Leonberger: cechy rasy i zasady trzymania psów

Leonberger jest jedną z najstarszych ras psów, ale mimo to nie jest dobrze znany naszym rodakom. Jednak ze względu na rosnące zainteresowanie hodowców psów rzadkimi rasami wielu hodowców zaczęło uważnie przyglądać się tym wyjątkowym psom.

Leonberger należy do ras, które doświadczyły zawrotnych startów i niezasłużonego zapomnienia w historii swojego istnienia. Rasie udało się wypróbować rolę ulubieńca królów, być psem statusowym w kręgach arystokratów i stać się przedmiotem krytyki i ośmieszenia ze strony opiekunów psów i hodowców psów. W związku z tak bogatą historią wzlotów i upadków liczba zwierząt gospodarskich zbliżyła się do poziomu kilku milionów osobników, a następnie nagle spadła i była na skraju wyginięcia.

Wszystko zaczęło się w małym niemieckim mieście Leonberg, co tłumaczy się jako „miasto lwa”. To tam, w latach 30. XIX wieku, hodowca psów i hodowców psów Heinrich Essig wpadł na genialny pomysł stworzenia żywego symbolu miasta. Głównym priorytetem było uzyskanie rasy wyglądającej jak lew, która w pełni odpowiadałaby jej nazwie.

Na ostatnim etapie eksperymentu Essig ponownie przyciągnął do hodowli bernarda, a następnie pirenejskiego psa górskiego.Wynik nie był długo oczekiwany i narodził się duży srebrnoszary szczeniak z czarną głową i tymi samymi uszami. Noworodek był w pełni zgodny z poglądami naukowca na temat nowej rasy, więc eksperymenty hodowlane zostały przerwane i w 1848 r. rasa otrzymała dumną nazwę - Leonberger. Potem nastąpił szybki start, nowa rasa szybko stała się popularna i podbiła serca hodowców psów w całej Europie.

Jednak historia powstania Leonbergera nie zakończyła się na tym, ale otrzymała nieoczekiwaną kontynuację. Natychmiast po śmierci hodowcy niemiecki specjalista od psów Strebel zakwestionował udział św. Bernarda w tworzeniu rasy. Jego zdaniem jako dziadkowie wykorzystywano wyłącznie alpejskie psy górskie, które wyróżniają się ogromnym rozmiarem i atrakcyjnym wyglądem. Opinię Strebela podzieliło wielu autorytatywnych ekspertów, wśród których byli światowej sławy kynolodzy: Luket, Leonard i Likhbor.

To jednak nie wszystko. Trzecia wersja pojawiła się nieco później, oparta na historii, że trzy wieki wcześniej podobne psy były widywane na targach koni i były bardzo popularne wśród pasterzy i chłopów. Ta cenna informacja została uzyskana z pamiętnika bogatej księżniczki, która w swoich notatkach odnosiła się do ogromnych psów, opisanych w opisie Leonbergera. Ona to napisała zwierzęta były ulubieńcami miejscowej szlachty i były hodowane w elitarnych żłobkachPonadto istnieją dowody na to, że jeszcze w XVIII wieku Marie Antoinette stała się właścicielem ogromnego psa podobnego do lwa.

Jednak w XIX wieku, na krótko przed rozpoczęciem oficjalnych eksperymentów hodowlanych Essig, w Europie szalała plaga, która dotknęła dużą liczbę zwierząt domowych. Zakażenia nie przeszły ogromne piękne psy, z których przeżyło tylko kilka osób, które mieszkały w hodowli klasztoru. Według trzeciej wersji Essig od tych psów przywrócił istniejącą niegdyś rasę i nie stworzył nowej. Jednak w celach komercyjnych bardziej opłacalne było pozycjonowanie psów jako przedstawicieli nowej rasy, którą właśnie stworzył, niż potomków znanych i niegdyś czczonych psów w Europie.

Jednak po śmierci Essiga popularność rasy spadła, a hodowcy psów zaczęli z niej kpić. Takie zdarzenia wynikały z faktu, że hodowca nie pozostawił nie tylko dokładnego standardu rasy, ale także dokumentów potwierdzających wyniki eksperymentów hodowlanych, wskazujących rasy rodziców i opis otrzymanych od nich szczeniąt. Zostało to szybko wykorzystane przez oszustów, którzy pod przykrywką Leonbergerów zaczęli sprzedawać różne psy, które przypominają oryginalne i duże rozmiary. W rezultacie rasa całkowicie zanikła, a zainteresowanie nią prawie wygasło. Ale pod koniec XIX wieku, dzięki utworzeniu klubu plemiennego, Leonberger pojawił się ponownie w zasięgu wzroku.

Jednak po smutnych wydarzeniach pierwszej i drugiej wojny światowej Leonberger znów znalazł się na skraju wyginięcia. Według źródeł niemieckich w tym czasie na świecie zachowały się tylko 3 osobniki czystej krwi, z których dzięki staraniom hodowców rasa została przywrócona.

W naszym kraju Leonberger jest nadal jednym z najrzadszych psów, jednak pozytywna dynamika wzrostu liczby zwierząt gospodarskich jest nadal obserwowana. Kończąc historię o pochodzeniu tego szlachetnego i charakterystycznego psa, nie można nie powiedzieć, że w tamtym czasie tak wybitne osobistości jak Napoleon III, Książę Walii, Mikołaj II i Richard Wagner byli fanami tej rasy. A w stolicy Austrii do dziś zachowała się rzeźba cesarzowej Elżbiety z Baden z kilkoma Leonbergerami.

Leonberger jest dużym, krępym psem, z obszerną grzywą na głowie i czarną maską na twarzy. Na zewnątrz zwierzę przypomina małego lwa i wygląda dość onieśmielająco. Wzrost samców waha się od 72 do 80 cm, suki - od 65 do 75 cm, co czyni rasę jednym z największych psów. Imponująca jest także waga dorosłych, a u dużych mężczyzn może osiągnąć 72 kg, u kobiet - 60.

Głowa Leonbergera jest dość duża i koreluje z ciałem we właściwej proporcji, długość kufy jest w przybliżeniu równa długości czaszki, stopy są gładko wyrażone, chociaż można to zobaczyć bardzo wyraźnie. Na szerokiej i lekko wypukłej kufie po bokach kości policzkowe są dobrze zamanifestowane, a mocne szczęki mają zestaw 42 zębów. Ugryzienie u większości osobników jest podobne do nożycowych, z gęstym zachodzeniem dolnych zębów na górną, jednak czasami można znaleźć psy z bezpośrednim zgryzem. Usta Leonbergera mają czarną pigmentację i przylegają ściśle do zębów. Nos jest czarny i szeroki, nozdrza są otwarte. Niezbyt duże owalne oczy są zawsze ciemnobrązowe i osadzone na wysokości stopy. Trójkątne mięsiste uszy są umieszczone dość wysoko, mają średnią długość i swobodnie zwisają.

Ze względu na budowę ciała Leonberger należy do psów o kwadratowym formacie, chociaż mają lekko wydłużone ciało, którego długość odpowiada wysokości w kłębie 10: 9. Psy są dobrze zbudowane i mają dobrze rozwinięte mięśnie, mocne kości, szerokie i równomierne plecy oraz elastyczną talię. Kłąb jest wyraźnie widoczny, klatka piersiowa jest głęboka i szeroka, brzuch podciągnięty, szyja nie ma zawieszenia i wygląda na lekko wydłużoną. Ogon Leonbergera w spoczynku swobodnie zwisa, dość długi i ustawiony poniżej linii kadłuba. Kiedy zwierzę jest w ruchu, unosi się i lekko zgina, ale ogólnie nadal pozostaje poniżej linii grzbietu. Długie nogi na wyprostowanych stawach są równoległe, palce są zebrane w mocną grudkę i mają ostre pazury.

Wełna Leonberger jest sztywna, nie podatna na pękanie. Na ogonie, a także na głowie i klatce piersiowej, długość włosów znacznie przekracza ich długość w innych częściach ciała. Osobno należy powiedzieć o kolorze.

Jednak żółto-brązowe osobniki, które bardzo przypominały lwy, miały wielką wartość. Z biegiem czasu odcienie piasku z brązowymi pasmami były selektywnie utrwalane, szare okazy zaczęły być coraz rzadziej spotykane, aw 1973 r. Zostały całkowicie wyłączone z głównego standardu rasy.

W tej chwili, zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Federacji Kynologicznej, Leonberger należy do grupy 2, w tym pinczerów, sznaucerów, molosów, górskich i szwajcarskich psów pasterskich i składają się z sekcji molosów. Średni koszt szczeniaka, który nie ma dokumentów potwierdzających rodowód, wynosi 30 tysięcy rubli, szczeniaka w klasie zwierząt domowych - 40 tysięcy, klasy dla nowożeńców - 45, a klasy wystawowej - 50 tysięcy rubli.

Leonbergery to psy, których przerażający wygląd kryje dobre, spokojne usposobienie i flegmę. Psy są całkowicie pozbawione agresji i absolutnie nie są podatne na dominację. Zwierzę nigdy nie oprze się poleceniom właściciela i nie będzie walczyć z nim o przywództwo. W stosunku do innych zwierząt domowych pies jest bardzo spokojny i dobroduszny i nigdy nie obraża kota ani psa, który przypadkowo wszedł na podwórze.Wynika to głównie z całkowitego braku instynktu łowieckiego i łagodnego charakteru.

Ponadto Leonberger ma dość wysoką inteligencję, doskonałe cechy bezpieczeństwa i odpowiednio ocenia to, co się dzieje. Przede wszystkim ma rodzinę, za którą pies czuje wielką odpowiedzialność. Dlatego, jeśli pojawi się jakiekolwiek niebezpieczeństwo, zwierzę szybko ocenia rzeczywistość istniejącego zagrożenia, a jeśli to konieczne, natychmiast przystępuje do ochrony gospodarstwa domowego i ochrony powierzonej mu własności gospodarstwa domowego. Aby odeprzeć atakującego, pies często wcale nie musi nic robić, ponieważ tylko budzący grozę wygląd i imponujące rozmiary kudłatego strażnika zmuszają złych życzeń do ucieczki.

Przedstawiciele tej rasy potrzebują ludzkiej komunikacji, potrafią słuchać i wczuwać się. Jeśli nie komunikujesz się z psem przez długi czas, może stać się ospały i oderwany, dlatego przy podejmowaniu decyzji o przyjęciu Leonbergera należy wziąć ten moment pod uwagę. Nie można po prostu położyć psa na łańcuchu i zmusić go do pilnowania tego miejsca, ponieważ Leonberger jest przede wszystkim towarzyszem, rozmówcą i niezawodnym przyjacielem, a dopiero potem strażnikiem. Na szczególną uwagę zasługuje równowaga Leonbergera, która pozwala zachować spokój i równowagę, nawet jeśli wokół jest dużo zabawy lub głośne wydarzenie. Tak długo, jak nic nie jest zagrożone dla jego właścicieli, zwierzę będzie spokojnie leżeć na uboczu i uważnie monitorować, co się dzieje.

Osobno musimy porozmawiać o stosunku Leonbergera do dzieci. Pies bardzo kocha swoich małych właścicieli i jest gotowy na znoszenie niekończących się gier i psikusów. Pies pozwala dzieciom ciągnąć się za ogon, ciągnąć za uszy i wspinać się na plecy, więc w takich przypadkach powinieneś bardziej martwić się o zdrowie psa niż dziecka. Nie można jednak pozwolić dziecku otwarcie wyśmiewać zwierzęcia.

Należy również pamiętać, że tylko dorosłe psy różnią się wielką miłością i cierpliwością wobec dzieci. Szczeniak, który grał za dużo, może obalić dziecko lub odrzucić jego nadmierną obsesję. Wielu właścicieli Leonbergerów zauważa, że ​​psy są dobre dla wszystkich dzieci bez wyjątku, w tym dla nieznajomych, i za każdym razem, gdy widzą łzy dziecka, starają się go pocieszyć.

W ten sposób Leonberger to idealna opcja zarówno dla jednej osoby, jak i rodzin z dziećmii nigdy nie pozwoli swoim właścicielom wątpić we właściwy wybór zwierzaka. Jest to rzeczywiście rzadki przypadek, gdy jeden pies harmonijnie łączy światową mądrość i roztropność, wierność i poświęcenie, równowagę i spokój, towarzyskość i umiejętność słuchania, a także wysokie zdolności obronne i opiekuńcze oraz miłość do dzieci.

Leonberger żyje średnio od 9 do 12 lat. Przedstawiciele tej rasy wyróżniają się dobrym zdrowiem i dobrą odpornością. Jednak, podobnie jak u innych psów z sekcji Molossian, często mają choroby związane z wysoką wagą. Ta kategoria chorób obejmuje dysplazję czarterów bioder i łokci oraz zapalenie kości i szpiku - zakaźne uszkodzenie tkanki kostnej. Leonberger często cierpi na zapalenie okostnej - zapalenie okostnej, zapalenie stawów i choroby przewodu żołądkowo-jelitowego. Powiązane choroby obejmują zapalenie spojówek, zaćmę, odwrócenie powiek i choroby skóry. Powszechne są również przypadki onkologii, choroby Addisona - patologii nadnerczy i niedoczynności tarczycy - brak hormonów tarczycy.

Jak widać Leonberger predysponował do całej „grupy” chorób. Choroby znacznie skracają długość życia psa i ograniczają jego aktywność.Aby uniknąć pojawienia się takich dolegliwości, szczeniaka należy kupić w dobrym żłobku, wcześniej zapoznawszy się z historią medyczną jego rodziców. Taka ostrożność nie może oczywiście całkowicie wykluczyć pojawienia się tych chorób, ale może znacznie zmniejszyć ryzyko ich wystąpienia.

Dzięki grubej i długiej sierści, sięgającej 5-6 cm, Leonberger doskonale nadaje się do konserwacji ulic. Jednak ze względu na dużą potrzebę komunikowania się psów z ludźmi, stały pobyt na ulicy nie jest dla nich odpowiedni. Idealną opcją byłby prywatny dom, w którym zwierzę może spędzić część czasu w pomieszczeniu, a jednocześnie nie będzie ograniczane podczas spacerów. Jeśli zdecyduje się zatrzymać psa w mieszkaniu, należy pamiętać, że ze względu na duży rozmiar wymaga miejsca. W przypadku małych mieszkań z małymi korytarzami Leonberger kategorycznie nie jest odpowiedni. Powinieneś także wiedzieć, że pies potrzebuje długich niespiesznych spacerów dwa razy dziennie. Dlatego jeśli nie ma nikogo, kto mógłby z nią chodzić codziennie przez kilka godzin, lepiej wybrać inną rasę.

Jeśli pies będzie mieszkał w prywatnym domu, to na podwórku powinien ułożyć baldachim, w którym może ukryć się przed słońcem i czekać na deszcz. Surowo zabrania się zakładania zwierzaka na łańcuch, ponieważ Leonberger jest psem towarzyszącym, który powinien zawsze być z rodziną, widzieć i słyszeć wszystkich jego członków, a nie siadać samotnie na smyczy. Ponadto nie ma takiej potrzeby: pies doskonale słucha właścicieli i nie biegnie, aby posprzątać ogród lub deptać łóżka. Jeśli istnieje potrzeba ograniczenia terytorialnego Leonbergera, możesz ogrodzić go dużą działką lub zbudować przestronną wolierę.

Wbrew oczekiwaniom właścicieli, którzy po raz pierwszy wzięli Leonbergera, je tylko pasterza. Należy również pamiętać, że porcje nie powinny być zbyt duże, ponieważ psa nie można przekarmić. W okresie intensywnego wzrostu szczeniak jest karmiony 5-6 razy dziennie, kiedy osiąga wiek 4 miesięcy, przełącza się na cztery posiłki dziennie. Od 7 miesiąca życia - trzy razy dziennie, a od 12 miesięcy Leonberger karmił dwa razy dziennie. Przy obliczaniu porcji dla psów mieszkających na ulicy należy pamiętać, że zimą powinny być o ćwierć więcej niż latem.

Dieta Leonbergera powinna być w połowie wypełniona dowolnym chudym mięsem: wołowiną, królikiem, drobiem lub mięsem końskim, a zamiast tego czasami można użyć podrobów. Druga połowa powinna składać się z kaszy: gryki, ryżu lub jęczmienia perłowego.

Dieta musi obejmować gotowane i świeże warzywa doprawione olejem roślinnym, produkty mleczne - śmietanę i twarożek, chrząstki i duże kości. Mączkę kostną, żelatynę i kompleksy witaminowo-mineralne należy podawać jako dodatek do żywności. Ponadto miska powinna zawsze mieć świeżą wodę pitną.

Jeśli zdecyduje się karmić Leonberger gotowymi paszami, należy wybrać kompozycje premium dla dużych rasw których witaminy, minerały i składniki odżywcze są ściśle zbilansowane i są obecne w wymaganych ilościach. Rodzaj żywienia szczeniąt powinien zostać wyjaśniony na etapie jego zakupu, a jeśli zdecydujesz się przenieść go na inny pokarm, musisz działać bardzo ostrożnie. Należy również pamiętać, że mieszanie sztucznego żywienia z naturalnym jest surowo zabronione i musisz pozostać na jednym z nich. Lista zakazanych pokarmów dla psów obejmuje solone, smażone i wędzone potrawy, ciasta, tłuste mięso, rośliny strączkowe, słodycze, małe rurkowate kości, pikantne potrawy i przyprawy.

Leonberger jest uważany za dość bezpretensjonalną rasę, ale ze względu na bogatą sierść wymaga nieco więcej uwagi niż braci o gładkich włosach. Pies potrzebuje regularnego czesania, co należy wykonywać co najmniej 3 razy w tygodniu. Podczas pierzenia zwierzaka należy codziennie drapać, a jeśli zmiana sierści jest bardzo intensywna, to 2, a nawet 3 razy dziennie. Aby to zrobić, zaleca się stosowanie zarówno tradycyjnych szczotek, jak i rękawic do czesania wełny i furminatora. Zwykle linienie występuje dwa razy w roku i ma charakter sezonowy: zwierzęta „ubierają się” na zimę, a bliżej wiosny, wręcz przeciwnie, upuszczają płaszcz zimowy i nabywają bardziej miękkie i oddychające „ubrania”.

Jednak często zdarza się, że pleśń psa zmienia się z sezonowej w stałą, pogrążając właścicieli w lekkim oszołomieniu. Powodem tego procesu jest zbyt suche powietrze w pomieszczeniu, w którym mieszka zwierzę. W związku z tym konieczne jest podjęcie skutecznych środków w celu nawilżenia pomieszczenia, za pomocą nawilżaczy powietrza lub zainstalowania pojemników z mokrym piaskiem i kamykami rzecznymi. Należy tutaj zauważyć, że puch Leonberger jest doskonałym surowcem do robienia pasów, skarpet i mitenek.

Drugim ważnym krokiem w opiece nad Leonbergerem jest regularne badanie uszu, zębów i oczu twojego zwierzaka. Oczy są problemem dla większości dorosłych, ich stan należy traktować bardzo ostrożnie i często wycierać je tamponami zwilżonymi w specjalnych roztworach. Uszy wymagają również regularnego czyszczenia, które należy wykonywać, gdy się zabrudzą. Długość pazurów sprawdza się raz w miesiącu, aw razie potrzeby tnie.

Kolejnym ważnym punktem jest opieka nad amunicją dla psów. Konieczne jest, aby kołnierz, uprząż, kufa i smycz były zawsze w czystym stanie. Aby to zrobić, są myte środkami przeciwbakteryjnymi, a wyroby skórzane są dodatkowo smarowane kremem.

Należy również zauważyć, że Leonberger uwielbia pływać na otwartych wodach i często służy jako ratownik na plażach. Dlatego, jeśli to możliwe, zabierz psa nad rzekę tak często, jak to możliwe. Ponadto aktywne gry w wodzie nie powodują tak dużego obciążenia stawów jak gry na lądzie, ale jednocześnie znacznie lepiej wzmacniają i rozwijają mięśnie pleców i kończyn.

Jeśli w pobliżu jest las, to po jego odwiedzeniu pies jest dokładnie badany pod kątem kleszczy, gałązek i kolców utkniętych w wełnie i, w razie potrzeby, czesany. Osobno należy powiedzieć o szczepieniach. Szczepienie zwierzęcia powinno odbywać się ściśle według kalendarza, co pomoże uniknąć wielu niebezpiecznych chorób. Co więcej, szczenięta, które nie mają dwóch pierwszych szczepień, nie mogą wyjść. Co 3-4 miesiące, a także 2 tygodnie przed kolejnym szczepieniem konieczne jest odrobaczenie zwierzęcia.

Leonbergerzy są bardzo inteligentnymi i inteligentnymi psami, więc nawet nowicjusz może sobie poradzić z ich wychowaniem. Ważnym punktem szkolenia będzie socjalizacja, która musi rozpocząć się w wieku 3 miesięcy. Szczeniak powinien zostać przedstawiony innym psom i przyzwyczajony do chodzenia w ruchliwych miejscach. Pies szybko przyzwyczaja się do tłumu ludzi i hałasu pojazdów, a wkrótce przestaje na nie reagować.

Podczas szkolenia Leonbergera należy pamiętać, że złe traktowanie i niesprawiedliwe kary są niedopuszczalne. Szczeniak rejestruje nastrój właściciela w locie i stara się dostosować do niego pod każdym względem. Wielu ekspertów zgadza się, że Leonberger jest jedną z niewielu ras, które nie muszą zapamiętywać niektórych zespołów.

Jeśli pies będzie mieszkał na podwórku lub na terenie, musi natychmiast wyraźnie określić granice tego, co jest dozwolone, a surowym głosem zabrania mu zbliżania się, na przykład, do łóżek lub krzewów jagodowych. Tak samo jest w domu: Leonberger musi wyraźnie wiedzieć, gdzie może i gdzie nie może, ponieważ w przyszłości, gdy pies osiągnie maksymalny rozmiar, znajomość jego miejsca pomoże uniknąć wielu problemów. Ogólny przebieg szkolenia można rozpocząć za 5-6 miesięcy. W takim przypadku należy komunikować się z psem z szacunkiem i spokojnie. Podnieś głos szczeniaka, a nawet bardziej, aby pokonać go nie jest konieczne - zwierzak chwyta wszystko w locie i pamięta drużynę prawie za pierwszym razem. Należy również zauważyć, że Leonbergery są psami o rozwiniętym poczuciu sprawiedliwości, dlatego bardzo chętnie wołają o krzyki i niezasłużone kary.

Jednak dorosły Leonberger czasami grzeszy faktem, że dyżurujące polecenia właściciela, takie jak „usiądź” lub „połóż się”, mogą być wykonywane przez bardzo długi czas, w nadziei, że właściciel zmieni zdanie i pozostawi go w spokoju. Tej jakości charakteru nie tłumaczy się lenistwem ani brakiem zrozumienia, a jedynie naturalnym spokojem i imponującą naturą rasy. Ale gdy tylko dojdzie do jakiejś niezwykłej sytuacji, Leonberger natychmiast mobilizuje się i zaczyna działać zgodnie ze swoimi pomysłami na ochronę właściciela.

Przy zakupie Leonbergera w pełnej krwi przedszkolu problem z wyborem pseudonimu sam znika. Noworodki mają już pełną nazwę, która jest kompilowana z uwzględnieniem rodowodu i regaliów jego przodków. Jednak w tym przypadku nie należy się denerwować, ponieważ długie nazwy, często składające się z kilku słów, są dobrze sprowadzone do krótkich i przyjemnie słyszanych przezwisk. Czasami zdarza się, że hodowca określa tylko pierwszą literę pseudonimu, a następnie zależy to od wyobraźni i preferencji nowego właściciela.

Wymyślając imię dla szczeniaka Leonbergera, należy wziąć pod uwagę, że z puszystego i zabawnego pluszowego misia wyrośnie ogromne zwierzędlatego jego pseudonim musi być odpowiedni. W przypadku takiego psa lepiej wybrać pseudonimy jednosylabowe lub dwu sylabowe, takie jak Bucks, Agor, Marven, Sarmat, a dla suk odpowiednie są Alma, Vita, Shera, Yanka, Farri.

Ważne jest, aby nazwa nie była zgodna z typowymi poleceniami. Na przykład pies może przyjąć przydomek Fars dla „twarzy”, a Accord może mieszać jego nazwę z poleceniem „aport”. Takie zamieszanie może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego psy, które powinny przejść OKD, nie są nazywane tymi nazwami. Należy również rozumieć, że Leonberger jest dość poważnym psem, a jego imię musi być również poważne, więc Bagels, Pukhliki, Myatlik i Totoshki są kategorycznie nieodpowiednie.

Chłopiec można nazwać:

• Złoto;
• Ador;
• Bart
• Najlepszy
• Damir;
• Ery;
• Zhus;
• Zagray;
• Ilmar;
• Craft;
• Kazar;
• Lars;
• Mars
• Knox
• Opal
• Pirat
• Pilot
• Roy
• Sabur;
• Mgła;
• Ural;
• Urhan;
• Las
• Farhat;
• Cheran;
• Storm
• Yutlay;
• Jardis.

Dla dziewcząt dobre imiona to:

• Berta;
• Gladys
• Ewa
• Zima
• Irma
• Lima
• Manon
• Nancy
• Pella
• Rassi;
• Tilda
• Urza
• Chloe
• Esta;
• Utah
• Yassi.

Właściciele Leonbergera dają im doskonałą charakterystykę. Prawie wszyscy zauważają bystry umysł i niezwykłą spryt zwierząt domowych, a także brak agresji, nie tylko wobec nieznajomych, ale nawet sąsiednich kotów. Wiele osób zauważa silną przyjaźń psa ze wszystkimi znanymi dziećmi, które niestrudzenie przewraca się na plecy i bierze udział we wszystkich ich zabawach i psikusach. Właścicielom podoba się również brak nieuzasadnionej agresywności, który wynika z odrzucenia zbyt okrutnych osobników i niedopuszczalności dalszej hodowli.Zwrócono również uwagę na wysokie bezpieczeństwo i cechy stróżujące, ponieważ pomimo dobrego usposobienia i łagodnego charakteru psy doskonale radzą sobie z ochroną mienia i właścicieli.

Z niedociągnięć odnotowano ogromne wymiary i dużą ilość wełny w domu. Wielu właścicieli pisze, że wraz z pojawieniem się takiego psa muszą czyścić dwa razy dziennie, a podczas intensywnego pierzenia nie pozwól szmatce i odkurzaczowi wyjść z twoich rąk. Chodzenie z psem w deszczu również stwarza duże problemy.

Zauważono również ślinienie się zwierząt domowych i chociaż ich ślina, taka jak buldoga, nie płynie stale, psy takie mają tendencję do otrząsania się po jedzeniu i piciu, dlatego wszystko wokół nich jest spryskane śliną i resztkami jedzenia. O piciu należy powiedzieć osobno: Leonberger pije bardzo niechlujny, zamiatający, okresowo podnoszący głowę i ocierający twarz z wody. Woda płynie w dół strumienia i dosłownie zalewa wszystko wokół. Jednak te codzienne chwile blakną przed urokiem, inteligencją i bystrością psa i nie są tak krytyczne, że odmawiają nabycia tej szlachetnej i oryginalnej rasy.

W następnym wideo znajdziesz więcej informacji o niesamowitej rasie psa Leonbergera.