Walijska Corgi jest jedną z najstarszych ras; pojawiła się ponad 3000 lat temu. Jego przedstawiciele długo i mocno zajęli swoje miejsce w pałacu królewskim Wielkiej Brytanii oraz w sercu królowej Elżbiety. Corgi zyskuje popularność wśród miłośników psów i nie jest to zaskakujące. Urocze, inteligentne zwierzęta podbijają od pierwszego wejrzenia.
Legendy
Rasa pochodzi z tajemniczej Walii. Historia Corgi owiana jest wieloma legendami i tajemnicami.
Według jednego z nich dzieci zaganiające bydło znalazły szczenięta w lesie i zabierając je za lisa przywiozły do domu. Rodzice powiedzieli, że dzieci są darem wróżek. Psy dorastały i stały się pomocnikami ludzi, determinując w ten sposób przyszłość rasy.
Według innej tradycji, małych pasterzy, którzy zgubili się w lesie, wróżka dała szczeniaka. Pomógł im znaleźć drogę i został z nimi.
Legendy mówią, że małe Corgi były wróżkami jak sanie, były zaprzężone w zespoły, transportujące różne przedmioty.
Jakby dla potwierdzenia tych pięknych bajek, z tyłu corgi znajduje się znak w postaci siodła, które wyraża ciemniejszy odcień wełny.
Pochodzenie odmiany
Nazwa „Corgi” ma kilka znaczeń:
- pies stróżujący;
- pies karzeł.
Trudno jest powiedzieć dokładnie o pochodzeniu walijskiej Corgi, ale jak sama nazwa wskazuje, rasa pojawiła się w Walii i początkowo była pasterzem. Ci miniaturowi pasterze z niesamowitą zwinnością poradzili sobie ze swoją pracą.
Trzeba powiedzieć, że w 1934 r. Rasa została oficjalnie podzielona na dwa podgatunki, które różnią się niektórymi cechami:
- pembroke;
- sweter.
Ojczyzną Pembrokes jest hrabstwo Pembrokeshire, a kardigany to sąsiednie hrabstwo Cardiganshire.
Wygląd corgi ma kilka założeń.Niektórzy uczeni przypisują tę zasługę flamandzkim rzemieślnikom, którzy zostali zaproszeni przez króla Henryka do rozwoju handlu.
Sprowadzone psy podobne do szpiców krzyżowały się z lokalnymi rasami, w wyniku czego pojawił się Corgi.
Według innych źródeł ich pochodzenie wiąże się z pojawieniem się Celtów na Wyspach Brytyjskich.
Psy, które przywieźli, wyglądały jak walijskie Corgi i były również uważane za psy pasterskie. Przodkami rasy wzdłuż tej linii są:
- schipperke;
- Walhund;
- Keeskhond;
- lundehund.
Pierwsza wzmianka o istnieniu małych psów pasterskich znajduje się w dokumentach legislacyjnych z X wieku.
Do 1850 roku Corgi były jedynymi udomowionymi psami w Walii. Wykorzystywano je do wypasu krów i kuców górskich oraz do wpuszczania bydła na boksy. Psy gryzą zwierzęta w kończyny, kierując je we właściwym kierunku. Niezwykła zwinność i szybkość pomogły im łatwo uniknąć ciosów kopyt i rogów.
Corgis niezależnie wymyślił taktykę działania i zastosował ją odpowiednio do sytuacji.
Wytrzymałość, pracowitość i dyscyplina uczyniły ich nieodzownymi pomocnikami pasterzy.
Pomimo swojej atrakcyjności i cech psy nie były bardzo znane w szerokim kręgu.
Po raz pierwszy pojawiły się na wystawie w 1892 roku, ale jako jedna rasa. Corgi oczarował wszystkich obecnych.
Od tego czasu rasa rozpoczęła szybki rozwój i szybko rozprzestrzeniła się w różnych krajach. Klub Corgi został utworzony. Ale zwierzęta zyskały największą popularność po tym, jak książę Yorku zaprezentował szczenięta Corgi jako prezent dla córek Margaret Rose i Elizabeth, nadchodzącej królowej Wielkiej Brytanii.
Od tego czasu przedstawiciele rasy stali się ulubieńcami rodziny królewskiej i całego ludu.
Charakter
W Anglii, szczególnie na obszarach górskich, walijskie Corgi i później są wykorzystywane jako psy pasterskie. Ale coraz częściej stają się tylko zwierzętami domowymi.
Walijski Corgi to wspaniali towarzysze, wyróżniający się wiernością, powściągliwością i uprzejmością.
Są pewni siebie, mają doskonałą inteligencję i spryt, ale jednocześnie uwielbiają aktywne gry i wcale nie mają nic przeciwko zabawie. Psy wyróżniają się wielką radością, energią i życzliwością. Są bardzo lojalni, ta cecha dotyczy zarówno właściciela, jak i całej rodziny.
Nieznajomym i innym zwierzętom, w tym kotom, leczy się bez agresji, łatwo dogadują się z nimi pod jednym dachem.
Walijski Corgi dobrze dogaduje się z dziećmi, opiekuje się nimi, chroni je i staje się wiernymi towarzyszami w grach.
Równie dobrze traktuje wszystkich domowników, a ci, którzy go nie lubią, zachowują dystans.
Ze względu na swoją żywą naturę i nadmierną energię uwielbiają gry i często wymagają kontynuacji. Pies dobrze czuje nastrój właściciela i wie, kiedy się pieścić, a kiedy lepiej nie zbliżać się.
Pembroke and Cardigan
Powstanie Pembroke i Cardigan jako niezależnych ras linii walijskiej Corgi nastąpiło w 1934 r., Do tego czasu były uważane za jedną rasę.
Pomimo wspólnych przodków i podobnych cech, te dwie odmiany mają wiele różnic.
- Kardigan jest bardziej masywny i wadze. Tył ciała jest zwężony. Pembroke jest lżejszy i mniejszy.
- Końce swetra są lekko skierowane na zewnątrz; u jego boku są proste, ustawione równolegle.
- Budowa Pembroke jest bardziej elegancka i proporcjonalna, podczas gdy sweter ma bardziej rozwinięty i cięższy przód, a tył jest lżejszy, z mniej rozwiniętymi biodrami niż Pembroke.
- Sweter chód przerywany silnymi wstrząsami, Pembroke działa płynniej i łatwiej.
- Kardigan ma długi i prosty puszysty ogon, pembroke - krótki ogon. Kładzie ogon za plecami lub zwija się w kółeczko.
- Kardigan ma sześć nieco krótszy niż pembroke.
Możesz dowiedzieć się o historii rasy walijskiej Corgi z filmu poniżej.
