Różnice ras moskiewskiego stróża i św. Bernarda

Duże rasy psów są wykorzystywane głównie do ochrony i ochrony, a także służb ratowniczych. Dwie odmiany moskiewskiego stróża i św. Bernarda są do siebie bardzo podobne. Jaka jest różnica między jednym a drugim?

Najstarsza rasa. Pochodzi od psów asyryjskich, Molosów, którzy przybyli do Alp podczas kampanii z rzymskimi legionistami. Uformowani w przeważającej części w sposób naturalny, spontanicznie, ludzie próbowali jedynie utrwalić przydatne umiejętności, które się pojawiły.

Nazwa pochodzi od nazwy alpejskiego górskiego klasztoru św. Bernarda, w którym od XVII wieku mnisi je przechowywali i ratowali ofiary przed lawinami i podczas niebezpiecznych przejść przez góry. Pierwsza wzmianka o inteligentnych i silnych psach należy do tego samego okresu.

Duże rozmiary (wysokość w kłębie 70-90 centymetrów), muskularne, mocne łapy, gruby, gęsty płaszcz, doskonały zmysł węchu - wszystkie te cechy pomogły zwierzęciu znaleźć ludzi pod głębokim śniegiem, wykopać je i przeciągnąć w bezpieczne miejsce.

Często musiał działać w ekstremalnych warunkach, dzięki czemu zdolności umysłowe św. Bernarda wzrosły do ​​dość wysokiego poziomu.

Następujące cechy są charakterystyczne dla Saint Bernard:

• dzięki imponującym rozmiarom wyróżnia się życzliwym, elastycznym charakterem;
• spokojna, trochę flegmatyczna;
• silnie przywiązany do właścicieli, okazując miłość i czułość;
• czuje się członkiem rodziny, nie toleruje samotności;
• dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami;
• może być nianią dla małych dzieci, towarzyszem;
• ma wysoką inteligencję, jest dobrze wyszkolony;
• Uwielbia spacery, zabawy na świeżym powietrzu, zwłaszcza na śniegu.

Szkolenie i szkolenie powinny być organizowane w taki sposób, aby nie szkodzić psychice zwierzęcia, bez nadmiernego nacisku i sztywności. Znacznie większy efekt zostanie osiągnięty dzięki spokojnemu i serdecznemu traktowaniu, szczegółowemu wyjaśnieniu i rozmowie z psem, ponieważ święty Bernard jest w stanie odróżnić nie tylko intonację głosu, ale także znaczenie wielu słów. Nadaje się do trzymania w mieszkaniu.

Istnieją dwie odmiany rasy - długowłosa i krótkowłosa. Kolor sierści jest czerwonawy z białym. Klatka piersiowa, przód szyi, nogi i ogon są białe, plecy jasnoczerwone, głowa, uszy i okolice oczu są brązowe, na czole znajduje się biały pasek, a także w pobliżu nosa i warg są jasne plamki. Ogon jest puszysty, zgięty w kółko. Głowa jest masywna, twarz jest lekko spłaszczona, z fałdami (brytyjski), nos jest zadarty, uszy zwisają, a czoło jest wypukłe. Oczy są ciemne, ściśle osadzone, z dobrodusznym i lekko smutnym wyrazem twarzy.

Nie jest używany jako pies stróżujący, ponieważ uprzejmie traktuje ludzi, a nawet obcych.

Ta rasa jest wyłącznie dziełem hodowców. Została wyhodowana w Związku Radzieckim w żłobku „Czerwona Gwiazda” krótko po zakończeniu II wojny światowej. Został zaprojektowany specjalnie do ochrony różnych obiektów gospodarki narodowej. Prace zostały w większości ukończone do 1958 r. W tym samym czasie pojawił się opis standardu rasy.

Następujące gatunki zostały uznane za gatunki początkowe:

• Święty Bernard - duży rozmiar i rozwinięta inteligencja;
• Owczarek Kaukaski - zdolność do ochrony właściciela i jego mienia przed ingerencją;
• Rosyjski pies gończy - prędkość, umiejętność złapania złodzieja.

Pies wynikający z tych eksperymentów pobierał cechy charakteru i znaki ciała od każdej z ras. Ale są różnice.

Na przykład w porównaniu ze św. Bernardem, z dużym podobieństwem zewnętrznym, istnieje znacząca różnica w zachowaniu i komunikacji z ludźmi.

Moskiewski organ nadzorczy wyraźnie zna granice swojego terytorium i nie pozwoli, aby nieznajomi je przekraczali.

Sprytny, dobry w treningu. Jednak szkolenie musi rozpocząć się w bardzo młodym wieku, gdy tylko szczeniak będzie mógł nawigować w środowisku. Powinieneś wziąć pod uwagę wielkość dorosłego psa (nieco mniejszego niż St. Bernard) i wytrenować go w sposób dorozumiany w wykonywaniu poleceń. Musisz także trenować w kagańcu na czas.

Z niewłaściwym lub nieodpowiednim wykształceniem istnieje ryzyko uzyskania niekontrolowanego, agresywnego psa, który będzie stanowić zagrożenie nie tylko dla osób postronnych, ale nawet dla członków rodziny.

Rozumie hierarchię, jest posłuszny przywódcy, osobie o silniejszym charakterze. Może być sam przez długi czas, żyć na ulicy - w wolierze, niełasce lub na smyczy.

Pies jest umięśniony, silny, ciężki, o szorstkich kształtach. Ciało i głowa są bardziej wydłużone niż u św. Bernarda, nos jest prosty, na policzkach nie ma fałd. Ogon jest gładki, nie zakrzywiony.

Sierść jest bardzo gruba, zwierzę topi się prawie przez cały rok. Kolor zawiera również czerwony, brązowy i biały. Łapy, ogon, szyja, klatka piersiowa, kufa - białe. Grzbiet i boki są czerwonawe, głowa i częściowo wyprostowane uszy brązowe.

Św. Bernard i moskiewski organ nadzoru, chociaż bardzo podobne w danych zewnętrznych, mają całkowicie przeciwne cechy charakteru.Są to różne rasy przeznaczone do różnych celów. Tę okoliczność należy poważnie rozważyć przed wybraniem zwierzaka dla siebie.

Możesz dowiedzieć się o cechach edukacji św. Bernarda, oglądając wideo poniżej.