Theodoxus są ulubieńcami wielu akwarystów, ponieważ mają egzotyczny wygląd i jednocześnie nie powodują problemów w zakresie konserwacji. Rozważ główne cechy tych ślimaków i subtelności opieki nad nimi.
Opis ogólny
Te mięczaki należą do rodziny neritidów. Wśród możliwych siedlisk można wymienić zarówno akweny świeże, jak i lekko słone. Osoby są w stanie osiągnąć 2 centymetry wysokości. Ich skorupa jest zaokrąglona, z małym zawinięciem na końcu, trochę jak kubek. Powierzchnia podeszwy ma małą pokrywkę o żółtawym zabarwieniu, która zapewnia, że w razie potrzeby theodoxus może zablokować wejście do domu.
Akwarystów często pociąga kolorystyka takich ślimaków. Może być bardzo różnorodny. Wzór pozostaje niezmieniony, wyraźnie wyróżniają go jasne kropki lub przerywane zygzakowate paski na jasnym lub szarawym tle. Skorupa mięczaka jest bardzo trwała ze względu na ich początkowe potrzeby. Faktem jest, że Neritidy żyją w zbiornikach wodnych odpowiednio z silnym prądem, bez silnej skorupy, byłyby trudne w takich warunkach.
Akwaryści szczególnie cenią tropikalnych członków rodziny Neritidae. To te mięczaki wyglądają szczególnie egzotycznie, ich wygląd przyciąga uwagę.
Należy również zauważyć, że w akwarium ślimaki te pełnią przydatną funkcję. Nie są zainteresowane wysokimi roślinami, ale nie są obojętne na płytkę, która pojawia się na ścianach akwarium.Muszę powiedzieć, że obecnie te kreacje nie są zbyt rozpowszechnione do utrzymania w domu, ponieważ niewiele osób zajmuje się hodowlą na dużą skalę, a cena osobników jest imponująca.
Główne odmiany
Nie ma tak wielu odmian tych mięczaków. Rozważymy najsłynniejszy z nich.
- Theodoxus danubialis ma pancerz w kolorze limonki. Na nim bardzo wyraźnie widoczny jest wzór utworzony z zygzaków o różnych rozmiarach. Maksymalny rozmiar takich ślimaków może wynosić 1,5 centymetra. Najczęściej w naturze można je zaobserwować w zbiornikach z twardą wodą.
- Theodoxus Fluviatilis - Jedna z najczęstszych odmian. Można je znaleźć nie tylko w Skandynawii i Europie, ale także w niektórych regionach naszego kraju. Mają dość ciemną skorupę, której kolor może być niebieski, fioletowy lub brązowy. Wzór jest dużą liczbą wyraźnych plamek światła.
Theodoxus fluviatilis ma jedną charakterystyczną cechę. Przed jedzeniem ślimak najpierw ociera roślinność o kamienie. Z tego powodu najczęściej mięczak żyje w zbiornikach o skalistej glebie.
- Theodoxus transversalis - Są to małe mięczaki, a ich skorupa nie ma wzoru. Może mieć powłokę o szarawym, brązowym lub żółtawym odcieniu.
- Należy zauważyć Theodoxus euxinus lub Morze Czarne. Jego pancerz jest czarny, a wewnątrz znajduje się rowek w kształcie półksiężyca. Kolor może być inny, jak na zdjęciu. Ciało jest jasnoszare, ciemne plamy po bokach i głowie. Najczęściej spotykany w ciepłych krajach Europy, dystrybuowany w Grecji i Rumunii. W Rosji można go zobaczyć na obszarach wybrzeża Morza Czarnego.
- Theodoxus pallasi żyje w słonawej lub słonej wodzie. Najczęściej spotykany na wybrzeżu Morza Czarnego, Azowskiego i Aralskiego. Może żyć w rzekach należących do basenów tych mórz. Takie ślimaki są bardzo małe, mogą rosnąć nie więcej niż centymetr. Szaro-żółta skorupa jest ozdobiona ciemnym kontrastowym wzorem.
- Theodoxus astrahanicus jest powszechny na obszarze Morza Azowskiego i Dniestru. Kolor pancerza jest głównie żółty, wzór składa się z pięknych zygzaków.
Zasady dotyczące treści
Te ślimaki są dość wygodne w domu. Ich utrzymanie nie powoduje trudności dla akwarystów. Główną zaletą jest to, że nie trzeba monitorować temperatury wody. Ślimak będzie pasował zarówno do wskaźnika +19, jak i +30 stopni.
Te dzieci nie wyrządzają szkody, ale korzyści są znaczne. Należy zauważyć, że pokarmem dla nich są glony, które z czasem rosną na ścianach akwarium. Dlatego ma miejsce szczególne czyszczenie. Jednak jeśli trawa jest zbyt twarda, ślimaki po prostu nie mogą sobie z tym poradzić. Wysokie rośliny również nie są nimi zainteresowane, właściciel nie powinien martwić się o ich uszkodzenie. Ogólnie rzecz biorąc, siedlisko takich mięczaków w akwarium ma wiele pozytywnych aspektów, z których głównym jest utrzymanie czystości w zbiorniku bez ludzkiego wysiłku.
Większość podgatunków woli żyć w twardej wodzie. Wynika to z faktu, że zawiera więcej wapnia, który jest wymagany, aby skorupa była mocna. Kamienie z wapienia morskiego są również przydatne dla niemowląt, muszą być specjalnie umieszczone w akwarium. Najważniejszą rzeczą, którą należy obserwować, jest to, że ciecz nie stagnuje, ten teodoksus po prostu nie toleruje.
Akwaryści powinni pamiętać, że w jednym zbiorniku można umieścić około 6–8 osobników. Ślimaki są małe, nie więcej niż 2 centymetry, więc 1-2 kawałki będą po prostu niewidoczne. Warto również wziąć pod uwagę fakt, że stado 8 sztuk nie będzie miało problemów z rozmnażaniem, nawet w akwarium. Niemożliwe jest odróżnienie mężczyzny od kobiety. Mięczaki mogą być nie tylko heteroseksualne, ale także biseksualne.
Muszę powiedzieć jeszcze jedną interesującą cechę tych stworzeń akwariowych. Każdy ślimak ma swoją strefę.Oznacza to obszar w akwarium, w którym może odpoczywać lub jeść. Mięczak potrzebuje twardej powierzchni do odpoczynku. Młode Theodoxus często osiedlają się w skorupkach dorosłych.
Funkcje rozmnażania
Jeśli teodoksus czuje się całkiem dobrze w akwarium domowym, a temperatura wody jest odpowiednia, nie będzie problemu z rozmnażaniem. Theodoxus może dawać potomstwo przez cały rok. Średnia temperatura cieczy, wygodna dla powyższego procesu, wynosi około +24 stopnie.
Mięczaki rozmnażają się przez składanie jaj. Aby to zrobić, potrzebują twardych powierzchni, takich jak kamienie lub tylko ściany akwarium. Same jajka są małe, około 2 milimetrów długości i są zamknięte w kilku kawałkach jednocześnie w jednej podłużnej kapsułce. Jednak tylko jedno młode pojawia się z kapsułki, dla której pozostałe jajka będą służyć jako jedzenie.
Należy zauważyć, że mały teodoksus rośnie bardzo powoli. Po urodzeniu chowają się w ziemi. Ich skorupa w tym okresie jest biała i bardzo delikatna. Z czasem skorupa ciemnieje i uzyskuje niezbędny kolor, wzory wydają się bardziej kontrastowe. Wskazuje to, że mięczak dojrzał.
Dojrzałość płciowa w theodoxus, zawartym w domu, występuje po około 6 miesiącach. W naturze dzieje się tak po 2 latach, mimo że dzieci żyją około 2 i pół roku. Samce po prawej stronie mają charakterystyczny wzrost konieczny do krycia. Za główny okres reprodukcji uważa się okres od kwietnia do października.
Mięczaki rozmnażają się w odstępach 2-3 miesięcy. Nie oznacza to jednak, że wkrótce nowi mieszkańcy akwarium będą musieli się pozbyć. Rosną bardzo powoli i żyją krócej niż 3 lata, co w pewnym stopniu pomaga utrzymać równowagę. Wszystkie powyższe cechy sprawiają, że theodoxus jest ulubieńcem akwarystów, coraz częściej zaczynają się rozmnażać, ponieważ zawartość nie powoduje problemów, a dzieci przynoszą znaczne korzyści.
Przegląd ślimaków theodoxus na poniższym filmie.
