Rottweiler: cechy rasy i zasady utrzymania

Wśród hodowców psów Rottweiler jest uważany za inteligentnego, oddanego i dobrze wyszkolonego zwierzaka. Otrzymuje wiele regali na wystawach, jest uważany za uniwersalnego psa stosowanego w organach ścigania. Jednak to stworzenie ze swoim imponującym wyglądem może stać się najlepszym przyjacielem i strażnikiem. Materiał w tym artykule będzie przydatny dla tych czytelników, którzy chcą mieć takiego szczeniaka, ale nie znają wszystkich niuansów rasy.

Współczesne rottweilery przypisywane są psom pochodzenia niemieckiego, historia ich wyglądu sięga odległej przeszłości. Przodkowie rottweilerów, uważanych za psy w kształcie psów i molosów, żyli w starożytnym Egipcie, Babilonie i Asyrii. Ktoś uważa, że ​​mastify neapolitańskie uczestniczyły w rozwoju rasy. Ktoś wskazuje na starożytne płaskorzeźby i malowidła ścienne, które przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnych Rottweilerów.

Nie ważne jak różne są opinie na temat pochodzenia, przodkowie silnych psów byli odpornymi zwierzętami, które były wykorzystywane w wojnie, a także do ochrony i wypasu. Podczas wojny zostali rozmieszczeni przeciwko piechocie wroga. Świadczy o tym Juliusz Cezar, mówiąc, że dzikość tych zwierząt uczyniła z nich uniwersalną broń.

Ludzie spragnieni krwawych okularów docenili psy za siłę, z jaką mieli do czynienia z drapieżnikami, które przewyższały ich rozmiarami.Setki najlepiej rozwiniętych psów zaczęły towarzyszyć Rzymianom w ich kampaniach, które przeraziły wrogów. To właśnie zaczęło przyczyniać się do rozprzestrzeniania się zasięgu zwierząt we wszystkich posiadłościach imperium. Psy nie tylko towarzyszyły wojsku, ale także pilnowały trofeów, wyprowadzały zwierzęta z walk, służyły rzeźnikom do ochrony towarów.

Warto zauważyć, że w tym czasie psy były hodowane na różne sposoby. Niektórzy z nich przeszli specjalne szkolenie, po czym stali się potężną bronią. Legioniści mieli specjalne podejście do sprzętu wojskowego, dlatego przed atakiem psy były zakute w zbroję, a dopiero potem dopuszczono je do ataku na wroga. Rottweilery nigdy nie poddawali się w bitwie i woleli walczyć na śmierć zamiast uciekać.

W średniowieczu zwierzęta te zostały podzielone na 2 typy: z masywnym i typowym zadem. Psy pierwszego typu były strażnikami magazynów i mieszkań, a także były wykorzystywane jako siła pociągowa do transportu różnych ładunków.

Jednak wyjątkowy rozmiar sprawił, że pies nie był tak wszechstronny do polowania, a jego wytrzymałość również spadła. Ugryzienie takiego zwierzęcia może poważnie zranić nie tylko kozę lub owcę, ale także krowy i byki. Mniej ciężkie psy różniły się od swoich odpowiedników najlepszymi wskaźnikami mobilności i wytrzymałości. To właśnie oni zaczęli doceniać hodowców bydła za najlepsze cechy bezpieczeństwa i zarządzania zwierzętami.

Często mieli obroże ze specjalnymi przegródkami na pieniądze, które ratowały właścicieli przed kradzieżą i atakami podczas sprzedaży zwierząt na targach. Sława Rottweilerów przeraziła każdego myśliwego na pieniądze innych ludzi i chroniła nie tylko dochody: czasem psy te ratowały swoich właścicieli. Z czasem, z powodu zakazu prowadzenia bydła, liczba Rottweilerów zaczęła spadać. Szczyt tych wydarzeń miał miejsce w XIX wieku.

Czynnikiem decydującym o losie Rottweilerów było zainteresowanie policji, która się w nich pojawiła. Na początku XX wieku niemiecka prasa brzęczała o tym, jak Rottweiler naczelnika policji w Stuttgarcie w ciągu kilku minut rozwiązał konflikt żeglarzy uciekających, zabierając ich do ucieczki. To dzięki temu wydarzeniu popularność powróciła do Rottweilerów, dlatego szczególną uwagę zwrócono na hodowlę. Po 20 latach (w 1921 r.) Psy nabyły już własny fanklub.

W Pradze ciągnęli wiązki węgla do domów ze stacji. To oni strzegli więźniów Gułagu, a sowieccy hodowcy podjęli wiele wysiłków, aby stworzyć najcięższe konwoje z Rottweilerów. W rezultacie psy stały się bronią zbrodni i zyskały złą reputację.

Rasa otrzymała nową rundę rozwoju w latach 80. ubiegłego wieku. W tym czasie Rottweiler Harras Steinkopf został sprowadzony z Republiki Federalnej Niemiec do ZSRR. Jego charakter był diametralnie różny od charakteru psów hodowanych w ZSRR. Był bystrym, wysokim, przystojnym mężczyzną, który nie rzucał się na ludzi, ale posłusznie był posłuszny właścicielom. Zaskakujące było również to, że był rozsądny, pozbawiony wszelkiej dzikości i niewytłumaczalnej agresji.

Od tego momentu poglądy hodowców na Rottweilery zaczęły się zmieniać, podobnie jak charakter psa.

Są towarzyszami ludzi i wielu z nich dobrze dogaduje się z dziećmi. Jednak, aby pies wyrósł życzliwie i spokojnie, nie można się obejść bez jego szkolenia.

Rottweilery to uważne zwierzęta o silnej woli o doskonałych walorach użytkowych. Psy mają dobrze rozwinięte mięśnie. Rasowy pies wygląda na duży i budzący grozę, inni boją się go.

Charakterystyka wzrostu i masy Rottweilerów jest następująca: średnia waga mężczyzny wynosi około 50 kg, podczas gdy waga samicy zwykle nie przekracza 42-45 kg. Zakres wzrostu w kłębie samca waha się od 61 do 68 cm.

U samic wzrost w kłębie jest mniejszy i zwykle wynosi około 56-60 cm, jednak szczególnie duże samice mogą być jeszcze wyższe: ich wzrost w kłębie osiąga 63 cm. Standardową długość dorosłego psa uważa się za przedział od 118 do 132 cm.

Rottweilery należą do grupy Sznaucerów i Pinczerów, Molosów i Szwajcarskich Psów Pasterskich. Są to psy, które mają własne standardy wyglądu zewnętrznego. Ich budowy nie można nazwać ani nadwagą, ani gorącą: jest zrównoważona. Ciało jest zwarte, ale mocne, jego długość od mostka do guzka kulszowego zwykle nie przekracza wysokości w kłębie o więcej niż 15%.

Skóra jest gładka, z dopasowanym dopasowaniem na głowie, nie ma fałd. Mogą tworzyć się na głowie tylko wtedy, gdy zwierzę jest bardzo czujne. Czaszka u tych psów jest umiarkowanie długa, szeroka między uszami. Linia czołowa jest umiarkowanie wyraźna, guz potyliczny jest dość rozwinięty, wyraźny jest przystanek.

Kufa jest proporcjonalna do czaszki; nie jest ani wydłużona, ani krótka; uszy są szeroko otwarte. Grzbiet nosa jest prosty i szeroki, umiarkowanie zwężony do końca. Nos jest czarny, jest umiarkowanie szeroki, ma duże nozdrza. Wargi są dobrze dopasowane, ich rogi są zamknięte, dziąsła są pomalowane na ciemny kolor.

W tym samym czasie na górnej szczęce psa znajduje się 20 zębów, ich dno ma 22. Wielkość oczu Rottweilera jest przeciętna, ich kolor jest ciemnobrązowy. Kształt wiszących uszu ma tendencję do trójkątnego, ich rozmiar jest mały, a górna krawędź czaszki tworzą linię prostą.

Szyja tych psów jest muskularna, lekko zakrzywiona, umiarkowanie długa. Schab jest krótki, zad jest okrągły, klatka piersiowa głęboka, kość masywna. Strefa pachwinowa u tych psów jest napięta.

Kończyny są równe, biodra charakteryzują się dobrze rozwiniętymi mięśniami. Same łapy są zaokrąglone, ściśnięte w bryłę, podkładki są elastyczne. Tylne nogi są dłuższe niż przód, paznokcie tych psów są krótkie, ale bardzo silne. Ogon jest przedłużony, kontynuuje górną linię grzbietu.

Jeśli chodzi o wełnę, ma ona swoje własne cechy. Jego tekstura jest jednorodna, sama wełna płaszczowa jest dość twarda i szorstka w dotyku, ściśle przylegająca. Podszewka przedstawiciela rasy czystej jest gruba, ale krótka. Na tylnych łapach płaszcz jest dłuższy.

Zgodnie z wymogami normy, sierść tych psów powinna być średniej długości, leżąc równomiernie. W takim przypadku podkład nie powinien być widoczny. Kolor Rottweilerów może być tylko jeden: czarna wełna z czerwonawą opalenizną. Opalanie może odbywać się w obszarach kości policzkowych, oczu, łap, krocza i gardła.

Psy zostaną zdyskwalifikowane z kilku powodów, na przykład z powodu:

• zwiększona agresywność;
• nadmierna pobudliwość;
• tchórzostwo i niezdecydowanie;
• wada zgryzu;
• niepełna formuła dentystyczna;
• duża długość wełny lub jej falowanie.

Zasoby życiowe Rottweilerów wynoszą średnio od 8 do 12 lat. Jednak wskaźniki te mogą się różnić w zależności od diety i stylu życia konkretnego zwierzęcia. Zdarzają się przypadki, gdy psy tej rasy przeżyły do ​​14-15 lat z dobrą opieką. Jeśli chodzi o fakty dotyczące długości życia do 17 lat, jest to raczej wyjątek niż reguła.

Na aspekty cyklu życia mogą również wpływać takie aspekty, jak:

• tło ekologiczne określonego regionu;
• brak witamin i minerałów;
• nieterminowe wezwania profilaktyczne do weterynarza;
• brak niezbędnego szczepienia.

Ponadto stosunek hodowcy do spacerów wpływa na długowieczność zwierzęcia. Wiele zależy od tego, ile świeżego powietrza wystarczy zwierzęciu, jak rozprasza energię podczas spacerów, czy łączy je ze stresem fizycznym i psychicznym.

Jeśli pies zaczyna pędzić do właścicieli, należy go uśmiercić.

Nie bez powodu rottweilery są uważane za walczące psy: naprawdę można je nazwać urodzonymi bojownikami. O każdej porze dnia są gotowi do obrony i obrony swoich panów, choć w nieformalnym otoczeniu natychmiast stają się uroczymi bramkarzami. Nie są obcy, aby grać głupca w towarzystwie członków rodziny, drzemać, bawić się, a nawet grać figle.

Jednak jeśli pies w domu wydaje się słodki i puszysty, poza domem, jej postać często zmienia się radykalnie. Częściowo zależy to od właściciela, który nie może prawidłowo wyszkolić i wykształcić zwierzaka. A zatem, gdy tylko pies jest na ulicy, każda osoba dla niej często staje się potencjalnym zagrożeniem. Jednocześnie, bez względu na to, jak hodowcy twierdzą, że ich ulubieniec jest miły i serdeczny, duża część Rottweilerów nie robi zniżki wiekowej.

Pomimo faktu, że zwierzę ma zdolność adaptacji, często tak jest słabo toleruje zmianę własności. I ogólnie jest to pies jednego właściciela. Po wymianie zwierzęta mogą wpaść w depresję, inni wbiegają do rasy, a inni nawet odkrywają niekontrolowaną agresję.

Niektórzy członkowie rasy mogą być zazdrośni, jeśli właściciel zwróci uwagę na inne zwierzęta.mieszkać w domu. Te psy nie dzielą miłości swojego pana i mogą okazywać niezadowolenie w całej okazałości. Mimo to nie można ich nazwać histerycznymi: Rottweilery potrafią zachowywać się rozsądnie i spokojnie. Niektóre z nich zostały doprowadzone do tego stopnia, że ​​cierpią z powodu dziecięcych psikusów, zachcianek i wypełniają instrukcje gospodarstw domowych.

W upale gniewu ich próg bólu maleje. Odciągnięcie gniewnych Rottweilerów od tych, których zaatakowali, jest prawie niemożliwe. Te psy wcale nie są mściwe: po zakończeniu kłótni nie podejmują żadnych prób wznowienia konfliktu.

Jeśli chodzi o konflikty w domu, Rottweilery są wobec nich bardzo negatywne. Co więcej, nie lubią nie tylko kłótni rodzinnych członków gospodarstwa domowego, ale także nie mogą znieść hałasu i nie lubią próżności. Jeśli właściciele domu pozwolą sobie na częste kłótnie rodzinne, towarzysząc im płaczem, wpływa to na charakter zwierzęcia. Jego stan psychiczny zmienia się, nabiera odchyleń od normy, przez co zwierzę zaczyna wykazywać agresję wobec swoich właścicieli.

Pomimo wrodzonej odwagi, względnego spokoju i niezawodności, te cechy należy pielęgnować od dzieciństwa.

Wysoki poziom inteligencji wyszkolonego psa pozwala mu być nie tylko strażnikiem w domu, ale także stać się towarzyszem. To zwierzę nigdy nie osiągnie pożądanego zysku z powodu wyraźnego podziału prerogatyw.Jednak brak tych psów można nazwać lenistwem związanym z poszczególnymi przedstawicielami rasy. A jeśli właściciel zignoruje zasady chodzenia, pies może być leniwy. I to z reguły jest obarczone problemami zdrowotnymi.

Rottweilery dobrze dogadują się z dziećmi, ale pozostawianie zwierząt z dziećmi bez dorosłych jest niedopuszczalne. Pomimo tego, że niektórzy hodowcy nie mieszkają na swoich zwierzakach, nie można całkowicie ufać Rottweilerom. Po pierwsze, musisz zrozumieć, że nawet przyjazny pies jest silny z natury i może nie obliczyć swojej siły, powodując szkodę dla dziecka podczas gry, a po drugie, w przypadku niestabilności w rodzinie i częstych kłótni przy podwyższonych tonach, nie możesz zostawić psa z dzieckiem.

Zdarzają się przypadki, gdy pojawienie się małych dzieci jako gości w domu psa było dobrze postrzegane. W takim przypadku zwierzę z reguły zwraca uwagę na stosunek do gości właścicieli. Niektóre wyszkolone zwierzęta czekają na zaproszenie właścicieli do zapoznania się, a zatem mogą zachować dystans, patrząc z ciekawością na dziecko z następnego pokoju lub korytarza domu.

Rottweiler jest uważany za niejednoznacznego, ale wybitnego psa. U podstaw jego charakterystycznych cech leży skłonność do okazywania agresji. Z kynologicznego punktu widzenia stopień agresywności można podzielić na kilka rodzajów, a niektóre z nich uważa się za nie negatywne, ale pozytywne, ponieważ nie powodują problemów. Na przykład agresywność w stosunku do psów u Rottweilerów jest rzadka, podczas gdy u innych ras ten objaw jest wyraźny. Jeśli jednak tak jest, jest to wynikiem niewłaściwego wychowania.

Agresja w stosunku do osoby z ogólnej liczby rottweilerów wynosi nie więcej niż 16,7% badanych zwierząt. Liczba ta jest wyższa niż w przypadku braci przebywających w domu i bardziej przyjaznych. Jeśli chodzi o stosunek do dzieci, wszystko tutaj zależy również od wychowania psa: często uwielbia własne, ale inaczej postrzega obcych.

Agresja wobec właściciela jest rzadkim zjawiskiem dla Rottweilera. Jednak pod pewnymi warunkami w domu około 12% psów jest do tego zdolnych. Agresja wobec członków rodziny może być wyrażana w nieposłuszeństwie lub oporze wobec ich działań, głośnym szczekaniu. Ponadto agresywne zachowanie może polegać na warczeniu i gryzie przeciw tym, którzy próbują kontrolować zwierzę wbrew jego woli.

Jak pokazuje praktyka, w naszym kraju wskaźniki te świadczą o nieprawidłowym przeszkoleniu Rottweilerów. Prawie połowa psów pozwala sobie na to (nieco ponad 50%). Jednocześnie stopień agresywności w stosunku do innych zwierząt hodowlanych zwykle nie przekracza 12-15%. Co więcej, większość hodowców jest zawsze pewna, że ​​ich zwierzak jest spokojny, a ci, których atakują, są winni za siebie.

Agresja podczas obrony często wiąże się z właściwościami ochronnymi i są one znacznie lepiej rozwinięte u Rottweilerów niż u wielu innych braci z rodziny psów. Cechy nadzoru są zaznaczone w połowie dostępnego stada. Psy te są w stanie wykryć zbliżających się nieznajomych i głośno o nich powiadomić właściciela.

Terytorium jest chronione przez prawie wszystkie rottweilery, jednak psy te nie mają skłonności do pustego szczekania bez powodu. Tylko niektórzy przedstawiciele rasy pozwalają szczekać bezczynnie, chociaż właściciel prawie zawsze tłumi to.

Wybierając szczeniaka, należy wziąć pod uwagę poziom doświadczenia hodowcy.Na przykład, jeśli jest niedoświadczony, lepiej wybrać szczeniak, ponieważ, jak pokazuje praktyka, charakter kobiet Rottweiler jest bardziej miękki niż samców. Ponadto będą mogli szybko wyszkolić niezbędne zespoły. Jednak przy wyborze warto wziąć pod uwagę fakt, że suki tej rasy nie tolerują innych samic w pobliżu siebie.

Samce różnią się bardziej reprezentacyjnym wyglądem, ale ich mentorem powinien być człowiek, który jest gotowy nie tylko na postać skarżącego, ale także na potrzebę dostosowania zachowania. Musisz wziąć szczeniaka nie później niż w wieku 2-3 miesięcy. Po 2 miesiącach szczenięta mają już pierwsze doświadczenie socjalizacji, dopóki nie upierają się i nie uczą się lepiej. Wiek suczki nie może być krótszy niż 2 lata i dłuższy niż 8 lat.

Ponadto należy zwrócić uwagę na stopień aktywności szczeniaka, jego schludność i kolor. Jednocześnie należy wybrać dziecko, którego opalenizna jest ciemniejsza, ponieważ po pierwszym stopieniu jego futro może się rozjaśnić. Jak pokazuje praktyka, ze szczeniąt o ciemniejszym kolorze wyrastają psy bardziej odporne i mocne.

Podczas badania należy zwrócić uwagę na żołądek szczeniaka, aby wykluczyć prawdopodobieństwo przepukliny pępowinowej. Wszystkie wilcze szczenięta rasowe zostały zatrzymane. Jeśli szczeniak jest zbyt agresywny, jest to wadą, nie można kupić takiego psa. Kupując możesz przetestować swojego szczeniaka, dzwoniąc dzwonkiem lub klaszcząc w dłonie: tchórzliwe dziecko ucieknie, a ciekawa i pewna siebie osoba będzie zainteresowana.

Na przykład jest to rodowód z kilkoma pokoleniami przodków, perspektywami wystaw, pasującymi do wyglądu zewnętrznego, obecnością tytułów od rodziców. Psy z wadami, które zwykle próbuje się sprzedawać niedoświadczonym klientom, będą miały niską cenę. Koszt dobrego dziecka, które można wykorzystać do hodowli w profesjonalnym żłobku, wyniesie około 30 000 rubli.

Rottweilery są dobrze wyszkolone i szybko rozumieją porządek w domu. Większość szczeniąt wchodzących do nowego domu z hodowli w ciągu kilku tygodni rozumie i rozpoznaje zasady ustalone dla wszystkich. Nie obgryzają butów, nie rozrywają tapet i nie uważają mieszkania ani domu za ulicę, na której dozwolona jest większa swoboda.

Jednak znaczna część hodowców po pewnym czasie, gdy szczeniak jest w domu, zaczyna się nim rozczarowywać. Powodem jest to, że hodowca nie jest gotowy do utrzymania i edukacji Rottweilera lub przecenił swoje możliwości edukacyjne.

Rottweiler należy kąpać nie częściej niż dwa razy w roku, a ponieważ jest mocno zabrudzony (na przykład, jeśli pies ubrudził się po spacerze po deszczu). Do mycia lepiej jest używać specjalnych detergentów przeznaczonych specjalnie dla psów.

Zwierzę musi czesać włosy około dwa razy w tygodniu. Podczas linienia konieczne jest codzienne usuwanie rottweilera z martwych włosów. Niektóre zwierzęta domowe nawet pozwalają się odkurzyć, jednak przyzwyczajenie się do tej procedury należy rozpocząć od dzieciństwa.

Zęby Rottweilerów są czyszczone specjalnymi patykami lub szczotkami i ogrodami zoologicznymi, zdobywając niezbędne przedmioty w wyspecjalizowanych sklepach dla zwierząt. Oczy są stale kontrolowane, jeśli pojawi się zaczerwienienie lub stan zapalny, skonsultuj się z lekarzem.

Ten pies może mieszkać zarówno w swoim domu, jak i mieszkaniu. Jednak idealnie, ten pies do wygodnego pobytu potrzebuje prywatnego lub wiejskiego domu z wolierą. Konieczne jest chodzenie zwierzęcia żyjącego w mieszkaniu co najmniej dwa razy dziennie przez półtorej godziny. Ponadto w razie potrzeby należy zabrać psa do toalety.

W żadnym wypadku nie możesz dzielić z nim tego samego mebla, w przyszłości pies uzna kanapę, łóżko lub krzesło za swoje miejsce. I dlatego może postrzegać próby członków rodziny, aby usiąść na nich negatywnie. Nawiasem mówiąc, szczeniak powinien mieć swoje miejsce od pierwszego dnia pobytu w domu po zakupie. To pierwsza zasada, którą musi opanować i przyjąć.

Biorąc pod uwagę, że aktywne Rottweilery mają tarcze z pazurami, które same szlifują, nie jest zawsze konieczne cięcie ich pazurów. Należy jednak stale kontrolować opuszki łap, a także sprawdzać higienę uszu, oczu i jamy ustnej. Po spacerze musisz sprawdzić zwierzę kleszcze lub pchły. Jeśli zostaną znalezione, należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem, aby rozwiązać problem.

Aby to zrobić, użyj strzępów tkanki, zwilżając je specjalnym płynem, który nie zawiera alkoholu. W przypadku stwierdzenia nieprzyjemnego zapachu lub stanu zapalnego pies zostaje natychmiast zabrany do specjalisty. Do czyszczenia uszu nie należy używać wacików ani wacików.

Dieta rottweilera może być inna. Na przykład można wybrać podstawę karmienia żywność naturalna lub przemysłowa. Ponadto, oprócz granulowanej suchej karmy, możesz kupić puszkę dla swojego psa. Każdy schemat żywienia ma swoje własne niuanse, ale każdy pokarm powinien być zrównoważony i zróżnicowany, a także jakość. Ta lub inna opcja jest wybierana z uwzględnieniem wieku i stopnia aktywności zwierzęcia, a także obecności niezbędnych witamin i minerałów w paszy.

Pasze przemysłowe są dobre, ponieważ oszczędzają czas gotowania. Jest zrównoważony, skoncentrowany. A to oznacza, że ​​potrzebuje mniej karmy niż naturalna żywność. Ponadto granulowana pasza jest sprzedawana w opakowaniach wskazujących dawkę, co jest bardzo wygodne dla hodowcy.

Jeśli zdecydujesz się karmić psa naturalną żywnością, oprócz tego musisz kupić specjalne kompleksy witaminowe dla psów, uzupełniając je dietą. To jedzenie powinno być urozmaicone i zawsze świeże. Musi dać psa chude mięsona przykład królik, jagnięcina, jagnięcina lub wołowina. Ponadto zwierzę potrzebuje podroby, jajka, twaróg, płatki zbożowe (kasza gryczana, ryż, jęczmień).

Ponadto w diecie powinny znajdować się warzywa i owoce. Szczeniakom można podawać mleko, ale wraz z wiekiem u psów może wystąpić nietolerancja laktozy. Oprócz mięsa musisz karmić rottweiler chrząstką i kośćmi, filetem z ryb morskich, olejem roślinnym. Nie możesz podawać psom roślin strączkowych, słodyczy i czekoladek, kiełbas, kiełbas, kości rurkowych, wieprzowiny i owoców cytrusowych.

Nie można przekarmić zwierzęcia, ponieważ psy tej rasy mogą mieć skłonność do otyłości. Jeśli zwierzę nabyło choroby żołądkowo-jelitowe, konieczne jest dokonanie przeglądu diety, jak z wiekiem może przekształcić się w problemy z układem moczowo-płciowym.

Rottweilery są uważane za inteligentne i inteligentne zwierzęta. Ponadto mają sztuczkę, którą mogą wykorzystać podczas treningu. Ich nauczyciel powinien znać każdą cechę danego psa, jedyny sposób, aby uczynić ją wykształconą i inteligentną. Podczas treningu zwierzę może nagle przestać wykonywać określone polecenie, patrzeć na swojego nauczyciela z niezrozumiałym spojrzeniem. Takie oszustwo nie działa z doświadczonymi przewodnikami psów, ale początkujący hodowca może być zdezorientowany.

Pies bez szkolenia i wykształcenia jest jak granat, który może wybuchnąć w każdej chwili. Zwierzę szybko zdaje sobie sprawę ze swojej siły i może zająć dominującą pozycję, stając się domowym dyktatorem dla wszystkich gospodarstw domowych. Musisz go szkolić od dzieciństwa, zwracając się do profesjonalnego tresera psów. Zwykle specjalista nie ma trudności ze szkoleniem Rottweilera, podczas gdy niedoświadczony właściciel w tej sprawie może zawieść.

Rottweilery mogą zdobywać tylko osoby o silnej woli, które są odpowiedzialne za wszystko i wyróżniają się zdecydowanym charakterem. Pierwsze lekcje można powierzyć treserowi psówkto wie, jak prawidłowo trenować te psy. Z reguły pozycja treningowa opiera się na spokojnym i pewnym odwołaniu do zwierzęcia, życzliwości i wyjaśnień.

Od dzieciństwa wyjaśniają Rottweilerowi, jak się zachować w przypadkach, gdy goście lub przyjaciele przychodzą do domu. Nauczono go zasad zachowania i wyraźnego oddzielania sytuacji, w których ochrona jest wymagana, a kiedy nie jest potrzebna. To nie jest pies łańcuchowy: aby stać się mądrym i wiernym, hodowca będzie musiał się z nią dużo komunikować, w tym rozmawiać i bawić się. Biorąc pod uwagę, że szczęka rottweilera jest silniejsza niż szczęka pitbulla lub owczarka niemieckiego, a przy ugryzieniu ich ciśnienie wynosi około 22 atmosfer, będziesz musiał poświęcić dużo energii na kształtowanie postawy zwierzęcia wobec obcych.

Bez odpowiedniej aktywności fizycznej psy te nie mogą rozwijać się normalnie, a także bez dyscypliny. Wyszkolony pies jest w stanie dostosować się do rytmu życia właściciela, a także jego nawyków. Jednak spośród wszystkich członków rodziny pies może odróżnić tego, który zajmuje się tym bardziej niż inni.

Aby upór psa nie przeszkadzał w treningu i szkoleniu, wychowawca zwierząt musi być wytrwały i cierpliwy. Drużyny Rottweilery dobrze pamiętają, a ich liczba może być większa niż w przypadku braci innych ras. Jednak podczas nauki nie można zapominać o sekwencji działań, konsolidacji badanego materiału, a także o odpowiednim wykorzystaniu nagród.

Pomimo faktu, że podczas procesu szkolenia konieczne jest wykazanie stanowczości w wymaganiach, niemożliwe jest wywieranie presji na psa. Trening powinien zająć dużo czasu, a wszelkie próby agresji i złośliwości należy natychmiast przerwać. Nie możesz pozwolić sobie na odwet fizyczny za nieprzestrzeganie poleceń, nie możesz pozwolić na luz w szkoleniu, pies powinien postrzegać nauczyciela jako lidera. Jednocześnie trening powinien być energiczny i zróżnicowany.

Nazwę Rottweilera należy wybrać zgodnie ze statusem jej rasy. Dlatego też pseudonimy w duchu Ball, Tuzik, Buddy, Polkan nie są tutaj odpowiednie. Jednocześnie nie musisz wymyślać pseudonimów kilometrowych: jest to nie tylko brzydkie, ale także nieodpowiednie. Nazwa powinna być mała, ostra i pięknie brzmiąca. Miękka wymowa charakterystyczna dla pseudonimów kota jest tutaj nieodpowiednia.

Na przykład chłopiec Rottweiler może mieć imię:

• Brutus
• Nord;
• Tyson;
• Schwartz;
• Ram
• Charon
• Drago
• Jag
• Turvon;
• Stark
• Kaiser;
• Hugo
• Oscar.

Dla dziewczynki Rottweiler możesz wybrać następujące imię:

• Nora;
• Irma
• Greta
• Alba
• Bella
• Isa;
• Piekło;
• Bruna;
• Karna
• Bursztyn
• Noemi
• Grace
• Gina
• Daisy
• Wendy.

Wybierając pseudonim, należy wziąć pod uwagę fakt, że nie powinien on być zgodny z drużyną wymawianą przez właściciela lub opiekuna psa. Ponadto nazwa nie powinna być rasistowska, obraźliwa lub szczerze głupia (na przykład w stylu Upyr, Dork, Damn). Nie nadawaj Rottweilerowi pseudonimu nazwiskiem domowników lub ich krewnych, przyjaciół i znajomych.

Większość właścicieli Rottweilerów uważa ich za doskonałych towarzyszy, najlepszych przyjaciół wszystkich gospodarstw domowych. Świadczą o tym opinie hodowców pozostawione na portalach informacyjnych. Według właścicieli Rottweilery są aktywnymi, silnymi i silnymi zwierzętami. Doświadczeni hodowcy psów są pewni, że trzeba spędzać z nimi dużo czasu, ale czas poświęca się i oddaje zwierzętom.

W rodzinach zwierzęta te zachowują się inaczej. Niektórzy z nich, na przykład, kochają nie tylko członków rodziny w domu, ale także wszystkich swoich gości. Jednocześnie psy pozwalają się głaskać, czesać, chętnie jeżdżą na sankach i uwielbiają jogging z właścicielem sportowym. Niektórzy z Rottweilerów rozpoznają swoich krewnych, którzy pozostają w domu przez długi czas.

Warto zauważyć, że psy mieszkające w mieszkaniu i spokojnie zachowujące się na ulicy mogą postrzegać wejście jako swoje terytorium. Dlatego straszą każdego, kto zostanie na nią zauważony, szczekając lub rycząc (jeśli są w kagańcu).

Aby zapoznać się z problemami związanymi z rottweilerami, patrz poniżej.