Wszystko, co musisz wiedzieć o Dalmatyńczykach

Dalmatyńczycy są znani na całym świecie z unikalnego koloru cętkowanego. Psy te charakteryzują się wysokim poziomem inteligencji, zdolnością do treningu, a także niesamowitą aktywnością, która może zarówno bawić, jak i powodować niedogodności. W tym artykule zbadane zostaną wszystkie znane informacje o Dalmatyńczykach: historia pochodzenia rasy, jej styl życia, w szczególności odżywianie i trening.

Niestety dokładne pochodzenie Dalmatyńczyków nie jest znane. Wzmianki o tych niezwykłych psach czasami pojawiają się w starożytnych dokumentach historycznych. Jednak dane te nie są wystarczające, aby z pewnością podać przodków tej rasy, a także region jej pochodzenia.

Rozwój rasy można śledzić dopiero od XVI wieku. Psy przypominające współczesnych dalmatyńczyków są często przedstawiane na przedmiotach sztuki, znakach i ogłoszeniach. Mogą to być plakaty teatralne, w których dalmatyńczycy byli uczestnikami programu, lub portrety towarzyskie i szlachty z ich niezwykłymi cętkowanymi zwierzętami.

Być może najbardziej znaczącym dokumentem świadczącym o starożytności tych psów są obrazy w świątyniach religijnych. Na przykład obrazy psów w cętki są obecne na obrazach ołtarzowych kościoła Mariackiego (miasto Lošinj), na fresku kościoła franciszkanów (Zaostrog), a także w niektórych fragmentach fresków kościoła Santa Maria Novella.

Warto powiedzieć, że Dalmatyńczycy otrzymali największą popularność właśnie na płótnach artystów z Toskanii, to właśnie w ich pracach psy były przedstawiane w towarzystwie ich szlachetnych właścicieli. Uderzającym przykładem jest Cosimo II Medici (1590-1621) - toskański książę, który często był przedstawiany w towarzystwie ukochanej Dalmacji. To samo dotyczy obrazów przedstawiających jego syna Francesco Medici i jego ukochanego psa.

Pierwszym przyrodnikiem, który nadał tej rasie swoją pierwszą oficjalną nazwę, był Thomas Pennant. W swojej pracy „Czworonożne streszczenie” naukowiec zawarł rasę w ogólnej klasyfikacji ras Toskanii i nadał tym psom nazwę Dalmacja. Uważa się, że stworzenie tej nazwy wiązało się z rzymskokatolicką archidiecezją Dżakowo-Osijekowską. To w jej dokumentach archiwalnych znaleziono zapisy z początku XVIII wieku opisujące rasę Canis Dalmaticus. Wskazano, że psy te mają wyjątkowy wygląd i kolor dla Chorwacji.

Na początku XIX wieku rozpoczęła się aktywna dystrybucja rasy w całej EuropieJednak otrzymał największą popularność w Wielkiej Brytanii. Przede wszystkim hodowcy brytyjscy zajmowali się hodowlą rasy, ponieważ na terytorium kraju sprowadzono tak niewiele osobników, a coraz więcej osób chciało je kupić. W procesie selekcji wykorzystano materiał genetyczny innych ras psów, w szczególności czarne wskaźniki i białe teriery angielskie. Rasy te zostały również wykorzystane do stworzenia wielu innych nowoczesnych psów: buldogów, bulterierów, terierów Staffordshire i niektórych innych.

Dziś wyjaśnienie popularności tych psów nie jest trudne. Oprócz swojego oryginalnego i niepodobnego do niczego innego, Dalmatyńczycy posiadali niesamowitą wytrzymałość i szybkość, dzięki czemu mogli bez problemu pokonywać duże odległości. Oprócz celów dekoracyjnych Dalmatyńczycy nabyli także cechy obrońcy - często byli zabrani na wycieczki w celu ochrony mienia. Z reguły psy te wypędzano z wozów z zapasami złodziei i dzikich zwierząt. Nieco później dalmatyńczykom zaczęto przypisywać status psów typu powóz - uczono ich nie tylko pilnowania bagażu, ale także prowadzenia koni, gryzienia nóg, gdy tempo podróży zwolniło.

W prywatnych domach dalmatyńczycy również odegrali pewną rolę. Byli wspaniałymi towarzyszami, stróżami, czasami brali udział w polowaniu i polowaniu na zwierzynę. Fashionistki często zabierały te zwierzęta na spacer w ciemności - psy te wyjątkowo strzegły kobiet przed przestępcami, gwałcicielami i złodziejami. Przez pewien czas obecność Dalmatyńczyków na dworze szlachty oznaczała ich wysoki status.

Będąc na amerykańskiej ziemi, Dalmatyńczycy stracili swój bezpośredni cel. W tym czasie wagony transportujące wodę były aktywnie wykorzystywane do gaszenia pożarów. Konie zaprzężone do takich powozów, a towarzyszyli im Dalmatyńczycy - przecinali drogę do ognia przez tłumy ludzi i bariery. Dzisiaj Dalmatyńczycy są nieoficjalnym symbolem amerykańskiej straży pożarnej. Wielu współczesnych amerykańskich strażaków zaczyna właśnie Dalmatyńczyków - zwierzęta te są uważane za maskotki., która chroni właściciela przed zagrożeniami i ryzykiem poparzenia.

Minęło dużo czasu, zanim dalmatyńczycy zaczęli być rozpoznawalni na wystawach europejskich i amerykańskich. Profesjonalne jury uznało Dalmatyńczyków dopiero w 1860 roku na wystawie w Birmingham. Zaledwie 30 lat później otworzono pierwszy na świecie klub rasy dalmatyńskiej i przyjęto pierwszy standard rasy.Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (lub MKF) uznała tę rasę psów dopiero w 1926 roku.

Na terytorium współczesnej Rosji Dalmatyńczycy pojawili się dopiero pod koniec XX wieku (mniej więcej w latach 80.), jednak ze względu na zbyt małą populację hodowla przebiegała bardzo wolno. Promocję tej rasy utrudniała także banalna ignorancja większości rosyjskich hodowców na temat istnienia tej rasy. Pierwsze żłobki z Dalmatyńczykami, a także oficjalne kluby ras, pojawiły się w Rosji dopiero w latach 90. XX wieku.

Każda oficjalnie ustalona rasa psa ma unikalny standard, który określa jej wygląd zewnętrzny. Rozważ kluczowe cechy standardu Dalmacji

• Głowa i twarz Głowa jest proporcjonalna i płaska, kufa jest wydłużona. Widoczny jest wyraźny stop, długość kufy jest w przybliżeniu równa długości części potylicznej. Nie ma fałd na twarzy i głowie.
• Uszy Większy od przeciętnego rozmiaru i typu wiszącego, osadzony szeroko i najczęściej przyciśnięty do głowy w spokojnym stanie. Kształt uszu jest trójkątny, kolor powinien być taki sam jak natywny kolor psa - z wyraźnymi plamami.
• Oczy Małe oczy są owalne. Szeroko rozstawiony, nie pogłębiony. W cieniu tęczówki dominują odcienie ciemnobrązowe (dla osób z ciemnymi i czarnymi plamami) oraz miód, brąz i bursztyn (o odpowiednim kolorze). Wygląd jest skoncentrowany, wyrazisty, powieki ściśle przylegają do oka, aż do gałki ocznej, pokryte krótkimi włosami z plamistą pigmentacją.
• Nos Duże, szerokie, dobrze rozwinięte nozdrza. Ma identyczny kolor jak ogólny kolor rasy - dla osobników z czarnymi plamami, czarny, dla osobników z brązem - kasztan.
• Szczęka i zęby. Szczęki są masywne i mocne, prawidłowe zgryz jest rodzajem „nożyczek”. Górna szczęka jest nieco dłuższa niż dolna, co pozwala całkowicie ukryć dolną szczękę i kły. Wargi zawsze przylegają do szczęki i nie tworzą dodatkowych fałd.
• Szyja Długi, mocny, choć wystarczająco cienki. Elastyczny, pozwala psu swobodnie się obracać.

• Body. Mocny, lekko wydłużony i proporcjonalny. Duża liczba mięśni znajduje się na ramionach i dolnej części pleców. Szerokie i głębokie, sklepione żebra w klatce piersiowej. Grzbiet jest płaski, prawie nie nachylony w zad.
• Kończyny Długi, prosty i mocny, a jednocześnie dość cienki i elegancki. Łokcie powinny być mocno dociśnięte do ciała. Kończyny tylne są bardzo umięśnione, kolana są dobrze rozwinięte. Same łapy są ciasno zmontowane, najczęściej mają okrągły lub owalny kształt.
• Ogon Długa, masywna, słabo napigmentowana, czysto czarna lub biała. Charakterystyczną cechą ogona jest to, że jest idealnie prosty, pokryty cienką warstwą wełny i lekko zwężony na końcu. Dzięki tej strukturze ogon Dalmatyńczyków wygląda jak gładki drewniany kij.
• Wełniana okładka. Sierść jest gruba i bardzo gęsta, ale krótka. Błyszczące połyskujące boki i boki są zauważalne. W strukturze sztywna, jednolita warstwa pokrywa całe ciało psa - na klatce piersiowej iw okolicy narządów płciowych może być nieco dłuższy.
• Kolor. Niezależnie od procentu odcieni dominującym kolorem zawsze powinna być biała. Na białym tle dopuszczalne są częste brązowe lub czarne plamy z wyraźnymi krawędziami. Plamy na całym ciele powinny mieć ten sam kolor, a jednocześnie znajdować się na wszystkich częściach ciała bez lokalizacji w żadnym konkretnym miejscu.

Typowe objawy rasy psów dalmatyńskich.

• Średnia waga kobiety wynosi 20-27 kg, dorosły mężczyzna 22-32 kg.
• Średnia wysokość kobiet w kłębie wynosi od 55 do 58 centymetrów, mężczyźni od 58 do 62 centymetrów.
• Średnia długość życia jest standardowa - 10-13 lat. W idealnych warunkach pozbawienia wolności - do 17 lat.
• Kraj pochodzenia - Chorwacja.
• Krótkie włosy nie są kluczem do braku linienia - wręcz przeciwnie, ta rasa zrzuca znacznie częściej niż inne.
• Około 12% ogólnej liczby nowonarodzonych dalmatyńczyków od urodzenia jest głuchych.
• Niezwykły plamisty kolor Dalmatyńczyków jest indywidualny dla każdej osoby.

Dalmatyńczycy to indywidualiści nie tylko pod względem wyglądu, ale także charakteru. Są to niezwykle charyzmatyczne psy o niezwykłym charakterze.

Te psy nie są odpowiednie dla właścicieli, którzy są przyzwyczajeni do ras psów rasy sofa. Od urodzenia Dalmatyńczycy są zaskakująco zabawni, aktywni, nie mogą stać długo w bezruchu, woląc poświęcać cały swój wolny czas na gry i rozrywkę. Przy niewystarczającym wysiłku fizycznym stają się niszczycielskie - mogą żuć meble, psować przedmioty wewnętrzne, a nawet zaczepiać członków rodziny. W stanie podniecenia psy te są całkowicie niekontrolowane i nie wykonują żadnych poleceń.

Głównym warunkiem edukacji jest wyznaczenie właściciela jako dominującego. Faktem jest, że psy te wymagają ciężkiego treningu z dużą ilością bezpośrednich instrukcji, bez pustych nagród i ulotek.

Ta rasa psa doskonale rozumie zarówno swojego właściciela, członków jego rodziny, jak i nieznajomych. Są w stanie bardzo szybko ocenić sytuację i podejmować świadome decyzje. Dzięki bystremu umysłowi dalmatyńczycy łatwo się szkolą - oni sami starają się zrozumieć właściciela i wypełniać jego polecenia. Jednocześnie gadżety odgrywają tutaj drugorzędną rolę, głównym celem jest zdobycie aprobaty właściciela.

Osobliwością tych psów jest to, że nie są one podatne na przywiązanie do żadnej osoby. Jeśli dalmatyńczycy dorastają w dużej przyjaznej rodzinie, będą w równym stopniu chronić i kochać każdego z jej członków. Dobroduszny i odważny charakter pozwala Dalmatyńczykom szybko nawiązać kontakty z psami innych ras. Jeśli chodzi o koty i inne zwierzęta domowe, pies będzie również próbował nawiązać z nimi relacje, ale dla większości zwierząt będzie zbyt aktywny. W grach i rozrywkach Dalmatyńczycy mogą po prostu przypadkowo okaleczyć swoich „sąsiadów”.

Jeśli mówimy o dojrzałych dzieciach (po 8 latach), to z nimi Dalmatyńczycy czują się swobodnie. Czują u dzieci tę samą niestrudzoną energię i przywiązanie do aktywnych gier. Jeśli chodzi o małe dzieci, to dla nich dalmatyńczycy nie będą najlepszą opcją. Faktem jest, że większość psów często ma problemy ze słuchem, co zmusza je do instynktownej reakcji na najmniejsze dziwne dźwięki i ruchy. Jednocześnie małe dzieci często nie podążają za swoimi czynami i mogą przeszkadzać spoczynkowemu psu, a to już doprowadzi do obrażeń lub silnego strachu dziecka.

Jeśli chodzi o gości lub przechodniów na ulicach, dalmatyńczycy zachowują się przyjaźnie i powściągliwie. Nie spieszą się do pierwszej osoby, którą spotkają, ale pozwolą się pogłaskać i spróbują traktować nieznajomego z dobrą wolą.

Obecnie istnieją tylko dwie zarejestrowane odmiany Dalmatyńczyków: dalmatyńczyków z czarnymi plamami i dalmatyńczyków z czarno-brązowymi plamami.

• Wygląd w czarne plamy. Główną różnicą między tymi osobami jest wyraźna segmentacja czerni i bieli, gdzie biel zawsze wyróżnia się kolorem głównym, a wyraźne czarne plamy są rozmieszczone równomiernie w całym ciele. Z reguły u tych psów dominuje biały (nie kremowy) kolor i obserwuje się odpowiednią pigmentację pazurów.Dopuszczalny kolor oczu dla Dalmatyńczyków to właśnie kolor ciemny, jednak czasami występują wadliwe osobniki z niebieskimi i zielonymi tęczówkami, a także z charakterystyczną heterochromią. Takie osoby mogą być reprezentowane na wystawach tylko w Stanach Zjednoczonych.

• Czarno-brązowe Dalmatyńczyków. Osoby te różnią się głównie białym kolorem z ciemnobrązowymi plamami na całym ciele. Nos takich osób jest czarny lub brązowy. Kolor oczu może się znacznie różnić, jednak powinien być brązowy, bursztynowy lub piwny.

Należy powiedzieć, że dziś Dalmatyńczycy aktywnie rozmnażają się z innymi rasami psów, co prowadzi do powstania ras mieszanych - przedstawicieli ras mieszanych. Takie psy różnią się także charakterystycznym plamistym kolorem, jednak mogą mieć wzrost karła, małe łapy, gruby i długi wełniany płaszcz, brązowe, a nawet czerwone odcienie plam.

Jeśli chcesz hodować Dalmatyńczyków w domu, powinieneś dokładnie rozważyć procedurę wyboru szczeniąt do hodowli. Poniżej zostaną opisane zasady i zalecenia, których należy przestrzegać przy wyborze szczeniąt tej rasy.

• Wiek Faktem jest, że dalmatyńczycy mogą zostać oddani w niepowołane ręce dopiero po osiągnięciu 10-12 tygodni. Po tym wieku szczenięta są już szczepione przeciwko większości chorób, przyzwyczajone do tacki i chodzenia, stworzyły własną dietę. Ponadto w tym wieku można już zauważyć wady wyglądu i niektóre choroby dziedziczne. Szczególną uwagę należy zwrócić na przesłuchanie zwierzęcia - w tym celu należy zabrać zwierzę na badanie BAER. To badanie pomoże ci ustalić, czy twoje zwierzę ma problemy ze słuchem.
• Wygląd Zwróć szczególną uwagę na wygląd zwierzaka. Jeśli wybierzesz model pokazowy, szczeniak musi posiadać wszystkie cechy zewnętrzne. Jednak wygląd może również decydować o stanie zdrowia zwierzaka. Zwykle na temat problemów z przewodem pokarmowym jest wiele dowodów na stan sierści (mokry, opadający na odbyt lub narządy płciowe), stan oczu (obecność dróg łzowych), płaskość kości, długość pazurów i czystość uszu.
• Warunki zatrzymania. Niezależnie od tego, gdzie zakupiono Twojego zwierzaka, zapytaj, w jakich warunkach przebywał on i jego rodzice. Będziesz miał pojęcie o dobrej wierze hodowcy w opiekę nad zwierzętami.
• Warunkiem jest pełny pakiet dokumentów. W gospodarstwach i żłobkach z rodowodami należy przedstawić paszport weterynaryjny, dane metrologiczne i rodowód szczeniaka. Kupując zwierzaka, może być trudno uzyskać cały zestaw dokumentów, ponieważ nie wszyscy hodowcy przechowują taką dokumentację. Oprócz dokumentów przydatne będzie przestudiowanie dokumentów rodziców szczeniaka, dzięki czemu poznasz choroby dziedziczne i predyspozycje przyszłego zwierzaka.
• Aktywność Pamiętaj, aby zwrócić uwagę na zachowanie szczeniąt. Zawsze warto wybrać dokładnie aktywne osoby - oznacza to dobre zdrowie, stabilny charakter i determinację. Te zwierzęta uczą się szybciej i lepiej tolerują ćwiczenia.

Pod względem żywienia dalmatyńczycy nie wyróżniają się żadnym wybrednym. Są absolutnie wszystkożerne i dostosowują się do każdej diety. Aby uzyskać zrównoważoną dietę, powinna ona obejmować następujące produkty: białe mięso, ryby, produkty mleczne, warzywa i owoce. Osobliwością karmienia dalmatyńczyków jest to, że lepiej trawią naturalną żywność. Mogą być uczulone na sztuczne suplementy, a także kamienie nerkowe.

Jeśli mówimy o karmieniu gotowych pasz, to tylko produkty premium lub super premium są odpowiednie dla Dalmacji. To właśnie te pasze mają wystarczającą bazę witamin i praktycznie nie zawierają szkodliwych elementów soi. Nowoczesne karmy dla aktywnych psów oferują mieszanki z ogromną ilością białkaJednak w przypadku Dalmacji takie odżywianie będzie przydatne tylko na początku. Tutaj powinieneś sięgnąć po jedzenie przeznaczone dla średnich psów.

Woda zajmuje bardzo ważne miejsce w żywieniu suchej paszy, dlatego do gotowych mieszanek dodaje się kefir lub oleje roślinne. Produkty te wzmacniają płaszcz, sprawiają, że jest grubszy, a kolor bogatszy. Podczas karmienia przygotowanych pasz należy zapoznać się z instrukcją. Szczególną uwagę należy zwrócić na tę normę już w pierwszych dniach po pojawieniu się zwierzęcia w domu. Wyeliminuj dodatkowe witaminy z diety podczas karmienia psa gotowymi paszami - już zawierają wszystko, czego potrzebujesz.

Częstym błędem niedoświadczonych hodowców podczas karmienia psa jest podawanie jej wyłącznie białego mięsa. Faktem jest, że głównym warunkiem karmienia Dalmatyńczyków jest właśnie różnorodność żywności w diecie. Mogą to być suplementy diety lub warzywa, które dostarczają organizmowi niezbędnych witamin.

Aby produkty mięsne były dobrze wchłaniane przez organizm, należy je przetwarzać wrzącą wodą i kroić na małe części (szczególnie jeśli mówimy o karmieniu bardzo młodych szczeniąt). Warto wybrać odmiany o niskiej zawartości tłuszczu: jagnięcina, wołowina, królik, kurczak również są odpowiednie.

Lepiej podawać produkty mięsne w nocy, aby ciało psa mogło spokojnie wchłonąć wszystkie składniki podczas reszty zwierzęcia. Rano zwykle dają lekkie i satysfakcjonujące jedzenie - płatki i warzywa, które zapewnią zwierzakowi siłę do zabawy i treningu.

Zboża i płatki zbożowe również sprawdzają się jako zdrowa dieta dla Dalmatyńczyków. Najlepiej jest używać jęczmienia, gryki (na wodzie) i prosa. Hercules należy wyrzucić - udowodniono, że sierść psa zaczyna zmieniać się w nieprzyjemny żółty kolor.

Świeże warzywa są również niezbędnym elementem diety dalmatyńczyków. Do tego nadają się surowe warzywa i owoce (jabłka, papryka, marchewka, seler) i gotowane warzywa.

Dobrym substytutem mięsa będą ryby gotowane na morzu, a także niektóre podroby. Aby urozmaicić dietę dalmatyńczyków, od czasu do czasu zaleca się włączenie produktów z twarogu, sera i jajek (na twardo).

Niedoświadczeni hodowcy czasami mylą niestrudzony apetyt Dalmacji z nieugaszonym głodem. Czasami zwierzę domowe je szczególnie szybko, aby wykazać chęć dodatku. Jeśli takie zachowanie się utrzymuje, spróbuj nieco zwiększyć ilość jedzenia. Pomimo faktu, że większość Dalmatyńczyków może samodzielnie ustalić wymaganą ilość jedzenia, nadal należy uważnie monitorować wielkość porcji. Nadwaga może prowadzić do rozwoju wielu poważnych chorób, w tym układu sercowo-naczyniowego.

Czasami dalmatyńczycy wykazują w tej chwili całkowitą niechęć do jedzenia. Jeśli jest to odizolowany przypadek, który trwa kilka dni, nie martw się. Ta rasa psa może czasami zorganizować sobie tak zwany rozładunek, gdy zwierzę trawi otrzymaną już żywność i rozprowadza białka i węglowodany w organizmie.

Każdy rodzaj karmienia ma swoje pozytywne i negatywne strony.

Plusy:

• możliwość długoterminowego przechowywania dużych ilości żywności;
• wysokiej jakości przygotowane karmy a priori zawierają cały kompleks witamin i minerałów niezbędnych do życia psa;
• nie ma problemu z zrównoważeniem odżywiania, w gotowej paszy zawiera optymalną ilość białka, tłuszczu i węglowodanów;
• nie musisz ciągle sprawdzać porcji gotowego jedzenia, zwykle ich rozmiar jest podany na opakowaniu dowolnego paszy.

Wady:

• premia i wyższe koszty paszy kosztują rundę, szczególnie jeśli chodzi o duże ilości;
• w takiej diecie traci się różnorodność składników odżywczych, ponieważ zwierzę zawsze otrzymuje tę samą karmę;
• zawartość w paszy dużej ilości białka, które jest szkodliwe dla organizmu Dalmacji.

Plusy:

• stosunkowo niski koszt;
• zdolność do niezależnego dostosowywania jakości żywności i zawartości kalorii;
• w naturalnym żywieniu łatwo jest zmienić dietę, urozmaicić ją poprzez dodanie nowego produktu.

Wady:

• potrzeba regularnego przygotowywania świeżej żywności, ponieważ porcje nadają się do spożycia tylko w krótkim okresie czasu;
• trudność ciągłego obliczania kalorii i proporcji białka, tłuszczu i węglowodanów.

Dieta, a także częstotliwość odżywiania u osób dorosłych i młodych osób jest często bardzo różna. Na przykład dorosłe zwierzę będzie potrzebowało ściśle zbilansowanej diety z ograniczoną ilością białka, a także z obecnością witamin i minerałów. Jeśli mówimy o młodym lub nowonarodzonym szczeniaku, należy go karmić co najmniej 4-5 razy dziennie małymi porcjami. Z czasem, zwykle co 3 miesiące, jeden posiłek jest usuwany z diety, a same porcje rosną. Tak więc przez około 10-12 miesięcy zwierzę powinno jeść nie więcej niż 2 razy dziennie.

W żadnym wypadku Dalmacji nie należy podawać kości, dopóki nie osiągną wieku jednego roku. Przed tym okresem zęby zwierzęcia aktywnie się zmieniają, a kości mogą uszkodzić ich strukturę. Dobrym rozwiązaniem byłoby karmienie mieszanek zmielonych kości i mięsa, a także podrobów i chrząstki. Dalmatyńskie szczenięta potrzebują również co najmniej dwóch porcji świeżego twarogu na tydzień. Aby ser był bardziej atrakcyjny dla zwierzaka, możesz dodać do niego miód, owoce lub glukozę. Twaróg nie tylko wzmacnia kości zwierzęcia, ale ma również pozytywny wpływ na skórę, poprawia funkcjonowanie układu nerwowego, a także przeciwdziała procesom alergicznym.

Dalmatyńczyków nie można nazwać wybrednymi w opiece nad psami. Są czyste, nie lubią brudu i wody. W przeciwieństwie do innych psów, dalmatyńczycy nie topią się przez cały okres roku, ale dosłownie stale. Właśnie dlatego pomimo cienkiej sierści włosy większość czasu poświęci się na pielęgnację włosów. Jedyną rzeczą, która może cię uratować w tej sytuacji, jest regularne czesanie lub trzymanie zwierzaka poza mieszkaniem (w przypadku prywatnego domu). Czesanie nie tylko usunie dodatkową warstwę wełny, ale także zapewni jej zadbany wygląd. Do dokładnej pielęgnacji włosów potrzebujesz szczoteczki z częstymi, ale miękkimi zębami lub okrągłego miękkiego grzebienia.

Niektórzy niedoświadczeni hodowcy z przyzwyczajenia myją Dalmatyńczyków, aby pozbyć się charakterystycznego zapachu psa. Jednak faktem jest, że te psy wcale nie mają tego zapachu. Pierwszą kąpiel należy przeprowadzić nie wcześniej niż zwierzę skończy sześć miesięcy. Do tego wieku istnieje zbyt duża szansa na uszkodzenie naturalnej powłoki tłuszczowej skóry. Podobnie jak inne rasy psów, Dalmatyńczyków nie należy myć zbyt często - raz wystarczy kilka miesięcy.Jeśli pies się zabrudzi podczas chodzenia lub treningu, użyj czystej wody bez detergentów, aby go umyć.

Podczas dbania o dalmatyńczyków należy zwrócić szczególną uwagę na stan ich uszu. Ze względu na swoją lokalizację są w stanie bardzo szybko zanieczyścić, co prowadzi do stanów zapalnych i alergii. Stan uszu zależy od zapachu, a także od intensywności emisji siarki. Jeśli nie ma nieprzyjemnego zapachu, takiego jak brud, stan uszu zwierzęcia jest zadowalający. Musisz umyć uszy bawełnianymi wacikami lekko zanurzonymi w przegotowanej wodzie.

W przeciwieństwie do innych psów dalmatyńczycy często opóźniają rozwój uzębienia. Problem polega na tym, że zęby dziecka mogą hamować pojawienie się szeregu stałych zębów trzonowych. Jeśli zauważysz, że dziąsła psa krwawią, a zęby trzonowe zaczynają wybuchać pod zębami mlecznymi, natychmiast poprowadź zwierzaka do psiego dentysty i usuń górne zęby. Jeśli górny ząb jest luźny lub luźny, możesz spróbować go usunąć samodzielnie - owinąć górny ząb czystą gazą i huśtać, aż spadnie.

Innym problemem w opiece dentystycznej jest tworzenie się kamienia nazębnego i płytki nazębnej. Poza tym, że płytka prowadzi do procesów zapalnych dziąseł, nadaje psu nieatrakcyjny wygląd i może zakłócać proces jedzenia. W domu możesz usunąć cienką warstwę płytki nazębnej - sprzedawane są specjalne proszki i maści do mycia zębów, które usuwają płytkę nazębną. Dobrym rozwiązaniem budżetowym do czyszczenia zębów z płytki nazębnej będzie skórka cytryny. Zawiera kwasy, które destrukcyjnie wpływają na gromadzenie się materii. Sam kamień można łatwo czyścić specjalną szpachelką (metalową lub drewnianą) - są one sprzedawane w każdym sklepie zoologicznym. Aby zapobiec pojawianiu się kamienia nazębnego w przyszłości, do diety psa należy dodać pomidory lub sok pomidorowy.

U tej rasy psów często obserwuje się zdeformowane pazury, które nie tylko uniemożliwiają psom pełne poruszanie się, ale także ranią łapy zwierząt. Warto zacząć od szczotkowania pazurów od dzieciństwa i jest to przydatne zarówno dla zwierząt wystawowych, jak i domowych. Długie pazury zapobiegają gromadzeniu się łapy w jednym kawałku, co zapobiega ruchowi psa i prowadzi do procesów zapalnych na podkładkach.

Białe pazury są cięte znacznie łatwiej, zwykle pokazują, gdzie kończy się różowy poziom - zmniejsza to ryzyko zranienia łap psa. Jeśli pazury psa są czarne, odetnij pazury tuż pod krzywą.

Dalmatyńczycy, pomimo niespokojnego temperamentu, zawsze powinni mieć swoje miejsce. Zwierzę przyjedzie tam, gdy się zmęczy lub będzie musiało spać. Miejsce powinno być blisko właścicieli - pies powinien zobaczyć, że nie jest sam. Możesz też zrobić mu budki i domy na świeżym powietrzu - Dalmatyni uwielbiają ulicę latem i wiosną. Gdy tylko nadejdzie zimno, zwierzę należy zabrać do domu - dalmatyńczycy nie mają wystarczającej ilości sierści, aby bezboleśnie przetrwać zimę.

Dalmatyńczycy stale potrzebują aktywności fizycznej. Należy je chodzić co najmniej 2 razy dziennie, jadąc do specjalnych miejsc do szkolenia psów. Jeśli twoje zwierzę nie może zrozumieć całej swojej energii na ulicy, przygotuj się na konsekwencje w ścianach mieszkania.Zwierzę wyrazi swoją energię poprzez agresję, nastrój i destrukcyjne zachowanie - uszkodzenie mebli, drobne brudne sztuczki, agresję wobec innych zwierząt.

Dalmatyńczycy potrzebują specjalnej edukacji, do szkolenia tych psów standardowe modele treningowe nie będą działać. Nie jest również pożądane korzystanie z usług przewodników psów w celu szkolenia ich psów. Faktem jest, że duży sukces szkolenia tej rasy zależy od autorytetu, jaki musisz stworzyć wraz ze swoim zwierzakiem. Jeśli ten autorytet powstanie w stosunku do trenera - pies prawdopodobnie nie będzie cię słuchać.

Pomimo wysokiej inteligencji skuteczne szkolenie Dalmatyńczyków jest znacznie utrudnione przez ich niestrudzoną energię i ciągłe pragnienie odkrywania wszystkiego, co jest w pobliżu. Ponadto ta rasa jest niezwykle kochająca wolność i będzie działać na swój sposób, jeśli poczuje słabość właściciela.

Im szybciej wybierzesz odpowiedni pseudonim dla swojego zwierzaka, tym szybciej on się do niego przyzwyczai i zacznie na niego reagować. W przyszłości używanie pseudonimów przed zespołami pomoże skupić uwagę zwierzaka na określonym zadaniu. Pseudonim musi być krótki i dźwięczny - zwierzę musi go zapamiętać i odróżnić od innych dźwięków.

Spróbuj stłumić w sobie próby głośnego potępienia, a nawet fizycznego znęcania się nad psem. Bicie doprowadzi tylko do agresji, nieposłuszeństwa, kaprysów i obaw. Wyraź swoje niezadowolenie tonem głosu, bez zwiększania tonu. Nie martw się, dalmatyńczyk wkrótce zrozumie, kiedy jesteś zły i kiedy jesteś szczęśliwy.

Staraj się częściej jeździć swoim zwierzakiem w zatłoczone miejsca. Może to być zwykły spacer po ulicy lub aktywna rozrywka w mieście otoczonym dużą liczbą ludzi. Dalmatyńczyk musi nauczyć się zachowywać spokojnie w dużej grupie nieznajomych. W takim przypadku musisz działać jako obrońca, który przyjdzie na ratunek w razie niebezpieczeństwa. Jeśli zamierzasz zabrać swojego psa na plac zabaw (szczególnie dla psów), upewnij się, że Twoje zwierzę jest zaszczepione przed wszystkimi infekcjami i wirusami.

Pierwszym krokiem do nauki jest przyzwyczajenie się do wykonywania prostych poleceń. Lista takich zespołów obejmuje: „usiądź”, „łapę”, „głos”, „do góry”, „do mnie”. Do pół roku miło by było nauczyć zwierzaka odpowiadać na własny pseudonim. Gdy tylko opanujesz tę bazę poleceń, zacznij studiować bardziej złożone zespoły, które wymagają długoterminowych działań: „następny”, „świecki”, „aport”, „weź” i inne.

Stopniowo przechodź z zespołów do aktywności fizycznej. Staraj się częściej odwiedzać platformy do gier, opracuj system poleceń tylko dla swojej platformy z określonymi urządzeniami do ćwiczeń i przeszkodami.

Jednym z głównych warunków szkolenia jest regularność i systematyczność. Staraj się prowadzić zajęcia o określonej godzinie każdego dnia. Jeśli początkowe szkolenie zajmie Ci nie więcej niż 20 minut z powodu niespokojnego charakteru psa, to w wieku jednego roku powinny wzrosnąć do jednej godziny.Czas na trening powinien być wybrany przed śniadaniem lub przed obiadem, aby zwierzę miało motywację do wykonania poleceń dotyczących uczty.

Właściciele, wybierając nazwę dla Dalmacji, dość często preferują pseudonimy, które odzwierciedlają niezwykły kolor rasy. Takie nazwy są tu używane: Figaro, Blot, Zebra, Bim (przez skojarzenie historii „White Bim the Black Ear”), Harlequin, Marble, Jade, Star, Africa, Dune, Flora, Snow White.

Wybierając pseudonimy dla swojego zwierzaka, możesz skupić się na szeregu skojarzeń. Poniżej znajdują się przykłady udanych pseudonimów dla dalmatyńskich chłopców i dalmatyńskich dziewcząt.

• związek ze zjawiskami naturalnymi: deszcz, grad, chmura, zimno
• ekspresja rodowodu: hrabia, ideał, pan, hrabina, książę, dama, dama;
• skojarzenia z kwiatami: rumianek, jaskier, łopian, piwonia, astra, hiacynt;
• skojarzenia z ciałami niebieskimi: Gwiazdą, Księżycem, Neptunem, Marsem, Uranem, Jowiszem;
• ekspresja aktywności i prędkości: Whirlwind, Storm, Mig, Lightning, Tikhon;
• możesz również nazwać zwierzaka na cześć słynnej osoby: Napoleona, Cezara, Juliusza, Cycerona, Tiffany'ego, Rose, Berty, Sofii;
• skojarzenia z mitologicznymi osobowościami: Lokim, Zeusem, Ateną, Wenus, Perseuszem, Neptunem, Nickiem, Junonem;
• pseudonimy dla nazw określonego terytorium lub obiektu geograficznego: Wiedeń, Nil, Paryż, Świat.

Absolutnie wszyscy właściciele mówią o Dalmacji jako o życzliwych, inteligentnych i niezwykle utalentowanych zwierzętach, które mogą utrzymać się w trudnych czasach. Wszyscy świętują miłość psot Dalmatyńczyków, a także ich miłość do dzieci i innych psów.

Co do negatywnych chwil, niektórzy narzekają na problemy z pielęgnacją zwierząt domowych - wydaje się, że nie wszyscy hodowcy spodziewali się, że z tak pozornie krótkiej sierści będzie tyle śmieci i brudu.

O historii pochodzenia i cechach rasy dalmatyńskiej zobacz następne wideo.