Wszystko o ślimakach: cechy i typy, konserwacja i pielęgnacja

Pasja dla ślimaków, a tym bardziej utrzymanie ich domu - to egzotyczne hobby, które ma wiele zalet. Te wyjątkowe mięczaki wprowadzają do domu naturę, piękno i spokój. Oczywiście nie przywitają cię powodzią radości i radosnego szczekania ani krytycznym i szyderczym głosem kolorowej papugi. Mogą jednak i mogą być cichymi, niespiesznymi, wdzięcznymi i godnymi przyjaciółmi. Mięczaki są w stanie rozpoznać swoich troskliwych właścicieli i być im wdzięcznym.

W tym samym czasie ślimaki są niezwykle bezpretensjonalne w opiece, co nie zajmuje dużo czasu i nie wymaga dużego wysiłku. Dla osób ceniących czas, pracując w trybie trudnym, spotkanie ze ślimakami w domu to minuty odpoczynku, relaksu, cieszenia się pięknem, wdziękiem i niezwykłością tych zwierząt. Czas na komunikację z nimi zatrzymuje się!

Ślimak (Gastropoda) jest przedstawicielem dużej i różnorodnej grupy związanej z ślimakami. Ich ogromna różnorodność znajduje odzwierciedlenie zarówno w postaci ślimaków i ich preferencji, jak i ich siedlisk. Do chwili obecnej oficjalnie opisano około 60 000 gatunków tych zwierząt, które stanowią około 80% mięczaków. Liczby ekspertów dotyczące istniejących organizmów wynoszą od 40-100 tysięcy gatunków. Znanych jest do 13 tysięcy nazw rodzajów ślimaków, zarówno żywych, jak i kopalnych.

Ślimaki zajmują znaczące miejsce w badaniach biologicznych, będąc przedmiotem kompleksowych eksperymentów naukowych w dziedzinie biomechaniki, ekologii, fizjologii. Ich wzorce zachowań są aktywnie badane, w tym z punktu widzenia ewolucji organizmów naturalnych.

Ciało zwierzęcia obejmuje głowę i nogę. Specjalny fałd płaszczowy zakrywa jego ciało. Głowa jest rozwinięta, a macki głowy i oczy znajdują się w okolicy podstawy macek. U niektórych gatunków narządy wzroku znajdują się na specjalnych pędach oka. Duża noga w porównaniu do korpusu ślimaka nadaje się do czołgania, ale można go zmodyfikować do skakania, pływania lub zaciskania.

Wyłącznie wszystkie narządy gastropodia są wyjątkowe zarówno pod względem struktury, jak i funkcjonalnie. Można śmiało powiedzieć, że nie ma analogii wśród zwierząt, przynajmniej wśród przedstawicieli fauny domowej.

Zlew jest najstarszym schronieniem dla zwierzęcia, które ma miliony lat. Przez tysiące lat mądra natura doskonaliła i doskonaliła spiralny kształt mieszkania ślimaka. Konstrukcyjnie i w kształcie muszle są racjonalne i wygodne dla zwierząt; są lekkie, trwałe i nie zakłócają ruchu ślimaków. Jednocześnie ich skorupy znacznie różnią się w obrębie gatunków, których struktura jest wysoce zależna od siedliska.

Więc Popularna Achatina ma wyrafinowaną i półprzezroczystą powłokę. Ślimaki żyjące w mniej wilgotnym środowisku mają twardszą i mocniejszą skorupę. Organizmy żyjące w gorącym klimacie mają jasny kolor skorupy (współczynnik odbicia), podczas gdy ich północne odpowiedniki używają ciemniejszych kolorów.

Bez względu na gatunek mięczaków muszle pełnią dla nich szereg istotnych funkcji:

1. chronić ciało przed odwodnieniem (wysuszeniem);
2. chronić przed wrogami;
3. chronić ciało przed obrażeniami.

Różne rysunki na zlewach i ich kolorystyka są jednym z tajemniczych aspektów życia ślimaków. Istnieją tylko hipotezy dotyczące tego problemu. Nadal nie jest jasne, dlaczego ślimaki żyjące w prawie identycznych warunkach, z tą samą dietą, w tych samych warunkach oświetleniowych i wilgotnościowych, mają tak różnorodne skorupy. Niektóre uderzają jasnością i złożonością obrazu, inne są całkowicie monotonne i mało wyraziste.

Pysk ślimaka (radula) nie jest dość zwyczajny i reprezentuje drobną tarkę (mała liczba „zębów” do 25 000 jednostek), przystosowaną do mielenia żywności. W rzeczywistości jest to jeden, ale duży ząb, charakteryzujący się niezwykłą ostrością. Tak ulepszona tarka chitynowa umożliwia usuwanie i mielenie małych cząstek z różnych powierzchni i wykorzystywanie ich jako pożywienia. Innymi słowy, radula pełni dwie funkcje - skrobanie i żucie.

Pomimo niewielkich rozmiarów i pozornej prymitywności ciała, struktura ślimaków jest złożona, w tym narządy odpowiedzialne za równowagę, dotyk, węch i wzrok.

Oczy znajdują się na końcach „rogów” i reprezentują „bąbelek oka” - specjalny występ skóry. Oko ma soczewkę (soczewkę sferyczną), do której powierzchni przymocowany jest nerw wzrokowy. Przednia ściana sfery oka jest przezroczysta, a jej pozostałe boki są zabarwione.

Dzięki tak niezwykłym oczom mięczaki nie tylko oceniają jasność światła, ale także widzą w odległości 1 cm.

To niesamowite, że ślimaki odczuwają promienie świetlne nie tylko wizualnie, ale także przez ciało, gdzie znajdują się specjalne komórki odbierające światło - ślimaki są wyjątkowo podatne na jasne światło.

Dlatego, biorąc pod uwagę, że chociaż mięczaki potrzebują lamp grzewczych, które utrzymują wymagany reżim temperaturowy w mięczakach (w przeciwnym razie hibernują), niezwykle pilne jest specjalne badanie przesiewowe, za którym ślimaki mogą się schować. W przeciwnym razie zakopują się w ziemi przez długi czas.

Druga para rogów mniejszych ślimaków jest przeznaczona do dotykania i wąchania. Ponadto odpowiada za tak zwane „odczucie chemiczne” - rozróżnienie między zapachami substancji sztucznego pochodzenia (alkohol, aceton, benzyna i inne). Te „aromaty” ślimaka można wyczuć w odległości 4 cm, co oznacza, że ​​ta jakość jest w nich lepiej rozwinięta niż widzenie.

Jeśli chodzi o zapach ślimaków, jest naprawdę fenomenalny. Tak więc ślimaki mogą wyczuć liść kapusty lub fragment melona w odległości 50 cm, a zapachy resztek drewna lub ładne liście zostają złapane w odległości dwóch lub więcej metrów.

Jeśli otworzysz pokrywę siedziby ślimaka i wydasz z niej hałas, mięczaki nie zareagują w żaden sposób - nie będą słyszeć.

Zgodnie z ich środowiskiem wszystkie ślimaki są podzielone na lądowe, słodkowodne i morskie, a według rodzaju oddychania dzieli się je na oddychające płuca i skrzela. Poniżej znajdują się przykłady niektórych popularnych odmian mięczaków akwariowych, które miłośnicy natury trzymają w domowych mięczakach. Rodzaje domowych mięczaków są niezwykle różnorodne. Wśród nich są zarówno duże, jak i małe, ale według standardów ślimaków są ogromne. Oryginalność i niezwykłe nazwy tych zwierząt wynikają z różnorodności ich gatunku, koloru i struktury.

• Pokemon Istnieją inne nazwy - radix lub staw tropikalny. Pokemon jest członkiem wspólnego stawu. Rodzime siedliska znajdują się w Malezji i Indonezji (na Borneo). Żyją w stawach i bagnach. Oczekiwana długość życia w akwariach to nawet rok.

  Pokémon jedzą glony i są w stanie wyeliminować swoje niebiesko-zielone gatunki. Lubią jeść dojrzałe liście, a także drapać ściany. Aktywnie niszcz wzrosty bakterii i formacje. Są obojętne na rośliny akwariowe. Charakterystyka wody pod względem zawartości jest podobna do reżimu tropikalnego: To = 22-28 °, pH 6-8, kH 3-8, dH 8-10.

• Rogate ślimaki (beeline). Ich siedlisko znajduje się w Afryce Południowej. Osiągnij wartość 1,5 cm, żyj od 3 do 5 lat. Na zlewie mają losowo rozmieszczone narośla, które czasami odrywają się bez szkody dla zdrowia zwierzęcia. Pod względem zawartości te ślimaki są proste, doskonale dostosowują się do życia w pojemnikach o różnych objętościach. Aby utrzymać ton tych mięczaków, zaleca się wodę o kwasowości co najmniej 7 jednostek i twardości co najmniej 10-13. Jeśli te parametry zostaną naruszone, skorupy mięczaków zaczną się kruszyć, co jest obarczone ich śmiercią. Zwierzęta te są w stanie tolerować zimną wodę, podczas gdy poziom ich aktywności znacznie spada. Aby zapewnić dobrą aktywność zwierząt, należy przestrzegać reżimu temperaturowego wody co najmniej 24 ° C.

• Spiksi (elf) mieszka w zbiornikach położonych na południu Ameryki. Skorupa jest jasna z paskami, ma owalny i lekko zwężony kształt o średnicy 2-3 cm, korpus mięczaka jest nierówny, nieco ciemniejszy niż skorupa, może być żółty lub brązowawy. Żyje około 5 lat. Zawarte w rodzinie ampularnej. Różni się od zwykłego ampullarium:

• Ampullaria - żółty ślimak, znany wśród wielu akwarystów. Te mięczaki mogą być trzymane w akwarium z rybami, ponieważ dość dobrze dogadują się z wieloma swoimi gatunkami. Ważne jest, aby wiedzieć, że niektóre ryby nie są niechętne do poklepywania mięczaków po swoje anteny, a niektóre mogą z przyjemnością delektować się tym przysmakiem. Dlatego zalecamy trzymanie ampułki z spokojnymi gatunkami ryb, aw razie wątpliwości skonsultuj się ze specjalistą. Te mięczaki nie dogadują się z gouras, tetradonami, agresywnymi pielęgnicami amerykańskimi i afrykańskimi, a także z innymi labiryntowymi rybami.

• Kauri (cypreidy) lub ślimaki porcelanoweżyją w tropikalnych zbiornikach, a niektóre gatunki wybrały Morze Śródziemne. Wyróżniają się różnorodnością kolorów i specjalnymi rysunkami rysunków. Żywią się wodorostami. Żyją w rozpadlinach martwych fragmentów koralowców, zakopują się w ziemi, ale przy nowiu lub pełni księżyca są wybierani i przemieszczani wzdłuż skał. Co ciekawe, niektóre gatunki tej rodziny były używane w starożytności jako pieniądze i fragmenty do dekoracji masek grobowych.

• Ślimak zebry (Neretina) - Najpopularniejszy milczek znaleziony u wielu kochanków. Skorupa dojrzałego ślimaka ma wysokość 2-2,3 mm i średnicę 1,9-2,3 mm. Ślimak zebry - zwierzęta różnych płci, ale według zewnętrznych znaków identyfikacja kobiety lub mężczyzny jest dość trudna. Narząd rozrodczy samca można zobaczyć tylko podczas kopulacji, znajduje się on w pobliżu prawego oka. Zewnętrzny kontur skorupy mięczaka ma kształt litery S, a jego korpus jest zwykle jasnoszary lub żółty. Kolor skorupy zmienia się od zielonkawo żółtego do żółtego z brązowymi odcieniami. Wzory z ozdobnymi czarnymi paskami średniej szerokości, zaczynającymi się od początku zwijania i stopniowo rozszerzającymi się w dół. Rysunki na muszlach są niezwykle różnorodne - nie ma ślimaków o identycznych wzorach.

• Tylomelania (Tylomelania) lub pomarańczowy królik. W obliczu tego niezwykłego małża wielu miłośników podziwia różnorodność jego gatunków, które, nawiasem mówiąc, są mało zbadane i nie wszystkie są opisane. Pojawienie się tylomelanii w dużej mierze zależy od ich siedliska. Wyróżnia się dwa rodzaje tilomelanii: żyjące w układzie wodnym (Malili) z karbowanym pancerzem i żyjące w systemach jeziorno-rzecznych (Poso) o bogatej kolorystyce. U wszystkich tych zwierząt muszle mają wielkość 2–12 cm i mają stożkowaty kształt. Kolor nadwozia różni się spektrum od jasnopomarańczowego do ciemnego z białymi plamkami. Natura dokładnie zadbała o bezpieczeństwo tilomelanings - ze względu na nietypowy kolor są one prawie niewidoczne wśród formacji skalnych, a zwłaszcza krzykliwe zabarwienie może odstraszyć drapieżnika.

• Achatina - Największy i najpopularniejszy ze ślimaków domowych. Są również nazywane gigantycznymi afrykańskimi mięczakami. Są osobniki o skorupie dłuższej niż 20 cm, ciało zwierzęcia może mieć więcej niż 30 cm. Oczywiście, dla tak dużych zwierząt trzeba kupić przestronne mieszkanie, najmniejszą objętością dla nich jest 10-litrowe akwarium. Achatini lubią pływać, więc odpowiednia pojemność jest po prostu niezbędna. Grubość warstwy wypełniacza powinna wynosić 4-6 cm - mięczaki lubią tam kopać. Z reguły ich ciało jest pomalowane na szaro-brązowy kolor, a skorupa ma spiralny kształt z czerwono-brązowymi paskami. Achatina albinos nie są rzadkie, ich wzory wyglądają bardziej kontrastowo, ciało ma mlecznobiałe odcienie.

Te wspaniałe zwierzęta są wykorzystywane w korzystnych zabiegach kosmetycznych. Tak więc egzotyczny masaż jest wspaniały, gdy Achatina porusza się po twarzy klienta. Sekretem tych ślimaków jest użyteczne, nawilżające, odżywcze i przeciwzapalne działanie na skórę twarzy.

Achatina osiąga dojrzałość płciową w okresie od 6 do 18 miesięcy. Pomimo ich uniwersalizmu seksualnego (hermafrodytyzm) samozapłodnienie jest rzadkim epizodem w życiu tych zwierząt i zwykle nie może się obejść bez partnera godowego. Achatina zatrzymuje nasienie partnera przez okres do 2 lat i jest w stanie wytwarzać murowane 5-6 razy w roku.

• Często łowcy ślimaków nabywają caracolusodrewniane mięczaki z Kuby, z jaskrawo zabarwionymi skorupami o niesamowitym kształcie, podobnym do spodka. Te spodki ślimaków żyją w małych stadach liczących do 5-7 osobników. Ich mieszkania muszą być zaopatrzone w gałązki i zaczepy.

• Niezwykle fascynującymi obiektami obserwacyjnymi są grupy małych lądowych mięczaków - podpoty octon. Zwierzęta te są wyjątkowo bezpretensjonalne, a ich kolonie zajmują niewiele miejsca. Subbuliny rozmnażają się szybko i są małe - 3-5 cm.

Opieka nad egzotycznymi zwierzętami domowymi nie wymaga wiele czasu i wysiłku finansowego, a przyroda będzie w pobliżu, zachwycając się jej pięknem i naturalnością. Ta zaleta jest chyba najważniejsza przy wyborze hobby. Schemat pielęgnacji ślimaka jest prosty:

1. karmienie trzy razy w tygodniu;
2. mycie domu raz na 2 tygodnie;
3. zmiana miotu - raz na 4 tygodnie.

Pod względem żywienia ślimaki są bardzo bezpretensjonalne. Ich zwykłe menu obejmuje plastry owoców, warzyw i ziół. Resztki produktów z lodówki są również całkiem odpowiednie. Prawdziwym przysmakiem jest dla nich sałata.

Utylitarysta jest wyposażony w specjalną osłonę z małymi otworami lub wąską szczeliną, w przeciwnym razie zwierzęta mogą się udusić lub wypełznąć z miejsca zamieszkania. Rolę ściółki pełnią zwykle różne podłoża lub specjalna gleba „Begonia”. Przydatny jest również rozprzestrzeniany mchem, dodając tam gałęzie porostów lub sadząc trawę kota. Niezbędny w akwarium i rodzaj zbiornika - mały zbiornik z wodą. Mech torfowiec do podszewki, zebrany w lesie, musi być przygotowany - oczyszczony i poddany specjalnej obróbce.

Zaleca się regularne (2 razy dziennie) dbanie o glebę, nawilżanie jej i powierzchni ulitar za pomocą pistoletu natryskowego. Jeśli ślimaki są stale osadzane na ścianach, oznacza to nadmiar wody w glebie, zwierzęta odczuwają dyskomfort. Z niedoborem wilgoci, ślimaki, wręcz przeciwnie, są zamknięte w swoim domu.

Czasami mięczaki przechodzą w stan hibernacji i niekoniecznie zimą. Przyczynami zasypiania może być zmniejszenie wilgotności w klasztorze, niedobór przydatnych składników diety, stresujące reakcje i urazy. W takich przypadkach zwierzęta chowają się, zatykając wlot do domu specjalnym lepkim związkiem, tworząc specjalny film (epifag).

Możesz ożywić gastropody, polewając go ciepłą przegotowaną wodą, ale lepiej jest po prostu umieścić ją w ulitar w optymalnych warunkach mikroklimatycznych, lekko zraszając. Po chwili, gdy środowisko stanie się dla niej bardziej korzystne, mięczak pojawi się z jego schronienia.

Odżywianie dzieci obejmuje pokarmy stałe. Ważne jest, aby nie zakopywały się i nie mogły się dusić. Dobrą opcją dla nich jest ściółka z liści sałaty, a starta zieleń i marchewka są całkiem odpowiednie do jedzenia. Nie warto przyzwyczajać młodych do menu ogórków - są one dalekie od obojętności na to warzywo, bardzo szybko przyzwyczajają się do niego, odmawiając innego jedzenia.

W ten sposób trzymanie mięczaków w domu absolutnie nie jest uciążliwe, ale głównym problemem będzie zadanie oddania noworodków w opiekuńcze i mistrzowskie ręce.

Często jaja gastropodia kończą w akwariach z pościelą lub roślinami. Ważne jest, aby zachować ich liczbę i starać się, aby młodzi ludzie z przypadkowych gości zostali asystentami akwarystów.

Ślimaki trzymane z rybami nie wymagają specjalnej opieki, ponieważ zbierają kawałki po rybach, wykorzystywane są zarówno odpady, jak i glony. Wskazane jest ciągłe monitorowanie ich liczby - na 5-6 litrów wody zawiera jeden duży lub 2 małe ślimaki.

Kolejność utrzymania Achatina jest również odpowiednia do opieki nad innymi ślimakami. W ich karmie powinieneś wybrać liść winogronowy, liście mniszka lekarskiego i łopianu, a także resztki warzywne. Zwykła, nie całkiem egzotyczna gastropodia jest nie mniej interesującymi obiektami do obserwacji niż ich obce odpowiedniki.

Żetony znalezione na muszlach ślimaków nie są zalecane do wyrównania własnymi rękami. W takim przypadku zwierzę należy umieścić na wilgotnej serwetce i niezależnie naprawi swój dom. Często takie wady pozostają jednak w postaci subtelnych nieregularności skorupy.

Rozważymy zasady żywienia na przykładzie znanej Achatiny. Karmienie mięczaków oznacza urozmaicenie ich pożywienia, które często podaje się w postaci stałej. Ważne jest kontrolowanie diety zwierzęcia w celu uzyskania wystarczającej ilości składników wapniowych, które są niezbędne do budowy skorupy i zachowania najważniejszego narządu - zęba chitynowego.

Przykładowe menu ślimaków składa się z części:

• pomidory, kapusta, sałata, gotowane ziemniaki, dynia;
• jabłka, gruszki, banany, śliwki, winogrona, melony, arbuzy;
• rośliny strączkowe;
• płatki owsiane;
• grzyby;
• trawa i liście, kwiaty mniszka lekarskiego, koniczyna;
• mielone orzeszki ziemne;
• nabiał i produkty mleczne;
• miękki chleb;
• mięso mielone (gotowane);
• jajka na twardo;
• mączka kostna;
• połączony kanał.

Produkty zabronione:

1. owoce cytrusowe;
2. wszystkie ostre, słone, słodkie, kwaśne, prażone i wędzone;
3. Makaron
4. ziemniaczane oczy.

Po wybraniu odpowiedniego znaku drogowego nie zaleca się natychmiastowego umieszczania zwierząt w nowym mieszkaniu. Najpierw musisz odpowiednio wyposażyć przestrzeń wewnętrzną, aby nowi użytkownicy nie odczuwali stresu z powodu takiej aktualizacji. Określone ustawienie obejmuje szereg zdarzeń.

1. Organizacja właściwej wentylacji. Bez dopływu świeżego powietrza nowi osadnicy mogą nie przetrwać, a szkodliwe bakterie pojawią się w ulitar. Dla właściwej wentylacji ważne jest, aby otwory w pokrywie i inne elementy domu były umieszczone w określonej kolejności. Wykonane są w pokrywie i w górnej części pojemnika, na jednej ze ścian, a także na jego dolnej powierzchni. Ta kolejność zapewnia pełniejszą cyrkulację powietrza i ściółki oraz całkowitą przestrzeń w mieszkaniu ślimaka.
2. Wybór miotu. Warstwa pościeli zapewnia komfort i ciepło w nowym domu. Może służyć jako podłoże, mchy leśne, ściółka liściowa, torf, drewno korzeniowe i inne przedmioty.
3. Zapewnienie optymalnej temperatury i wilgotności. Ważne jest, aby zainstalować obudowę z dala od otwartych okien, baterii grzewczych i gorących pomieszczeń na zewnątrz. Odpowiednia temperatura wynosi 24-27 stopni, a wilgotność 70%. Aby sprawować kontrolę nad parametrami, stosuje się maty grzewcze, termometry, specjalne czujniki. Są bardzo wygodne w użyciu.
4. Spodek z wodą dla ślimaków powinien zawsze znajdować się w pobliżu mięczaków - jest to integralny element w układzie ulitar. Jednocześnie poziom cieczy w pojemniku nie powinien przekraczać 1 cm, aby młode i dojrzałe osobniki nie dławiły się i nie topiły. Poidła wybiera się według gustu właściciela.
5. Osiedlanie ślimaków w nowym domu. Pierwszego dnia ważne jest, aby stale i uważnie monitorować wrażliwe zwierzęta, aby w porę przyjść im z pomocą. Jeśli Achatina, której nie lubisz, przygotowany przez ciebie dom, przejdzie w stan hibernacji na długo.

Większość gastropodia to hermafrodyty. Ale to nie znaczy, że do ich rozmnażania możesz dostać jedną osobę. Samozapłodnienie jest rzadkim procesem wśród mięczaków. W większości przypadków jest to praktykowane przez melani, propagując partenogenetycznie.

Kiedy para tworzy się w ślimakach, wtedy każda z tej pary odgrywa rolę - większe i bardziej dojrzałe osobniki stają się samicami, a młode samcami. W rzeczywistości fakt ten jest wskazówką dotyczącą wyboru odpowiednich par.

Istnieje rodzaj ślimaka innej płci - jest to ampullarium. Chociaż eksperci twierdzą, że czasami mogą zmienić płeć, aby uczestniczyć w kryciu. W tym kontekście gastropodia z rodzaju Pyla są niesamowite, które idą spać przed kryciem, ale ampularium należące do rodzaju Pomasea nie wymagają takiego przygotowania.

Pomimo trudności w określeniu płci ślimaków i możliwości ich zmiany, ważne jest, aby wielu właścicieli wiedziało, kto mieszka na ich ulitarii. Nie ma absolutnie niezawodnej metody identyfikacji cech seksualnych. Jednak z pewnym prawdopodobieństwem można spróbować seksu. W tym celu eksperci zalecają stosowanie kilku metod jednocześnie, co znacznie zwiększa szansę na rozwiązanie tego trudnego zadania.

1. Dokładnie zbadaj ujście mięczaka. Zwykle mężczyźni mają okrągłe usta, podczas gdy u kobiet ich kształt jest bardziej wydłużony.
2. Z migawką ślimaka otwartą powyżej i nieco po prawej stronie osłony płaszcza, mężczyźni wizualnie odróżniają pożądany narząd, którego samice nie mają. Ważne jest, aby porównać kilka par, wtedy ten objaw stanie się dla ciebie oczywisty.
3. Przyjrzyj się strukturze skorupy zwierzęcia. Jeśli loki na nim znajdują się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, to jest to samiec, ale jeśli loki idą w kierunku przeciwnym do strzałki, kobieta jest przed tobą.

Zwykle ślimaki umieszczają gamety w wodzie, gdzie następnie się rozwijają. W tym przypadku średnia liczba jaj osiąga setki, a ich dojrzewanie następuje w ciągu 21-28 dni. Jaja skorupiaki mogą być półprzezroczyste, a także białe, różowe lub zielone.

Wiele gatunków morskich mięczaków śledzi rozwój larw, ale są też małe gatunki morskie, które mają bezpośredni tryb rozwoju. Ponadto taki reżim jest normalny zarówno dla grup słodkowodnych, jak i lądowych. Rozwój embrionalny został szeroko rozwinięty u wielu ślimaków.

Gastropodia rozmnaża się po dojrzałości, składając jaja na kamieniach lub liściach roślin, poszczególnych gatunków - na płaszczyznach ulitarii nieco wyżej niż poziom wody. Początkowo jaja są półprzezroczyste, ale potem stają się brązowawe, później pojawiają się z nich młode zwierzęta.

W sprzyjających warunkach rozmnażają się szybko i często, ale ponieważ proces rozmnażania musi być kontrolowany. Wskazane jest przygotowanie się na takie wydarzenie i uzyskanie pojemności do 30 litrów z osadzoną wodą. Aby uzyskać potomstwo, nie będzie potrzebnych więcej niż 3-4 osobników; glony nie będą zbędne w akwarium. Do karmienia należy wybierać gotowane warzywa, chleb lub pokarm dla ryb.

Recenzje osób zawierających ślimaki w domu, w zasadzie sprowadzają się do następujących aspektów:

• ślimaki nie powodują żadnych reakcji alergicznych;
• są całkowicie bezpieczne;
• mięczaki „słodkie i delikatne”;
• są to wyjątkowo wybredne stworzenia;
• ślimaki przyczyniają się do rozwoju, szczególnie u dzieci, poczucia piękna, miłości i szacunku dla przyrody;
• komunikując się ze ślimakami, rozumiesz, jak kruchy jest świat naturalny;
• kontakt ze ślimakami jest przydatny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, ze względu na zdolność do stymulowania relaksujących właściwości obserwatora i możliwość masażu z nimi.

Wśród gastropodii znajdują się również bardzo niebezpieczne organizmy. Tak więc ślimak stożkowy (Conus geographus) jest trującym mieszkańcem tropików i subtropików. Znaleziono go u północnych wybrzeży Australii. Żyje w żywych fragmentarycznych formacjach koralowych, w piaszczystych obszarach stref pływowych. Rzadziej spotykane w głębi.

Trucizna wydzielana przez ugryzienie tego zwierzęcia może zabić do 15 osób. Objawy zatrucia: ból w miejscu ukąszenia, odczucia są znacznie silniejsze niż od użądlenia przez pszczołę. Po stopniowym zanikaniu bólu dochodzi do odrętwienia, obserwuje się zawroty głowy, mowa ugryzionego staje się nieczytelna, po czym dochodzi do paraliżu dróg oddechowych.

Śmierć następuje około 30 minut po ukąszeniu, ale takie przypadki są rzadkie. Znana ochrona przed jadem ślimaka nie istnieje. Kiedy stosuje się ugryzienie, nacisk na miejsce ugryzienia, proces unieruchomienia i resuscytacji. Być może jest to jedyna opcja zalecanego leczenia osoby ugryzionej przez tego mięczaka.

W Chinach odkryto miniaturową gastropody (Angustopila dominikae). Naukowcy znaleźli kilka małych muszli. W środku nie było ślimaków, jednak rozmiar skorup wskazuje, że ciało zwierzęcia nie osiągnęło 1 mm, a maksymalny znaleziony okaz miał jedynie 0,86 mm długości.

Północna Australia jest także domem dla największego ślimaka na świecie - australijskiego trębacza (Syrinx aruanus). Rekord długości pancerza gatunku wynosi 91 cm, a jego waga to 18 kg. Średnia wielkość dojrzałego australijskiego trębacza sięga 70 cm. Gatunek ten jest drapieżny i żeruje na dużych robakach polychaete. Popularność tego gatunku doprowadziła do zmniejszenia jego liczebności, jednak młode osobniki małych rozmiarów są często rozpryskiwane przez falę morską podczas silnych sztormów.

Plusy i minusy zawartości ślimaków na poniższym filmie.