Płytka „dzik” w łazience: cechy, zalety i wady, zalecenia do wyboru

Płytki ceramiczne są najczęściej używane do dekoracji łazienki. Materiał ten jest odporny na ekstremalne warunki wilgotnościowe i temperaturowe, stosunkowo łatwy do czyszczenia i wygląda dość imponująco. Paleta kolorów i rozmiarów, a także kształtów jest bardzo duża, co pozwala znaleźć opcję dla każdego gustu.

Płytka o zabawnej nazwie „wieprz” to świetne rozwiązanie do dekoracji łazienki. Jakiego rodzaju jest to kafelek, jak wygląda i dlaczego warto wybrać - artykuł pokaże.

„Dzik” nazywany jest wolumetryczną prostokątną płytką ceramiczną. Ma fazę i z wyglądu jest bardzo podobna do cegły. Ten typ płytek ma ponad 100 lat, jego celem były prace elewacyjne.

Płytka zyskała interesującą i niezapomnianą nazwę dzięki technologii produkcji: kiedy surowce do „cegieł” wlewano do foremek, na każdym pojawiały się dwa symetryczne otwory przypominające prosiaka. Po wypaleniu ceramiki półfabrykat został podzielony na dwie części, po czym otrzymano dwie płytki o wypukłej powierzchni.

Istnieją jednak również modele bez twarzy, co oznacza, że ​​nie mają ściętej krawędzi.

Zalety tego rodzaju materiału wykończeniowego można nazwać:

• doskonałe właściwości twardości i wytrzymałości;
• długa żywotność;
• nie podlega zniszczeniu z powodu zmian temperatury, wilgotności i chemikaliów;
• łatwe do czyszczenia, ze względu na gęstą fakturę modułów, brud nie je w nich, pozostając na powierzchni;
• knur nie wymaga idealnie płaskiej powierzchni, idealnie pasuje do każdego.

Wśród wad: płytka ma bardzo ograniczony rozmiar, szerokość nie przekracza 10 cm, długość jest dwa razy większa.

Odcienie, w których wytwarzany jest produkt, są masowe, jednak są najbardziej popularne.

Biel jest najbardziej popularna ze względu na swoją wszechstronność. Można go umieścić w dużej i małej łazience. Jest dobry zarówno solo, jak i jako towarzysz każdego jasnego koloru - czerwonego, żółtego, turkusowego lub ultramarynowego. Nie trzeba go łączyć z jasnymi kafelkami - mogą to być ściany pomalowane na nasycone kolory.

Oczywiście klasyka jest połączenie czerni i bieli. Ta kombinacja jest również używana dość często z powodu spektakularnego kontrastu tworzonego przez ciemne i jasne płytki ułożone w różnych kombinacjach - szachy, bloki, wzory, odwrócone.

Czarne płytki w łazience to nietrywialne i bardzo skuteczne rozwiązanie. Należy pamiętać, że czarne moduły wizualnie zmniejszają przestrzeń, a knur, ze względu na wypukłą teksturę, faktycznie ją zmniejsza. Dlatego w małych łazienkach niepożądane jest zaprojektowanie wnętrza w stylu całkowitej czerni, może to dać efekt dokładnie przeciwny do pożądanego.

Szary lub beżowy - kolory są zbyt neutralne, aby występować solo. Mogą być podstawą, a na przykład hydraulika jest wykonana w kolorze czarnym. Lub krany, ramki lustrzane mogą być jaskrawoczerwone lub złote. Neutralna podstawa musi być wsparta jasnymi akcentami, wtedy łazienka stanie się miejscem, z którego nie chcesz wychodzić.

Tradycyjny kolor tego rodzaju pomieszczeń to niebieska, ale jasna płytka tego odcienia jest już niemodna.

Czerwona łazienka wyłożona kafelkami stanowi prawdziwe wyzwanie dla klasycznych kanonów.. Należy jednak pamiętać, że kolor czerwony jest bezlitosny; trudno jest psychicznie i fizycznie przebywać we wnętrzu, które jest w nim całkowicie udekorowane. Dlatego Aby stworzyć wnętrze w stylu art deco, tylko część pokoju może być czerwona.

Czerwona płytka dobrze komponuje się z białym, jasnobeżowym, mlecznym. We wnętrzu czerwień może być akcentem, jasnym punktem, ale nie solo - jest to zbyt trudne dla psychiki.

Odcienie żółtego świetnie wyglądają w projekcie „dzika”, ale lepiej, jeśli kolory są nasyconeale nie nadmiernie, ale jakby lekko odkurzone. Możesz obsługiwać żółty z białym, brązowym lub zielonym trawiastym.

Zielone odcienie to kolejna świetna opcja dla wieprza i łazienki. Jasne kolory nadają się do obliczeń „punktowych”, a pistacje, mięta lub trzcina mogą również solo, zajmując większość miejsca. Zielony jest doskonałym towarzyszem dla bieli, żółci, czerni i pomarańczy.

Ten rodzaj materiału wykończeniowego jest dostępny w bardzo różnych rozmiarach. Najmniejsza ma 7,5 cm na 10 cm, a największa 28,5 cm na 8,5 cm. Grubość modułów knurów różni się od standardowych płytek ceramicznych (0,8 cm) i osiąga dwa centymetry ze względu na ich naturalne wybrzuszenie.

Im mniejszy pokój, tym mniejszy rozmiar modułu., a przestronne pokoje mogą być wykończone segmentami dowolnej wielkości przy użyciu różnych dekoracyjnych detali.

Pomimo dość rygorystycznych ograniczeń dotyczących formy i koloru (tylko monochromatyczny), „dzik” jest jednak reprezentowany na rynku materiałów wykończeniowych o dość szerokiej gamie wzorów i tekstur. W większości przypadków moduły mają fazowane krawędzie (fazowanie), co nadaje objętość. Faza może mieć spiczasty wierzchołek lub może być zaokrąglona. Wybór należy do konsumenta.

Monochromatyczny też nie jest zdaniem - Producenci stale eksperymentują z „kolorem” płytek.

Wieprz jest wytwarzany nie tylko z ceramiki, ale także ze szkła. To bardzo piękny, obszerny projekt, który nie tylko nie kryje, ale także optycznie powiększa pomieszczenie. Nie musisz rozkładać łazienki od podłogi do sufitu, ale jako nacisk na jedną ze ścian, wygląda niesamowicie imponująco.

Moduły mogą mieć Zarówno matowa, jak i błyszcząca tekstura. Połysk jest bardziej powszechny, ponieważ jego spektakularny połysk natychmiast przyciąga uwagę. Połyskliwa łazienka wygląda bardziej przestronnie dzięki grze światła na błyszczących powierzchniach. Matowa tekstura idealna do stylizacji hi-tech loft ale pamiętajcie o tym taka podszewka może zmienić zbyt małą łazienkę w „pudełko”.

Istnieje 7 głównych sposobów układania płytek ceramicznych, w tym „dzika”. Można ich używać zarówno osobno, jak i łącznie.

• Tradycyjne cegły - rzędy segmentów są ułożone poziomo, każdy kolejny jest przesunięty o połowę segmentu w stosunku do poprzedniego. Jest to najłatwiejsza i najbardziej pożądana metoda, ale wcale nie oznacza to, że jest nieskuteczna.
• Poziomy stos. Nie ma tutaj stronniczości, technologia układu szew w szwie. Z zewnątrz może się to wydawać bardzo proste, ale w rzeczywistości tylko doświadczony fornir może wykonać idealne połączenie płytek. Każdy szew powinien być gładki i dokładny.
• Przesunięcie pionowe. Jest to w rzeczywistości tradycyjny mur, tylko w pionowych rzędach. Najważniejsze w tej metodzie nie jest „przewracanie” pionu, linie powinny być wyraźnie prostopadłe do linii podłogi. Małe łazienki z tego rodzaju układem nie wyglądają imponująco, ale przestronne wystarczą.
• Pionowy stos. Tak samo jak w poziomie, ale trudność łączenia szwów powoduje również potrzebę zachowania pionowości. Metoda jest bardzo złożona, tylko specjaliści mogą to zrobić.
• Szachy - znana metoda układania, wygląda spektakularnie zarówno na ścianach, jak i na podłodze. W przypadku „dzika” umieszczenie jest następujące: weź dwie płytki, jedna jest ułożona poziomo, jedna pionowo. Praca jest trudna, ale wynik jest tego wart.
• Przekątna To jest najtrudniejszy sposób. Prosta przekątna powinna być naprawdę prosta, a nie falista. Takie żmudne układanie płytek i ich łączenie wymaga nie tylko umiejętności, ale także cierpliwości. Wygląda najbardziej spektakularnie w świetle.
• Jodełkę - klasyczny układ „parkietu”. Płytkę trzeba będzie przyciąć pod kątem 45 stopni, ale wynik może być bardzo piękny.

Zobacz, jak pięknie prosta płytka z dzika może wyglądać pięknie:

• połączenie bieli i czerni jest bardzo imponujące;

• ciemne akcenty idealnie podkreślają białe tło;

• niebiesko-biała łazienka - bardzo świeża i elegancka;

• żółty we wnętrzu dodaje słońca i światła.

Technologia układania płytek „dzika” patrz poniżej.