Ile lat żyją psy i od czego to zależy?

Planując zdobycie psa, każda rozsądna osoba z pewnością będzie zainteresowana średnią długością życia czworonożnych przyjaciół. Niestety życie psa jest dość krótkie, ale częściowo każdy troskliwy i kochający właściciel jest w stanie wpłynąć na jego czas trwania. W artykule rozważamy, ile lat żyją psy, od jakich czynników zależy ich oczekiwana długość życia, a także jak przedłużyć życie zwierzęcia.

Wiadomo, że długość życia ssaków jest ściśle związana z wielkością ciała i wielkością mózgu. Im większy mózg i bardziej solidna cera, tym dłużej ciało mierzy długość życia. Na przykład słonie żyją przez około 70 lat (zdarzają się przypadki, gdy zwierzęta te przeżyły do ​​80 lat lub więcej). Paradoksalnie u psów warunek ten nie działa. Praktyka pokazuje, że psy dużych ras żyją znacznie mniej niż ich mniejsze odpowiedniki. W niektórych przypadkach różnica jest dwojaka.

Dobrym przykładem powyższego jest oczekiwana długość życia przedstawicieli jednej z największych ras psów - niemieckiego dogiem niemieckim. Żyją znacznie mniej niż ich odpowiedniki różnych ras. Według obserwacji średnia długość życia dogów niemieckich wynosi od 6,5 do 8 lat. Dla porównania rasy pomorskie, Shih Tzu, Chihuahua, Toy Pudel, Yorkshire Terrier i Jack Russell Terrier są uważane za rasy najdłużej żyjące.

Przedstawiciele rodziny psów, których średnia długość życia jest wyjątkowo krótka, to głównie olbrzymie psy: wilczarz irlandzki, duński broholmer, mastif angielski, mastif tybetański, św. Bernard, mastif hiszpański i pirenejski, Nowa Fundlandia. W większości przypadków ich krótkie życie wynika z genetycznych predyspozycji do poważnych chorób i patologii. Wśród tych chorób i zaburzeń najczęściej odnotowuje się:

• dysplazja stawów (najczęściej biodra);
• otyłość
• zaburzenia endokrynologiczne (niedoczynność tarczycy);
• choroba sercowo-naczyniowa;
• choroby przewodu żołądkowo-jelitowego;
• inwersja jelit;
• choroby okulistyczne prowadzące do ślepoty;
• procesy onkologiczne i nowotwory złośliwe.

Tabela: Dane porównawcze dotyczące oczekiwanej długości życia różnych ras

Dłuższa długość życia psów domowych wynika w dużej mierze z trudnych warunków życia populacji zwierząt ulicznych. Krótko mówiąc, w czasie, gdy stado istnieje w swoim naturalnym środowisku (w szczególności na ulicy lub na wolności), następuje stopniowa kontrola osobników chorych i słabych. Dzięki tak naturalnej selekcji stado pozostaje najzdrowszymi i najbardziej żywotnymi przedstawicielami, zdolnymi do pozostawienia równie silnego i odpornego potomstwa. Również Oczekiwana długość życia psa w dużej mierze nie zależy od jego rasy, ale od przynależności do braci pełnej krwi. Powszechnie wiadomo, że psy rasowe żyją znacznie dłużej niż ich rasowi kongenerowie. Ta cecha wynika z faktu, że w procesie hodowli określonej rasy hodowcy i zoolodzy wykorzystują blisko spokrewnione gatunki zwierząt, co następnie określa ich defekty genetyczne, ich predyspozycje do niektórych chorób.

Jednak i u psów rasowych często wykrywane są choroby i zaburzenia genetyczne, co tłumaczy się również ściśle powiązanym mieszaniem krwi. Warto zauważyć, że mutacje genetyczne wśród zwierząt outbredowanych mogą negatywnie wpływać zarówno na ich zdrowie, jak i psychikę.

Niemniej jednak badania weterynaryjne pokazują, że psy rasowe są mniej narażone na choroby genetyczne i nabyte niż ich rasowe odpowiedniki. Mają silniejszą odporność, wytrzymałość i zdolność przystosowywania się do życia na wolności. Co więcej, ustalono, że mieszkając w domu, klacze mniej rasowych krewnych potrzebują opieki, a łatwiej i mniej szkód cierpią na choroby i urazy.

Oczekiwana długość życia każdego psa (zarówno rasowego, jak i cur) zależy od wielu różnych czynników. Najważniejsze z nich to:

• dziedziczność;
• styl życia
• warunki zatrzymania;
• tryb zasilania i menu;
• czynniki stresowe i stabilność psychiczna;
• cechy edukacji;
• wskaźnik urodzeń (dla suk).

Czynnik dziedziczny jest jednym z najważniejszych w kwestii długości życia każdego zwierzęcia. Niezależnie od tego, czy pies jest rasowy, czy nie rasowy, genetyczne predyspozycje do niektórych chorób z powodu dziedziczności mają ogromne znaczenie w czasie jego życia.

Większość psów rodowych (i najczęściej dużych) zwykle ma poważne problemy z układem mięśniowo-szkieletowym, układem sercowo-naczyniowym, oddechowym i hormonalnym. W przypadku zwierząt rasowych wpływu tego czynnika nie można ustalić z maksymalną wiarygodnością.

Długość życia zwierzęcia zależy w dużej mierze od jego stylu życia. Ponadto powinien odpowiadać nie tylko temperamentowi, ale także fizjologicznym cechom psa. Tak więc, zmuszając flegmatycznego i ciężkiego niemieckiego psa do regularnego tolerowania wygórowanych i długotrwałych wysiłków fizycznych, możesz wywołać zaostrzenie poważnej choroby u psa lub stworzyć ryzyko wystąpienia nieodwracalnych problemów ze stawami.

Jednak utrzymując ruchome i aktywne psy w domu, nie można poświęcić czasu na ich pełny fizyczny rozładunek. Husky, owczarki, duże szpice - wszystkie te rasy potrzebują regularnego wydatku energii, który muszą wydać na spacery lub gry z innymi zwierzętami. Ograniczając mobilność takich psów, właściciel może wywołać u nich rozwój otyłości, aw rezultacie problemy ze stawami, sercem i naczyniami krwionośnymi, a także metabolizm.

Długość życia psa zależy w dużej mierze od jego warunków. Wiadomo więc, że zwierzęta trzymane na ulicy (na łańcuchu, bez izolowanej kabiny) żyją znacznie mniej niż ich odpowiedniki mieszkające w ciepłym domu lub mieszkaniu. Pies żyjący na ulicy (na łańcuchu lub na wolnym wybiegu) jest bardziej narażony na ryzyko nie tylko rozwoju niebezpiecznych chorób, ale także prawdopodobieństwa obrażeń i szkód.

Duże zwierzęta trzymane w mieszkaniu miejskim zasługują na szczególną uwagę. Pies potrzebujący ruchu i wolnej przestrzeni będzie ciągle odczuwał silny dyskomfort.

Duży błąd popełniają właściciele, którzy karmią swojego psa resztą ze stołu domowego. Ale zdrowie zwierzęcia jest również zagrożone przez tych, którzy często i bezmyślnie oddają swojemu zwierzakowi zakazane „gadżety” - słodycze i przysmaki, które mogą powodować alergie.

Naruszenia diety i niewłaściwie skomponowane menu zwierzęcia są częstymi i dość popularnymi przyczynami skracania jego oczekiwanej długości życia. Nie należy zapominać, że pies z natury jest drapieżnikiem. W środowisku naturalnym głównym składnikiem diety wszystkich drapieżników jest mięso - podstawowe źródło protein i niezbędnych aminokwasów. Niemożliwe jest jednak zbudowanie diety psa domowego na samych źródłach białka zwierzęcego. Menu powinno również zawierać węglowodany, które dostarczają psu energię i tłuszcze, które odgrywają dużą rolę w normalnym funkcjonowaniu narządów wewnętrznych i układów organizmu zwierzęcia.

Planując dietę psa domowego, niezwykle ważne jest, aby wziąć pod uwagę równowagę między źródłami białek, węglowodanów i tłuszczów. Tutaj należy wziąć pod uwagę temperament zwierzęcia, jego styl życia, średnie zużycie jego energii w ciągu dnia.

Jak wszyscy ludzie, psy są podatne na czynniki stresowe. Co więcej, wielkość zwierzęcia i jego rasa nie mają tutaj znaczenia. Jednak wiele w tym względzie zależy od stabilności psiej psiej.

Od dawna to zauważono psy są w stanie dotkliwie odczuwać separację od właściciela, tęsknić, cierpieć, a nawet popadać w depresjęy. Najbardziej dotknięte przez zwierzęta, spędzające znaczną ilość czasu z tą samą osobą.

Najbardziej niestabilną psychikę, jak pokazują obserwacje, mają psy małych ras - chihuahua, terierki, szczypce. Z kolei silniejsza psychika jest charakterystyczna dla psów flegmatycznych i spokojnych. Z reguły są to przedstawiciele dużych ras - owczarki niemieckie, rottweilery, św. Bernardy, psy.

Czynnik ten jest bezpośrednio związany z bezpieczeństwem zwierzęcia podczas spacerów lub swobodnego chodzenia. Przy niewystarczającym wykształceniu pies łatwo lekceważy polecenia właściciela, czasami wyzywająco go nie przestrzega. Tacy przedstawiciele rodziny psów mają bardzo duże szanse na śmierć - na przykład pod kołami samochodu lub podczas zderzenia z silniejszymi krewnymi.

Profesjonalni hodowcy zajmujący się hodowlą psów rasowych twierdzą, że częstotliwość porodu w dużej mierze determinuje długość życia suki. Często pozbawieni skrupułów właściciele rasowych zwierząt, próbujący zarobić jak najwięcej na potomstwie swoich zwierząt domowych, często nadużywają, a czasem niepotrzebnego krycia. Biorąc pod uwagę, że każda ciąża stanowi duży stres dla ciała psa, można poważnie argumentować, że częste ciąże i kolejne porody doprowadzą do skrócenia życia suki.

Należy zauważyć, że zbyt częste krycie niekorzystnie wpływa na zdrowie samców. Psy rodowodowe poddawane zbyt częstemu kryciu zaczynają tracić siłę, osłabiać się i ranić. Ciało takich zwierząt zużywa się i starzeje wcześniej. Poza tym takie psy przy każdym nowym i niepożądanym kryciu dają coraz mniej jakości i żywotnego potomstwa.

­­

­­

­­

­­

Na podstawie wielu czynników wymienionych powyżej można uzyskać listę warunków przedłużających życie psa. To zależy od takich aspektów, jak:

• odpowiednia dieta;
• odpowiednie warunki zatrzymania;
• regularna i wykonalna aktywność fizyczna;
• regularne szkolenie i szkolenie intelektualne;
• eliminacja i neutralizacja czynników stresowych;
• wykluczenie czynników, które mogą powodować niebezpieczne sytuacje;
• prawidłowa częstotliwość krycia.

Ponadto kompetentna i regularna opieka, nieustanne monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz terminowe zapewnianie profesjonalnej opieki weterynaryjnej ma ogromne znaczenie dla długości życia psa. Aby zapewnić spełnienie wszystkich tych warunków, tylko prawdziwie troskliwy właściciel może to zrobić.

Przez ile lat żyją psy, zobacz następne wideo.