedniego koła była większa niż metr, przymocowano do niego pedały, tylne koło było o połowę mniejsze od pierwszego i wykonane przez bezwładność. Ale nie na próżno technika ta została nazwana „wytrząsaczem kości”: jazda po niej była bolesna. Mimo to uważa się, że Sam Artamonow dostał swój wynalazek z Jekaterynburga do Moskwy.I chociaż za ten cud techniki dali Yefimowi darmowy, nie dali patentu na transport.

O prawdziwym wyglądzie rowerów w Rosji można mówić, nawiązując do drugiej połowy XIX wieku. Wtedy oczywiście taki środek transportu był po prostu luksusem, luksusem, który dla większości jest niedopuszczalny. Warto powiedzieć, że średnia pensja w tym czasie wynosiła około 20 rubli, podczas gdy rower kosztował co najmniej 250 rubli (a nawet wszystkie 400). Jednak Do 1880 r. W Petersburgu zarejestrowano 100 rowerzystów, a wśród nich samego cesarza Aleksandra II, który uwielbiał jeździć rowerem po Carskim Siole.

Dopiero pod koniec XIX wieku rowerzyści mogli zarządzać transportem w obrębie miasta i nie tylko. Ale zestaw zasad ruchu był surowy: uważano, że technika ta odstrasza konie, więc zalecono ją podczas spotkania z nią, aby zsiąść z roweru, a nawet zamknąć ją, jeśli to możliwe.

A na początku XX wieku zaczęły pojawiać się pierwsze motocykle, ponieważ spadło zainteresowanie rowerami. Zaczęły one mniej kosztować i chociaż ich dostępność wzrosła, ewolucja tego rodzaju transportu została w pewien sposób zatrzymana.

W innych krajach

Łatwiej jest prześledzić ewolucyjne kroki roweru na świecie niż zmiany w technicznej poprawie transportu w Rosji.

Jak przebiegło uaktualnienie:

  • 1878 - Lawson uzupełnia transport napędem łańcuchowym;
  • 1888 rok - Dunlop ma gumowe opony, a wstrząsy są wyraźnie zmniejszone, co sprawia, że ​​ruch jest bardziej komfortowy;
  • 1898 - pojawiają się hamulce pedału;
  • Początek XX wieku - rower jest wyposażony w planetarny przełącznik prędkości, a po pół wieku Tullio Campagnolo zaproponuje nowy przełącznik, który jest nadal poszukiwany;
  • Lata 70. XX wieku - pojawiają się pierwsi „górnicy”, modele z tytanu i włókna węglowego;
  • 1983 rok - transport otrzymuje komputer rowerowy i wyrafinowany system zmiany biegów.

Na początku ubiegłego wieku, wraz z nadejściem samochodu, moda na dwa koła zaczęła spadać. Ale w latach 60., kiedy pojawiła się pierwsza część zdrowego stylu życia (w obecnym znaczeniu tego słowa), rowery znów stały się popularne. I ta moda w dosłownym tego słowa znaczeniu nabiera rozpędu.

Popularne mity

Mity rowerowe są okazją do gorących dyskusji na wszystkich forach. A ponieważ moda na ten transport nie upada, kłócą się ponownie, natknąwszy się na te same przypuszczenia, nie wiedząc, że miłośnicy transportu dwukołowego tak wiele się przedtem kłócili. Nawet ci, którzy zdecydowali się na samochód, mogą ulec mitom na temat rowerów.

  • Prawdziwym wynalazcą roweru jest Ivan Kulibin, ale ta wersja jest nieopłacalna dla Zachodu i promują inne teorie. To wciąż mit, choć trzeba oddać hołd genialnemu Kulibinowi. Naprawdę wynalazł samobieżną załogę i zrobił to pod koniec XVIII wieku. Mimo to tego transportu nie można nazwać rowerem. Wynalazek pozostał ciekawostką, ponieważ nie otrzymał rozkładu masy.
  • Artamonow przejechał 5000 km na „wytrząsaczu kości”, a jego rower zaskakuje odwiedzających Muzeum Krajoznawcze w Niżnym Tagile. Współczesna analiza chemiczna zapewniła, że ​​cennym eksponatem jest podróbka wykonana później niż deklarowany początek XIX wieku. Dlatego Artamonova nie można uznać za pioniera. Dokładniej, nie ma bardziej wiarygodnych dowodów na jego wynalazek.
  • Skuter hrabiego Sivraka to pierwszy prawdziwy rower w historii. Jak już wspomniano, w tej wersji Pevznera jest więcej mistyfikacji niż faktów. A dziennikarz Louis Baudry wymyślił tę historię. Nie było w ogóle liczyć, był tylko prototyp Gene Sivrak, który był zaangażowany w czterokołowe załogi.

A to tylko historyczne mity, a przecież wiele sprzecznych informacji dotyczy samego transportu, a nie jazdy nim. Przez długi czas krążyła informacja, że ​​jazda na rowerze może prowadzić do impotencji. Nie wiadomo, komu ta plotka była korzystna, co nie znalazło naukowego potwierdzenia.

Historia wynalezienia transportu dwukołowego jest tak interesująca, ponieważ nie wszystkie jego strony pojawiły się przed współczesnym.Być może w niedalekiej przyszłości dowiemy się czegoś ciekawego i okazuje się, że przed 1817 r. Pewien rzemieślnik stworzył już transport rowerowy.

Poniżej obejrzyj film o historii tworzenia i rozwoju roweru.

Napisz komentarz
Informacje dostarczone w celach informacyjnych. Nie samoleczenia. Dla zdrowia zawsze skonsultuj się ze specjalistą.

Moda

Piękno

Odpocznij