Rower na Ukrainie, wyprodukowany przez Fabrykę Rowerów V. I. Pietrowskiego w Charkowie, był bardzo popularny w ZSRR w drugiej połowie ubiegłego wieku. Ludzie cieszyli się tym niezawodnym modelem z przyjemnością i używali go przez długi czas. Rowery „Ukraina” były szczególnie popularne wśród mieszkańców wsi, którzy szli do nich pocztą, do sklepu, do pracy i do lasu po grzyby.
Trochę historii
Zakład Rowerowy w Charkowie (HVZ) rozpoczął działalność na początku lat 20. XX wieku, wypuszczając ogromną liczbę rowerów w całej swojej historii. Firma zajmowała się produkcją modeli drogowych, sportowych i turystycznych, które zyskały dużą popularność nie tylko wśród ogółu społeczeństwa, ale także wśród sportowców. Kamieniem milowym w historii produkcji rowerów była Olimpiada-80, która odbyła się w ZSRR, na progu którego fabryka otrzymała duże zamówienie na produkcję modeli torowych i autostradowych Champion Highway and Record.
W całej historii jego istnienia zakład wypuścił ponad 30 modeli rowerów dla dorosłych i dla dzieci, wśród których były zarówno ekskluzywne próbki, których wydanie było ograniczone do dwóch lub trzech kopii, oraz modele masowe, takie jak „Turysta”, „Start-autostrada”, „Sputnik” i oczywiście „Ukraina”.
Zakład rowerowy w Charkowie istnieje do dziś, produkując nowoczesne modele, lepiej znane pod marką „Vodan”. Produkty firmy, podobnie jak w dawnych czasach, charakteryzują się wysoką niezawodnością i trwałością.
Pierwszy rower męski, Ukraina, zjechał z linii montażowej w 1926 roku i był wyposażony w stalową ramę i 26-calowe koła. ” W tej formie został wyprodukowany przed rozpoczęciem II wojny światowej, po czym produkcja została zawieszona.Pod koniec drugiej wojny światowej firma ponownie rozpoczęła produkcję rowerów i zaprezentowała publiczności model „Ukraina” B-120który zastąpił legendarnego „Progress” B-110, stworzony z kolei na podstawie niemieckiego modelu czasów przedwojennych.
Plusy i minusy
Rowery drogowe „Ukraina” cieszyły się dużą popularnością nie tylko w Związku Radzieckim, ale także dostarczono je do 28 krajów świata. Wysoki popyt na radzieckie modele wynikał z wielu ważnych zalet, które odróżniały je od rowerów innych producentów.
- Mocna i niezawodna konstrukcja umożliwiła obsługę roweru w trudnych warunkach bez ryzyka deformacji ramy i uszkodzenia głównych elementów.
- „Ukraina” była jednym z najtrwalszych rowerów i niezawodnie służyła swoim właścicielom od kilkudziesięciu lat. Co więcej, modele, które przetrwały do dziś, wciąż są w ruchu, a ich właściciele narzekają tylko na metalową korozję i konieczność wymiany siodełka, co od czasu do czasu staje się bezużyteczne.
- Wysoka nośność modeli Charkowa pozwoliła na przewóz dorosłych pasażerów na bagażniku i transport ciężkich ładunków.
Jednak oprócz zalet Ukraina miała również swoje wady, z których główne nazywane są duża waga powyżej 17 kg. Utrudniało to poruszanie się po nierównym terenie i piasku oraz uniemożliwiało długie spacery. Ponadto nie było systemu zmiany biegów na „Ukrainie”, co w połączeniu z dużą wagą jeszcze bardziej utrudniało zarządzanie. Kolejny duży minus to brak części zamiennych, których nie można było zdobyć.
Ludzie od lat chodzili do artykułów sportowych w nadziei przypadkowego znalezienia w sprzedaży kamer, opon, klinów korbowodów lub bębnów hamulcowych. Istniało także niewielkie małżeństwo, które często składało się z wypaczonej nici różnych związków.
Modele i ich specyfikacje
Zakład Rowerowy w Charkowie wydał kilka modeli na Ukrainie, których szczegółowe cechy omówiono poniżej.
Pierwszą modyfikacją „Ukrainy” był męski model V-120, który został wyprodukowany w latach 1961–1968. Wyróżniał się wydłużoną ramą, mocnymi widelcami i wzmocnionymi stojakami. Ten ostatni miał mocowanie śrubowe, które korzystnie różniło się od konstrukcji ze spawanym złączem. Piasta przedniego koła miała jednoczęściową konstrukcję, zapewniającą współosiowość kuli. Ponadto model B-120 został wyposażony w dodatkowy ręczny hamulec cierny działający na obręcz tylnego koła.
Szczególną uwagę należy zwrócić na siodło. Miał dodatkową sprężynę przednią i szeroką ramę, która zapewniała dobra amortyzacja i zwiększona użyteczność roweru. Bagażnik miał również wzmocnioną konstrukcję, która została wykonana w całości z metalu, bez użycia spawu, nadwozia i solidnych stojaków. Zacisk miał konstrukcję sprężynową i bardzo niezawodnie naprawiał znajdujące się na nim obciążenie. Tylne koło można ustawić w odpowiedniej pozycji, jednocześnie regulując naprężenie łańcucha. Torby narzędziowe miały wygodny zamek i były wówczas wykonane w nowoczesnym stylu. Na ramę i przedni widelec zastosowano piękny wzór, znacznie poprawiający wygląd motocykla.
Podstawa roweru wynosiła 1175 mm, odległość od wózka do górnej części sztycy osiągnęła 580 mm, a średnica kół wynosiła 622 mm, co odpowiada 28 cali. Ze względu na duży rozmiar, głównie mężczyźni korzystali z roweru, podczas gdy kobiety i dzieci miały problemy z prowadzeniem samochodu. Szerokość opon sięgała 4 cm, liczba zębów na przedniej gwiazdce wynosiła 48 sztuk, z tyłu - 19. Ciężar B-120 wynosił 16,5 kg.
Model został dodatkowo wyposażony w pompę, zabezpieczenie obwodu, reflektor i mini dynama. Większość modeli była pomalowana na czarno, chociaż były tam próbki niebieskie, a nawet zielone. Igły dziewiarskie były często barwione, aby pasowały do ramy, więc rzadko znajdowano koła z chromowanymi szprychami.
Rower „Ukraina” B-130 został wydany w 1966 roku.i stał się 10-milionowym modelem wyprodukowanym przez zakład (w 1979 r. wyprodukowano 20-milionowy egzemplarz, a do 1991 r. 30-milionowy). W porównaniu do poprzedniego modelu miał głębsze skrzydła, pedały zaczęły być odlewane ze stopów aluminium, składany stopień i bagażnik pojawił się nad przednim kołem. Felgi były wykonane ze stali i miały profil w kształcie litery U. Na przedniej krawędzi znajdowało się 36 szprych przeciw 32 z poprzedniego modelu, co znacznie zwiększyło jego ładowność.
Kilka lat później świat zobaczył więcej idealna wersja roweru V-130 - V-130K, który pojawił się kierownica w stosunku do kolumny kierownicy i zmienił konfigurację kierownicy. Rama zaktualizowanego modelu została ozdobiona napisem „Ukraina” i małym, ładnym wzorem. Zwolnienie przeprowadzono do 1976 r.
Rower „Ukraina” V-134 produkowany od 1968 do 1975 r. i miał rozkładany podnóżek, bagażnik nad przednim kołem, osłonę łańcucha i reflektor. Przednia obręcz zawierała 32 szprychy, a stalowe pedały miały gumowe wstawki. Model został wyprodukowany w kolorach czarnym, czerwonym, niebieskim i turkusowym, a skrzydła czarnych modeli ozdobiono białymi liniami, a dla modeli o innych kolorach były czysto białe. Podstawa motocykla wynosiła 1175 mm, wysokość - 560 i 580 mm, rozmiar koła - 28 ”, liczba zębów na przednich i tylnych zębatkach - odpowiednio 48 i 19.
Od 1971 r. Haki do pompy zaczęły być przyspawane do ramy, a od 74 roku pokrętła sterowania nabrały kształtu w kształcie beczki i zaczęły być pomalowane na biało. Waga B-134 wynosiła 17 kg, a jego koszt w 1969 r. Wyniósł 51 rubli 70 kopiejek, mimo że średnia pensja nie przekraczała 80 rubli.
Począwszy od 75 roku KhVZ zaczął produkować modele o zaktualizowanym oznakowaniu: 111–413, 111–411 i 111–412. Nowe rowery odziedziczyły wszystkie główne cechy swoich poprzedników i wyróżniały się drobnymi zmianami w konstrukcji i designie, takimi jak obecność uszu do mocowania zabezpieczenia łańcucha, nowa konfiguracja kierownicy i wytłoczone logo „KhVZ”, zamiast napisu „Ukraina” lub „Charków” na korpusie rękawa.
Nowe modele były wyposażone w pompę, dzwonek, torbę z narzędziami i apteczkę, a niektóre modele były dodatkowo wyposażone w podnóżek, reflektor, dynamo, licznik kilometrów, bagażnik przedni i lustro. Od lat 80. modyfikacje 111–421, 111–422 i 111–423 widziały światło, mające inny projekt siodełka, bardziej nowoczesny wystrój i zmodyfikowane haki. Najnowszy radziecki model HVZ to model ze skróconą podstawą „Ukraina” 111-431.
Następnie zobacz proces przywracania roweru HVZ „Ukraina” V-130.
