Pies Medelyan: historia rasy

Polowanie jest jednym z najczęstszych hobby szlachty. Szczególnie atrakcyjne było polowanie na psy. Każdy arystokrata prowadził hodowlę z psami przeszkolonymi do polowania na inny rodzaj zwierząt. Nie wahaj się przed taką zabawą w Rosji. Były specjalne psy przeszkolone do prowadzenia łosia, rundy, żubra (tak zwane psy gęsie), były rosyjskie charty i psy gończe. Ale oprócz nich istniała też inna pierwotnie rosyjska rasa psów myśliwskich, która mogła zapełnić niedźwiedzia lub byka - pies rasy medelyan.

Przeszłość psa rasy Medellian jest pełna nierozwiązanych tajemnic. Nikt tak naprawdę nie wie, kto jest przodkiem rasy największych psów myśliwskich. Istnieje kilka wersji pochodzenia rasy.

Według „Nowego słownika encyklopedycznego” Brockhausa i Efrona założyciele Medeli uważani są za imigrantów z Asyrii i Egiptu, eksportowanych przez rzymskich żołnierzy najpierw do Grecji, a następnie na kontynent euroazjatycki.

Weterynarz Ludwig Busse, znany w XIX wieku, który opisuje medelyan w swojej książce „Pies w rasach głównych i wtórnych”, uważał, że słynny rosyjski pies należy do oryginalnej brytyjskiej rasy, która została sprowadzona na kontynent w II wieku przez rzymskich zdobywców. Przypuszczalnie potwierdzeniem tej wersji jest nazwa rasy „Medelyanskaya” pochodzący z Mediolanu (starożytna nazwa Mediolanu).

Ale we Włoszech nie ma wspomnień o tej lub rasie psów podobnych do psów Medelian, ponieważ nie ma przedstawicieli. Ale w tamtych czasach wszyscy uznawali psa rasy Medelyan za rodowitego Rosjanina, bardzo cenną rasę.

Według innej wersji historia Medelyans rozpoczęła się w przedmongolskiej Rosji. Psy w kształcie psów, które przybyły do ​​rosyjskich książąt z ziem włoskich w niekontrolowany sposób skrzyżowane z rdzennymi wilczastymi psami wykorzystywanymi do polowania na duże zwierzę. W rezultacie poszło kilka linii psów, przybierając różne cechy od swoich przodków.

Ponieważ nie istniała kontrola nad hodowlą zwierząt z chowem swobodnym, obowiązywały zasady doboru naturalnego, gdy duże psy mogły obejmować tylko duże samice. Rezultatem jest rasa bardzo dużych psów, która później stała się dumą rosyjskiej hodowli psów.

Pies Medellan był trzymany przez królów i najwyższą szlachtę, którą otrzymali obcy monarchowie. Cena psa wyszkolonego dla bestii była dość wysoka. Istnieją dowody zakupu psów rasy Medellan na polowanie cesarskie w 1833 r. Po cenie 100 rubli i 320 rubli za osobę, co jest porównywalne z ceną drogiego konia pełnej krwi.

Aż do połowy XIX wieku Medelliny były używane do prześladowania dużej bestii, będącej psem do trawienia, ale z zakazem takich polowań utrzymywanie Medeli stało się zbyt drogie dla wielu właścicieli ziemskich, a rasa zaczęła zanikać. Rasa ostatecznie przestała istnieć po Wielkiej Rewolucji Październikowej, kiedy w procesie ustanawiania nowego systemu państwowego nie zależało to od psów. Następnie podjęto próby uratowania zagrożonej rasy, krzyżując medelyanów z krótkowłosego św. Bernarda lub mastifa.

Znani pisarze, tacy jak A. Tołstoj, F. Dostojewski czy A. Kuprin, wspominają także o psach Medellan. Kuprin ma historię napisaną w imieniu medellejskiego psa o imieniu Sapsan, osobistego psa pisarza. W tej pracy autor sugeruje, że początkowo nazwa rasy brzmiała jak „cotygodniowa”, ponieważ polowania były przeprowadzane raz w tygodniu, ale stopniowo zmieniono wymowę na „Medelyan”.

Słynny w tym czasie pies Medelyan miał imponujący wygląd, kaganiec przypominający buldoga.

• Zgodnie z opisem opracowanym przez V. Priklonsky, Medelyan miał ogromną głowę z szerokim czołem i kark w kształcie słonia. Silne zmarszczki są widoczne na twarzy i czole. Krótki spłaszczony kaganiec z dużym brylami.
• Oczy psa miały krwawe białko, a tęczówka, w zależności od koloru, była jasnożółta u jasnych psów lub ciemna w innych kolorach. Obniżone brwi nadały psu budzący grozę wygląd.
• Nisko osadzone uszy średniej wielkości z opuszczonymi końcami przylegają do czaszki.
• Ciało było długie, z szerokimi, mocnymi plecami, głęboką klatką piersiową i silnym kością krzyżową.
• Przednie i tylne kończyny średniej długości są szeroko rozstawione.
• Nisko osadzony ogon nigdy nie wznosi się wysoko. W stanie spokojnym ogon jest opuszczony; podczas wzbudzenia ogon jest lekko uniesiony.
• Szkielet psa wyróżniał się siłą i masywnością, dzięki czemu wygląd psa oddychał nieopisaną mocą.
• Sierść jest krótka, gęsta, z grubym podkładem. Dowolny kolor był dozwolony, ale preferowano kolor „wilka”. Dla każdego koloru dozwolonego biała opalenizna.
• Wysoki (do 90 cm w kłębie) i długi (do 125 cm od nosa do ogona) dorosły osobnik ważył do 120 kg. Co więcej, wzrost psa został osiągnięty nie ze względu na długość nóg, ale ze względu na ogólny rozmiar.

Marynowany pies, pomimo przerażającego wyglądu, miał dobry charakter. Siła, którą posiadał, pozwoliła napełnić byka jednym ciosem i stanąć twarzą w twarz z niedźwiedziem. To prawda, że ​​tylko najwięksi przedstawiciele rasy posiadali taką moc, a średnie jednostki atakowały w grupie trzech sztuk.

Medelyans wyróżniało się szczególnym oddaniem dla właścicieli. Odnotowano przypadek, gdy pies o imieniu Rover, który towarzyszył żołnierzowi, pomógł złapać rabusiów, którzy zabili właściciela. Pies podniósł jednego z napastników i zawiózł dwóch do drzewa, gdzie siedzieli, aż przybyli żandarmi, których uwagę Rover mógł przyciągnąć, kiedy mijali. Co więcej, pies zdawał się rozumieć, co było od niego wymagane, i zachowywał się spokojnie, zły tylko na złodziei. Sąd uznał jej zachowanie za dowód, a winni ponieśli zasłużoną karę.

Zobacz, jak wygląda następny pies rasy Medellian w następnym wideo.