Jak wychowywać i szkolić jamnika?

Jeśli naprawdę chcesz mieć zabawnego, temperamentnego psa, ale ciasno w przestrzeni życiowej - jamnik może być idealnym rozwiązaniem. Mały, uroczy i wesoły pies z charakterem to to, co dostajesz, gdy zaczynasz zwierzę tej rasy. Patrząc na nią, nawet nie myślisz, że ten uroczy pies został wyhodowany do polowania. Ale to właśnie w tym leży osobliwość jej charakteru, dlatego pojawia się potrzeba odpowiedniej edukacji, aby jasno zrozumieć, kto jest szefem w domu.

Rasa jamników ma swoją własną charakterystykę. Przede wszystkim są bardzo przyjaźni, chyba że oczywiście zamknięty jest dorosły. Jamniki lubią pochlebiać innym ludziom, psom i bawić się nimi, a ponadto są bardzo inteligentne, chętnie trenują w zespołach i powtarzają je, wykazując się dużą pomysłowością.

Jamniki są uparte w swoich poglądach na naturę rzeczy, więc niegrzeczne jest zmuszanie jej do robienia czegoś, czego nie chce, jest to bardzo trudne. Aby najskuteczniej wykorzystać potencjał tego zwierzęcia, konieczne jest zróżnicowanie zarówno procesu szkolenia, jak i bodźców wykorzystywanych w tym procesie, ponieważ żywy umysł jamników „zlewa się” w tej samej formie.

Po około 3 miesiącach u jamników kładzione są cechy charakteru, dlatego w tym okresie niezwykle ważne jest nie tylko zapewnienie szczeniakowi maksymalnego ciepła, wygody i opieki, ale także odpowiednie wychowanie zwierzęcia. Zalecenia dotyczące postępowania z jamnikiem w tym okresie są w przybliżeniu następujące:

• zwiększa prawdopodobieństwo sukcesu w procesie wychowywania psa rasy jamnika - wczesne rozpoczęcie treningu, więc musisz zacząć od szczenięcia;
• konieczne jest opracowanie codziennej rutyny, w której czas na spacery, jedzenie i odpoczynek będzie ściśle określony; harmonogram musi być przestrzegany;
• właściciel powinien wykazać się większą cierpliwością i oczekiwać, że proces szkolenia jamnika wymaga czasu, dlatego konieczne jest prawidłowe i długotrwałe opracowywanie zespołów, robiąc to regularnie;
• właściciel musi natychmiast ustalić swoją wiodącą rolę, ponieważ pies jest stadem zwierząt, skłonnym do przestrzegania określonego modelu zachowania; jamnika nie można prosić ani namawiać do wykonania polecenia - polecenie musi być wydane jasno i stanowczo, ale ważne jest, aby nie przesadzać - wola jamnika nie pozwoli mu wytrzymać presji;
• jamnik potrzebuje aktywności fizycznej, a chodzenie, aby je stworzyć, nie wystarczy; w mieszkaniu jamnik nie ma okazji się bawić, co może prowadzić do problemów z zachowaniem;
• Jamniki pamiętają słabości swoich właścicieli, a następnie aktywnie je wykorzystują, dlatego konieczne jest utrzymanie wyraźnej pozycji lidera.

Między innymi należy wziąć pod uwagę fakt, że jamnik, jak każdy inny pies, nie jest w stanie odczytać twoich myśli, więc głupotą jest wymagać tego. Jamnik jest w stanie zrozumieć 100–150 słów; w trakcie szkolenia należy je aktywnie wykorzystywać.

Edukacja psów opiera się przede wszystkim na mechanizmach pozytywnego i negatywnego wzmocnienia. Pozytywne wzmocnienie opiera się na promowaniu pożądanego zachowania, negatywne - na karie za niechciane.

Odruch pokarmowy - chęć zwierzęcia na zdobycie pokarmu, niepewny - chęć powtórzenia przyjemnego podrażnienia lub uniknięcia nieprzyjemności.

W 1994 r. Kanadyjski badacz Koren uszeregował psy według poziomu inteligencji, jamniki znalazły się w grupie „ciężkich robotników”. Rasy w tej grupie, w połowie przypadków, wykonują polecenia na pierwsze żądanie, po dwudziestu powtórzeniach w zasadzie uczą się poleceń i aby utrwalić wynik, potrzebują około 40 powtórzeń. Jeśli pies nie wykazuje odchyleń w rozwoju umysłowym, nauczy się poleceń na całe życie. Warto zauważyć, że proces szkolenia jest również ułatwiony w obecności innych psów.

Wychowywanie psa jest zadaniem o różnym stopniu trudności, nawet w obrębie rasy, ponieważ według Pawłowa mają one również różne rodzaje aktywności nerwowej.

Choleryczni ludzie są mile widziani przez motywujące zespoły, a ci, którzy ich zabraniają, są bardziej trawieni. Flegmatycy dłużej utkną w obu typach drużyn, ale w nich są unieruchomieni na dłużej. Melancholijnie źle wyszkolony, ponieważ emocje w nich słabsze niż hamowanie.

Konieczne jest zajęcie się kluczowymi cechami psów w różnym wieku.

• Miesięczny pies chętnie bawi się i współdziała ze światem zewnętrznym. W tym okresie życia zadaniem właściciela jest ochrona zwierzęcia przed stresem.
• Po 2 miesiącach jamnik przyciąga uwagę swoim głosem. Tego szczeniaka można już tymczasowo oddzielić od matki w innym pokoju.
• Po trzech miesiącach pies zaczyna wyrywać na ulicę i po raz pierwszy wypróbować „ząb” właścicieli. W tym okresie mogą zacząć zepsuć nieruchomość. Dlatego ten okres jest optymalny do rozpoczęcia szkolenia zwierzęcia za pomocą podstawowych poleceń i sygnałów. Podczas treningu bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę dobrostan zwierzęcia - nie powinny one męczyć psa.
• Po czterech miesiącach pies próbuje zająć wiodące miejsce w „stadzie”, więc ten konkretny okres będzie miał decydujące znaczenie w tworzeniu hierarchii. Właściciel musi być bezkompromisowym i upartym liderem.
• W wieku 4-7 miesięcy pies stara się poznawać świat zewnętrzny. Właściciel w tym okresie wydłuża czas spaceru, szczeniak poznaje inne psy i ludzi.W tej chwili jamnik powinien już dobrze wykonywać polecenia.
• Po 7-9 miesiącach różnice między postaciami ujawniają się między chłopcami i dziewczętami. Chłopcy zaczynają zaznaczać liderów i przejawiać agresję, a dziewczęta po raz pierwszy doświadczają rui. Kobiety w tym okresie muszą być chronione przed wkroczeniem i nadmiernym negatywnym nastawieniem, a mężczyźni powinni być zdecydowanie kuszeni, nie pozwalając im przejąć wiodącej roli w rodzinie.
• W okresie od 9 do 12 miesięcy podatki dojrzewają, wyrównują się i w tej chwili możesz przystąpić do poważnego szkolenia. W tym momencie zaczynają uczyć się złożonych zespołów, okresowo powtarzając omawiany materiał.

Wytrenuj swojego szczeniaka w domu od dwóch miesięcy. Od trzech tygodni przed tym szczeniak uczy się tylko otaczającego świata. Od dwóch miesięcy jest gotowy do interakcji i przystosowania się do tego świata, w szczególności do swojego mistrza.

Zwierzę tej rasy we wczesnym wieku, nie zaleca się przeciążania psa, 15 minut dziennie wystarczy na start.

Warto bardziej szczegółowo rozważyć główne polecenia opłat.

• „Do mnie”. Możesz nauczyć się polecenia „do mnie” w następujący sposób: przywołaj szczeniaka za pomocą tego polecenia, po czym powinno ono do ciebie dotrzeć. Jeśli to nie zadziała, możesz udawać, że wychodzisz i powtórz polecenie. Ta opcja działa prawie zawsze. Jeśli szczeniak to zrobi, pochwal go.

• „Stand”. Zespół „stojący” jest szkolony przy użyciu zarówno zachęty, jak i przymusu. Oznacza to, że jeśli pies ma trudności, należy pchnąć go za brzuch (element przymusu), a jeśli się powiedzie, leczyć i pieścić. Lepiej uczyć ten zespół bez badania psa lub opieki nad nim w inny sposób. Podejdź do niej i daj sygnał, by „wstał”, a następnie unieś ją do tyłu za brzuch, trzymając drugą ręką obrożę - pies nie powinien zrobić kroku, wykonując to polecenie. Jeśli pozycja wyjściowa podczas wykonywania polecenia leży w pozycji leżącej, możesz łatwo pociągnąć za kołnierz lub uprząż. Nagradzaj swojego zwierzaka za sukces. Stopniowo zwiększaj odstępy między drużyną a nagrodą, a także wykonuj gest - opuszczoną prawą rękę, której dłoń jest podniesiona.

• „W pobliżu”. Podczas wykonywania polecenia „blisko”, początkowa pozycja psa znajduje się przed tobą, twarzą do siebie. W rezultacie pies powinien usiąść po lewej stronie blisko nogi. Musisz stać przodem do psa, trzymając smycz w lewej ręce. Następnie wydaj polecenie, cofnij się lewą stopą, pociągnij lekko do siebie i w lewo. Prawa noga nie zmienia pozycji. Pies obraca się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, jego głowa pojawia się w miejscu lewej nogi. Następnie wracamy nogę na miejsce i nagradzamy psa. Idealnie, pies stopniowo nauczy się wykonywać to polecenie bez smyczy i po usłyszeniu podąży za tobą.

• „Fu” i „nie”. Polecenie „niemożliwe” (lub „fu”) jest odczytywane, gdy szczeniak wykonuje niepożądane działanie. W tej sytuacji powinieneś powiedzieć polecenie i lekko lanie szczeniaka, w przypadku kategorycznego nieposłuszeństwa.

• „Pokaż swoje zęby”. Aby nauczyć zwierzę zespołu „pokaż zęby”, wymów je, ściśnij szczęki i rozsuń usta. Początkowo ta procedura nie jest bardzo przyjemna dla psa, ale z czasem przyzwyczai się do niej, a następnie całkowicie nauczy się drużyny. To polecenie może być szczególnie przydatne podczas wizyty u weterynarza.

• „Usiądź”. Zespół „siedzący” trenuje z ucztą trzymaną w dłoni na twarzy szczeniaka. Sięgając po smakołyk, pies będzie zmuszony przykucnąć. W przypadku niepowodzenia możesz położyć rękę na ciele psa. Na szczęście nagradzaj psa prezentem. Czasami możesz towarzyszyć drużynie, pociągając za kołnierz (ale tylko umiarkowanie). Z biegiem czasu zrób odstęp czasu między drużyną a podaniem przysmaku, a także wprowadź gest - dłoń prawej ręki skierowana do przodu na poziomie ucha (pozycja początkowa) opada.

• „Połóż się”. Polecenie leżenia należy nauczyć w podobny sposób, jak polecenie siedzieć. Na trening wybiera się spokojne miejsce. Pies siedzi, pod pyskiem kładzie się smakołyk. Aby go zjeść, szczeniak będzie musiał się położyć. W przypadku uporczywości psy można przyciskać do kłębu. Drugi sposób polega na umieszczeniu jednej ręki w kłębie, a drugiej za przednimi łapami. Wydając polecenie, lekko naciśnij w kłębie, popychając przednie łapy i pozwalając psu się położyć. Ważne jest, aby pies położył się równo, wyciągając przednie łapy i podnosząc tylne nogi. Trzecią opcją jest naciśnięcie kłębu i pociągnięcie kołnierza lekko w dół i do przodu.

• „Daj mi łapę”. Aby nauczyć zwierzę tego sygnału, trzymaj smakołyk w dłoni, pozwól zwierzęciu wąchać rękę i poczekaj, aż pies wyciągnie łapę. Kiedy pies to zrobi, wypowiedz polecenie, daj mu smakołyk i pogłaszcz. Możesz spróbować to zrobić bez jedzenia - po prostu złap łapę psa w rękę i wypowiedz polecenie. Bez posiłków zajmie to więcej czasu, ale wtedy umiejętność nie będzie oparta na kupieckiej chęci zwierzęcia do otrzymania przekąsek. Ważne jest, aby nauczyć psa karmić inną łapę. Można to osiągnąć po prostu wydając polecenie i nie zwracając „pierwszej” łapy zwierzaka, z czasem nauczy się dawać obie łapy na przemian po poleceniu „daj łapę”.

Kwestia pseudonimu jest bardzo ważna dla małego jamnika. Pseudonim szczeniaka nigdy nie powinien być wymawiany obraźliwym tonem, może to prowadzić do negatywnego skojarzenia z pseudonimem, który psuje mu całe życie. Aby przyzwyczaić szczeniaka do pseudonimu, wymów go, oferując jamnikowi smakołyk, który wygląda mniej więcej tak:

1. najpierw musisz wziąć smakołyk, odejść na pewną odległość od szczeniaka i czule go wezwać;
2. kiedy szczeniak zbliży się - powinieneś go leczyć;
3. powinieneś wziąć nową porcję gadżetów, przejść do następnego pokoju i ponownie zadzwonić do szczeniaka.

Wezwanie szczeniaka tonem równomiernym i odmierzonym. Jeśli nie zareaguje, wzywają bardziej wytrwale, domagając się natychmiastowego wykonania polecenia. Szczeniaka nie należy winić za słabe wykonanie poleceń, wystarczy ściśle wypowiedzieć polecenie „fu” (lub „niemożliwe”).

Bardzo ważne jest, aby zapewnić jamnikowi zabawki do żucia, aby jamnik mógł je gryźć, a nie rzeczy, ubrania i meble. Jeśli pies błaga podczas posiłku, należy delikatnie, ale zdecydowanie oblegać go poleceniem „miejsce”.

Przyda się również polecenie „miejsce” w sytuacji, gdy szczeniak idzie spać z właścicielami - w takiej sytuacji należy przenieść go w miejsce zarezerwowane do spania i wydać polecenie.

Od wieku dwóch miesięcy jamnik musi przyzwyczaić się do obroży i smyczy. Na początku pies nie znosi obroży, będzie zdenerwowany, próbując go zdjąć. Stopniowo zwierzę przyzwyczai się do tego. Należy zauważyć, że obroża i smycz muszą spełniać takie wymagania, jak:

• kołnierz powinien być wykonany z miękkiego, ale mocnego materiału; w żadnym wypadku nie powinien powodować dyskomfortu dla zwierzęcia;
• smycz powinna być dość lekka i mocna, wykonana z wysokiej jakości materiału; karabińczyk również nie powinien być zbyt ciężki, ale powinien zapewniać niezawodne zapięcie.

Szczegóły dotyczące jamników szkoleniowych dowiesz się z wideo.