Jagdterrier: odmiany, zasady dotyczące treści i wybór pseudonimu

Większość ras terierów hodowano w Wielkiej Brytanii jako psy myśliwskie, ale do tej pory przeważnie stały się one zwierzętami domowymi i uroczymi towarzyszami. Yagd terrier wyróżnia się na tej liście większością swoich głównych cech - pochodzi z Niemiec i nadal pozostaje zapalonym myśliwym, którego w większości przypadków nie zaleca się ustawiania w mieszkaniu w mieście.

W ubiegłym stuleciu, kiedy pojawiła się większość współczesnych ras terierów, nowe rasy psów były często hodowane sytuacyjnie - nie mają one określonego „ojca-założyciela”, który zajmowałby się pełnoprawną hodowlą, ustawiając pokolenie z pokoleniem w celu poprawy określonych cech zwierzęcia.

Wtedy zwykli ludzie, którzy potrzebowali psa do polowania lub ochrony terytorium przed gryzoniami, szukali w oku szczeniąt, które mogłyby rozwiązać problem. Pod tym względem Reed Terrier niemiecki różni się od większości swoich krewnych - to rasa fabryczna, to znaczy, że została stworzona świadomie, już rozumiejąc, co ostatecznie powinno się stać.

Yagd Terrier to starszy foksterier, który został ulepszony przez dodanie obcych zanieczyszczeń od innych ras myśliwskich. Do tego czasu Fox był uważany za najlepszego psa myśliwskiego od kilku dziesięcioleci - był szeroko stosowany przez europejskich myśliwych, ponieważ taki asystent okazał się nieoceniony nie tylko w walce w dziurze, ale także w pogoni za ofiarą, taką jak zające, a nawet kopytne.

Jednocześnie pies był bardzo ceniony z estetycznego punktu widzenia - wyróżniał się atrakcyjnym wyglądem i dlatego stał się regularnym na różnych wystawach. Ta różnorodna natura w dużej mierze popchnęła twórcę niemieckiego teriera myśliwskiego do stworzenia nowej rasy.

Walter Zangenberg był również zaangażowany w hodowlę lisów, ale jego ulubionym hobby było polowanie i postanowił skupić się na walczących cechach psa. Łowcy wielokrotnie zauważali, że czarne i podpalane osobniki, mocno przypominające klasycznego Old English Terriera i nie uważane za przystojnych, okazały się znacznie lepsze w warunkach bojowych.

W 1923 r. Niemiecki specjalnie nabył „wadliwe” szczenięta - ich matka była prawie czarna, ponieważ inny hodowca dał mu dzieci za grosz. Potomstwo składało się z dwóch samic i dwóch samców, które Tsangenberg skrzyżował z innymi lisimi terierami oznaczonymi kolorami, które wykazywały wspaniałe właściwości podczas polowania.

Co dziwne, Nazizm, który zyskuje na popularności, naprawdę pomógł w pojawieniu się nowej rasy. - jego ideologia niewiele łączyła się z faktem, że coś dobrego można było wyprodukować za granicą, ponieważ wielu innych niemieckich hodowców przyłączyło się do rozwoju własnej rasy myśliwskiej, która na dobre różni się od zagranicznych. Już w 1926 roku Zangenberg zorganizował

Niemiecki klub reniferów, a także sformułował główną zasadę nowej rasy: brak wystaw, co najważniejsze - maksymalna praktyczność dla zastosowań myśliwskich. Nowa organizacja przyciągnęła do swojej działalności słynnego specjalistę od psów Herberta Lucknera, aw następnym roku przeprowadzono przegląd, w którym wzięły udział 22 psy.

Jednak dzisiejsze teriery yagd bardzo różnią się od tych, które były wyświetlane w latach 20. ubiegłego wieku. Faktem jest, że początkowo pula genów była bardzo ograniczona - pamiętamy, że było tylko czterech przodków, więc po kilku latach pojawiło się ryzyko, że nowa rasa po prostu zdegeneruje się z powodu kazirodztwa. Aby uniknąć takiego rozwoju wydarzeń, teriery staroangielskie, a także walijski, który do tego czasu prawie zniknął, zostały napisane poza Anglią.

W 1934 roku pojawił się pierwszy oficjalny standard, w którym praktycznie nic nie mówiono o wyglądzie - po prostu nie powinno to powstrzymywać psa przed wykonywaniem swojej pracy. Jednocześnie zgłoszono wiele „profesjonalnych” wymagań - pies musi być fizycznie odporny, mieć zdolność i chęć pewnego podążania szlakiem i głośnego szczekania, gdy wykryje ofiarę, brak lęku przed wodą lub walkę w ograniczonej przestrzeni.

Już w latach 40. stworzenie nowej rasy zostało ostatecznie zakończone, a wtedy teriery Yagd były uważane za najbardziej agresywne psy w stosunku do mieszkańców nor.

Po drugiej wojnie światowej Niemcy zostały podzielone, więc rozwój rasy przebiegał na dwa różne sposoby. W NRD było bardzo niewielu przedstawicieli rasy i przez długi czas kładziono nacisk na prosty wzrost populacji, dlatego niemiecki pies yagd terrier był bliski wyginięcia.Ponadto kraj ten nie był członkiem Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (ICF), dlatego przedstawiciele Republiki Federalnej Niemiec udali się na wystawy, na których było znacznie więcej tych psów i hodowla z powodzeniem kontynuowana.

ICF rozpoznało rasę w 1954 r., Ale angielskich i amerykańskich klubów hodowlanych rasy yagd terrier nie wymieniono na oficjalnych listach - bezpretensjonalny wygląd miał wpływ. Pomimo braku oficjalnego statusu, psy te wciąż przybywały do ​​Stanów, ale nigdy nie były tutaj popularne - lokalni myśliwi korzystali z pomocy lokalnych psów. Zwierzęta przybyły do ​​ZSRR od początku lat 70. XX wieku i tam się zakorzeniły.

Główną cechą yagd terriera jest to, że jest to pies wyłącznie myśliwski, a nie pies wystawowy - wygląda niepozornie dla tych, którzy szukają estetyki ze względu na estetykę, ale jest to przykład funkcjonalności.

Dorosły pies wyróżnia się stosunkowo małym, ale mocno spuszczonym ciałem - idealnie nadaje się do penetrowania nory i prowadzenia tam śmiertelnych walk. Wielkość psa jest skromna, ale wyraźnie wystandaryzowana: wzrost wynosi 33-40 cm, a obwód ciała powinien być o 10-12 cm większy niż wysokość w kłębie.

Na świecie nie ma innej rasy psów, w której ustalono by podobną proporcję, ale w tym przypadku jest to fundamentalnie ważne: jeszcze potężniejsze zwierzę nie będzie zwrotne w norze, a mniejsza objętość piersi będzie niewystarczająca dla dobrej wytrzymałości i głośnego głosu.

Głowa zwierzęcia ma wydłużony kształt i przypomina spiczasty klin, jego głównym detalem są potężne szczęki z silnym uchwytem i wyraźnym podbródkiem. Ugryzienie jest nożycowe i bardzo gęste, często niemożliwe jest wyrwanie się z uścisku takiego psa. Oczy Yagd Terriera są małe i ukryte dość głęboko w pudełku z czaszkami, a nawet wygląd zwierzęcia pokazuje, że niczego się nie boi i jest niezwykle zdeterminowany.

Eksperci tak twierdzą bezpośrednio przed potyczką z wrogiem spojrzenie całkowicie staje się „wężem” - nie ma w nim nic oprócz chłodu i bezwzględności. Uszy mają postać łacińskiej litery „V”, zwisają swobodnie, lekko odchylone w kierunku czoła.

Głowa jest przymocowana do ciała mocną, ale stosunkowo krótką szyją, która wpada w mocne plecy. Ogon, jak przystało na normalnego psa, zwierzę trzyma prosto lub lekko uniesione - ta cecha upraszcza zadanie właściciela polegające na wyciągnięciu zwierzęcia z dziury. Owalne łapy na obszernych podkładkach o sztywnej konsystencji służą jako podparcie dla ciała.

Przedstawiciele rasy dzielą się na dwa typy - gładkowłose i szorstkowłose, chociaż zwykle nie ma przeszkód w ich kryciu między sobą. Co więcej, wielu myśliwych ceni przede wszystkim tylko pośrednią wersję płaszcza. Niezależnie od gatunku, do którego należy osobnik, jego sierść zawsze wyróżnia się wysoką gęstością i szorstką fakturą, przylega ściśle do tułowia psa i łączy się z grubym i ciepłym podszerstkiem.

Osobliwością tych włosów jest to, że ani brud, ani śnieg nie przylegają do nich, a nawet one nie potrzebują żadnej opieki, chociaż ogrzewają czworonożnego właściciela zgodnie z najlepszymi oczekiwaniami. W przypadku prawdziwego teriera, którego głównym wymaganiem jest maksymalna praktyczność cech, zasadą jest całkowite pokrycie ciała włosami - należy również chronić brzuch i uda wewnętrzne. Jeśli chodzi o kolor, dominuje tu połączenie czerni i ciemnego brązu z opalenizną, możliwe jest siwienie lub obecność „maski”.

Yagd terrier został pomyślany jako typowy tyran, który jest dość przydatną cechą dla normalnego psa myśliwskiego. Bestia tego psa jest czynnikiem sprawczym po prostu nieograniczonej agresji, w przypływie wściekłości zwierzę rzuca się, by zaatakować nawet wroga, który, jak się wydaje, może go zmiażdżyć jednym rozmiarem. Pies jest brutalny a co najmniej myśli o tym, jak wyjść z minimalnymi stratami - nie zrezygnuje ze swoich, ponieważ takie zwierzęta mogą łatwo doznać poważnych obrażeń, a nawet umrzeć podczas polowania.

Głupotą jest oczekiwać od zwierzęcia o takich cechach, że będzie podporządkowany lub wyjątkowo posłuszny. W warunkach dołka pies musi nieustannie wykazywać niezależność i determinację, nie boi się niczego i nie idzie na kompromis, a wszystkie te cechy nieuchronnie przekładają się na życie codzienne. W języku psychologii jest to bardzo silna osobowość, a jeśli zabierzesz takiego szczeniaka do domu, powinieneś przygotować się na to, że wychowanie należy rozpocząć jak najwcześniej.

Yagd terrier często wykazuje nadmierną niezależność, dlatego nie należy mu się luzować - właściciel, który chce kontrolować sytuację, musi nieustannie wykazywać surowość. Należy wprowadzić rozróżnienie między surowością a okrucieństwem - druga jest całkowicie nieodpowiednia, zwłaszcza że lepiej nie prowokować takich zwierząt ponownie.

Jeśli traktujesz psa mądrze, z pewnością przywiąże się do ciebie, ale jego serdeczność dotyczy tylko znanych ludzi. To nie jest pies, który radośnie spotyka jakąkolwiek osobę. W większości przypadków pies jest całkowicie obojętny na obcych, jednak może być agresywny i atakować, dlatego w zatłoczonych miejscach warto uważniej obserwować.

Właściciel Yagd Terrier jest zawsze jeden - pies może normalnie wchodzić w interakcje z resztą domu, ale nie będzie im posłuszny. Przedstawiciele rasy wyróżniają się tolerancją na obecność żywych stworzeń, często koegzystują pokojowo nawet z innymi zwierzętami domowymi, ale możliwa jest również opcja, w której zwierzę zorganizuje prawdziwą wojnę dla twojego kota. Rozwiązanie tego problemu jest niezwykle trudne - jeśli pamiętasz, czworonożny łowca w pogoni za ofiarą zawsze dochodzi do końca i nie umknie swojemu.

Przy wrodzonej wytrzymałości i zdolności przystosowywania się do znacznego wysiłku fizycznego głupotą byłoby trzymać teriera w niewoli - przynajmniej będzie smutne i nie będzie szczęśliwe. Z tego powodu pies, nawet jeśli jest używany jako pies stróżujący, nigdy nie jest zakładany na łańcuch. Utrzymanie ulicy na osobistej działce jest całkiem możliwe, ale tylko w obecności przestronnej budy i tej samej zagrody.

W procesie hodowli twórcy rasy położyli główny nacisk na precyzyjne uproszczenie opieki nad zwierzęciem, minimalizując je. Nie jest na próżno, że terier yagd nadal nie jest rozpoznawany jako odrębna rasa ani w USA, ani w Wielkiej Brytanii - pod względem wyglądu wygląda bardzo podobnie jak kundel, a ignorant nie rozpoznaje go jako psa rasowego, ale wtedy trzeba będzie opiekować się takim zwierzakiem ostrożniej niż dla bezpretensjonalnej czworonożnej ulicy.

Jednocześnie eksperci nadal zalecają czesanie twardej sierści psa przynajmniej raz w tygodniu - jest to konieczne dla elementarnej dokładności, aby bakterie nie startowały w nagromadzonym zanieczyszczeniu.

Zwierzęta o znacznej wytrzymałości zwykle potrzebują regularnego wykorzystywania swoich umiejętności, oraz Yagd Terrier jest dokładnie tym psem, który uwielbia długie spacery i naprawdę ich potrzebuje. Doświadczeni hodowcy psów wskazują, że przedstawiciele rasy chodzą przez co najmniej godzinę, a im częściej to robisz, tym lepiej dla zwierzaka.

W osobistym spisku potrzeba zwierzęcia do chodzenia jest częściowo wyrównana, pod warunkiem, że nie jest przywiązany i zamknięty w wolierze - dlatego mówią, że zwierzę nie może być trzymane na łańcuchu. Jeśli chodzi o mieszkanie, pytanie z nim jest skomplikowane: z jednej strony taki przyjaciel osoby tutaj w ogóle nie będzie mógł chodzić i poczuje się ograniczony, z drugiej strony intensywny sposób chodzenia po ulicy prawdopodobnie rozwiązałby problem.

Terierom Jagd przypisuje się odporność na poziomie psów najbardziej odpornych na różne infekcje, ale należy wziąć pod uwagę warunki, w jakich żyje ich właściciel. Jeśli nieco bardziej bolesny pies jest stale opiekowany i monitorowany, to pies tej rasy jest nabywany przez tych, którzy nie potrzebują dodatkowych kłopotów, a sława „niemożliwego do zabicia” zdrowia zwierzaka prowadzi do tego, że jego stan na ogół zaczyna dryfować. Jednocześnie zwierzę często żyje na ulicy, a nawet jeśli nie, wymaga regularnego długiego chodzenia, aby łatwo złapać infekcję lub pasożyty na podwórku.

Aby nie doprowadzić sytuacji do skrajności i nie napotkać niepotrzebnych problemów, sensowne jest podjęcie pewnych środków zapobiegawczych - wtedy pies stanie się naprawdę nieśmiertelny. Wszystkie niezbędne szczepienia muszą być wykonane na czas. (lepiej skonsultować się z weterynarzem, który zna specyfikę regionu na temat ich listy), ponadto należy przeprowadzać regularne leczenie wełny z pasożytów. Robaki często prześladują yagd teriery, dlatego preparaty przeciw robakom muszą być stale obecne w ich paszach.

Pewnym zagrożeniem dla zdrowia jest również brud, który podczas spacerów na świeżym powietrzu, a zwłaszcza kopania dziur, może zapychać się w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Uszy i oczy oddziału podlegają regularnej kontroli, stamtąd za pomocą mokrej ściereczki należy usunąć wszelkie obce zanieczyszczenia, a jeśli zostaną wykryte jakiekolwiek patologie, nie należy polegać na kuloodpornej odporności psa - skontaktuj się z weterynarzem.

Osobliwym wskaźnikiem poprawności zawartości terieru yagd jest stan jego pazurów. Jeśli pies będzie chodził wystarczająco, on sam zużyje się na taką długość, która nie będzie szczególnie przeszkadzać zwierzęciu i nie uszkodzi wykładziny podłogowej. Jeśli jednak pazury odrosną, należy je odciąć. Jest to przydatne nie tylko dla estetyki i konserwacji wnętrz, ale także dla samego psa, który zakłóca normalny ruch.

Z jednej strony terier yagd jest bezpretensjonalny we wszystkim, w tym z jedzeniem, z drugiej - pies myśliwski powinien być zawsze w formie i być w pełni czujny, a zatem sam właściciel jest zainteresowany karmieniem swojego zwierzaka tak skutecznie, jak to możliwe. Tak jak w przypadku przedstawicieli innych ras, Możliwe jest przygotowanie diety bestii zarówno z suchych karm fabrycznych, jak i z niezależnie wybranych produktów.

W przypadku suchej karmy wszystko jest jasne - tutaj zalecenia są takie same dla wszystkich psów. Im wyższa klasa produktu, tym lepiej i chociaż premium i super premium kosztują znaczne pieniądze, nie powinieneś oszczędzać na zdrowiu psa, który ryzykuje życiem w walce z dzikimi zwierzętami. Eksperci podkreślają, że certyfikowane produkty są nie tylko całkowicie bezpieczne dla organizmu zwierzęcia, ale także zawierają wszystkie niezbędne witaminy i minerały. Jednocześnie suche karmy praktycznie nie zawierają wody, co oznacza, że ​​dla pełnego przyswojenia zwierzę potrzebuje stałego dostępu do wody pitnej.

Jeśli zdecydujesz się odrzucić usługi producentów fabrycznych i jesteś gotów samodzielnie skomponować dietę dla swojego psa, pamiętaj, że wszystkie produkty muszą być świeże. Wczorajszego jedzenia nie należy podawać psu - przygotuj się, aby za każdym razem go ugotować. Lista dozwolonych i niezbędnych składników powinna zawierać następujące produkty.

• Mięso. Ten składnik ma zasadnicze znaczenie dla każdego drapieżnika i podwójnie dla yagd terriera, ponieważ są to białka odpowiedzialne za budowanie masy mięśniowej. To mięso czyni psa silnym i zdolnym do pokonania wroga w walce w zwarciu. W takim przypadku układ trawienny psa nie zawsze jest gotowy do trawienia nadmiernie tłustych pokarmów, ponieważ wieprzowina lub jagnięcina są niepożądane. Lepiej jest skupić się na kurczaku, wołowinie i indyku.

• Podroby. Zasadniczo można je uznać za inny rodzaj mięsa - jest smaczne, zdrowe i stosunkowo niedrogie. Serca i płuca, żołądki i nerki krowy lub ptaka będą w sam raz.

• Produkty z kwaśnego mleka. Dorosłym mlekiem nie wolno podawać świeżego mleka dorosłemu jeżynowi, jak większości innych psów, ponieważ dorosłe zwierzęta nie mogą rozkładać laktozy. Jednocześnie mleko zawiera wiele przydatnych składników, które znajdują się również w jogurcie, kefirze, fermentowanym mleku pieczonym i niskotłuszczowym twarogu, ale laktozy już go nie ma.

• Zboża Yagdterrier jest słusznie jednym z najbardziej aktywnych i ruchliwych psów. Dla zdrowej osoby ciągły ruch jest normą i wskaźnikiem normalnego zdrowia, a to wymaga dużej ilości węglowodanów. Źródłem takich mogą być te same produkty, które są wykorzystywane do tych celów i przez osobę - gryka i płatki owsiane, proso i ryż.

• Warzywa Dla dobrego zdrowia i pełnego metabolizmu pies potrzebuje kompleksu witamin i minerałów, a ich pierwszym źródłem są warzywa. Psy ozdobne są często karmione owocami, ale terier yagd może uzyskać wszystko, czego potrzebujesz od po prostu improwizowanego jedzenia - cukinii i buraków, marchwi i kapusty, a także zieleni. Wszystko to można podać zarówno na surowo, jak i gotowane.

Podobnie jak w przypadku większości ras, Terrierowi nie wolno karmić jedzenia z ludzkiego stołu. - Układ trawienny psa jest zasadniczo inny i nie poradzi sobie z takim wyzwaniem. Słodkie, pikantne, pikantne i tłuste potrawy, a także wędzone mięso i ciastka będą całkowicie zbędne w jej menu. Karmiąc swoje niestosowne produkty swojemu zwierzakowi, ryzykujesz, że dzień lub dwa pozostaną bez wiernego asystenta w polowaniu.

Reżim karmienia zwierzęcia zależy od tego, na jakim etapie życia jest. Jednak dzieci jedzą bardzo mało jedzenia na raz i muszą być karmione co najmniej cztery razy dziennie. W większości przypadków osoba dorosła będzie miała wystarczającą ilość dwóch posiłków dziennie, ale należy wprowadzić wyjątki dla suk w ciąży i karmiących piersią - ich ciało wymaga zwiększonej ilości energii i składników odżywczych, dlatego zapewniono im trzy posiłki dziennie. W tym drugim przypadku eksperci zalecają również wprowadzenie witamin w tabletkach, które są sprzedawane w dowolnej aptece weterynaryjnej, do menu jako osobny element.

Podobnie jak wiele innych ras psów, teriery yagd nie rozumieją, kiedy przestać jeść - drapieżnik nie może być pewien, że wkrótce pojawi się kolejna ofiara, dlatego zjada się na wysypisku, gdy jest taka możliwość. Na wolności nie zaszkodziłoby to psu, ale gdy jest trzymany w domu, zapalony właściciel może z łatwością nakarmić zwierzaka stanem tłustego i niezdarnego tuszy, który nie będzie już przydatny w polowaniu.

Obliczanie dawki jedzenia zwykle odbywa się na oko, ale pamiętaj o tym zimą osoby stale przebywające w klatkach na świeżym powietrzu muszą zwiększać porcje - z zimnem można sobie poradzić tylko kosztem dodatkowych kalorii. Doświadczeni hodowcy psów wskazują, że jeśli jest czysty śnieg, lepiej jest podać go zamiast wody.

Będziesz musiał zacząć trenować mistrzowskiego jeźdźca od pierwszego dnia w domu, w przeciwnym razie będzie on uważał się za mistrza sytuacji. Zanim pojawi się w domu, należy przemyśleć pewne zasady postępowania nowego członka rodziny, ponieważ przedstawiciele tej rasy tracą szacunek dla nielogicznej osoby, która jest w stanie radykalnie zmienić swoje poglądy.

Z tego samego powodu wymóg zgodności z przepisami powinien być stały i obowiązkowy, wszelkie ustępstwa są niedopuszczalne. Zgadzam się ze wszystkimi członkami gospodarstwa domowego, że wszyscy zareagują na konkretne zachowanie psa w ten sam sposób - wtedy trening będzie przebiegał znacznie szybciej.

Wytrzymałość i wytrwałość właściciela Yagd Terriera to obowiązkowe cechy charakteruw przeciwnym razie bezkompromisowy pies nie uzna go za wystarczający autorytet. Niedopuszczalne jest zdobywanie autorytetu siłą fizyczną, nawet jeśli wydaje ci się, że pies nie chce sensownie wykonywać twoich poleceń.

Umożliwiając karę cielesną szczeniaka lub wielokrotnie demonstrując niesprawiedliwość, ryzykujesz reakcję, gdy dorośnie, a jednak taki przeciwnik jest niezwykle poważny i niebezpieczny.

Niektóre przejawy agresji, które czasami występują w nieprzygotowanym terierie yagd, są całkowicie niewłaściwe w społeczeństwie, dlatego ważne jest, aby w odpowiednim czasie zaangażować się w socjalizację dziecka - bez tego będziesz miał ciągłe problemy z tym w mieście. Konieczne jest staranie się rozwinąć u szczeniaka normalną reakcję na nieznajomych i inne zwierzęta - nie powinien on widzieć ofiar ani wrogów we wszystkich wokół. Możesz już nauczyć swojego zwierzaka takich zasad od wieku trzech miesięcy.

Odpowiednio wyszkolony terier yagd staje się nie tylko przyjacielem, ale także prawdziwym obrońcą całej rodziny, potrafi skutecznie strzec własności prywatnej domu i być zdesperowanym asystentem swojego głównego łowcy. Aby jednak szkolenie zakończyło się sukcesem i nie zawierało niepoprawnych błędów, lepiej powierzyć takie zadanie specjalistom w swojej dziedzinie. Profesjonalista wie, jak podporządkować sobie autorytatywnego i agresywnego psa, bez łamania jego psychiki i bez rozwijania niepotrzebnej goryczy w stosunku do całego świata.

Jagdterrier to zaciekły łowca, który nie ma nadmiernej wymiarowości ani dążenia do stylowego wyglądu. Z tego samego powodu jego pseudonim został wybrany w taki sposób, aby przekazać surową istotę myśliwską. W przypadku chłopców najczęściej wybierają obce nazwiska, toponimy lub pochodne obcych słów, co oznacza pewną cechę chwalącą godność psa. Biorąc pod uwagę niemieckie pochodzenie rasy, psy często otrzymują odpowiednie pseudonimy - brzmią organicznie Hans, Helmut i Dietrich.

W przypadku dziewcząt niemieckie imiona nie są wybierane - teoretycznie, może tylko Greta ale są one nazywane różnymi obcymi nazwami z innych języków. Nazwa brzmi bardzo jasno Storm - w pełni oddaje istotę natury psa myśliwskiego i jego niepokój. Niezwykłe i oryginalne będą nazywane ulubionymi Zbroja Spośród innych popularnych opcji wyróżniamy się Troja, Bagheera i Westa.

O cechach rasy yagd terrier, zobacz wideo poniżej.