Ormiański ślub: zwyczaje i tradycje

Ormiański ślub to bardzo zabawne święto o ogromnych proporcjach. Taki ślub jest uważany za jeden z najpiękniejszych na świecie. Oczywiście współczesna uroczystość różni się już od wydarzenia, które odbyło się kilka wieków temu, ale małżonkowie przestrzegają głównych tradycji i zwyczajów. Bardziej szczegółowo należy wziąć pod uwagę cechy organizowania ślubu z Ormianami, a także jakie są jego różnice w stosunku do obchodów innych narodów świata.

Matchmaking to niezbędny etap poprzedzający samo świętowanie wesela. Wcześniej kojarzenie było obowiązkowe, ale dziś wielu młodych ludzi stosuje się do tej tradycji. Najważniejsze jest to, że pan młody musi powiadomić rodziców przyszłej panny młodej o swoich zamiarach. W tym celu do domu dziewczynki wysyłany jest mediator lub, jak to się powszechnie nazywa, swat. W Armenii mediator nazywa się rodem z fiordów. Może być tylko kobietą z rodziny pana młodego. Musi być szanowana, mieć dobrą pozycję w społeczeństwie. Nawet matka pana młodego z powodzeniem poradzi sobie z tą rolą. Bardzo ważne jest, aby mechanizm losujący był znany rodzicom przyszłej panny młodej. Początkowo swatnik przychodzi bez otwartej oferty, ostrożnie i dyskretnie stara się poznać stosunek rodziców przyszłej panny młodej w ogóle do małżeństwa, a także do pana młodego.

Po tak zwanym wstępnym matchmakingu, osoby losujące są wysyłane do rodziców przyszłej panny młodej - Krewni przyszłego pana młodego. W negocjacjach uczestniczą tylko mężczyźni. Matchmakers określają cel wizyty i pytają o zgodę przyszłego ojca panny młodej na małżeństwo.Decyzja należy do ojca, który może wskazywać na zgodę lub odmowę. Ojciec nie ma prawa natychmiast zgodzić się na propozycję kojarzeń, ponieważ uważa się, że wtedy chce szybko oddać córkę za mąż. Dopiero na drugim spotkaniu ojciec bezpośrednio wyraża zgodę, warunki zlecenia są natychmiast omawiane, co jest kolejnym krokiem przed samym ślubem.

Zaręczyny to dość ważny etap przygotowań przedślubnych. Po zaręczynach rodzice pary młodej zaczynają się ściśle komunikować, spędzać więcej czasu razem, pomagając młodym w organizacji ślubu. Mielenie odbywa się w wybranym dniu. Rodzice przyszłych małżeństw zbierają się w domu pana młodego, a jego rodzina jest odpowiedzialna za smakołyki. Przy świątecznym stole zwykle słychać ormiańskie tosty, w których goście życzą młodemu długiego i szczęśliwego życia małżeńskiego. Ale to święto nie trwa cały dzień, ponieważ odtąd wszyscy odwiedzają rodziców panny młodej, gdzie mają również świąteczny stół.

Zgodnie z ormiańskimi zwyczajami najważniejszy w zaręczynach jest ojciec wylądował, czyli Cavor. Zwykle do tej roli zaprasza się ojca chrzestnego pana młodego lub godnego mężczyzny z jego rodziny. To właśnie Cavor był zaszczycony, że poprowadził pannę młodą z przyjaciółmi do stołu, przy którym panna młoda jest prezentowana luksusową biżuterią. Następnie Cavor ogłasza, że ​​przyszli nowożeńcy są zaręczeni, a pan młody powinien ozdobić palec serdeczny lewą ręką ukochanym wykwintnym pierścionkiem z kamykiem.

W dniu zaręczyn zwyczajowo uzgadnia się datę ślubu. Omawia się, jaka będzie suknia panny młodej, jakie atrybuty zostaną wykorzystane podczas samej ceremonii ślubnej, a uwaga zostanie zwrócona na elementy charakterystyczne dla ormiańskiego ślubu. Ten dzień kończy się kolejną ceremonią, podczas której dziewczęta śpiewają smutne piosenki, ponieważ teraz przyszła panna młoda musi pożegnać się z domem ojca, ponieważ po ślubie przeprowadzi się do domu swojego przyszłego męża. Przyjmuje się, że ostatnią melodią jest „Uzundara”, a kiedy kończy się, panna młoda musi opuścić dom rodziców.

Ormianie trzymają się tradycji, zwłaszcza jeśli chodzi o wesela. Przygotowanie do tego raczej ważnego i wyjątkowego dnia ma również kilka ciekawych zwyczajów i tradycji.

• Panny młode panny młodej. Po zaręczynach pan młody powinien ponownie przyjść do domu panny młodej, ale nie sam, ale ze swoim krewnym. Musi traktować swoją ukochaną matkę i siostry różnymi słodyczami. Następnie, następnego ranka, przyszła teściowa traktuje sąsiednie dzieci słodyczami, podczas gdy ona działa jak narzeczona. Jeśli ta tradycja zostanie uszanowana, oznacza to, że teraz młodzi ludzie mogą się otwarcie widzieć nawet przed ślubem.
• Kyasum tryl. To kolejny niezwykły, ale bardzo interesujący zwyczaj. Jego istotą jest to, że rodzice pary młodej spotykają się, aby omówić kwestie pieniężne związane ze ślubem. Warto przedyskutować, ilu zostanie zaproszonych z każdej strony.

Kiedy przestrzegane są wszystkie tradycje i zwyczaje, zaczyna się najważniejsza rzecz w przygotowaniu - faza materialna. Zazwyczaj organizatorzy są zatrudnieni dla organizacji. To oni muszą znaleźć pokój, kupić wystrój, aby udekorować całą uroczystość, przygotować menu na ucztę bankietową, wysłać zaproszenia do gości, sporządzić scenariusz samej uroczystości. Są oni koniecznie odpowiedzialni za organizowanie ślubów w kościele, ponieważ tam właśnie powstaje związek na ślubie ormiańskim przed oficjalnym ślubem.

Większość ormiańskich wesel odbywa się jesienią lub wczesną zimą. Ten okres jest najbardziej sprzyjający do świętowania, ponieważ cały zbiór został już zebrany, młode wino jest już dojrzałe. Według ormiańskich zwyczajów i tradycji krewni panny młodej powinni przynieść suknię panny młodej.W dniu ślubu bliscy przyjaciele i krewni pana młodego przychodzą do panny młodej na czele z kowalem - zabierają pannę młodą z domu jej ojca. Tej akcji towarzyszą hałaśliwe piosenki i zabawna muzyka.

Pan młody, przybywszy do domu przyszłej żony, przedstawia swoim krewnym swoje „niebieskie” - To różnorodne dania owocowe, gadżety, alkohole, biżuteria i oczywiście suknia dla panny młodej. Kavorkin jest żoną Kavor, która również odgrywa jedną z ważnych ról w dniu ślubu, ponieważ to ona ubiera pannę młodą w świąteczny strój. Zgodnie z tradycją Ormian zwyczajowo daje młodym ludziom złotą biżuterię i pieniądze na wesele. Ale w tym dniu prezenty są odbierane nie tylko przez parę. Duże danie z tradycyjnymi przysmakami otrzymuje przysługę od matki panny młodej.

Współczesne ormiańskie wesela są bardzo zabawne, zwyczajowo baw się i tańcz, śpiewaj piosenki weselne. Ale zgodnie z tradycją matka panny młodej nie bierze udziału w tańcach, ponieważ zasmuca ją fakt, że jej córka już dorosła i opuszcza dom ojca. Taniec pary młodej nie jest ważnym elementem, można ją zobaczyć dość rzadko. Osobliwością ormiańskiego ślubu jest to, że panna młoda tańczy z innymi facetami tego dnia, co pozwala jej sprawdzić, czy dziewczyna jest wierna swojemu przyszłemu mężowi. Jeśli młoda kobieta zachowuje się z godnością, nie zwracając uwagi na innych mężczyzn, otrzymuje od nich prezenty.

Po oficjalnym małżeństwie zwyczajowo spotyka się młodą rodzinę z miodem, a na jej ramiona rzuca się lawasz. Ten zwyczaj mówi, że życie nowożeńców będzie słodkie. I zwyczajowo posypuje się małżeństwem kwiaty, słodycze, ziarna, a nawet orzechy rodzynkami. Ormiańskie tosty zasługują na szczególną uwagę, ponieważ są prawdziwą ozdobą tego niezapomnianego dnia. Grzanki Ormian są bardzo piękne, poetyckie, zwykle łączone z różnymi przypowieściami ormiańskimi. Grzanki wykorzystują metafory z krajobrazami otaczającej przyrody, ponieważ Armenia jest bardzo piękna, kraj bogaty w niezapomniane krajobrazy.

Oficjalny ślub to tylko połowa sukcesu, ponieważ wszystkie pary na pewno się pobiorą. Ta ceremonia ma również wiele tradycji i zwyczajów. Ale najważniejsze jest to, że nikt nie powinien przejść podczas ślubu między młodymi. Zwykle następuje to Cavors, ponieważ na weselu jest wiele osób, które raczej nie zwracają uwagi na to wymaganie. Podczas wesela Cavor trzyma pochwę i miecz skrzyżowany między głowami młodych ludzi. Uważa się, że jest to metal, który może chronić młodą rodzinę przed różnymi przeciwnościami losu.

Zgodnie z tradycjami ormiański ślub obchodzony jest przez trzy dni. Zazwyczaj na weselu zabija się byka i używa jego mięsa do przygotowywania różnych pysznych potraw. Przy świątecznych stołach zawsze jest grill, mnóstwo owoców i zieleni. W dniu ślubu dają biżuterię ze złota i oczywiście pieniądze. Zazwyczaj pieniądze na ślub zbierała matka panny młodej. Warto zauważyć ciekawą tradycję dawania, polegającą na tym, że wszystkie prezenty, z wyjątkiem pieniędzy, przekazywane są krewnym przez pana młodego.

Na weselu z Ormianami zabronione jest mówienie „gorzko” młodym po toastu, a ta zasada obowiązuje także w innych narodach.Głównym powodem zakazu „gorzkiego” na weselu jest to, że brzydkie jest okazywanie uczuć wszystkim, zwłaszcza że nie było nawet nocy poślubnej. Panna młoda jest nadal niewinna, więc pan młody może pocałować kochanka w policzek po ślubie w urzędzie stanu cywilnego. Zwykle każdy toast na uczcie kończy się słowem „tusza”.

• Wysyłanie posagu. Zgodnie z tym ormiańskim obrzędem rodzice nowo powstałej żony przekazują wszystkie dary młodych do domu. Dziś ta tradycja ma już bardziej zabawny charakter.
• Mycie głowy panny młodej. Ormianie mieli prawo zobaczyć się z matką i córką po ślubie. Dopiero w pierwszą sobotę po ślubie matka mogła przyjechać do córki, aby pomóc jej umyć włosy, a ona wzięła ze sobą szampon i szczotkę do włosów.

• Rozpalanie ognisk. Ten zwyczaj odbywa się dzisiaj. Po ślubie rozpalane są ogniska, przez które niezamężne dziewczyny i chłopcy skaczą do zabawnych piosenek.
• Pożegnanie z domem. Ten rytuał jest dziś bardziej formalnością, ale wielu go przestrzega. Po ślubie ojciec zabiera córkę z domu, ponieważ teraz zamieszkuje z mężem. Ojciec panny młodej trzyma ją za rękę i podaje ojcu męża. Podczas tej uroczystości gra smutna muzyka. Dziewczyna dziękuje rodzicom za wszystko, całuje ich ręce.

• Noc poślubna. Zgodnie z tradycją w domu, w którym młodzi będą spać, nikogo nie powinno być. Krewni poszli spać z przyjaciółmi. Tylko druhny mogły podsłuchiwać drzwi domu. Pierwszej nocy młodym zabroniono krzyczeć. Po pierwszej nocy facet poczuł się zawstydzony, więc poszedł do przyjaciół i dopiero późnym popołudniem rodzice przywieźli do domu. Panna młoda musiała udowodnić swoją niewinność, dlatego po nocy poślubnej pokazała rodzinie pana młodego krwawą plamę na prześcieradle. Potem dali jej srebrne monety i jabłka, a jej matka - wino i kurczaka. Jeśli noc poślubna przebiegła dobrze, kilka strzałów zostało wystrzelonych w powietrze. Ale jeśli panna młoda nie mogła udowodnić niewinności, musiała przejść haniebny rytuał. Została postawiona na osiołku, a odwrócona, a zwierzę zostało wpuszczone wzdłuż głównej ulicy wioski. Taki wstyd widzieli wszyscy wieśniacy.

Obejrzyj recenzję ślubu ormiańskiego w następnym filmie.