Fox Terrier: zasady dotyczące treści i różnorodność pseudonimów

Foksteriery są uważane za jedną z najbardziej rozpoznawalnych ras psów. I nie jest to zaskakujące, ponieważ są one jednymi z najczęstszych na całym świecie i są kochane przez wielu jako zabawne i lojalne zwierzaki. Niemniej jednak takie psy w żadnym wypadku nie były wychowywane w celach rozrywkowych, co w pewnym stopniu wpływa na specyfikę treści i wychowania takich zwierząt. Aby wzajemne zrozumienie przeważyło nad wybranym zwierzakiem, musisz dowiedzieć się, jaki to pies.

Jak przystało na ogromną większość terierów, Fox jest prawdziwym Brytyjczykiem. Jego nazwa w dużej mierze wyjaśnia główną „specjalizację” psa. Pomimo dość skromnego rozmiaru najlepiej nadaje się do polowań na lisy (w języku angielskim „lis”) oraz różnorodne gryzonie żyjące w dziurach i denerwujące ludzi.

Co ciekawe, nawet dzisiaj naukowcy nie potrafią powiedzieć, kto i kiedy przyniósł współczesne lisy, ale wiadomo, że pewne podobne psy znaleziono na Wyspach Brytyjskich na długo przed nadejściem języka angielskiego - starożytni Rzymianie pisali o nich w 55 rpne Przedstawili przedstawicieli rasy jako szybkie zwierzęta z głośną korą, zdolne do zakradania się za ofiarą nawet do najbliższej dziury.

Tak długo, jak czworonożni byli używani przez zwykłych ludzi, nie trzeba było spełniać pewnych standardów. Słabe i nieodpowiednie szczenięta zostały odrzucone, a dzieci zapalonych łowców szczurów były cenione ponad wszelkie inne. Jednak od około XIV wieku wśród angielskiej szlachty zaczęło pojawiać się nowe hobby, polegające na polowaniu na ryjące zwierzęta.

Brytyjscy rówieśnicy nie tylko mogli sobie pozwolić na zakup najlepszych psów, ale nawet specjalnie je wystawiać, aby zagwarantować sukces. Współcześni naukowcy uważają, że wtedy najbardziej pożądane były gładkie włosy lisy, uważane za bezpośrednich potomków takich ras, jak klasyczne staroangielskie czarne podpalane teriery, a także Beagle, Greyhound i Bull Terrier.

Gładka wełna nie nadaje się do pracy w norze - brudzi się i wymaga starannej pielęgnacji. Co dziwne, szorstkowłosa odmiana lisów pojawiła się zaledwie kilka wieków później - pod koniec wieku przedostatniego. W tym celu specjalnie dobrano lisy z najtwardszą wełną, a następnie krzyżując je z walijskimi terierami. Z tego powodu genotyp dwóch odmian rasy zaczął się znacznie różnić.

Jednak przez długi czas nie było mowy o traktowaniu Fox Terriera jako konkretnej rasy o wyraźnie uznanym standardzie. Nawet zamożni myśliwi woleli eksperymentować niezależnie, nie starając się, aby ich pies wyglądał jak którykolwiek z wcześniej znanych. W rezultacie możemy mówić o jakimś specjalnym lisa terrierie podobnym do obecnego, niepewnie z końca XVIII wieku.

Początek hodowli współczesnych lisów przypada na mniej więcej połowę wieku. W 1859 r. Małe psy zaczęły po raz pierwszy pojawiać się na wystawach, choć nie od razu przyszły na podwórze. Co ciekawe, w tym momencie nie byli już cudem w Rosji, ale 10 lat później dotarli do Francji, Włoch i Holandii. W tym samym czasie foksterier, który już zaczął szturmować wystawy, nie miał własnego standardu rasowego aż do 1875 r., A dopiero jego wygląd dał rasie możliwość oficjalnej rejestracji - włączenia się na listy Angielskiego Klubu Hodowli Psów.

Hodowcy, którzy stali się motorem pojawienia się Fox Terrierów jako odrębnej rasy, postawili za zadanie stworzyć psa, który nie miałby ekscesów w żadnym kierunku. Z tego powodu współczesny lis jest cienki, ale nie niegrzeczny, krępy, ale nie przysadzisty - jednym słowem, jest silny, mobilny i elegancki. Jednocześnie pies nie może być obiektywnie uważany za mistrza w żadnym z powyższych parametrów, ale jako pies myśliwski wydaje się prawie idealnym rozwiązaniem.

Jak przystało na psa hodowanego specjalnie do pracy w dziurze, rozmiar lisa teriera wcale nie imponuje - jego wysokość w kłębie nie przekracza skromnych 39 centymetrów. Przy tak skromnym rozmiarze pies nie wygląda jak słaby dekoracyjny karzeł - wręcz przeciwnie, nawet na podstawie wyglądu zwierzęcia można stwierdzić, że chodzi o silną osobowość.

Wierzch czaszki psa ma prawie płaską powierzchnię, głowa jest wydłużona, a kufa zajmuje prawie całą długość głowy. Jego kluczową częścią są silne szczęki - niedoświadczeni hodowcy psów zwykle nie mogą uwierzyć, że tak mały pies ma tak silną przyczepność, co zapewnia całkowite zgryz nożycowy.

Nos jest średniej wielkości i ma czarny płat, a ciemne oczy są małe i zaokrąglone, prawie bez wypukłości. Uszy lisa teriera są stosunkowo małe i mają trójkątny kształt, lekko zwisający do kości policzkowych.

Charakterystyka szyi zwykle zaczyna się od tego, że połączenie między głową a ciałem charakteryzuje się pewną suchością. Brak grubości nie powinien wprowadzać w błąd - są tu mięśnie i wystarczają do rozwiązania poważnych problemów łowieckich. Bliżej ciała szyja rozszerza się.

Ciało zwierzęcia nie różni się dużą długością - dotyczy to również okolicy pleców i odcinka lędźwiowego. W tym samym czasie klatka piersiowa jest dobrze rozwinięta; wyróżniają się na niej sztuczne żebra. Skrzynia jest zwieńczona zgrabnym ogonem, który zgodnie ze standardem musi być uniesiony do góry, pozostając prosty i nic więcej.

Pies porusza się dzięki prostym kończynom przednim z dobrze rozwiniętymi ramionami, a także tylnym nogom z napompowanymi biodrami, które mogą dać zwierzęciu pewną siłę. W rzeczywistości nogi są okrągłe i zwarte. Jeśli chodzi o wełnę, jej wygląd różni się znacznie w zależności od tego, o którym gatunku mówimy - gładkłosy lub szorstkowłosy. Pierwsza ma bardzo krótką (do 2 centymetrów), ale grubą wełnę, która jest dociskana do ciała, druga ma kręcone „włosie” o długości 2-4 centymetrów.

Pod względem kolorystycznym foksterier jest zwykle biały, ale z licznymi akcentami, które mogą okazać się czarne, czerwonawo-brązowe lub czarne.

Istnieją pewne znaki, w obecności których lisa nie można wystawić na wystawę. Są to nietypowe kolory, na przykład niedopuszczalne są plamy z kawy, niebieskiego lub czerwonego. Wełna jest dozwolona zarówno krótka, jak i miękka, a długa twarda, jednak puch jest całkowicie niedopuszczalny. Czubek nosa jest ściśle czarny, brak jakiegokolwiek koloru lub obecność kilku natychmiast dyskwalifikuje psa. Uszy powinny być opuszczone, ale nie bezwładne.

Właściciele lisa teriera powinni z wyprzedzeniem przygotować się na to, że ich zwierzak nie jest podwładnym, ale równym mieszkańcem domu i jest dobry, jeśli nie bezwarunkowy przywódca. Doggie ma imponującą pewność siebie, jest mobilny i aktywny. Genetycznie zdeterminowana gotowość do walki z każdym wrogiem czyni go nie tylko silną, ale i dominującą osobą.

Właściciel powinien natychmiast pogodzić się z faktem, że jego nowy współlokator wymaga poważnego wykształcenia, ponieważ nie będziesz w stanie przywrócić utraconego czasu, a mistrzowskie zwierzę wyrosnie niegrzecznie. Dzieci, które dokładnie są szalenie zachwycone pojawieniem się takiego przyjaciela. Jak przystało na psa myśliwskiego, foksterier ma niewyczerpane zapasy energii, a przy braku możliwości polowania z przyjemnością wyda energię na gry.

Zgodność przedstawicieli tej rasy z innymi zwierzętami domowymi jest wątpliwa. Wszystko zależy od tego, jak dobrze wychowano psa, czy był przyzwyczajony do faktu, że niekoniecznie byłby absolutnym królem sytuacji. Jeśli zaangażujesz się w wychowanie szczeniaka, a ponadto genetyka będzie względnie dobrze prosperująca, nie wyklucza się, że lisa terriera dogaduje się normalnie nawet z tradycyjnym wrogiem wszystkich psów - kotem.

Jednocześnie nie wolno nam zapominać, że zwierzęta te były hodowane do celów myśliwskich, co oznacza, że ​​pewien stopień agresywności powinien być z nimi związany, a niektórzy znęcający się chętnie wezmą udział w walce z dowolnym zwierzęciem, które lubisz. Bez względu na to, jak spokojna lub wroga jest twoja osoba, pamiętajcie: inne psy i gryzonie tradycyjnie powodują szczególny negatywny wpływ na rasę.

Dusza łowiecka określa jeszcze jedną niezwykłą cechę lisa teriera: uwielbia kopać dziury.Nie myśl, że pies zna zasady przyzwoitości i swoje ulubione hobby zajmie tylko na ulicy. Jeśli właściciel nie znajdzie czasu na terminowe i dość długie spacery, pies spróbuje wykopać dziurę w mieszkaniu. Inną specyficzną cechą tego zwierzęcia jest to, że to pies musi gonić po każdym przejeździe, więc będzie to trudne dla właścicieli w miastach o dużym natężeniu ruchu.

Pomimo faktu, że foksterier jest przeznaczony przede wszystkim do polowania, błędem byłoby sądzić, że taki pies nie jest odpowiedni dla właścicieli, którzy nie lubią polować. W rzeczywistości taki pies łatwo staje się doskonałym stróżem, ponieważ ma do tego wszystkie niezbędne skłonności. Ten pewny siebie mały człowiek jest przekonany, że terytorium, do którego jest przyzwyczajony, jest jego własnością osobistą, i po prostu nikogo tam nie wpuszczę.

Oczywiście zwierzę, które nieustannie walczy z lisami i innymi podobnymi zwierzętami, nie może być nieśmiałe, więc ten stróż nie ma władzy, która mogłaby go zastraszyć.

Foksteriery w idealnych warunkach żyją stosunkowo długo - dla zadbanego psa nawet 15 lat może nie być limitem. Aby zwierzę mogło żyć tak długo, jak to możliwe, musisz odpowiednio o niego dbać i nie ignoruj ​​obowiązkowych działań, takich jak szczepienia i odrobaczanie. Jak przystało na rasę myśliwską, psy te są zwykle chwalone za dość dobre zdrowie i wytrzymałość, dzięki czemu żyją wystarczająco długo bez wyjątkowej opieki.

Jeśli jednak nie jesteś gotowy na niemiłe niespodzianki, lepiej nie zaczynać stanu zdrowia psa, ponieważ istnieją pewne choroby, na które Lisy są bardziej podatne. Do najniebezpieczniejszych należą padaczka, cukrzyca i zaćma. Najczęściej predyspozycje do takich dolegliwości są określone na poziomie genetycznym, ponieważ zadaniem osoby, która decyduje się na nabycie takiego faworyta, jest pilnie zainteresuj się rodowodem szczeniaka, który ci się podoba, aby uchronić się przed niespodziankami.

Te dwie rasy trudno jest pomylić między sobą, ponieważ są najbliższymi krewnymi. Niemieckie teriery yagd zostały wyhodowane na podstawie angielskich lisy. Jednocześnie mają zupełnie inne cechy i nie można wybrać, który z nich jest zdecydowanie lepszy - psy nadają się do różnych celów.

Obie rasy są klasyfikowane jako rasy myśliwskie, ale różnica polega na tym, w jaki sposób hodowcy odnoszą się do stworzenia każdej rasy. Tak więc rozmyta norma foksteriera rozwinęła się w czasach, gdy nikt nie był poważnie zaangażowany w hodowlę - jest to pies, którego typ nie został specjalnie wybrany. Jest to po prostu najbardziej udany pies do polowania ze wszystkiego, co było dostępne dla myśliwych stulecia wcześniej. Między innymi Fox Terriery występują na wystawach od ponad 150 lat, a to oznacza, że ​​pod wieloma względami ich standard obejmuje stosowanie zewnętrznych znaków, nawet ze szkodą dla kwalifikacji zawodowych.

Yagd Terrier, choć hodowany na podstawie Fox Terriera, został stworzony w zupełnie inny sposób. Prowadzili go ludzie, którym się to nie podobało, nawet psy myśliwskie powinny być estetyczne, a od nich wymagało się czegoś zupełnie innego. Ci ludzie celowo wybrali odrzucone ciemne lisy, ponieważ doświadczenie sugeruje, że takie zwierzęta zachowują się agresywniej podczas polowania i są w stanie skutecznie walczyć z dowolnym przeciwnikiem.

Z tego powodu Fox Terrier i Yagd Terrier są psami do różnych zadań.. Lisy prawie nigdy nie są dziś wykorzystywane do polowań - przeważająca większość tych psiaków służy, w skrajnych przypadkach, jako towarzysze. Są urocze, dzieci mogą się z nimi bawić - krótko mówiąc, jest to typowe zwierzę domowe, które uwielbia cała rodzina. Pod tym względem Yagd Terrier pozostał prawdziwym zawodowcem, a w większości przypadków to myśliwi go rozpoczynają, ponieważ taki pies dosłownie oszaleje z wściekłości, gdy widzi przeciwnika odpowiedniego do roli gry.

Główna zasada, którą właściciele muszą wyraźnie zrozumieć: foksterier w ogóle nie rozumie, kiedy przestać, będzie jadł, aż skończy się jedzenie. Z tego powodu Nigdy nie przekarmiaj psa., podobnie jak niedopuszczalne jest rozpieszczanie zwierzęcia smakołykami, w przeciwnym razie po prostu stanie się gruby i straci zdolność normalnego poruszania się, nie mówiąc już o chorobach sercowo-naczyniowych.

Aby nie popełnić błędu w dawkowaniu, wielu właścicieli woli karmić swoje zwierzaki suchymi karmami o znanej zawartości kalorii wynoszącej 100 gramów - do tych celów odpowiednie są produkty klasy holistycznej lub super-premium.

Jeśli zdecydujesz się karmić swojego czworonożnego przyjaciela naturalnymi produktami, będziesz musiał sam obliczyć kalorie. Jednocześnie należy położyć nacisk na niektóre produkty, starając się unikać tego, co nie zostało wymienione w poniższej liście.

• Mięso i ryby. Ponieważ pies uwielbia jeść i może łatwo tuczeć, zwykle karmi go niskotłuszczowymi rodzajami mięsa - takimi jak jagnięcina lub wołowina. Jeśli samo mięso można podać na surowo, to podroby wołowe, które są również dopuszczone do włączenia do diety, są dozwolone tylko w postaci gotowanej. Ponadto dla psa przydatne będzie okresowe umieszczanie filetów z ryb morskich w menu.

• Inne produkty pochodzenia zwierzęcego. Niektóre aminokwasy są nieodłącznie związane z karmą dla zwierząt - szczególnie te produkty, które są przeznaczone do hodowli młodych zwierząt. Jaja kurze pokazywane są terierom, a także twarożkowi. Zarówno to, jak i inne, są cennym źródłem wielu witamin i minerałów, które trudno jest zdobyć gdzie indziej. Ale w przypadku innych produktów mlecznych, a zwłaszcza świeżego mleka, lepiej nie eksperymentować.

• Warzywa i owoce. Podobnie jak w przypadku ludzi, głównym źródłem witamin dla lisa są nadal warzywa, które należy regularnie podawać. W tym celu odpowiednie są na przykład kapusta, marchew, buraki i jabłka. W tym przypadku dużym błędem byłoby dawanie zwierzęciu jakichkolwiek owoców - na przykład dla psów w zasadzie niepożądane jest spożywanie roślin strączkowych lub owoców cytrusowych.

• Zboża Lis, nawet jeśli nigdy nie był zaangażowany w polowanie, jest wzorem prawdziwego zingera - jest w ciągłym ruchu i zużywa zapierającą dech w piersiach ilość kalorii. Ich najlepszym źródłem są różnorodne zboża i chociaż nie wszystkie są dozwolone, zwierzę domowe, płatki owsiane, ryż lub gryka powinny być obecne w diecie z godną pozazdroszczenia częstotliwością.

Co ciekawe, eksperci zalecają dawanie Fox Terrierowi jednego postu raz w tygodniu - tego dnia psa można karmić tylko bułką tartą żytnią, surową marchewką i wodą. Taki głód ma pozytywny wpływ na układ trawienny zwierzęcia, co daje doskonałą okazję do relaksu. Nawiasem mówiąc, ze wszystkich warzyw zwierzęciu podaje się tylko marchewkę - wszystkie inne owoce będą musiały być specjalnie duszone. Odwrotna zasada działa z owocami - nigdy nie są podawane gotowane.

Powyższe menu dotyczy dorosłego psa, ale nie szczeniaka. Zaczynają stopniowo przyzwyczajać dziecko do „obcego” jedzenia, nawet gdy je głównie mleko.Zaczynają od okresowego zastępowania rozcieńczonym mlekiem w proszku, lekko słodzonym cukrem, a nieco później do tej masy można dodać owsiankę z kaszy manny. Pod koniec pierwszego miesiąca drapieżnik musi zapoznać się z produktami pochodzenia zwierzęcego - drobno zeskrobuje mięso i podaje psiakowi żółtko kurze, co jest bardzo przydatne w tworzeniu młodego organizmu.

Jak przystało na psy myśliwskie, lisy nie są szczególnie wrażliwe na warunki życia. Biorąc pod uwagę skromny rozmiar psa, może mieszkać zarówno w prywatnym domu, jak i mieszkaniu w mieście, tylko właściciele muszą pamiętać o zwiększonej mobilności swojego zwierzaka. W przypadku braku własnego spisku będziesz musiał częściej i intensywniej chodzić z psem.

Zignoruj ​​spacer lub ogranicz go do nieodpowiedniego - A pies domowy na pewno będzie nashalit w domu, ale nie od zła, ale po prostu dlatego, że nie ma gdzie włożyć dodatkowej energii. Na obszarach wiejskich jest to nieco łatwiejsze, ponieważ czworonożny przyjaciel może samodzielnie chodzić. Ale musisz się upewnić, że ogrodzenie ze wszystkich stron jest przeszkodą nie do pokonania dla bardzo małego skoku.

Gładkie lisy teriery wymagają minimalnej higieny - krótką i gładką sierść można czesać raz w tygodniu, a psy rzadko są potrzebne do mycia, ponieważ sierść ma wyjątkową właściwość odpychania brudu.

Wygląda na to, że szorstkowłosi bracia powinni być jeszcze bardziej odporni na wszelkie problemy, ale ich włosy o większej długości są skłonne zaplątać zanieczyszczenia w swojej strukturze i po prostu zboczyć w grudki, więc miłośnicy estetyki będą musieli cierpieć. Wszystkie te loki należy przycinać 3-4 razy w roku, a sam pies nie jest bardzo zatwierdzony - z tego powodu zaleca się przyzwyczaić szczeniaka do piękna od wieku półtora miesiąca.

Zaleca się większość ras psów Zwróć szczególną uwagę na higienę oczu, ale Fox Terrier zwykle nie ma z tym problemów - możesz okresowo sprawdzać rogi i stamtąd usuwać zgromadzony śluz wilgotną szmatką. Co dziwne, nie przywieraj zbytnio do uszu - musisz sprawdzać tylko raz na 2 tygodnie, i musisz czyścić nie najmniejsze drobinki kurzu, ale tylko wyraźnie widoczny brud i duże grudki siarki.

Ale łapy wymagają znacznie delikatniejszej pielęgnacji - opuszki zwierzęcia są bardzo delikatne, a eksperci zalecają mycie ich po każdym wyjściu na ulicę, a nawet nawilżanie specjalnymi kremami.

Jeśli chodzi o trening, foksterier jest bardzo kontrowersyjny: z jednej strony jest raczej fajny w nauce, az drugiej w formie gry można go zabrać i trenować. Eksperci tak twierdzą pies nauczy się znacznie szybciej, jeśli wykażesz, że nauka jest dla Ciebie niesamowicie interesująca. Zwierzę ma tendencję do przywiązywania się do właściciela i próbuje to zrobić, aby właściciel był z niego zadowolony.

Należy to zrozumieć człowiek nie powinien posuwać się zbyt daleko: nauka powinna być interesująca i ekscytująca, aktywna i różnorodna, a nadmierna pasja z jej strony po prostu zabije zainteresowanie twoim zwierzakiem. Zaleca się „zszokować” szczeniaka niespodziewaną zmianą zespołów. Treserzy psów udzielają jeszcze jednej rady: zwierzę będzie bardziej uważne na kwestie szkolenia, jeśli już zaspokoiłeś jego niepokój, po tym, jak dobrze nim przeszedłeś.

W cywilizacji z mnóstwem różnych zwierząt domowych zasadnicze znaczenie ma uspokojenie instynktów polowania bestii, więc powściągliwość i posłuszeństwo podczas chodzenia są niezwykle ważne.Należy pamiętać, że uczynienie psa całkowicie pozbawionym emocji nie zadziała - nadal czasami psuje się u kotów i trzeba będzie to potraktować z pewnym zrozumieniem.

Kolejnym ważnym punktem szkolenia jest szkolenie lisa teriera na smyczy. Początkowo nadpobudliwy Lis wydaje się całkowitą dzikością ograniczającą jego swobodę ruchów, ale bez tego ryzykujesz utratą przyjaciela w miejskim tłumie.

Eksperci tak twierdzą szkolenie na kołnierz musi być połączone ze szkoleniem drużynowym - Sam smycz zwiększa dyscyplinę ucznia, co oznacza, że ​​przyspiesza asymilację zespołów. W ten sposób zespół Aport! Można doprowadzić do automatyzacji, ponieważ foksterier uwielbia nosić w zębach różne przedmioty, a ty po prostu musisz nauczyć go, aby wydawał je na polecenie.

Ponieważ przedstawiciele tej rasy są często hodowani na wycieczki na wystawy, musisz nauczyć psa dotykać - na wystawie tak się stanie. Należy zauważyć, że głaskanie pleców i głowy, a także lekkie pociągnięcie za ogon, przyczyniają się do kolejnego przydatnego rezultatu - z tego powodu w Lisie powstaje prawidłowa postawa. Chociaż pies jest mały i jeszcze nie agresywny, warto przyciągać nieznane osoby na takie szkolenia dla zwierząt - wtedy będzie to pełne przygotowanie do wystawy.

Foksterier jest bardzo pewny siebie, nie jest nieodłączny od skromności., ponieważ dobrze wychowany szczeniak powinien być specjalnie przeszkolony w zakresie zasad zachowania kulturowego i powściągliwości. Prosty przykład: oddziel swój posiłek od posiłku psa, nie traktuj swojego zwierzaka pokarmem ze stołu, w przeciwnym razie chytry człowiek szybko zrozumie, że możesz ucztować na stole.

To samo dotyczy zabawek zakupionych specjalnie dla zwierząt - nie powinny być kojarzone z żadnymi innymi przedmiotami w domu. Próba zabawy z czworonożnym przyjacielem serwetką lub szmatą doprowadzi do tego, że każdy materiał w domu będzie postrzegany tylko jako zabawka. Więc nie narzekaj później, że pies zniszczył ci spodnie lub zasłony.

Nazwę szczeniaka należy starannie wybrać - musi być krótka i prosta, aby łatwo było ją wypowiedzieć osobie i zapamiętać właściciela pseudonimu. Jednocześnie wszystkim domownikom powinna się spodobać ta nazwa, ponieważ zmiana nazwy szczeniaka to duży nonsens.

Dla chłopca, jak przystało na prawdziwego angielskiego dżentelmena, każde angielskie męskie imię jest odpowiednie, zwłaszcza jeśli ma pewien nalot na arystokrację. Takie pieski są często nazywane tak: Archie, Mike, Luke, Oscar, Jerry, Charlie, Henry lub Simon. Możesz oczywiście zrobić coś bardziej oryginalnego - wielu mężczyzn nazywa swoje zwierzaki na cześć bożków, dzięki czemu są psy o pseudonimie Zidane, Messi, Osborne, a nawet Rockefeller.

W przypadku dziewcząt potrzebne jest coś bardziej delikatnego, ale główny kierunek wyboru pozostaje ten sam - nacisk kładziony jest na angielskie imiona, tylko dla kobiet. Często można spotkać lisy terierów o pseudonimach Dina, Molly, Daisy, Sally, Linda, Gloria, Chelsea. Suka jest rzadziej nazywana na cześć bożków, ale nadal jest to przezwisko Heidi, Adele, Limes, a nawet Gucci spotkać. Ale patriotyzm jest bardziej precyzyjny wśród kobiet, więc nie zdziw się, gdy spotkasz lisa o imieniu Bug

O cechach tej rasy psów, patrz poniżej.