Cocker Spaniel Angielski: opis i treść rasy

Cocker Spaniel Angielski jest popularny wśród właścicieli psów ze względu na swój charakter i arystokratyczny wygląd. Materiał w tym artykule będzie przydatny dla tych, którzy chcą zdobyć szczeniaka tej rasy, ale nie wiedzą, jakie niuanse związane z trzymaniem zwierzaka mogą się spotkać. Zastanowimy się nad różnymi aspektami tego tematu, powiemy ci, skąd pochodzą te psy, jaki jest ich wygląd zgodnie ze standardem, jakie są zalety, wady i niuanse ich wyboru.

Mało kto wie, że przodkami współczesnych Brytyjczyków były tak zwane popioły, które żyły w epoce brązu. Uważa się, że to popielate psy stały się przodkami wszystkich zwierząt myśliwskich z rodziny psów. Pozostałości tych zwierząt są dobrze zachowane w popiele, w związku z czym naukowcy sugerują, że przodkowie spanieli ofiarowali się kiedyś mitycznym bogom, płonąc na stosie.

Zmiany tła ekologicznego i stylu życia każdej epoki pozostawiły ślad w wyglądzie psów. Na przykład wyjaśnia to wydłużony typ kufy występujący we współczesnych zwierzętach domowych. Dalsza ewolucja angielskiej arystokracji jest dość kontrowersyjna. Opinia, że ​​pochodzą od Hiszpanów, nie jest potwierdzona, ale wiadomo na pewno, że historia hodowli rozpoczęła się w 1879 roku.

Anglia została uznana za miejsce narodzin zwierząt, których arystokraci mieli kiedyś obsesję na punkcie polowań. Potrzebowali psów, aby przestraszyć ptactwo łowne i przynieść je właścicielom.

Początkowo do przejścia wybrano duże osobniki. Później do hodowli zaczęli używać japońskich spanieli podarowanych Królowej Anglii. W rezultacie zaczęły pojawiać się mniejsze szczenięta i inny kolor, zwany blenheim, który dziś jest znakiem rozpoznawczym wszystkich spanieli. Pod koniec XIX wieku powstał pierwszy klub miłośników spanieli.

Jego powstanie doprowadziło do powszechnej dystrybucji psów angielskich jako odrębnej rasy spanieli na całym świecie. Pierwszy przedstawiciel istniejącej rasy, urodzony w Anglii, otrzymał imię Obo. To od niego wyszła hodowla brytyjskich spanieli, a od jego syna Obo Drugiego wyszła amerykańska gałąź spanieli.

Pomimo faktu, że Brytyjczycy byli w stanie zarejestrować brytyjskie zwierzęta domowe w 1893 roku, standard dla nich został ostatecznie zatwierdzony dopiero po 10 latach. Psy, które uświetniły wystawę, nazywano „spanielami polnymi”, a później „zabawnymi kokerami”. Światowa społeczność opracowała standard dla psów tej rasy w latach 80. ubiegłego wieku.

Od tego czasu hodowla spanieli angielskich bierze pod uwagę jego zasady.

Angielski Cocker Spaniel ma wiele różnic. Ten pies wygląda jak prawdziwy arystokrata: ma małe wymiary, ma niepowtarzalny wygląd i dumną postawę. Przedstawiciel rasy charakteryzuje się muskularną budową i wytrzymałością. Ma elegancką głowę z umiarkowanie wypukłą koroną, spłaszczającą się z wiekiem.

Kufa zwierzęcia jest proporcjonalna, z podniesioną stopą, ma tendencję do prostokątności, nos jest szeroki, dobrze rozwinięty. Czaszka ma zaokrąglone kontury; jest umiarkowanie lekka. W porównaniu do amerykańskich odpowiedników spaniel brytyjski jest nieco większy i bardziej wdzięczny. Jego średnia waga wynosi od 13-15 kg, a ponadto jest wyższa.

Wysokość w kłębie tych cocker spanieli wynosi 39-41 cm dla samców i od 37 do 39 cm dla samic. Szczęka brytyjskiego masywu ma klasyczny zgryz nożycowy. Nozdrza są duże, szerokie, co tłumaczy wyjątkowy talent angielskich spanieli. Wiszące uszy przedstawiciela rasy są długie, owalne, osadzone nisko.

Ich płaszcz jest miękki i jedwabisty. Oczy psów są bystre i wilgotne, małżowiny uszne szerokie, ściśle przylegające do czaszki. Są zarośnięte gęstymi włosami. Podszerstek jest gęsty, od spodu ciała wełna tworzy spódnicę z długimi włosami.

Szyja spaniela jest proporcjonalna, nie krótka ani długa, jest silna, muskularna i nie ma fałd. Ciało charakteryzuje się pewną zwartością. Jednocześnie grzbiet psa rasowego nie ma ugięcia: jest idealnie równy, krótki zad jest masywny. Klatka piersiowa jest głęboka, szeroka, ale nie o kształcie lufy.

Nogi spaniela angielskiego są proporcjonalne do ciała: są krótkie, muskularne, mocne i proste. Ramię i kolana przedstawiciela rasy są zgięte, dzięki czemu pies nie może ograniczać ruchów. Jednocześnie przedłużenie przednich łap może być duże. Wystarczające kąty stawów śródstopia i stawu pozwalają na uelastycznienie pchnięcia.

Kształt łap Anglika jest okrągły, palce na kończynach ściśle przylegają do siebie, ich poduszki są dość elastyczne. Dokowanie ogona jest uważane za obowiązkowe zgodnie z przepisami zatwierdzonej normy. Istnieją jednak pewne niuanse: na przykład w niektórych krajach zatrzymywanie jest zabronione. W związku z tym na wystawach można zobaczyć angielskie cocker spaniele z długimi ogonami.

Przy naturalnej długości ogon sięga stawu skokowego, jest osadzony poniżej linii grzbietowej. Sam kształt nieciętego ogona jest szerszy u podstawy i zwężony na końcu. Jeśli chodzi o zasady zatrzymywania, takiego ogona nie należy przycinać zbyt krótko. W przeciwnym razie zwierzę nie będzie w stanie wyrazić swoich emocji, to samo znajduje odzwierciedlenie w wyglądzie i polowaniu.

Sierść tych psów sąsiaduje. Jest dość miękki, w niektórych miejscach prosty, włosy u tych psów są lokowane w obszarach przednich i tylnych nóg, na brzuchu i w pachwinach. Jednocześnie można na nim obserwować holowanie.

Do tej pory standard dla angielskiego Cocker Spaniel jest dozwolony w 4 rodzajach kolorów: monochromatyczny, cętkowany, trójkolorowy i nakrapiany. Każdy typ ma własną kolorystykę. Na przykład jednokolorowe zabarwienie pozwala na takie kolory, jak czarny, złoty, czerwonawy, brązowy, czekoladowy. Dotyczy to również jasnobrązowych kolorów: czerni i wątroby.

Kolor z punktami oznacza obecność bieli. Główne kolory to płowy, czerwony, wątrobiany i czarny. Trójkolorowe kolory są brązowe z podstawami dwóch rodzajów: czarno-białym i białym wątrobowym. Jeśli chodzi o nakrapiane odmiany, obejmuje to Roans: czerwony, płowy, niebieski, brązowawy. Również w tej grupie są dwa typy z brązowymi śladami: brązowawe i niebieskie. Najpopularniejsze kolory są uważane za złote i czarne.

Pokaż zwierzęta mają inne różnice. Na przykład ich futro powinno być dłuższe, podobnie jak uszy. Różnice polegają również na długości ogona: został zadokowany na psach wystawowych, ponieważ standard pozwala na pozostawienie go nie dłużej niż 10 cm, a długość 13 cm jest dozwolona dla polujących braci.

Angielski Cocker Spaniel jest inteligentny i inteligentny. Dzięki terminowemu szkoleniu i właściwemu podejściu do treningu jest w stanie nauczyć się wielu poleceń, aby zrozumieć istotę zasad ustanowionych w domu, których będzie przestrzegał bez pytania. W większości przypadków z tych zwierząt wyrasta całkowicie inteligentny pies, który jest w stanie dostosować się do nastroju właścicieli i konkretnej sytuacji. Pies tej rasy subtelnie odczuwa atmosferę panującą w domu.

Nie bez powodu brytyjskie spaniele nazywane są „pozytywnymi generatorami”. Są na fali pozytywnej, prawie zawsze energicznej, energicznej i wesołej. Z reguły potrafią znaleźć podejście do swoich panów, dobrze się z nimi dogadać, ładując wszystkich członków rodziny dobrym nastrojem. Jeśli pies nie jest w nastroju lub wydaje się zmęczony, smutny, jest to pierwsza oznaka jej złego stanu zdrowia.

Z natury cocker spanieli, prawdziwe sangwiny. Nie będą długo siedzieć w jednym miejscu, ponieważ ciągle potrzebują czegoś z powodu niepohamowanej ciekawości. Są niezwykle przyjaźni, interesują się wszystkim, co nowe, lubią poznawać nowych ludzi, gości właścicieli, nie traktując ich jak potencjalnych wrogów. Ich życzliwość urzeka zarówno ludzi, jak i inne zwierzęta mieszkające w domu.

Te psy dobrze się dogadują nie tylko ze swoimi krewnymi. Koty ich nie denerwują, wiedzą, jak zachować dystans i nie wspinać się na koty. Ponadto dogadują się ze świnkami morskimi mieszkającymi w tym samym domu.

Aktywność i mobilność psów przechodzi przez dach, w wyniku czego potrzebują wesołego, silnej woli i zwinnego mistrza. Nie możesz wyśmiewać zwierzęcia krótkimi i rzadkimi spacerami: niezwykle ważne jest, aby pozbył się ton energii podczas długich spacerów, uzupełnionych wykonalną aktywnością fizyczną lub aktywnymi grami. Przedstawiciel tej rasy jest wrażliwy na intonację gospodarza. Wesoła linia zachowań zostanie ukształtowana na podstawie stosunku do zwierzęcia samego właściciela i reszty gospodarstwa domowego.

Psy zachowują się jak beagle: są również zabawne i zepsute. Dlatego edukacja i szkolenie zwierzęcia muszą rozpocząć się jak najwcześniej. W przeciwnym razie podstawy samowoli i nieposłuszeństwa zakorzenią się w zwierzęciu już za pół roku. Radzenie sobie z nimi później lub dostosowywanie ich będzie bardzo problematyczne.

Pomimo faktu, że ogólnie psy są przyjazne dla ludzi, są one naturalnie podatne na działania stróżów. Dobrze wyszkolony pies nie wykaże podejrzeń, gdy zobaczy w domu nieznajomego. Nie oznacza to jednak, że nie będzie tego podejrzewał. Jeśli złodziej wspiął się na ten obszar, Brytyjczyk zgłosi go z korą.

Inni tak bardzo starają się zadowolić właścicieli, że szkolenie nie sprawia większych problemów. Niektórym trudno się uspokoić, gdy są zajęci szczekaniem szczekania. Jeśli właściciel dopuści się znęcania się ze zwierzęciem, niektórzy przedstawiciele rasy w odpowiedzi mogą uśmiechać się i warczeć. W innych przypadkach pies staje się nieśmiały podczas trudnego obchodzenia się.

Jak każdy pies, rasa Cocker Spaniel angielski ma najlepsze strony i wady. Na przykład kluczową zaletą tych zwierząt jest nie tylko aktywność, ale także inteligencja. Nie zachowują się głupio, wprawiają właściciela w zakłopotanie. Cokolwiek robią, te psy najpierw myślą, a potem robią.

Brytyjczycy charakteryzują się oddaniem dla swoich panów. Jeśli są odpowiednio przeszkoleni, przez całe życie okazują oddanie właścicielom. Ponadto nie obrażają dzieci i dlatego mogą mieszkać w rodzinach z dziećmi. Ich niezmordowanie sprzyja aktywnym zabawom ze starszymi dziećmi. Uważa się, że psy są odpowiednie dla hodowców w każdym wieku, chociaż starsi właściciele mogą mieć trudności z zabawą z psami tak, jak robią to zwierzęta domowe.

Jednak pomimo dobrej natury pokazanej przez psa wszystkim członkom rodziny, niektóre osoby wyróżniają jednego z nich, pokazując mu dużą część psiej miłości i oddania.

Wygodnym wskaźnikiem jest wielkość zwierząt, która pozwala im wygodnie pomieścić nie tylko w domach prywatnych, ale także w mieszkaniach. Zwykle nie stwarzają żadnych specjalnych problemów dla hodowców, standardowy zestaw rzeczy dla nich jest taki sam jak dla innych średnich zwierząt. Zwierzęta te mają dobry wzrok i węch, ale ich usposobienie jest całkowicie niezgodne z charakterem właściciela, dążącego do samotności, ciszy i spokoju.

Jeśli chodzi o inne wady tych psów, niektóre osoby mają słabe szkolenie. Niestety nie wszystkie spaniele dobrze reagują na trening. Niektóre z nich nie są w stanie chronić domu i jego mieszkańców bez szkolenia. Głośne szczekanie może również stanowić problem dla właścicieli, co może szczególnie drażnić sąsiadów, jeśli pies mieszka w budynku mieszkalnym.

Kolejną wadą jest narażenie zwierząt domowych na infekcje ucha. Ponadto mają obfite linienie, co komplikuje pielęgnację sierści i zmusza ją do bardziej regularnego i dokładnego, aby uchronić artykuły gospodarstwa domowego przed włosami, które je jedzą. Niektórzy przedstawiciele rasy wyróżniają się głośną i długą korą, przez którą próbują poradzić sobie z samotnością.

Wśród innych niedociągnięć można zauważyć upór charakterystyczny dla poszczególnych Brytyjczyków. Niektóre psy są prawdziwymi właścicielami i dlatego mogą zazdrościć swojemu ukochanemu panu.

Długość życia rasy średnio 15 lat. Jednak przy odpowiedniej pielęgnacji i konserwacji można go zwiększyć. Zwierzęta w wieku 16 lat są uważane za stulatków. Niektóre zwierzęta żyją znacznie mniej. Wynika to ze specyfiki zdrowia, tła klimatycznego danego regionu, predyspozycji do chorób i naruszenia norm zapobiegania chorobom.

W rozległej sieci można znaleźć wiele informacji, które charakteryzują spaniele angielskie jako psy o doskonałej odporności. To stwierdzenie jest jednak tylko częściowo prawdziwe. W rzeczywistości odporność jest dobra u młodych zwierząt, a wiele z nich jest zarośniętych całą masą różnych dolegliwości. Na przykład potencjalne choroby obejmują jaskrę, zaćmę, odwrócenie i wywrócenie powiek, a także atrofię siatkówki.

Wśród innych problemów, które mogą wpływać na przedstawicieli tej rasy, można zauważyć czerniaka, zapalenie wątroby, tłuszczak, dysplazję, dyskopatię, zapalenie ucha środkowego. Niektóre psy, podobnie jak ludzie w podeszłym wieku, tracą słuch, głuchy. Inni są podatni na histerię, podczas gdy inni rozwijają brodawczaki z wiekiem.

Spaniele należą do tych psów, które potrzebują opieki nad swoim wyglądem. Na przykład oprócz pielęgnacji włosów i higieny hodowca będzie musiał zapoznać się z pielęgnacją. Jeśli chodzi o warunki osadzenia, bardziej rozwinięte i sportowe psy dorastają w domach prywatnych. W takich warunkach psy nie mogą się ograniczać w pogoni za motylami, zagłębiać się w piasek, badać otaczający ich świat.

Psy, często na świeżym powietrzu, są dość rozwinięte i potrzebują gier na świeżym powietrzu, aby utrzymać równowagę psychiczną. Co więcej, właściciel nie zawsze musi brać czynny udział w rozrywce psa. Czasami musi biegać sama, bez żadnego szkolenia i zadań. Rzadko jednak pies może porzucić rzuconą mu piłkę lub frisbee, w związku z czym może zwrócić na to całą swoją uwagę.

Czas spacerów powinien wynosić co najmniej pół godziny, dziennie pies potrzebuje co najmniej dwóch spacerów. Błędem wychowania i utrzymania jest chodzenie wyłącznie na potrzeby psa. Brak wolnego czasu nie powinien jej dotyczyć, gdyby hodowca wziął odpowiedzialność za jej opiekę i utrzymanie. Wyjście będzie wymagało regularnego czesania wełny, szczotkowania uszu, zębów, oczu, mycia, pielęgnacji.

W porównaniu z rasami dużych ras higiena spanieli nie jest szczególnie trudna. Być może jedynym wyjątkiem może być bardziej ostrożna dbałość o stan wiszących uszu, z którymi poszczególne zwierzęta niemal „zamiatają” podłogę. Zasadniczo wzór opieki będzie w przybliżeniu taki sam jak w przypadku innych psów. Konieczne jest również szybkie kąpanie psa i obcinanie jego pazurów.

Zbyt częste mycie zwierzęcia nie jest zalecane, mimo że hodowca chce utrzymać w domu idealnie czystego psa. Wydaje się niektórym, że można to zrobić raz na dwa lub dwa tygodnie, co podobno nie szkodzi strukturze sierści i skóry, jeśli korzystasz ze specjalnych urządzeń zoologicznych do kąpieli. Wierzą w to przeciwnicy tej teorii od częstej kąpieli u psów pojawia się łupież. Jednak często prowadzi kąpiel do utraty naturalnej warstwy ochronnej, od której zakłócona jest praca gruczołów.

Sierść spaniela jest gęsta i długa, ma tendencję do zaplątania się i splątania, a zatem bez częstego czesania wygląd zwierzaka wydaje się niechlujny. Szczególnie ważne jest monitorowanie stanu sierści podczas linienia. Aby nie toczyła się po domu, oprócz grzebienia i plastra, właściciel kupuje specjalną szczotkę z dyszą trymera, która nazywa się furminatorem. Za pomocą tego urządzenia możesz pozbyć się zwierzęcia z martwych włosów, aby nie zakłócały nowego wzrostu.

Strzyżenie odbywa się w specjalistycznym salonie do pielęgnacji zwierząt. W razie potrzeby i pod względem finansowym hodowca może zastosować różne procedury pielęgnacyjne, od kąpieli po przycinanie pazurów. Takie procedury opiekuńcze kosztują dużo pieniędzy, dzięki czemu prędzej czy później hodowca opanuje większość z nich niezależnie.

Podczas czesania wełny należy również zwrócić uwagę na płaszcz na łapach. Rzucanie psów odbywa się dwa razy w roku, a włosy można czesać tak często, jak to możliwe. Wraz z czesaniem możesz natychmiast przyciąć pazury, dla których nabywają specjalne urządzenie - obcinacz pazurów. Pazury należy jednak przycinać nie częściej niż raz w miesiącu, nie zapominając o ich wyczyszczeniu i nasmarowaniu specjalnym narzędziem.

Uszy spaniela są codziennie sprawdzane, jeśli pies codziennie wychodzi na zewnątrz. Badania kontrolne należy przeprowadzać kilka razy w tygodniu, nie zapominając o czyszczeniu i smarowaniu małżowiny usznej w środku. Każdy pojawienie się charakterystycznego zapachu z uszu będzie wskazywać na pilny apel do weterynarza, ponieważ są to pierwsze oznaki chorób ucha.

Jeśli chodzi o pielęgnację psów wystawowych, są tutaj pewne niuanse. Na przykład, oprócz ciągłego czesania grzebienia, takie zwierzę będzie musiało usunąć długie włosy z twarzy. Aby takie manipulacje nie były stresujące dla psa, należy przyzwyczaić się do niego od młodych pazurów. Spaniele muszą zostać zaszczepione na czas, nie zapominając o potrzebie regularnych badań profilaktycznych.

Musisz dbać o oczy i zęby psa. Aby to zrobić, musisz odwiedzić specjalistę, a ponadto nie możesz pozwolić, aby zęby pokryły się żółtą płytką nazębną. Bez odpowiedniej opieki zużyją się szybciej niż powinny, co wpłynie na apetyt i zdrowie zwierzaka. Konieczne jest wyposażenie go we własne rzeczy: ławkę z piecem, naczynia, zabawki, a także ubrania. Pies potrzebuje rzeczy do chodzenia w zimnych porach roku i musi być wygodny i ciepły.

Lepiej wybrać ubrania, zabierając ze sobą psa, ponieważ takie rzeczy się nie zmieniają, a zbyt ciasne produkty mogą powodować dyskomfort u zwierzęcia. Rozmiary kombinezonu są kupowane, koncentrując się na długości pleców, obwodzie klatki piersiowej i szyi. Buty są brane pod uwagę, biorąc pod uwagę objętość nadgarstka, wysokość śródręcza, szerokość łapy i jej długość.

Następnie obejrzyj film ze wskazówkami, jak właściwie dbać o swoje cocker spaniele.

Możesz zacząć wychowywać szczeniaka niemal natychmiast po jego pojawieniu się w nowym domu. Po pierwsze, jest przyzwyczajony do zasad, których należy bezwzględnie przestrzegać. Pomimo tego, że dziecko nie obraża właścicieli przez długi czas, nie daje to powodu, aby kierować się nauczaniem chamstwa i biczowania. Jednak ze względu na wrodzoną nerwowość podczas edukacji i szkolenia w żadnym wypadku nie powinieneś iść zbyt daleko.

To zademonstruje całkowitą porażkę właściciela, jako nauczyciela i właściciela, i wpłynie na naturę psa, od którego stanie się niepewny, pozbawiony poczucia własnej wartości. Niezależnie od klimatu w regionie zajęcia najlepiej wykonywać na zewnątrz, nadając im wygląd aktywnych gier.

Zajęcia muszą być wspierane przez aktywność fizyczną. Bez nich pies może stać się leniwy, histeryczny i otyły. Psy chętnie spędzają spacery na zajęciach sportowych. Co więcej, czasami potrafią sami urozmaicić swój spacer. Jednocześnie nigdy nie odmówią biegania z właścicielem, co pozwala wychować od zwierzaka nie tylko aktywnego psa, ale także prawdziwego przyjaciela.

Angielski spaniel ma wysoki poziom inteligencji, ale presja na psa nie przyniesie pożądanych rezultatów. Trening nie powinien być jednolity, a wtedy będzie aktywnie reagować na polecenia właściciela, ucząc się lekcji w zabawny sposób. Socjalizacja u spanieli odbywa się za dwa miesiące, właśnie w tej chwili najłatwiej jest nauczyć szczeniaka przestrzegania podporządkowania i etykiety, a także spokojnego zachowania z nieznajomymi.

Syusyukanie też nie może być podstawą edukacji i szkolenia. Częste ustępstwa prowadzą do tego, że zwierzę zaczyna manipulować właścicielem, zmniejszając jego autorytet. Pomimo ich pięknego wyglądu spaniele mogą różnić się nawykami przywódczymi. Wybuchy emocjonalne zwierzęcia muszą zostać natychmiast ugaszone, również w życiu codziennym. Jednocześnie nie należy pozwalać zwierzakowi ciągnąć właściciela, gdziekolwiek chce.

W wieku około 3 miesięcy szczeniak uczy się zabawy z obrożą w zabawny sposób. Można to zrobić tak jak przed karmieniem, starając się, aby zwierzę nie odczuwało go zbytnio na początku treningu. Pierwsza smycz może być długa, w miarę jej użytkowania należy skracać jej długość. W wieku 8 miesięcy szczeniak jest gotowy do szkolenia ogólnego, można go szkolić od 3 miesięcy.

Przed wyborem szczeniaka spaniela angielskiego należy wziąć pod uwagę swoje mocne strony, ponieważ zwierzę będzie musiało poświęcić dużo czasu i wysiłku. Jego pojawienie się w domu zmieni zwykły bieg wydarzeń i zmusi do dostosowania zwykłego trybu dnia. Jeśli wybór jest odpowiedni, dziecko powinno skontaktować się z profesjonalnym żłobkiem. W takim miejscu szczeniak nie rasowy nie zostanie przekazany kupującemu, ponieważ może się to zdarzyć, gdy pies zostanie zakupiony z rąk.

Ponadto żłobki lepiej monitorują zdrowie małych szczeniąt, dlatego są większe szanse na zakup zdrowego psa. Hodowca przedstawia potencjalnego nabywcę rodzicom szczeniaka, przygotowuje dokumenty (rodowód i paszport weterynaryjny). Omówi również szczegółowo niuanse treści i funkcji standardu.

Tutaj może rozmawiać z zaufanym hodowcą. Szczenięta należy zabierać do ukończenia 5 miesiąca życia. Małe dziecko nie może zostać zabrane matce. Po oględzinach najlepszy szczeniak to taki, który jest aktywny, ale nie agresywny. Powolne dziecko, które bardziej kłamie niż porusza się, nie nadaje się do zakupu, może być chory. Możesz także skupić się na cenie: dobra kopia z dokumentami kosztuje co najmniej 25 000 rubli.

Wielkość i waga psa zależy od płci i wieku.Na przykład od urodzenia do 10 dni waga szczeniaka wzrasta od 180 do 290 gramów. Pod koniec pierwszego miesiąca przyrost masy może wynosić od 900 g do 1,5 kg. W ciągu dwóch miesięcy szczeniak waży od 2,9 do 3,5 kg, a przekarmienie jest surowo zabronione.

Trzymiesięczne dziecko może ważyć od 4,9 do 6 kg, w wieku 5 miesięcy jego waga waha się w zakresie 8-10 kg. Sześciomiesięczny spaniel może ważyć od 9 do 11 kg, niektórzy przedstawiciele rasy w tym wieku ważą nieco więcej. Szczeniak w wieku 7 miesięcy ma średnią masę 10-12 kg. Dalsze przybieranie na wadze zależy od prawidłowego karmienia i przestrzegania trybu chodzenia, z uwzględnieniem aktywności fizycznej.

Jeśli odpowiednio troszczysz się o psa, jego waga i wzrost będzie zgodny ze standardem. Waga dorosłych zwierząt domowych nie powinna przekraczać 14,5 kg i być mniejsza niż 12 kg. Wysokość mierzy się wysokością w kłębie: odległość od podłoża powinna być proporcjonalna do długości w kłębie do podstawy ogona. Wskaźnik wydłużenia dla samców wynosi 110–115, u samic wynosi od 115 do 120. Po 7-9 miesiącach wzrost psa wynosi już średnio 35–39 cm, co zależy od płci zwierzęcia.

Spaniele angielskie charakteryzują się doskonałym apetytem, ​​są nieczytelne w jedzeniu, co jest zaletą i wadą osobników tej rasy. Chętnie zmiatają wszystko, na co są traktowani, a aby zdobyć smakołyk, mogą wykorzystać cały swój urok i kunszt. Nie każdy właściciel może się temu oprzeć. Konieczna jest jednak ścisła kontrola i właściwe podejście do tworzenia menu dla psów.

Według niektórych hodowców psy tej rasy są podatne na żebranie. W ich rozumieniu pyszność jest mniej lub bardziej jadalna.

Pasza może być sucha naturalna lub przemysłowa. Ponadto dietę można mieszać. Niezależnie od wyboru, powinien być zrównoważony, nasycony witaminami i składnikami odżywczymi. Dieta dobierana jest na podstawie wielkości psa, jego wieku, stresu, temperamentu i kondycji fizycznej.

Porcje powinny być małe, nie dopuścić do puchnięcia brzucha zwierzaka. Niemowlęta są karmione raz dziennie, w wieku od 4 do 6 miesięcy wystarczy im jeść trzy razy dziennie. Sześciomiesięczne psy i dorosłe zwierzęta powinny być karmione nie więcej niż dwa razy dziennie. Podczas karmienia naturalną żywnością dieta zwierzęcia powinna obejmować żywność, taką jak mięso, jaja, ryby, drób, zboża, warzywa, produkty mleczne i olej roślinny.

Do wyboru pseudonimów dla zwierzaka należy dokładnie podejść. Nazwa powinna być dźwięczna i krótka, dzięki czemu zostanie zapamiętana szybciej i uprości przyzwyczajenie samego zwierzęcia. Nie ma potrzeby używania pseudonimów upokarzających psa (w duchu Khmyr, Bubble, Wieprzowa, Suka, Zyuzyuk). Idealna nazwa składa się z dwóch sylab, można ją wyprowadzić z nazwy wskazanej w rodowodzie.

Jeśli chcesz, aby był piękny i dźwięczny, pies może nazywać się Fred, Roy, Zus, Mike, Mark, Joe, Leicester, Henry. Dziewczynce można nadać imię Nick, Zara, Uma, Naid, Alice. Jeśli chcesz, aby Twój pies miał ekskluzywne i nowoczesne imię, możesz wybrać niezwykłą opcję z tego, co otacza nowoczesnego człowieka. Na przykład opcje dla Starka, Google, Like, Rolex mogą być dobrymi pseudonimami dla zwierzaka, a dziewczyna może nazywać się Tweety, Yumi.

Nie musisz nazywać psów Vasya, Masza, Petya ani nadawać im nazw typowych dla kotów (np. Fluff, Murzik, Barsik). Rasa sugeruje arystokratyczną nazwę, która będzie odpowiadać tym w rodowodzie. Inne opcje obejmują pseudonimy Archie, Paco, Brooke, Greg, Eli, Hector, Tito, Ozzy.Jeśli chodzi o dziewczyny, możesz dodać opcje takie jak May, Tina, Cherie, Cora, Grace, Yuki, Aimee, Yuri, Nami do listy interesujących pseudonimów.

Angielskie spaniele są uważane za osobliwe psy, wystarczająco dźwięczne i życzliwe dla własnych. Świadczą o tym recenzje właścicieli pozostawione na portalach informacyjnych. Hodowcy zauważają, że psy kochają swoich właścicieli, ale nie zawsze pozwalają obcym sobie na głaskanie się. Szczekają z radosnymi sąsiadami, że idą na spacer.

Hodowcy zauważają to te zwierzęta uwielbiają pływać, niektórzy przedstawiciele rasy, zgodnie z ich opinią, można nazwać „odkurzaczami”, ponieważ mogą jeść na spacerze wszystko, co im się podoba. Jednocześnie, jak stwierdzono w komentarzach, Brytyjczycy mogą być bardzo zazdrośni. Może się to zdarzyć w odniesieniu do dzieci. Psy nie zawsze rozumieją, że małe dzieci wymagają szczególnej uwagi, ale z wiekiem, jak zauważają hodowcy, zazdrość stopniowo zanika.

Inni właściciele piszą, że spaniele pozwalają skubać meble domowe. Niektórzy właściciele psa zamiatali z podłogi nie tylko to, co można zjeść. Zwracają uwagę na kawałki papieru, korki, gałązki, opakowania, gumę do żucia i wszystko, co pojawia się na podłodze. Wszystko to pies próbuje ząb, gdy ma specjalny nastrój. Jednakże, jak zauważają hodowcy, w niektórych przypadkach tą wadą można zaradzić.

Zobacz poniżej wideo o psach Cocker Spaniel Angielski.