Pies rasy Northern Inuit: jak to wygląda i jak się nim opiekować?

Northern Inuit Dog jest wyjątkowym zwierzakiem. Niesamowicie łączy surowy wygląd dzikiego wilka z oddaniem przyjaznego towarzysza. Rasa nie została jeszcze oficjalnie uznana, ale to nie przeszkadza, by urocze piękności zdobyły popularność wśród hodowców psów na całym świecie. Rozważ bardziej szczegółowo funkcje Eskimosów.

Rasa nie ma interesującej historii zarodkowania. To tylko hybryda, wyhodowana w Kanadzie pod koniec XIX wieku. Hodowcy postanowili stworzyć psa, który wygląda jak wilk. Jednocześnie nie oczekiwano agresywności. Wręcz przeciwnie, przedstawiciele nowej rasy powinni stać się serdeczni i przyjaźni.

W eksperymencie wzięli udział owczarki niemieckie, psy husky, Alaskan Malamutes. Ta doskonała pula genów została uzupełniona przez rodzimego psa Eskimosów. To jej cechy zewnętrzne spowodowały podobieństwo do dzikiego mieszkańca lasów.

Wynik przekroczył wszelkie oczekiwania. Zwierzęta okazały się silne, inteligentne, z charakterem narzekającym i inteligentnym zachowaniem. Wszystko to zostało uzupełnione spektakularnym, brutalnym wyglądem, który uderzająco przypomina wilka.

Niemniej jednak Nowa rasa nie otrzymała wsparcia opiekunów psów. Fakt, że tworzenie hybryd nie jest mile widziany. Ponadto sytuację pogarsza udział w krzyżowaniu rodzimych osobników krzyżowych. Dlatego specjaliści nie ryzykują udzieleniem gwarancji stabilności psychicznej mieszańców.

Do tej pory północny pies Eskimosów nie jest oficjalnie zarejestrowany i nie ma zatwierdzonych standardów. Nie powstrzymało to jednak fanów „wilków domowych” do założenia w Wielkiej Brytanii klubu poświęconego temu gatunkowi.Organizacja dąży do zwiększenia popularności rasy, zwiększenia liczby jej przedstawicieli.

Warto zauważyć, że istnieje inna teoria pojawiania się hybryd podobnych do wilka. Niektórzy uważają, że rdzenni mieszkańcy Kanady chcieli przywieźć pracujące psy. Potrzebowali silnych, odpornych, bezpretensjonalnych zwierząt. Ponadto musieli być posłuszni tej osobie i nie wykazywać agresji w stosunku do innych zwierząt. Według tej wersji ludzie krzyżowali psy rasowe z wilkami. Jednak badania genetyczne całkowicie obalają tę fantazję. Udowodniono to u północnych Eskimosów nie ma genów wilka.

Pomimo braku standardu rasy można wyróżnić pewne wspólne cechy charakterystyczne dla osobników tego gatunku. Zwierzęta są duże. Dorastając osiągają od 60 do 75 cm, a waga dorosłych psów waha się od 25 do 50 kg. Samce są oczywiście większe i krnąbrne. Dziewczyny są bardziej kruche i spokojne. Zewnętrznie psy są bardzo podobne do wilków.

• Głowa. Czaszka jest średniej wielkości, w kształcie klina. Kufa jest wąska, wydłużona. Nos jest zwykle czarny. Szczęki są mocne, zgryz to „nożyczki”. Usta są ciemno pigmentowane. Oczy są w kształcie migdałów, piękne. Kolor jest różny (znaleziono osobniki o bursztynowo-żółtym, piwnym, niebieskimi oczach). Uszy są duże, wyprostowane, mają kształt trójkąta.
• Body. Budowa ciała jest harmonijna, proporcjonalna. Szyja jest długa, muskularna. Grzbiet jest prosty, z wyraźnym kłębem. Brzuch zaostrzony.
• Kończyny Nogi są długie, mocne, proste. Stoją równolegle do siebie.
• Ogon proste, dobrze owłosione, swobodnie wiszące. W chwilach podniecenia może wznieść się i przybrać formę szabli. Ogon skręcony w pół pierścienia lub bajgla jest niedozwolony.

Wełna Eskimosów jest szorstka, podwójna (jest podkład). Taki „futro” niezawodnie chroni zwierzęta przed zimnem i wiatrem, wilgocią. Włosy są średniej długości. Na szyi, nogach i ogonie płaszcz jest nieco dłuższy.

Najpopularniejszy jest kolor „wilka”. Również do niedawna osobliwa „maska” na twarzy, charakterystyczna dla dzikich zwierząt, była uważana za znak rasy. Jednak dziś dozwolone są inne warianty kolorystyczne, które są nie mniej spektakularne.

Psy tej rasy są śnieżnobiałe, czarne, a także dwu- i trzykolorowe. Oprócz bieli i czerni można połączyć kolory w odcieniach beżu, czerwieni, szarości i brązu. Przejście między odcieniami jest zawsze płynne i piękne.

Jak już wspomniano, postać Eskimosów nie ma agresji. Są to towarzysze, mili i serdeczni psy. Zwierzęta kochają dzieci Pozostawienie zwierzaka samemu z małym dzieckiem nie jest tego warte. Faktem jest, że przedstawiciele tej rasy są dość duzi i aktywni. Po rozbawieniu pies może przypadkowo upuścić dziecko.

Eskimosi są bardzo towarzyscy. Szybko przywiązują się do właścicieli, a przy ich długiej nieobecności nudzą się i martwią. Dlatego jeśli często wyjeżdżasz w związku z pracą lub po prostu lubisz podróżować, nie powinieneś wybierać takiego zwierzaka jako przyjaciela.

Pomimo dobrej natury i łagodności charakteru, Eskimosów można nazwać dumnymi i upartymi. Często szukają przywództwa. Dlatego ważne jest, aby właściciel psa natychmiast wyjaśnił, kto jest liderem w rodzinie. Tylko po zdobyciu szacunku i autorytetu możesz z powodzeniem edukować i szkolić zwierzaka.

Pragnienie dominacji może objawiać się u psa i w stosunku do innych zwierząt. Dlatego eksperci nie zalecają Eskimosów z innymi psami lub kotami, aby uniknąć sytuacji konfliktowych.

Większość właścicieli mówi o przedstawicielach rasy jako inteligentnych, lojalnych, subtelnych towarzyszach.Trzeba to jednak zrozumieć hybrydy są nieprzewidywalne. Dlatego natura każdej osoby może mieć swoje indywidualne cechy.

Życie w prywatnym domu z przestronnym terenem jest idealne dla psa Eskimosów. Zwierzęta są bardzo mobilne, potrzebują miejsca do gier, biegania. Jedyną ważną rzeczą jest stworzenie wysokiego ogrodzenia, aby pies nie mógł uciec. Warto również wziąć to pod uwagę takie zwierzęta mają tendencję do kopania dziur, aby mogły zepsuć łóżka i klomby.

Lepiej jest wyposażyć psa w domu, a po południu wypuścić go. Jeśli właściciel zdecyduje się osiedlić zwierzę w wolierze, powinien mieć baldachim, który chroni przed gorącem słońca i deszczu. Psy nie boją się zimna z powodu grubej sierści.

Trzymanie Eskimosów w mieszkaniu nie jest dobrym pomysłem. Duży pies będzie ciasny w małym pokoju, będzie musiała chodzić często i przez długi czas (co najmniej godzinę 2 razy dziennie). Ponadto sąsiedzi raczej nie lubią hałasu wydawanego przez psa. Przedstawiciele tej rasy nie szczekają bez powodu, ale krzepną, jeśli zostają w spokoju.

W każdym razie pies powinien mieć wygodne miejsce do spania z dala od hałasu (intuicyjny słuch jest bardzo ostry). Wskazane jest również wyposażenie zwierzaka w zabawki, które można skubać. Pamiętaj, aby zawsze mieć miskę wypełnioną czystą wodą pitną. No i oczywiście konieczne jest zorganizowanie zbilansowanego jedzenia wysokiej jakości.

Psy tej rasy obficie topią się. Jednak proces ten nie trwa długo i jest rzadki (2 razy w roku). W takich okresach zwierzę jest czesane codziennie. W innych przypadkach wystarczy czesanie psa dwa razy w tygodniu. Psy nie potrzebują strzyżenia. Czasami warto tylko obciąć włosy na łapach między palcami. Zwykle odbywa się to poza sezonem i zimą.

Niezbędne procedury higieniczne obejmują regularne kontrole oczu i uszu zwierzaka. Pomaga to zapobiegać chorobom laryngologicznym. Zęby są czyszczone specjalną pastą do zębów i szczoteczką dla psów.

Pazury należy ciąć co 3 tygodnie. Jeśli pies mieszka na ulicy, a pazury zgrzytają naturalnie, procedura jest przeprowadzana w razie potrzeby. Pies nie wymaga częstych zabiegów wodnych. Kąpią zwierzę tylko z poważnym zanieczyszczeniem. Jednocześnie psy uwielbiają pływać i latem nurkować w naturalnych stawach.

Ważne jest, aby organizować codziennie dla zwierzaka intensywna aktywność fizyczna. Jest to konieczne do utrzymania jego zdrowia. Wyjątkiem jest okres powstawania układu kostnego. W tej chwili musisz uważać na stawy zwierzęcia. Wskazane jest kontrolowanie jego zachowania, aby nie pozwolić mu zeskoczyć z wysokości (na przykład z sofy). Należy stymulować i zdolności psychiczne psa - bawić się z nim, uczyć różnych drużyn.

Chodząc po mieście, należy zachować czujność. Zainteresowany czymś, pies może uciec, więc niepożądane jest wypuszczenie go ze smyczy. Z tym wiąże się również potrzeba wysokiego, dokładnie wykonanego ogrodzenia wokół sąsiedniego terytorium.

Jeśli chodzi o zdrowie takich psów, nie ma statystyk na ten temat, ponieważ osobniki nie są rasowe. Dlatego ważne jest, aby przeprowadzić terminowe szczepienie zwierzęcia, okresowo odwiedzać lekarza weterynarii w celu rutynowego badania. Po otrzymaniu szczeniaka z hodowli należy poprosić o kartę szczepień. Organizacje zagraniczne również zapewniają promieniowanie rentgenowskie (hybrydy mają wspólne patologie).

Szybki wzrost i wigorność Eskimosów wymaga zbilansowanej diety. Zwierzęta powinny otrzymywać dużo białek, błonnika, witamin. Należy jednak pamiętać, że hybrydy są często uczulone na niektóre suche pokarmy. Dlatego Ważne jest, aby zwracać uwagę na jakość produktu.

Elementy naturalnej diety mogą również powodować niepożądane reakcje, na przykład drób.Lepiej jest podawać psu inne rodzaje świeżego mięsa. Również w menu musisz uwzględnić gotowane płatki zbożowe. Najbardziej przydatna gryka, ryż, kukurydza. Nie ignoruj ​​warzyw i produktów mlecznych.

Optymalna zawartość kalorii i wielkość porcji są określane na podstawie wagi, wieku zwierzęcia. Ważny jest również stopień aktywności psa.

Psy Eskimosów są bardzo inteligentne. Są łatwe do nauczenia się, zapamiętania i doskonale wykonują dużą liczbę zespołów. Jednocześnie proces edukacyjny nie jest łatwy.

Zwierzęta nie tolerują niegrzecznych krzyków. Nie można karać, a co dopiero pokonać psa. Zwierzę może uparcie i ignorować drużynę. Ale dzieje się tak tylko z powodu jego wrodzonego pragnienia dominacji. Ważne jest, aby być cierpliwym. Konieczne jest stanowcze, ale spokojne przekazanie psu, że najważniejsze nie jest on, aby nawiązać z nim kontakt emocjonalny.

Podczas szkolenia należy przestrzegać konsekwencji, zasad wzajemnego szacunku. Proces ten nie powinien być nudny i monotonna. Pokaż wyobraźnię i pomysłowość. Chwalmy czwartego przyjaciela za sukces. To będzie dla niego najlepsza zachęta. W rezultacie możesz nie tylko opanować podstawowe polecenia, ale także nauczyć się skomplikowanych sztuczek.

Najlepszą opcją jest zabranie psa do klubu dla psów. Specjaliści udzielą zwierzakowi niezbędnej wiedzy, nauczą go zachowywać się, wykonają wszystko, co jest od niego wymagane. Wyszkolony Inuit uczestniczy w sporcie, może szukać narkotyków i zaginionych osób, działać jako przewodnicy.

Podsumowując, warto to powiedzieć pies Eskimosów może być doskonałym przyjacielem i towarzyszem dla osoby aktywnej o silnym charakterze. Jednak niedoświadczeni hodowcy psów wychowujący tak krnąbrnego zwierzaka, który wymaga wczesnej socjalizacji, mogą wydawać się zbyt skomplikowani. Tacy ludzie powinni wybrać zwierzę spokojniejszej i bardziej posłusznej rasy.

Zobacz, jak zachowuje się pies północnych Eskimosów na spacerze w następnym filmie.