Rasy psów: opis i wybór

Psy są wiernymi towarzyszami człowieka od tysięcy lat. Towarzyszą mu w dużych miastach i małych wioskach, w górach i lasach, w pokoju i podczas wojny. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie rasy istnieją, gdzie i jak można je wykorzystać.

Odpowiedź na to pytanie jest bardzo skomplikowana, nawet jeśli weźmie się pod uwagę wszystkie informacje dotyczące współczesnej zoologii i systematyki. Ponadto każda rasa ma kilka kolorów, a rozmiary poszczególnych osób mogą się znacznie różnić. Pierwsze znane psy początkowo służyły jako stróżowie i pomocnicy w polowaniu. Później rozpoczęła się ich separacja według określonych zadań. Zakres stosowania poszczególnych ras zmienił się znacznie z czasem, czasem wielokrotnie.

Nie jest możliwe ustalenie ostatecznej dokładnej liczby ras z innego powodu. Mianowicie, ponieważ stowarzyszenia kynologiczne różnych krajów podają różne szacunki ich liczby. Chodzi przede wszystkim o stosowanie odmiennych kryteriów, a także pod wieloma względami tendencyjność wobec priorytetów krajowych. Światowa Federacja Kynologiczna opracowała listę około 400 ras. Ale ta lista jest uzupełniana, ponieważ nowe rasy są okresowo hodowane.

Tak czy inaczej, ale potrzeba usprawnienia i usystematyzowania ras psów pojawiła się dawno temu. Pierwszym podziałem przewidywalnie okazał się gradacja pod względem funkcjonalnym. Najbardziej masywną grupą czworonożnych zwierząt są psy stróżujące. Ich rozmiar niekoniecznie jest duży (wbrew powszechnemu stereotypowi), ale w każdym razie mają one kilka wspólnych cech:

• elastyczne usposobienie wobec właścicieli;

• łatwy trening;

• kształcenie obowiązkowe i systematyczne;

• wysoki poziom intelektualny.

Z ostatniej okoliczności zależy to bezpośrednio od tego, czy zwierzę może rozpoznać niebezpieczną sytuację i poprawnie zareagować na podobny pod względem zewnętrznym, ale nieszkodliwy zestaw okoliczności. Przez długi czas psy pasterskie odgrywały równie ważną rolę w życiu człowieka. Dla nich, oprócz cech intelektualnych, znaczące są także umiejętności śledzenia stada. Do takiej „służby” tradycyjnie wybierano dość odważne zwierzęta, które byłyby gotowe do walki z agresywnym drapieżnikiem.

Jeśli wśród pasterzy pasterze dominują niepodzielnie, wówczas szczekające psy z rzadkimi wyjątkami są terierami. Pomimo zmniejszenia popularności łodzi do minimum, są one nadal poszukiwane z powodu:

• znacząca energia;

• energiczny temperament;

• przydatność do konserwacji w dużym mieście.

Wszystkie te cechy sprawiają, że rasy te są doskonałymi towarzyszami.

Kolejną kategorią są tak zwane prymitywne, są to również rasy rodzime lub rodzime. W słowie „prymitywne” nie ma nic obraźliwego. Chodzi o to, że rola interwencji człowieka w powstawanie tego typu jest stosunkowo niewielka. Sprowadzało się to do wyboru przez ludy koczownicze północnych regionów Eurazji i Ameryki Północnej niektórych zwierząt do transportu ludzi i towarów, do polowania i ochrony.

Jasne przykłady rodzimych ras:

• lubi;

• Husky

• Szpic

Kolejną grupą psów rasowych są tak zwane gundogs. Charakteryzują się doskonałą reakcją na to, co dzieje się wokół i doskonałym węchem.

To pozwala nam uważać ich za doskonałych partnerów. Często przedstawiciele tej grupy ras, tacy jak seter i wskaźnik, biorą udział w wystawach, a nawet wygrywają w nich.

Podczas polowania często używają innej grupy zwierząt domowych - psów. Są w stanie wyśledzić różne zwierzęta i ścigać je nawet podczas szybkiego lotu. Przyzwoite psy gończe różnią się:

• oddanie

• minimalna kapryśna treść;

• samowystarczalność;

• uzależnienie od włóczęgostwa.

Ale prawdziwą „elitą” psów myśliwskich są charty. Charakteryzują się:

• wytrzymałość;

• nadmierny upór;

• piękny widok.

Przynoszą realne korzyści tylko w rękach doświadczonych właścicieli. Ostatnią z ogólnie przyjętych międzynarodowych grup klasyfikacyjnych są psy ozdobne. W przeważającej części są one małe (chociaż nie jest to konieczne).

W różnych stanach i poszczególnych stowarzyszeniach psów można zastosować inne podejście do klasyfikacji ras. Dla celów praktycznych hodowcy czasami dzielą swoje zwierzęta domowe według wielkości. Zwierzęta karłowate są doceniane przez tych, którzy mieszkają w małym mieszkaniu lub skromnym domu.

Wśród ras miniaturowych jest znacznie więcej stulatków niż dużych odmian. To prawda, że ​​problem często staje się:

• podatność na różne choroby;

• niestabilność psychiki;

• potrzeba wyrafinowanej opieki.

Tylko małe zwierzęta domowe (do 0,4 m w kłębie, o wadze maksymalnie 10 kg) są cenione za ich przyjazne usposobienie, ciekawość i orientację w stosunku do osoby. Takie zwierzęta można już bezpiecznie zabrać ze sobą na spacer lub jogging w parku, a nawet na długą wycieczkę pieszą. Są trzymane w domach i mieszkaniach, ale raczej nie nadają się do klatek.

Średnie rasy (takie jak lisy) są doskonale szkolone i stają się doskonałymi towarzyszami dla dzieci. Ale duże osoby są wykorzystywane głównie do celów bezpieczeństwa, do celów stróżujących i jako pasterze.

Ważną rolę odgrywa sierść psa.Całkowicie nagie rasy są hipoalergiczne, ale mniej odporne na mróz niż twarde i kudłate odmiany. Co więcej, nie wszyscy ludzie lubią je na zewnątrz. Rozróżnij także:

• gładki płaszcz;

• długowłosy;

• futrzaste czworonogi.

Gatunki tych zwierząt pojawiały się w różnym czasie i w różnych warunkach. Od momentu rozpoczęcia badań ewolucyjnych eksperci próbowali dowiedzieć się, jak długo pojawiały się psy i które są starsze. Ale poprzednie próby podjęte w ubiegłym wieku dały niezadowalające wyniki. Dlatego odwoływanie się do starej literatury w poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie nie ma sensu. O wiele lepiej jest skupić się na badaniu przeprowadzonym w 2004 r. Przez genetyków.

Wyniki badania pokazują, że są to:

• pojawił się wcześniej niż inni;

• zachowało najstarsze cechy;

• najbliższa w strukturze dzikim wilkom z genomu (chociaż ten punkt jest opcjonalny).

W II tysiącleciu pne rasa taka jak Akita Inu pojawiła się w Japonii. Podgatunki takie jak pekińczyk, saluki, pies samojed są jeszcze starsze. W I tysiącleciu pne wyprowadzono:

• Chart afgański;

• Lhasa

• shiba inu;

• Siberian Husky;

• Teriery tybetańskie;

• Chow Chow

• sharpei;

• shih tzu.

Na drugim poziomie (nieco później rasy) są:

• buldogi angielskie;

• Nowa Fundlandia

• Szpic Pomorski

• Owczarki Niemieckie

• Niemieccy bokserzy

• bullmastiffs;

• Szwajcarskie psy górskie.

Zakłada się, że Akita Inu istniała co najmniej 4 tysiące lat temu. Jednak w naszym kraju takich zwierząt prawie nigdy nie można znaleźć. Alaskan Malamutes to kolejna z bardzo starożytnych ras. Dowodzi tego zewnętrzne podobieństwo do wilka. A w Afryce jeden z najstarszych typów jest uważany za basenji. Jego niezwykłą cechą jest niezdolność do szczekania.

Alfabetyczny spis ras psów nie jest zbyt odpowiedni. Znacznie bardziej poprawne jest rozpowszechnianie ich według regionu pochodzenia.

Wśród zwierząt stworzonych we Włoszech uwagę zwracają mastify neapolitańskie. Ich wysokość sięga 0,65-0,75 m, a masa wynosi od 60 do 70 kg. Takie osoby zostały po raz pierwszy wykorzystane w starożytnym okresie rzymskim, kiedy powstały walczące psy.

Można było zmniejszyć ich agresywność. Pomimo tych pozytywnych właściwości rasa nie nadaje się do trzymania w domach z małymi dziećmi. Powodem jest znaczna masa i ogromny rozmiar.

Duża sylwetka jest również charakterystyczna dla starożytnych owczarków Maremma-Abruck. Starają się pozostać z niezwykłą godnością. Charakterystyczną cechą psów pasterskich jest nieustraszoność i stała czujność. Z powodu dumy nie są odpowiednie dla niedoświadczonych hodowców psów. W kłębie zwierzęta te rosną do 0,65-0,73 m, ich masa może wynosić od 35 do 45 kg.

We Francji wyhodowano wiele modnych odmian psów. Nikt oczywiście nie będzie się starał dochodzić swojej absolutnej przewagi. W każdym razie zasługują na uwagę. Mówimy na przykład o Bichon Frise (aka francuski pies pasterski lub Teneryfa). W przeciwieństwie do tych samych bassetów, właściciele nigdy nie zobaczą smutnych oczu - oczy tych zwierząt są dociekliwe.

Teneriffs pokryte są śnieżnobiałymi włosami o jedwabistej strukturze. Ich poziom zdrowia zadowoli większość ludzi.

We Francji są psy (małżeństwo). Wyglądają nie mniej atrakcyjnie niż cętkowani Dalmatyńczycy. Brakk wyróżnia się niezwykłą wytrzymałością i może polować przy każdej pogodzie. Ta rasa jest uznawana za jedną z najlepszych wśród gliniarzy. Charakteryzują się:

• życzliwość;

• skarga;

• posłuszeństwo

• wyraźne uczucie.

Wrażliwość zwierząt domowych wyraża się w skargach dotyczących zwiększenia tonu, szczególnie w przypadku kary fizycznej. Trenerzy powinni unikać nadmiernej szorstkości i nieuprzejmości. Małżeństwo ma biało-brązowy kolor. Brązowe plamy mają różne nasycenia. Na uwagę zasługują również mastify francuskie, buldogi i owczarki krótkowłose.

Basset Hounds to także atrakcyjna francuska rasa psów. Mają stosunkowo krótkie zakrzywione nogi. Ciało zwierząt jest nieproporcjonalnie rozszerzone. Są pokryte brązowymi, soczystymi czerwonymi i białymi plamami. Takie zwierzęta są wytrwałe i dumne, ale są dobroduszne i zachowują neutralność, spokój ze swoimi dziećmi.

Dla tej rasy kluczową rolę odgrywa hierarchia. Zachowują się konsekwentnie zdyscyplinowani. W razie potrzeby z pewnością przyjdą z pomocą właścicielom. Basset Hound zachowuje się tolerancyjnie w stosunku do innych zwierząt. Możesz także budować domy i psy gończe Ariejo.

Na terytorium kontynentu występują również różne rodzime psy. Owczarki australijskie (popularna nazwa to kocioł) wyróżniają się imponującym rozwojem intelektualnym. Pod tym względem nie są one co najmniej gorsze od husky syberyjskiego lub husky. „Australijczycy” są zawsze wiernymi towarzyszami. W razie potrzeby odważnie chronią swoich właścicieli. Ale w stosunku do członków ich rodzin zwierzęta zachowują się jak przyjaciele, ale nie okazują szczególnego wrażenia.

Wysokość czajnika może osiągnąć 0,42-0,5 m, a masa waha się od 15 do 20 kg. Możliwe jest trzymanie go w mieszkaniu, ale nie jest to zalecane. Zapotrzebowanie na rasę wynika z:

• atrakcyjny wygląd;

• znaczna wytrzymałość;

• doskonałe posłuszeństwo;

• niezwykłe pochodzenie (od psa dingo).

Na terytorium Półwyspu Iberyjskiego są oczywiście rodzime psy. Jest ich ponad 30, a niektóre z nich nadal nie znajdują się na listach Światowego Towarzystwa Kynologicznego.

Doskonałe recenzje pochodzą z hiszpańskiego Alano, które w przeszłości było używane:

• w ochronie stad bydła;

• podczas polowania na niedźwiedzie, dziki;

• do walki.

Nic dziwnego, że zwierzęta te wyróżniają się odwagą i wytrzymałością. Alano rzuca się na spotkanie z drapieżnikiem lub innym wrogiem, ratując właścicieli, nawet jeśli sam grozi mu śmierć. Hiszpański mastif ma dobrą reputację. Został wyhodowany celowo w celu ochrony stad, wykonując znaczną pracę hodowlaną.

Od czasów starożytnych ludzie znają hiszpański galgo. Był szeroko stosowany do polowania na zające i był uważany za jeden z najcenniejszych chartów na świecie. Wcześniej istniały specjalne prawa, które były surowo karane za jego uprowadzenie lub obrażenia. Ale hiszpańskie psy wodne stały się popularnymi towarzyszami. Zostały sprowadzone, jak zakładają, przez handlarzy z Turcji i wyróżniają się rozwiniętymi mięśniami, dzięki czemu nurkują i łowią ryby idealnie pod wodą.

Na półwyspie koreańskim występuje taka rasa psów, jak Hindo, czyli innymi słowy chindokke. Wzrost tych zwierząt może wynosić od 0,45 do 0,55 m. Waga waha się od 15 do 23 kg. Zwierzęta charakteryzują się wyraźnym dymorfizmem płciowym. Nazwa rasy jest podana na cześć wyspy, na której po raz pierwszy się pojawiła.

W opisie koreańskich psów warto wspomnieć, że nie ma pisemnych materiałów na temat ich wyglądu. Ale istnieją powody, by sądzić, że rasa istnieje od czasów starożytnych. Uważa się, że stał się boczną gałęzią rozwoju psów mongolskich, chociaż istnieją inne wersje. Osoby mieszkające na wyspie zachowują cechy odziedziczone po dawnych przodkach. Od 1962 r. Jindo zostały uznane za narodowy skarb Republiki Południowej Korei. Ich konserwację i dalszy rozwój prowadzi specjalne centrum badawcze.

Różnica w stosunku do innych ras szpiców i hybryd jest podobna do proporcji czaszki, głowy jako całości, kufy i tułowia. Chindo jest bystry i silny, cechuje go czujność. Rasa ma dwa typy - muskularne i charakteryzujące się harmonią. Państwowe Stowarzyszenie Kynologiczne Korei Południowej zwykle identyfikuje również trzeci podtyp - jego ciało jest wydłużone, a klatka piersiowa jest dość głęboka. Zwierzęta mogą mieć tygrysie, płowe, szare, białe, czarne i czarne podpalane kolory.

W północnej części Korei hodowana jest rasa myśliwska Phunsan. Jego nazwa pochodzi od wyżyny, na której zwierzęta te zostały po raz pierwszy stworzone. Poza terytorium Korei Północnej rasa praktycznie nie występuje. Charakterystyczną cechą jest gruby gruby płaszcz, głównie biały. Phunsan często ma haczykowaty ogon, jego uszy są bardzo spiczaste. Te zwierzęta są zwinne i są bardzo potężne.

W północnej części Wielkiej Brytanii powszechnie występują gatunki czworonogów nie mniej przystosowanych do złej pogody niż phunsan. Wśród nich uwagę hodowców psów od dawna przyciąga collie. To nie tylko jedna rasa, ale cały konglomerat. Specjaliści zwykle produkują border collie i brodate psy. Ale przydział zwierząt długowłosych i krótkowłosych powoduje intensywną debatę.

Zarówno ogólnoświatowa organizacja opiekunów psów, jak i jej rosyjski oddział uznają je za dwa oddziały. Ale sami Brytyjczycy uważają, że krótkowłosy collie należy rozpatrywać osobno. Psy długowłose mają bardzo niejasne pochodzenie. Istnieją wersje dotyczące ich wyglądu z:

• zwierzęta wykorzystywane przez szkockich Celtów;

• osoby sprowadzone na wyspę przez rzymskich zdobywców;

• Odmiana islandzka.

Collie są tak rozpowszechnione, jak to możliwe dzięki polityce wiktoriańskiej. Następnie pasterze ci zaczęli być wykorzystywani jako pasterze pomocniczy nawet w Nowej Zelandii i Australii. Zostały docenione za ich spokojne usposobienie i brak okrucieństwa. Później, gdy znaczenie wsparcia dla psów dla stada zmalało, te same właściwości umożliwiły stworzenie doskonałych domowych towarzyszy z collie. W naszym kraju po raz pierwszy pojawili się w 1904 r. Jako sanitariusze na froncie japońskim.

W Szkocji występują także psy uszne - teriery szkockie. Początkowo były wykorzystywane do polowania na lisy, borsuki i innych mieszkańców głębokich dziur. Rasa ta została celowo opracowana od XIX wieku. Szkockiego Terriera możesz spotkać prawie na całym świecie. Zwierzęta wyróżniają się silnie rozwiniętymi mięśniami; ich głowa jest silna, ale jednocześnie proporcjonalna do ciała.

Szkockie setery mają również długie uszy. Są one używane jako psy strzelnicze. Wraz z polowaniem, Szkot może być doskonałym towarzyszem. Opiekunowie psów sugerują, że gatunek ten pochodzi od spanieli. Rozmiary osobników rosły z powodu krzyżowania z innymi psami (zwykle miały być wskaźnikami).

Hodowcy przy wsparciu myśliwych starannie ujednolicili seterów. Taki specjalista jak A. Gordon próbował wydalić śnieżnobiały kolor. Udało mu się stworzyć idealnego psa myśliwskiego na warunki Szkocji. I to właśnie Gordon był domem dla pierwszego setera, przetransportowanego na drugą stronę Oceanu Atlantyckiego. Na początku XXI wieku liczba tych zwierząt w Ameryce Północnej znacznie spadła, a teraz są one niezwykle rzadkie.

Ważna jest znajomość nazw ras i ich cech. Ale wiele osób przede wszystkim zwraca uwagę na kolorystykę zwierząt domowych. Białe zwierzęta wyglądają uroczo, dlatego powinieneś zacząć od nich. Psy Akbash (hodowane w Turcji) są często atrakcyjnym wyborem. Rasa ta szybko zyskuje na popularności w ostatnich latach.

Duże białe zwierzę uwielbia bawić się na zewnątrz i nie jest podatne na agresję. Akbash zachowuje się starannie z małymi dziećmi, z pełną świadomością odpowiedzialności, która się pojawiła. Pomimo koloru uważanego za łatwy do zabrudzenia u tej rasy, sierść psa pozostaje czysta przez długi czas. Będzie trzeba go rozczesać około 1 raz w ciągu 7 dni.

Kolor biały jest również charakterystyczny dla mastifa argentyńskiego - rodzaj hybrydy hiszpańskich mastifów, buldogów, wilczaków irlandzkich i wielu innych psów. Kluczową rasą podstawową jest pies walczący z hiszpańskiej Cordoby. Białe psy mogą być gwałtowne, dlatego konieczne jest staranne szkolenie. Argentyńczycy bardzo dobrze chronią dom. Lubią aktywne gry, długie spacery.

Standardem jest biały kolor dla bull terriera. Uzyskano go przez hybrydyzację buldoga angielskiego z dalmatyńczykami i terierami. Energiczny, silny pies jest miły, spodoba mu się każda klasa z właścicielami. Ale samotność, nawet przez krótki czas, jest źle tolerowana.

Bardzo ciemne włosy są również popularne wśród wielu osób. Ponadto takie zabarwienie jest często uważane za mistyczne i niezwykłe. Przykładem czarnych psów jest affenpincher; jest także jedną z najmniejszych ras. Affenes są mobilne i silne, dobrze wyszkolone do łapania gryzoni. Komiczny efekt wyglądu wynika z małpiej kufy i brody.

We Francji istnieje również czarny pies - barbet (choć może mieć inne kolory). Zwierzęta te są średniej wielkości. Są pokryte grubymi włosami, zatrzymującymi zimno i wilgoć. Barbety są opisane jako:

• przyjazny

• wyraźne wykonywanie poleceń;

• psy szybko uczące się.

Barbety przynoszą niewątpliwą korzyść w komunikacji z dziećmi, ogólnie z rodzinami i osobami pełnoletnimi. Zwierzę będzie stale połączone z całą rodziną i, jeśli to możliwe, zawsze będzie w tym samym pokoju z właścicielami. Takie zwierzę wymaga systematycznego wysiłku fizycznego, bez którego jego zdrowie jest zakłócone. Barbety cechuje głód wody, zwłaszcza że sztywne włosy ułatwiają pływanie, niezależnie od pogody. Warto również zwrócić uwagę na czarnego owczarka belgijskiego Groenendaela.

Ten kolor jest typowy dla tajskich Ridgebacków. Ale zwierzęta te mogą mieć kolory szary, czarny, a nawet niebieskawy. Hodowla zwierząt rozpoczęła się kilka wieków temu. Ponieważ odwiedzanie Tajlandii w tym czasie było niemożliwe dla obcokrajowców, przez bardzo długi czas rasa pozostawała nieznana poza granicami kraju.

Thai Ridgebacki uzyskano przez hybrydyzację psów w kształcie szpiców ze zwykłymi psami. Rozmiar psów nie jest zbyt duży, ich sierść jest również krótka. Zwierzęta są szybkie. Nie jest im trudno skakać wysoko lub wznosić się na wysokie miejsca. Lojalności wobec rodziny goszczącej towarzyszą podejrzenia osób postronnych.

Gryfoniki brukselskie mają odpowiednią kolorystykę. Wielkość tego psa jest stosunkowo niewielka. Jest w stanie żyć od 12 do 15 lat. W opisach takie cechy jej postaci są odnotowane jako:

• uczciwa czujność;

• dociekliwe usposobienie;

• wysoka wrażliwość emocjonalna;

• czujność w stosunku do wszystkiego, co niezwykłe;

• samoocena.

Gryfy mogą mieć zarówno sztywny, jak i gładki płaszcz. W oparciu o typowe standardy estetyczne rasa nie jest taka piękna. Jednak wykazuje imponującą osobowość i jest doceniana wszędzie tam, gdzie pojawiają się takie zwierzęta. Pomimo formalnej przynależności do kategorii „zabawek” gryfy w żadnym wypadku nie są rozpieszczane.

Brązowy może być również punktem poodpode. To duży pies niemieckiego pochodzenia. Służą do polowania na broń.Nogi pudla są proste, dobrze osadzone i bezpiecznie wspierają ciało. Sierść tej rasy jest wystarczająco gęsta, aby chronić ją przed warunkami atmosferycznymi.

Czasami jakakolwiek kolorystyka psa nie pasuje do ludzi. Następnie warto zwrócić uwagę na osoby pomalowane na dwa lub więcej kolorów. Wyjątkowo spektakularną opcją jest trójkolorowa charakterystyka collie. Takie psy mają radykalnie czarne tło z błyszczącym połyskiem na słońcu.

Marmur, to niebieski merle - inny kolor tej rasy. Takie zwierzęta zostały niedawno wyhodowane i nie zdołały jeszcze uzyskać szerokiej dystrybucji. Srebrno-niebieskie tło dominuje w tym kolorze. Na nim są czarne znaki, plamy i żyły. Dlatego mówią o eleganckim marmurowym wzorze.

Standard rasy z zadowoleniem przyjmuje obecność czerwonej opalenizny. Jednak osoby nie powinny być odrzucane podczas ich nieobecności. Jury wystaw jest znacznie surowsze niż szaro-brązowy kolor kręgosłupa i podkładu. Bez względu na konkretny kolor, białawe znaki są koniecznością. Dla nich wymyślili nawet specjalny termin - irlandzkie plamienie.

Dobrą alternatywą jest czeski pstrobarwny pies. To zwierzę zostało przyniesione przez profesora Horaka z oczekiwaniem uzyskania idealnego towarzysza. Osoby dorosłe są średniej wielkości. Są przyjaźni dla właścicieli, nie powodują u nich niedogodności związanych z ich charakterem, a ponadto doskonale strzegą podwórka, domu. Pstrobarwne psy są przystosowane do życia nawet na ulicy, nie wymagają specjalnego pokarmu i wyróżniają się stabilnym zdrowiem.

Innym rodzajem wielokolorowych zwierząt są bezwłosy pies ekwadorski. Wbrew nazwie zwierzęta te o barwie lamparta pojawiły się w Gwatemali podczas hybrydyzacji gałęzi peruwiańskich i meksykańskich. Bardzo trudno je znaleźć nawet w Ameryce Południowej. Nie ma ani jednego żłobka ani hodowcy, który zaoferowałby zakup takich szczeniąt. Takie zwierzęta są uważane za doskonałych pomocników w polowaniu, ale nie są w stanie znaleźć śladu pozostawionego ponad 2 godziny temu.

Ale tropią grę, która odbywa się w ciszy. Tylko od czasu do czasu słychać krótką szczekanie, a następnie zwierzę milczy. Katahula zwykle przebywa w rozsądnej odległości od właściciela. Podstawową specjalizacją łowiecką jest śledzenie zwierząt. Z samymi dzikimi zwierzętami pies nie będzie walczył.

Informacje o kolorze zwierzaka to oczywiście nie wszystko. Wiele osób interesuje się psami o niecodziennym wyglądzie, w szczególności podobnymi do lwów. Takie odmiany zostały wydedukowane, koncentrując się na ogromnej chwale „króla zwierząt”. Uderzającym tego przykładem jest Leonberger, hodowany w Niemczech. Hodowca chciał, aby był to pies wyglądający jak lew z herbu miasta. Oprócz spektakularnego wyglądu, Leonberger może pochwalić się przydatnością do ochrony i do prac rolniczych. Są obecnie używane głównie jako towarzysze. Ułatwia to ich dobroć i równowaga.

Spośród mniejszych zwierząt Levhen przyciąga uwagę, jest to także mały pies lwa. Z powodu zniknięcia potrzeby posiadania „dworskiego” zwierzaka rasa prawie zniknęła na początku XX wieku, ale entuzjaści go przywrócili.

Ale psy podobne do lwów były hodowane poza Europą. Uderzającym przykładem jest Chow Chow. Ich celem jest ochrona mieszkań i zwierząt gospodarskich, a częściowo pomoc w polowaniu. Upór i lojalne usposobienie przeplatają się w charakterze zwierząt. Charakterystyczną cechą zewnętrzną jest język niebiesko-czarny.

Mastif tybetański jest podobny do afrykańskiego drapieżnika z grzywą. Takie psy są wykorzystywane do celów ochronnych i jako pasterze. Są bardzo silni i inteligentni. Pozwala to zapewnić niezawodną ochronę przed wszelkiego rodzaju zagrożeniami. W tym samym czasie zwierzę pozostaje spokojne prawie zawsze.

Owczarki południowosyjskie są również dość popularne. Mogą różnić się od wspaniałego afrykańskiego drapieżnika, ale te psy z grzywką mają dziesiątki tysięcy oddanych wyznawców. Białe psy o życzliwym wyrazie nie powinny wprowadzać w błąd - ich temperament jest okrutny, a odwaga niemal niezniszczalna.

Jak powstała ta rasa, nikt nie wie: już na początku badań istniała u znacznej liczby osobników.

Jeśli przejdziesz na szczyt znanych odmian psów, z pewnością na nie wpadną:

• Yorkies

• Owczarki niemieckie i veo;

• rottweilery;

• Dobermany;

• Labrador Retriever

• Golden Retrievers

• Spaniele

• pudle;

• Siberian Husky.

Niektórzy próbują wybrać najbardziej leniwe zwierzęta. Są idealne dla bardzo zapracowanych osób, a także dla tych, którzy nie chcą przerysować swojego codziennego harmonogramu na potrzeby zwierzaka. Dobrym wyborem w tym przypadku jest mastif neapolitański. Pozornie agresywny wygląd jest zwodniczy. W rzeczywistości charakter bestii jest czuły i dobroduszny.

Warto również zwrócić uwagę na:

• chartów;

• buldogi angielskie;

• psy basset;

• shih tzu.

Ale nawet najlepsze i najbardziej serdeczne, według opinii innych ludzi, rasy nie zawsze odpowiadają ludziom. Często po kilku miesiącach szczenię wyglądające na dotykające i zapewniające zabawę swoim zachowaniem zaczyna stwarzać wiele problemów. Aby nie musieć pozbywać się czworonożnego satelity na różne sposoby, należy od samego początku wybierać go tak starannie, jak to możliwe. Nawet jeśli spodobała Ci się jedna opcja naraz, zdecydowanie powinieneś zapoznać się z innymi ofertami. Możliwe, że będą jeszcze lepsze w praktyce.

W takim przypadku powinieneś pomyśleć o innych subtelnościach:

• możliwości finansowe;

• ilość wolnego czasu;

• warunki umieszczenia zwierzęcia w domu;

• preferencje i potrzeby innych członków rodziny.

Często można znaleźć odniesienia, że ​​tylko zwierzęta antyalergiczne są odpowiednie jako zwierzęta rodzinne. Ale nie wszystko jest tak proste, jak się wydaje. Choćby dlatego, że wybór skał hipoalergicznych jest nieco arbitralny. Istnieje duża liczba substancji alergizujących, które pojawiają się podczas życia psa. I zawsze istnieje niebezpieczeństwo - pytanie dotyczy tylko jego wielkości.

Ale alergia to nie wszystko. Warunki domowe większości ludzi nie pozwalają przeznaczyć dużej przestrzeni dla dużego psa. Potrzebuje nie tylko miejsca do spania, ale także jedzenia, a kilka razy więcej - na spacery po domu. Małe zwierzaki będą rosły szybko, znacznie szybciej niż dzieci. Dlatego oszukiwanie, wybór skromnego szczeniaka, jest bardzo niebezpieczne.

Im spokojniejszy pies, tym mniej problemów powoduje w domu.

Czasami sensowne jest zdobycie dorosłego zwierzęcia. Konieczne jest natychmiastowe wyjaśnienie, dlaczego pies jest szczególnie potrzebny. Jako zwykły towarzysz i sojusznik nie ma sensu pozyskiwanie drogich osobników pełnej krwi.

Jaką rasę psa wybrać, zobacz wideo poniżej.