Lista najniebezpieczniejszych ras psów

Pies oczywiście jest przyjacielem człowieka, ale nie należy zapominać, że ma bezpośredni związek z wilkiem, który jest niebezpiecznym drapieżnikiem, i może atakować każdego, w tym ludzi, na pusty żołądek. Jednocześnie istnieją całkowicie nieszkodliwe rasy, które można uznać za względnie bezpieczne zarówno ze względu na naturę skarżącego, jak i ze względu na ich skromny rozmiar, podczas gdy inne zwierzęta zostały stworzone specjalnie z myślą o agresji i mają imponujący rozmiar.

Specjalnie dla czytelników stworzyliśmy ranking, który pozwala nam zrozumieć, które zwierzęta są uważane za najbardziej niebezpieczne i potencjalnie agresywne. Jednocześnie nie przydzielamy miejsc w rankingu i nie twierdzimy, że ściśle przestrzegamy żadnych statystyk, a jest to z wielu powodów.

Głównym tego powodem jest to sporządzenie bezwarunkowo poprawnej listy potencjalnie niebezpiecznych ras nie jest możliwe. Nie jest do końca jasne, jak idealnie należy oceniać agresję psów.

Autorzy wielu obliczeń są prowadzeni w sprawie statystyk ataków i zabójstw, ale z tego powodu w niektórych kolekcjach pojawiają się nawet Labradory, które zwykle są postrzegane jako spokój i życzliwość. To kryterium może nie być a priori poprawne, ponieważ rzadki wściekły Labrador może stać się zabójcą ze względu na imponujący rozmiar, ale mniejsze psy są zwykle znacznie bardziej podłe i bardziej agresywne, po prostu łatwiej jest z nimi walczyć.

Również podobne statystyki nigdy nie biorą pod uwagę występowania rasy. Oczywiste jest, że w takich kolekcjach zawsze pojawiać się będą najpopularniejsze odmiany psów, a te, które są reprezentowane przez zaledwie kilkadziesiąt osobników, nie zostaną tam znalezione, nawet jeśli są wyjątkowo dzikimi zwierzętami.

Nie możemy tego zapomnieć pod wieloma względami stopień agresji zależy również od tego, jak wychował się pies. Nie bez powodu stara piosenka śpiewała, że ​​pies może być ugryzieniem, ale pochodzi z życia psa - znaczny procent ataków i zabójstw popełnianych przez zwierzęta jest bezpośrednią reakcją na zastraszanie przez właściciela.

Między innymi szkolenie ma również fundamentalne znaczenie. Jak wiadomo, pies stróżujący lub bojowy musi być specjalnie przeszkolony w zakresie agresji. Jeśli dorastała w hodowli, w której opiekowano się szczeniakiem, a następnie wpadła w dobre ręce, to ona, nie spotykając okrucieństwa innych, raczej nie pomyśli o dominowaniu nad innymi. Jest to również ważny punkt wpływający na statystyki - być może sam pies nie jest tak zły jak jego właściciel, który szkolił bestię w zachowaniu agresywnym i był rozproszony, zapominając o kontroli swojego totemu.

Wszystkie te rozbieżności prowadzą do tego, że jasna definicja potencjalnie niebezpiecznego psa po prostu nie istnieje. Na przykład w grudniu 2018 r.Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej sporządziło listę potencjalnie niebezpiecznych psów, która natychmiast obejmowała 69 ras, których niepożądane jest chodzenie bez smyczy. Ta lista, przyjęta w Dumie Państwowej Federacji Rosyjskiej w marcu 2019 r. I zatwierdzona przez rząd, została ograniczona do zaledwie 13 ras - pokazuje to, że różni ludzie mogą zasadniczo mieć odmienne podejście do koncepcji niebezpiecznego zwierzęcia.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe, opracowaliśmy własną listę, która jest szersza niż ta przyjęta przez Dumę Państwową, ale mniej obszerna niż pierwotnie opracowana przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Być może jest to właściwe podejście, ponieważ prawo nakazuje wyprowadzać niebezpieczne psy wyłącznie na smyczy, ale agresywne zwierzę domowe stanowi główne zagrożenie dla samego właściciela i jego gospodarstwa domowego, co oznacza ani kołnierz, ani kufa nie rozwiązują całkowicie sytuacji.

Nasza obniżona ocena obejmuje gatunki psów niebezpieczne dla ludzi, których obecność jest rozpoznawalna zarówno w Rosji, jak i na całym świecie. Ktoś może rzucić wyzwanie niektórym pozycjom selekcji, ale nadal radzimy uważać na takie psy - przynajmniej podczas spacerów powinieneś uważnie obserwować, czy zwierzę nie ma okazji wykazać agresji wobec innych. Przypomnijmy, że w naszej ocenie nie ma pozycji, więc prezentowane psy nie są sortowane według żadnego kryterium zagrożenia lub agresywności.

Pierwszy przedstawiciel listy jest żywym przykładem jak zwierzę nie może dostać się na rosyjskie szczyty niebezpieczeństwa tylko dlatego, że jest to stosunkowo rzadkie. W rzeczywistości ta bestia jest dość agresywna, ponieważ nasi japońscy sąsiedzi pod koniec stulecia przywieźli to duże zwierzę specjalnie do walk psów. W większości przypadków pies o szacownym wyglądzie zachowuje się spokojnie i dyskretnie i nie będzie spieszył się z atakiem bez bezpośredniego polecenia właściciela.

Nadal potrzebuję sztywno edukować takiego szczeniaka, przyzwyczajając się do atakowania na polecenie i tylko na nimw przeciwnym razie postrzegane zagrożenie dla czworonożnego przez nieznajomego lub innego psa może spowodować agresywną reakcję, a ta bestia, wierz mi, będzie zwycięzcą.

Zasadniczo taki pies jest bardzo podobny do zwykłego buldoga, a ci, jak wiesz, często okazują się bandytami i chuliganami. Nazwa rasy, wyhodowana jakieś pół wieku temu, dosłownie tłumaczy się jako „pies łańcuchowy”, a takie zwierzaki, jak wiecie, mają na celu zachowanie własnych. Odpowiednio wyszkolona osoba może chronić zarówno terytorium, jak i żyjącą osobę, a Boże, nie wydaje ci się, że stwarzasz zagrożenie dla powierzonego obiektu - ten stos mięśni biegnie szybko i nie uwalnia już złapanej zdobyczy ze szczęki.

Wchodzi ten ogromny pies. w większości ocen najsilniejszych psów na świecieTak, nie jest to zaskakujące z takimi i takimi wymiarami. Współcześni naukowcy uważają, że przodkowie tej rasy nadal walczyli z psami starożytnego Rzymu, co oznacza, że ​​walczono o te zwierzęta przez co najmniej dwa tysiące lat. Współczesne cane-corso nie zostało stworzone do walki, ale do ochrony terytorium i ochrony człowieka, ale taka bestia cię nie zawiedzie, bez względu na to, kto jest wrogiem.

Jak przystało na przedstawicieli terierów, bull terrier to pies myśliwski. Jest świetnie napompowany nawet w porównaniu z większością swoich krewnych, ale obfitość masywnych mięśni nie przeszkadza psu biegać bardzo szybko i wyprzedzać każdego przeciwnika, który później zdaje sobie sprawę, że na próżno poszedł tą drogą dzisiaj.

Jak większość terierów taki pies nie jest szczególnie agresywny wobec ludzi - wręcz przeciwnie, potrzebuje komunikacji i przy odpowiednim wychowaniu może z łatwością nawiązać kontakt z nieznanymi ludźmi, jeśli właściciel nie ma żadnych zastrzeżeń. Inną rzeczą jest to, że każde małe zwierzę dla tych psów jest postrzegane jako ofiara, co oznacza, że ​​właściciele kotów i mniejszych psów będą musieli ciągle na ciebie patrzeć.

Być może pod względem dzikiej przyrody nie ma bardziej niebezpiecznego regionu niż tropikalna Afryka, ale rasa ta została wyhodowana jako polowanie specjalnie na te miejsca. W latach 30. ubiegłego wieku krążyły legendy o surowości tego zwierzęcia - wierzono, że taki przyjaciel był w stanie strzec ofiary pod nieobecność właściciela, nawet na sawannie, goniąc każdego, kto chciał jeść świeże mięso, w tym lwy.

To prawda czy nie, ale nie ma dymu bez ognia, a takie informacje pozwalają nam właściwie osądzić o nieustraszoności i możliwościach grzbietu. Wychowywanie takiego psa metodą batem jest niedopuszczalne, ponieważ nie doprowadzi to do niczego poza narastającą agresją, która może wymknąć się spod kontroli.

Argentyna ma ogromne niezajęte tereny dobrze nadające się do polowań, a około sto lat temu zdecydowano się na własną rasę psów myśliwskich, które mogą rozwiązać typowe lokalne problemy.

Hodowcy połączyli przedstawicieli hodowli z dziesięcioma różnymi rasami i otrzymali wspaniałego myśliwego, który nie myśli o wielkości wroga, a także może być drapieżnikiem, warcząc dość pewnie. Ze względu na ciekawość psy były kilkakrotnie wystawiane w bitwach przeciwko rasom czysto walczącym, a nawet w nich Argentyńczycy często wygrywają, więc to zwierzę lepiej nie gniewać.

Ta rasa jest nadal nawet nie uznany przez Międzynarodową Federację KynologicznąAle cieszy się pewną popularnością wśród hodowców psów. Nie oznacza to, że psy te odwzajemniają miłość człowieka - wręcz przeciwnie, ostatnio statystyki pokazują wzrost ataków takich psów na ludzi.

To kolejny „afrykański”, wyhodowany szczególnie jako ochroniarz, ponieważ zwierzę rozpoznaje tylko jednego właściciela, co jest bardzo oddane.

Ten pies ma taki sam ostry i porywczy charakter jak Pakistańczycy, którzy przynieśli go nie tylko w ten sposób, ale także do udziału w bitwach demonstracyjnych. Głównym celem tego zwierzęcia są właśnie potyczki z przeciwnikamidlatego żadne inne właściwości nie zostały w nim specjalnie ułożone Trenowanie psa, uczenie go norm zachowania, jest dość trudne i problematyczne, a on nie powinien być agresywny.

Jeśli nie boisz się trudności, możesz zrobić świetnego strażnika lub stróża z takiej bestii, ale eksperci nie polecają pakistańskich buldogów tym, którzy nie mają imponującego doświadczenia w walce z psami. Nigdy nie będziesz pewien, że w końcu uspokoiłeś niestrudzoną energię totemu, więc będziesz musiał z nim niestrudzenie pracować.

Ten pies wygląda bardzo uroczo i trudno sobie wyobrazić, że może być poważnym niebezpieczeństwem, ale podobnie jak niektórzy inni przedstawiciele tej listy, pies jest pochodzenia afrykańskiego i dlatego musi być gotowy na konfrontację z przeciwnikiem na dowolnym poziomie trudności.

Co ciekawe, sami Afrykanie wyhodowali go - przynajmniej bardzo podobne zwierzęta znaleziono wśród nich na długo przed tym, zanim Czarny Kontynent ostatecznie podda się europejskim kolonialistom. Dzisiaj ta rasa jest brana pod uwagę jeden z najstarszych, a jednocześnie uważany za jeden z najbardziej upartych na świecie pod względem szkolenia. Ten zapalony myśliwy jest praktycznie niekontrolowany i dlatego stanowi ogromne zagrożenie dla małych żywych stworzeń, których jest tak wiele we współczesnych miastach.

Trudno było podejrzewać kogokolwiek o agresywność, ponieważ byli św. Bernardami - w końcu pracują jako zawodowi ratownicy w Alpach Szwajcarskich, wyciągając ofiary spod lawin.

Najczęściej taki pies jest opisywany jako przyjazny i bardzo spokojnyale należy to zauważyć nie jest to cecha uwarunkowana genetycznie, ale prawidłowe wychowanie, które należy zapewnić w dzieciństwie. Jeśli nie zostanie to zrobione, wielki i silny faworyt będzie agresywny w stosunku do obcych, a zwłaszcza do mniejszych ras swoich rodaków.

O dziwo, jak dotąd, taki pies nie jest uważany za zbyt agresywny - główne niebezpieczeństwo pochodzi z innych, późniejszych odmian buldoga. Ten pojawił się ponad sto lat temu w USA - został wydany przez rolników, którzy musieli chronić swoje pola przed ingerencją z zewnątrz.

Bestia instynktownie uważa się za właściciela terytorium, jest pewny siebie i uparty, a zatem po prostu nie pozwoli dodatkowej swobodzie nieznajomemu lub innemu psu. To jest pies, który w przenośni nie będzie atakował, ale nie pozwoli mu odejść, ale jeśli drgniesz, ukarze cię za bezczelność.

Taki zwierzak imponuje wyobraźnią gigantycznym rozmiarem - to on jest właścicielem głównych rekordów pod względem wymiarów psa. Pies jest urodzonym myśliwym, dlatego jest bardziej niebezpieczny dla innych zwierząt niż dla ludzi.

Jednocześnie zwierzęta ras myśliwskich często postrzegają jako ofiarę prawie wszystkich żywych stworzeń mniej niż one, a zatem powinniście uważnie monitorować dzieci, aby nie prowokowały zbytnio tej wielkiej rzeczy. Zwierzę zwykle nie jest uważane za zbyt agresywne, ale jego rozmiar często prowadzi do tego, że pies chce tylko przestraszyć lub bawić i powoduje obrażenia.

Struktura ciała i kolor tego zwierzęcia przypomina nieco lwa i chociaż szczupła postać zdradza uznanego sportowca, kufa wprowadza w błąd - wydaje się całkiem urocza, a cały pies jest postrzegany jako całkowicie nieszkodliwy. Oczywiście jest to błąd, ponieważ rasa została stworzona specjalnie w celu uzyskania ścisłej ochrony, który nie da nikomu zejścia i do końca ochroni swego pana.

Ten pies zasadniczo nie wierzy nieznajomym, a próba przerobienia go jest prawie bezcelowa - nieufność tkwi w genach. Istnieje wiele przypadków, w których nawet ludzie wystawy nie są przyzwyczajeni do sytuacji, gdy wokół nich jest wiele osób - gniewnie reagują na naruszenie własnej przestrzeni osobistej i atakują zarówno widzów, jak i sędziów.

Ta bestia ma taki wygląd, że na spotkaniu natychmiast staje się jasna - takiego psa należy szanować i dobrze, jeśli początkowo nie ma wobec ciebie agresji. Rasa została stworzona na Wyspach Kanaryjskich nie do walki, jak można by sądzić pod wrażeniem jej wyglądu, ale jako pasterza opiekującego się stadami pod nieobecność człowieka.

Niemniej jednak nawet taka praca zakłada, że ​​nieznajomemu lepiej się nie zbliżać, dlatego w naszych czasach Wyspy Kanaryjskie są często wykorzystywane do ochrony terytorium lub osoby. W obu przypadkach są bardzo przywiązani i gotowi do obrony przed śmiercią. To dzięki takim cechom rasa ta w ostatnich latach doświadczyła drugiej młodości.

Ten, który został niedawno zdemonizowany, jest przedstawicielem tej rasy, co nie jest zaskakujące - statystyki ataków tej bestii są po prostu przerażające. Szum w prasie osiągnął taki poziom, że niektórzy radykałowie proponują całkowite zniszczenie tej rasy - ich zdaniem jest to jedyny sposób, aby w końcu zatrzymać ataki.

Eksperci twierdzą, że jest to odmiana, ponieważ dobrze wychowany personel i towarzyski, przyjazny i co najważniejsze - wyróżnia się nieograniczonym oddaniem dla właściciela i ze względu na niego z łatwością oddaje życie. Według nich przyczyną agresji ze strony przedstawicieli rasy jest jedynie niewłaściwe wychowanie, ale to nie neguje faktu, że takie psy są z natury raczej złe.

Psy tej niemieckiej rasy są kontrowersyjne - z jednej strony są uważane za psy walczące, którzy w zasadzie nie są zbyt mili i przychylnie nastawieni, z drugiej strony - nazywani są najbardziej dobrodusznymi spośród wszystkich przedstawicieli swojej kategorii.

Dużym plusem takiego zwierzęcia jest to, że dobrze nadaje się do treningu, co oznacza, że ​​możesz zneutralizować agresję zwierzaka, zastępując go odpowiednim wychowaniem i zasadami przyzwoitości. Wszystko to jednak tylko teoria, ale w praktyce to widzimy bestia nie boi się atakować ludzi, nawet jeśli wynika to z niewłaściwego podejścia do treningu.

Ten pies został wyhodowany w celu rozwiązywania bardzo poważnych problemów - początkowo miał chronić kopalnie diamentów w Południowej Afryce i zawsze był prawdziwym magnesem dla wielu atakujących, którzy chcą łatwego i szybkiego zysku. W związku z tym pies został wyhodowany z określonym zestawem pożądanych cech - powinien być duży, silny i kategoryczny w zakresie obrony własnej.

Ogólnie rzecz biorąc, bullmastiffy zwykle nie są uważane za złe lub agresywne, jednak w całej historii takie psy wielokrotnie atakowały ludzi. Chociaż, uczciwie, może to być ich bezpośredni obowiązek w miejscu pracy.

Pies niemieckiego pochodzenia wyróżnia się nie tylko imponującym rozmiarem, ale także umysłem - ta rasa charakteryzuje się nie tylko brutalną siłą, ale także umiejętnością działania w sposób najbardziej rozsądny w danej sytuacji. Elegancka bestia jest oddana swojemu właścicielowi i została wyhodowana specjalnie w celu ochrony terytorium lub właściciela.

Agresja psa nie zawsze się objawia - nawet w przypadku zidentyfikowania przestępcy jest ona zwykle wystarczająco inteligentna, aby po prostu zatrzymać przestępcę i zwrócić uwagę osoby, która zadecyduje o losie złapanego. Jednak ważne jest, aby taki zwierzak nie zrozumiał, że opierasz się jego woli, w przeciwnym razie silny i pewny siebie przyjaciel nie będzie czekał na właściciela, ale sam rozwiąże problem.

Inny pies, który zyskał rozgłos, był nieodpowiednio agresywny, chociaż początkowo rasa była hodowana jako służąca, co oznacza, że ​​musi być posłuszna i gotowa do wykonania wszelkich poleceń. Dokładny czas hodowli tych psów nie jest znany, ale istnieje wiele niezweryfikowanych legend, które pozostawiły znaczący ślad w historii - na przykład wzięły bezpośredni udział w wojnie siedmioletniej.

Zwierzę idealnie nadaje się do ochrony terytorium lub osoby, jest w stanie niestrudzenie patrolować obiekt przez wiele godzin, ale często idzie zbyt daleko, jeśli chodzi o podejmowanie agresywnych decyzji przeciwko jakimkolwiek osobom naruszającym prawo.

Kolejny pies, którego problem jest zarówno duży, jak i umiejętność pójścia w złym kierunku w przypadku niewłaściwej edukacji. Zwierzę ma charakter pewny siebie, nikogo nie zawiedziei dlatego okazuje się doskonałą ochroną, ale tylko wtedy, gdy w okresie szczenięcia trening był udany i prawidłowy.

Ignorując zasady wychowywania takich psów lub po prostu nie zwracając na nie wystarczającej uwagi, właścicielowi grozi pozostawienie go samego z ogromnym i niekontrolowanym psem, który nie przyzwyczajony do ludzkiej dominacji, może zareagować agresywnie na próbę uspokojenia go, nawet jeśli chodzi o właściciela.

Niektórzy eksperci są skłonni wierzyć, że ta rasa ma dwa tysiące lat historii i została wyhodowana specjalnie do wypasania stad w warunkach górskich. Taki pies jest bardzo mądry - potrafi poradzić sobie ze stadem z ogromną liczbą celów, ale jednocześnie pies ma zwiększone poczucie odpowiedzialności wobec swojego właściciela, a zatem jest wyjątkowo podejrzliwy wobec prób zbliżenia się przez nieznajomych.

Istotą szkolenia jest pod wieloma względami uspołecznienie zwierzęcia, ponieważ w warunkach nowoczesnego miasta pies będzie musiał się przyzwyczaić, wtedy nie będzie można kłócić się ze wszystkimi w pobliżu.

W większości przypadków ten pies jest uważany za jednego z najwierniejszych pomocników tej osoby - dziś jest najpopularniejszym psem usługowym, innym dobrze rozwinięty umysł, zdolność uczenia się i bardzo potrzebne cechy fizycznepotrzebne do zatrzymania przestępców i wrogów.

Zazwyczaj widzimy idealnie wyszkolone zwierzęta, które nie pozwalają sobie na agresję w stopniu większym niż jest to konieczne do zatrzymania, a nawet wtedy tylko na polecenie właściciela lub w sytuacji, do której jest ona przyzwyczajona. Jednak taki pies ma pewną gotowość do agresji, a jeśli nie zostanie skierowany we właściwym kierunku i ograniczony, może okazać się niekontrolowany.

Amerykańscy eksperci uważają, że nie ma psów bardziej niebezpiecznych niż pit bull, nawet pomimo tego, że psy te nadal nie mają oficjalnego statusu w międzynarodowej federacji kynologicznej.

Zwierzę ma wysoki stopień rozwoju mięśni i chociaż jest stosunkowo małe, zostało wyhodowane specjalnie do zastraszania znacznie większych przeciwników. Agresywność rasy była wystarczająco wysoka, aby wykorzystać ją do walk pokazowych, ale użycie takich psów jako lojalnych strażników pozostaje powszechne.

Ta rasa jest dobrym przykładem tego, jak zwierzę może stać się agresywne z powodu bezczynności. Taki pies został wyhodowany na północy specjalnie po to, aby przeciągnąć z nim uprząż - ciągły ruch we krwi. W ostatnich dziesięcioleciach psy te są coraz częściej wychowywane przez mieszkańców południa, którzy lubią wygląd zwierząt, ale zapominają, że czworonożny przyjaciel w mieście nie ma gdzie oddać swojej niepohamowanej energii - standardowy spacer z psem wcale nie rozwiązuje problemu.

Jednocześnie imigranci z Alaski nie są pozbawieni instynktu łowieckiego i ledwo mogą nauczyć się podstawowych drużyn, dlatego też mogą łatwo wydać zgromadzone „dodatkowe” siły na nieodpowiednie polowanie na te same koty.

Wszystko, co zostało powiedziane powyżej o Alaskan Malamute, jest równie prawdziwe w odniesieniu do tej rasy. Nawet, aby pracować w zespole, który wydaje się dosłownie stworzony dla tych zwierząt, psy muszą być specjalnie przeszkolone w zakresie socjalizacji i dyscypliny, dzięki czemu nie będą skandale z innymi plemionami. Jeśli chodzi o zespoły innych ludzi, niezwykłe zwierzę dla nieznajomych może z łatwością zacząć z nimi załatwiać sprawy.

Całkowicie dziki wynalazek rosyjskiej nowoczesności nie tylko zyskał uznanie opiekunów psów, ale jest również zabroniony do hodowli w wielu krajach. Dostanie takiego zwierzaka będzie dość trudne nawet w Rosji - taka bestia jest dosłownie pół-dzika, ponieważ jest krzyżówką psa i dzikiego wilka.

Tak specyficzne pochodzenie wpłynęło zatem na charakter Dzisiaj jest bardzo mało wilków - popyt na nie jest niewielki, a odwaga, by je kupić, dla wielu zwykle nie wystarcza. Niebezpieczeństwo leży na wiele sposobów w nie badanym i nieprzewidywalnym zwierzęciu - nawet właściciel nie może wiedzieć, jakie pochodzenie przeważy na jego oddziale i co zrobić z psem domowym, który nagle zdał sobie sprawę z jego wilczej natury.

W Federacji Rosyjskiej ustawodawstwo nie nakłada surowych ograniczeń w tej kwestii - każda osoba ma swobodę zakupu takiego zwierzęcia, jakie uzna za stosowne. Inną sprawą jest to, że musisz jasno zrozumieć, w jaki sposób poradzisz sobie z agresją swojego totemu, a pewność, że jesteś w stanie poradzić sobie z tym zadaniem, nie zaszkodzi.

W związku z tym Rozważ z góry punkty związane z bezpieczeństwem ludzi i zwierząt. Niektóre rasy psów są tak niebezpieczne i niekontrolowane, że mogą być niebezpieczne nawet dla własnego właściciela, szczególnie jeśli nie rozumie, jak właściwie zarządzać swoim totemem.Być może należy to uznać za uzasadnione i uzasadnione popularne zalecenie ekspertów, co wskazuje na to Twój pierwszy pies nie powinien walczyć ani szczególnie agresywnego polowania, ponieważ nie jest faktem, że możesz sobie poradzić, jeśli wcześniej nie miałeś do czynienia z czworonogami.

Na powyższej liście wszystkie psy są podatne na pewien stopień agresji, ale niektóre z nich są względnie spokojne, łatwo przyzwyczajają się do innych ludzi i uczą się kontaktować nawet z nieznajomymi, podczas gdy inne zachowują cechy dzikich przodków na wiele sposobów, a zatem muszą być pod ścisłą kontrolą. U niektórych ras nawet niedostateczne chodzenie, wywołujące kumulację agresji, może okazać się potencjalnym powodem agresji, co oznacza, że ​​lepiej trzymać takiego psa nie w mieszkaniu, ale w domu z dużym ogrodem.

Takiej bestii zdecydowanie nie należy kłaść na łańcuchu - lepiej jest mieć przestronną wolierę, a nawet swobodny ruch na całym terenie gospodarstwa, ale tylko pod warunkiem, że zwierzę nie będzie w stanie przekroczyć swoich granic w pogoni za sąsiadem kota. W przypadku innych ras sytuacja może się okazać prostsza - mając wyraźnie wyrażony instynkt stróża, nie będą przeciwni łańcuszkowemu stylowi życia i nie będą z tego powodu bardziej rozgniewani.

Zupełnie oddzielnym tematem jest chodzenie po ulubionych. Chociaż prawo nie zabrania posiadania psa dowolnej rasy, to właściciel jest odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa innym członkom społeczeństwa i ich zwierzętom domowym.

Zgodnie z prawem przyjętym w marcu 2019 r. przedstawiciele 13 ras psów muszą teraz chodzić na smyczy iw kagańcu. Nawet jeśli jesteś pewny absolutnej życzliwości swojego psa, w tym w stosunku do nieznajomych, sam fakt chodzenia bez tych akcesoriów stanowi bezpośrednie naruszenie obowiązującego prawa, co oznacza, że ​​może pociągać za sobą karę wymierzoną przez organy ścigania.

Fani hodowania agresywnych ras psów, takich jak mantra, powtarzają zahartowane zdanie, że sam pies jest mniej lub bardziej podatny na agresję, ale w każdym razie decydujące znaczenie ma wychowanie i stosunek do zwierzęcia. Innymi słowy nawet najmilszy piesek może doprowadzić do szaleństwa, wyśmiewając ją i prowokując, podczas gdy surowy walczący pies, wyglądający jak ucieleśniona esencja zagrożenia, nie zrobi kroku bez pozwolenia właściciela, jeśli zostanie odpowiednio wychowany.

W zdecydowanej większości przypadków takie stwierdzenie jest prawdziwe, dlatego wybierając potencjalnie agresywne zwierzę jako zwierzę domowe, musisz zrozumieć, jak właściwie go wyszkolić i w żadnym wypadku nie ignorować swoich obowiązków, w przeciwnym razie możesz teoretycznie stać się ofiarą.

Bez względu na to, jak indywidualny może się wydawać twój pies, gdzieś w głębi duszy jest moralnie gotowy poddać się silniejszemu przywódcy, a to ty powinieneś początkowo pełnić tę rolę, nie pozwalając psu zajmować tej niszy. Autorytet przywódcy w stosunku do zwierzęcia jest niekwestionowany - może on karać za wszelkie wykroczenia, ale musi być sprawiedliwy.

Jeśli nigdy wcześniej nie miałeś psa agresywnych i niezależnych ras, najlepiej zaangażować profesjonalnego trenera w jego szkolenie. Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się zwrócić się do profesjonalisty, czy samemu spróbować szczęścia, musisz kształcić psa od najmłodszych lat, a jego osobowość się kształtuje, a on jest nadal gotowy do postrzegania podyktowania postrzegania rzeczywistości.

Wbrew powszechnemu przekonaniu teoretycznie nawet dorosły pies może zostać przeszkolony, choć okazuje się to bardzo trudnym zadaniem. Teoretycznie lider stada może się zmienić, a to dobra wiadomość dla tych, którzy mają do czynienia z sytuacją, w której zwierzę wyrosło i nie uznaje prymatu poszczególnych członków rodziny nad sobą.

Pies będzie zachowywał się jak terrorysta: gdy już złapie się, że jego agresywne działania wywołują pożądaną reakcję, zwierzę zacznie „jeździć” na swoich właścicielach. Dominacja psa może zacząć objawiać się nawet w drobnych przejawach - na przykład nie chodzisz po zwierzaku, ale w rzeczywistości to ty. Innym uderzającym przykładem zakłócenia równowagi władzy jest sytuacja, w której pies ma swoje rzeczy, których nikt nie może zabrać, ale on sam nie rozpoznaje obecności rzeczy innych ludzi.

U zwierząt o zmianie lidera decyduje trywialna walka, ale to nie jest nasza metoda. Jeśli pies zaczyna wymykać się spod kontroli, pokaż jej, że korzyści, których potrzebuje, po prostu nie można uzyskać właśnie w ten sposób. Zacznij od prostego - jeśli pies wyraźnie czegoś od ciebie wymaga, najpierw wydaj polecenie i nie reaguj w żaden sposób na wymagania bestii, dopóki twoja prośba nie zostanie spełniona. Nawet z posłuszeństwem nie nagradzaj zwierzęcia natychmiast - odczekaj kilka sekund, pokazując zwierzęciu, że są uważnie obserwowane.

Kiedy upłynie określony czas, wyraźnie zaakceptuj zachowanie psa - daj mu jadalną nagrodę, głaskaj lub pochwal go. Aby uczynić z poddania się nawykiem nieustannie trenuj zwierzę - wszystkie korzyści, w tym chodzenie i karmienie, powinny być osiągnięte dopiero po wykonaniu polecenia.

W żadnym wypadku nie pozwól agresywnemu psu zrozumieć, że jesteś słabszy od niej, i do tego nigdy nie kwestionuj bezwarunkowo jej życzeń. Pies musi się dowiedzieć, że jego życzenia mają jedynie formę prośby, a ich obowiązkowa satysfakcja nie jest gwarantowana, ale może wymagać w zamian wyraźnych oznak posłuszeństwa.

Zwróć uwagę, że opiekunowie psów podczas gry nie można uklęknąć, a tym bardziej położyć się - przez to poniżasz się w oczach zwierzęcia, nie postrzega cię już tak dużego i przerażającego, co oznacza, że ​​może pozwolić na myśl o ignorowaniu rozkazów.

Jeszcze większym błędem byłoby prowadzenie jakichkolwiek gier o władzę ze zwierzęciem należącym do rasy agresywnej - być może pokonasz go, gdy jest szczeniakiem, ale dorosły zwierzak prędzej czy później położy właściciela na łopatkach i odtąd nie będą działać żadne polecenia. Wybierz nieagresywne gry i pamiętajcie, że to wy zaczynacie i kończycie je. Aby osiągnąć ostatni wymóg, musisz zawsze zatrzymać grę, zanim nudzi psa.

Odsadzaj zwierzę od faktu, że sam decyduje, gdzie spać i kiedy jeść. Nie pozwól swojemu zwierzakowi wybrać ulubionej sofy lub krzesła, na których będzie spał - Określić kąt dla szczeniaka i zawsze zasadniczo wypędzić go z niewłaściwego miejsca i krzyczeć na niego o próbę oburzenia. To samo dotyczy jedzenia - jeśli karmnik znajduje się w kuchni, naucz psa, że ​​nie ma on nic do roboty w kuchni, podczas gdy właściciele jedzą.

Zobacz więcej szczegółów.