Strach, aby zwariować: przyczyny i objawy, metody walki

Jak często używamy wyrażenia: „Oni są szaleni!” I nawet nie myślimy o tym, że u niektórych osób wyrażenie to może powodować nieprzyjemne uczucie, a nawet strach. A wszystko dlatego, że są osoby, które bardzo boją się stracić rozum. Łagodna fobia nie jest chorobą, ale musisz z czasem zwrócić uwagę na ten problem i zacząć z nim walczyć.

Zwykli ludzie boją się jakiejkolwiek choroby. To jest całkowicie normalny strach. Większość z nas czuje się przerażona utratą kontroli nad sobą. I to również nie jest czymś niezwykłym. Najważniejsze jest to, że strach ten nie zyskuje trwałości.

Rozsądna osoba, która relacjonuje swoje czyny i jest za nie odpowiedzialna, boi się utracić swój status i stać się całkowicie bezradna w zakresie adaptacji społecznej. Ta sama osoba może zdawać sobie sprawę, że choroba nie wybiera ludzi według statusu lub dobrobytu. Dlatego wszyscy rozumiemy, że każdy może stracić rozum. Stąd rozwój fobii.

To prawda, że ​​musimy dokonać rezerwacji: nie każdy z nas może myśleć o tym problemie w dzień iw nocy. Bardzo niewielka część ludzi odczuwa naprawdę silny strach przed zwariowaniem. Duży, o bardziej stabilnej psychice, stara się o tym nie myśleć.

Nic dziwnego, że takie zaburzenie nie ma charakteru psychiatrycznego, ale bardziej psychologiczne. Dlatego nie znajduje się na liście poważnych chorób opracowanej przez społeczność międzynarodową. A wszystko dlatego, że ta fobia może wskazywać, że dana osoba ma pewne powody do rozwoju lęku. Tak się rozdzielają.

• Społeczno-kulturowe. Powstają, gdy dana osoba doświadcza różnych stresów psycho-emocjonalnych w życiu. Działania zawodowe związane z ryzykiem mogą również prowadzić do tego warunku. Jeśli dodamy do tego zależność od opinii innych, wówczas postęp w zakresie rozwoju fobii staje się nieunikniony. Osobno należy zauważyć predyspozycje genetyczne. A gdy dana osoba wie, że jego bliski krewny cierpi na obłęd, wówczas strach przed powtórzeniem losu chorego krewnego może wzrosnąć i przerodzić się w ataki paniki.

• Cechy charakteru osobistego. Ludzie ze zwiększonym lękiem, zwątpieniem, skłonnością do depresji i stresu mogą bać się szaleństwa.

Często neurolodzy określają chorobę jako dystonia naczyniowo-naczyniowa (VVD). Ta diagnoza znana jest z wszechstronności objawów i należy do grupy innych diagnoz. Zmiany patologiczne w układzie autonomicznym prowadzą do obawy, że oszaleje. I w tym przypadku fobia może stanowić realne zagrożenie dla zdrowia.

Wegetarianizm jest trudny do leczenia. Aby pacjent przestał myśleć o swojej fobii, musisz znaleźć konkretny powód, po którym może zapomnieć o strachu.

Ludzkie obawy i ataki paniki są ze sobą powiązane. Wystąpienie takich warunków prowadzi do tego, że jednostka zaczyna bać się zwariować. Zespół zaburzeń osobowości obejmuje ataki paniki. Okazuje się, że pacjent nie może wydostać się z tych splotów. Potem boi się wyrządzić krzywdę innym. Coraz bardziej odchodzi od życia społecznego, a proces w ogóle staje się nieodwracalny.

W przypadku nerwicy istnieje również lęk przed utratą rozumu. Ludzie boją się utraty kontroli nad sobą, a strach ten wywołuje jeszcze większy strach. A następnie mogą wystąpić następujące stany: stres pourazowy, ostry lub przewlekły, zespół neurotyczny, hipochondria, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, uogólnione zaburzenie lękowe (liczne zaburzenia fobiczne).

A potem może się już rozpocząć często występujący stan obsesji, w którym nie ma logiki. Człowiek dobrze rozumie, że popełnia niewłaściwe działania, ale nie może mu się oprzeć. A potem przekonuje się o swoim szaleństwie.

Podejrzliwość (że dana osoba ma pewne zaburzenia psychiczne) powoduje stan zwany hipochondriami. Osoby z tym schorzeniem poświęcają znaczny wysiłek na leczenie. Szczerze wierzą, że mają odchylenia. I nawet gdy powiedziano im, że są całkowicie zdrowi, nadal wierzą w swoją chorobę, uzasadniając to faktem, że lekarze się mylą i po prostu nie mogą postawić prawidłowej diagnozy.

Pacjenci ze zdiagnozowaną schizofrenią są podatni na upośledzenie fizyczne. Na początkowym etapie jednostka jest jeszcze trochę, ale rozumie, że coś jest nie tak z jego świadomością. Na przykład, kiedy zaczynają się halucynacje słuchowe, pacjent może odróżnić prawdziwe dźwięki od tych, które są dalekie. Wtedy strach przed popełnieniem szalonego aktu pogarsza przebieg choroby.

Z lękiem, aby oszaleć, zaczyna się kliniczny przebieg schizofrenii, który wyraża się w formie napadowo-postępowej.Oświecenie może wtedy nastąpić, gdy ktoś w pełni zrozumie, że coś jest z nim nie tak. A to dodatkowo zwiększa strach. Jednak jednostka nie rozumie, że już oszalała.

Często zdarzają się przypadki, gdy względy społeczne mogą prowadzić do obawy, że oszaleje: przeciążenie emocjonalne lub fizyczne, zmęczenie, napięcie w życiu osobistym i pracy.

Ludzie, którzy są bardzo zajęci, nie mają wystarczających środków do życia, są podatni na fobie, aby stracić rozum. W rezultacie osoba popada w depresję, a to tylko pogarsza jej pozycję. Uwaga maleje, pamięć słabnie, procesy umysłowe zwalniają.

Te zaburzenia somatyczne prowadzą do myśli o jego szaleństwie. Jeśli nie pozbędziesz się tego stanu, pojawią się tendencje samobójcze.

Aby przezwyciężyć stan zwany dysfizofobią, musisz rozpocząć prowadzenie kursów psychoterapii. Działania rehabilitacyjne, takie jak rekreacja na świeżym powietrzu, wycieczka nad morze lub całkowity relaks w domu, pomogą wyprowadzić osobę z tego stanu.

Wywołane zaburzenie urojeniowe wyraża się w relacjach emocjonalnych między bardzo bliskimi ludźmi, gdy osoba, cierpiąc na pewną chorobę psychiczną, próbuje przenieść ją na ukochaną osobę. W odpowiedzi jego całkowicie zdrowy krewny próbuje znaleźć wymówkę dla takiego zachowania. W końcu obie osoby zaczynają myśleć w ten sam sposób. Jest więc wspólne przezwyciężenie strachu, aby nie oszaleć. Kiedy oboje rozpoczynają leczenie, odpowiedni krewny wraca do normy znacznie szybciej, a chory kontynuuje leczenie.

Fobię można szybko pokonać tylko wtedy, gdy dana osoba jest świadoma swojego stanu i zaczyna wykazywać siłę woli. Trudno jest samodzielnie pokonać nerwicę. Psychologowie i psychoterapeuci pomogą tutaj, używając następujących metod:

• psychoanaliza jest obligatoryjnym ogniwem; osoba musi samodzielnie zrozumieć przyczynę swoich obaw;
• można zastosować hipnozę;
• skuteczna będzie również terapia poznawcza;
• arteterapia (leczenie artystyczne);
• w bardzo zaawansowanym przypadku leki pomogą.

Nadal możesz zaoferować działanie na zasadzie „klina po klinie”. Musimy spróbować dać naszym lękom prawo do istnienia. W myślach można „podkręcić” i rozważyć każdą sytuację. Nie zaszkodzi nikomu, w tym tobie. Wyobraź sobie więc, że zraniłeś osobę lub zmieniłeś się w szaleńca i biegniesz nago wzdłuż ulicy. Następnie musisz przeprowadzić badanie swojego stosunku do powyższych wydarzeń.

Ta praktyka pomoże usunąć strach przed utratą kontroli nad sobą. Dowiedz się, jak pozbyć się przeszkadzających ustawień. Mogą to być: strach przed agresywnymi działaniami (nie pokazuj swojej siły), strach przed wolnością (musisz znosić, nawet jeśli coś ci się nie podoba), strach przed samotnością (proszę innych w nadziei na ich korzyść) itp.

Te ustawienia nie przyniosą nic dobrego w życiu. Nic dziwnego, że nawet w słynnej piosence śpiewa się: „Nie należy zginać się w zmieniającym się świecie”. Ostatecznie nie spodobasz się wszystkim, ale możesz łatwo zranić swoją psychikę i popaść w depresję. W obawie przed utratą zmysłów najpierw zaprzecza się zaprzeczeniu samego siebie i pamiętaj, że niewłaściwe postawy przyczynią się do odmowy, dopóki nie nauczysz się odmawiać.

Psychologowie twierdzą, że przez długi czas nie można się w sobie złościć. Takie emocje powinny wytrysnąć. A jeśli twoja wola została stłumiona z powodu niezależnych od ciebie okoliczności, pozwól się trochę rozgniewać.

Dowiesz się o przyczynach zaburzeń psychicznych z następującego filmu.